Ομιλία της Βάσως Παπανδρέου, στο 8ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ

Σάββατο 15 Μαρτίου 2008

Το συνέδριό μας πραγματοποιείται σε μία πρωτόγνωρη πολιτική συγκυρία. Οι κοινωνικές αλλαγές, που σε μεγάλο βαθμό είναι αποτέλεσμα της διακυβέρνησης της χώρας από το ΠΑΣΟΚ, είναι βαθιές.
 
Αλλάξαμε την Ελλάδα, αλλάξαμε την κοινωνία. Ανεβάσαμε τον πήχη των προσδοκιών. Γράψαμε πολλές νέες σελίδες στο βιβλίο της χώρας μας. Και τώρα , δείχνουμε να μην μπορούμε έστω να διαβάσουμε αυτές τις σελίδες.
 
Μοιάζουμε να είμαστε μακριά από τη νέα Ελλάδα, που εμείς συμβάλαμε καθοριστικά στη δημιουργία της. Με τα σωστά μας και με τα λάθη μας, με το έργο μας και με τις παραλείψεις μας.
 
Νέα στρώματα νιώθουν ως λειψή  την εκπροσώπησή τους στην πολιτική. Διεκδικούν τη συμμετοχή τους στην κοινωνική και πολιτική ζωή της χώρας, χωρίς να αναγνωρίζουν, και δικαίως,  τη κατάσταση  που διαμορφώθηκε τις τελευταίες δεκαετίες.
 
Υπάρχουν, όπως υπήρχαν και στο παρελθόν ετερόκλητα συμφέροντα που επιδιώκουν την περιθωριοποίηση του ΠΑΣΟΚ, με την ταυτόχρονη ανάδειξη μιας δήθεν δομικής, αριστερής αντιπολίτευσης. Στην πράξη όμως διασφαλίζουν έτσι τη διαιώνιση της κυβερνητικής κυριαρχίας της συντηρητικής παράταξης,

Βεβαίως τα σχέδια αυτά βρίσκουν πρόσφορο έδαφος στη δική μας πραγματικότητα.
Έχουν περάσει τέσσερα χρόνια από το Μάρτη του 2004. Το ένα μετά το άλλο, τα στελέχη της ΝΔ καίγονται στη φωτιά των αμέτρητων σκανδάλων, αλλά εμείς δεν έχουμε κατορθώσει να αποτινάξουμε την εικόνα του ΠΑΣΟΚ του κυβερνητισμού.

Έτσι, το συνέδριό μας οφείλει να αποκτήσει τα χαρακτηριστικά μιας ιδρυτικής πράξης. Να ορίσουμε και πάλι τα μη προνομιούχα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας και να βρούμε τον τρόπο ένταξής τους στην πολιτική μας διαδικασία.
 
Χρειαζόμαστε νέες μεθόδους  κομματικής οργάνωσης και αυτοοργάνωσης. Αλλά για την Ελλάδα των αξιών , χρειαζόμαστε και πάλι το ΠΑΣΟΚ των αξιών. 

Είμαι ανάμεσα σε εκείνους που ίδρυσαν το ΠΑΣΟΚ και έχω πολύ περισσότερους λόγους από τους πολιτικούς, για να με ενδιαφέρει  να παραδώσουμε στη νεότερη γενιά ένα πλειοψηφικό, ενωμένο ΠΑΣΟΚ , που ξέρει τι θέλει και πως θα το πετύχει.
 
Από αυτό το συνέδριο, πρέπει να καταλήξουμε ότι δεν περισσεύει κανείς, αλλά και ότι δεν υπάρχει αναντικατάστατος στο ΠΑΣΟΚ. Και αυτό πρέπει να το δείξουμε με την ψήφο μας. Κυρίως όμως, χρειάζεται να έχουμε καθαρό στο μυαλό μας , τι θέλουμε να κάνουμε στο πολιτικό επίπεδο.
 
Ταλαιπωρηθήκαμε τα τέσσερα χρόνια της αντιπολίτευσης, με τις διαφορετικές απόψεις που προβάλλονται μέσα στο χώρο μας για τις κυβερνήσεις του ίδιου του ΠΑΣΟΚ. Παλινδρομούμε ανάμεσα σε εκείνους που βλέπουν το ΠΑΣΟΚ υποχρεωμένο να ορκίζεται στο όνομα του κυβερνητικού παρελθόντος και σε εκείνους που θέλουν να ισοπεδώσουν το χθες.
 
Και οι δύο αυτές πλευρές, καταλήγουν στο ίδιο αποτέλεσμα. Μειώνουν το ΠΑΣΟΚ και μας  δυσκολεύουν να δούμε με ψυχραιμία το σήμερα και το αύριο.
 
Η αλήθεια για το έργο και τα λάθη  των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ ανήκει πια στη σφαίρα της Ιστορίας. Όχι  στη σφαίρα  της πολιτικής. Οι καταστάσεις έχουν αλλάξει δραματικά.
 
Κάνει λάθος όποιος επιχειρεί σήμερα να κάνει την πολιτική ανάλυση με την οπτική των κυβερνήσεων Σημίτη. Κάνει εξίσου μεγάλο λάθος όποιος μέσα στο ΠΑΣΟΚ, επιδιώκει να εμφανίσει ως ένα μηδενικό , την παρουσία και το έργο των κυβερνήσεων '93 - '04.
 
Ζήσαμε στην τετραετία της Νέας Δημοκρατίας, τη διάψευση των προσδοκιών που κυρίως εμείς ως κυβέρνηση είχαμε καλλιεργήσει , για την Ελλάδα του ευρώ. Οι προσδοκίες για τη δημιουργία ενός κράτους στην υπηρεσία του πολίτη, μετατράπηκαν με την κυβέρνηση Καραμανλή σε έναν κομματικό εφιάλτη. Το πιο οδυνηρό παράδειγμα είναι οι πυρκαγιές του περασμένου καλοκαιριού και η απόλυτη διάλυση του κρατικού μηχανισμού.
 
Θα περίμενε κανείς ότι η καταστροφή θα ήταν καταλυτική για το πώς βλέπουν οι πολίτες τη Νέα Δημοκρατία και τα έργα της. Ωστόσο, εμείς πληρώσαμε τελικά το βαρύτερο τίμημα , στις εκλογές του Σεπτεμβρίου. Η προσδοκία που καλλιεργήσαμε ήταν τόσο ισχυρή, που η ελληνική κοινωνία είχε πιστέψει ότι η αλλαγή στο Κράτος θα γινόταν ούτως ή άλλως, ανεξαρτήτως κυβέρνησης.
 
Τώρα που το ζήτημα της ηγεσίας είναι λυμένο, με την επανεκλογή του Γιώργου Παπανδρέου σε ανοικτή διαδικασία, το ΠΑΣΟΚ έχει μόνο μία επιλογή. Να περπατήσουμε το δρόμο του αύριο.

Πρέπει, βεβαίως, να λύσουμε  και το θέμα της συλλογικής και αποτελεσματικής πολιτικής λειτουργίας, με την εκλογή ενός ισχυρού πολιτικού κέντρου. Ένα πολιτικό κέντρο με κύρος, αξιοπιστία, με ιδέες και έμπνευση, που θα καθοδηγήσει την πολιτική και οργανωτική ανασυγκρότηση του ΠΑΣΟΚ.
 
Όλοι βλέπουμε τις δημοσκοπήσεις, αλλά στην πραγματικότητα, δεν τις χρειαζόμαστε. Γνωρίζουμε πολύ καλά αν έχουμε ή αν δεν έχουμε επαφή με την ελληνική κοινωνία. Και εφημερίδες διαβάζουμε και τηλεόραση βλέπουμε. Και γνωρίζουμε ότι το παιχνίδι είναι στημένο εναντίον μας, σε μεγάλο βαθμό. 
 
Ωστόσο, κανείς δεν μπορεί να στήσει κανένα παιχνίδι, απέναντι σε ένα δυνατό, ενωμένο και ανανεωμένο ΠΑΣΟΚ των αξιών . Εκεί πρέπει να ρίξουμε το βάρος μας , εκεί πρέπει να στρέψουμε όλες μας τις προσπάθειες.

Χρειάζεται να είμαστε όλοι μαζί, με σαφή πολιτικό λόγο και θέσεις που ανταποκρίνονται στις ανάγκες και τις προσδοκίες της πλειοψηφίας των πολιτών.
 
Θέσεις που δίνουν απαντήσεις, στο πλαίσιο της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας, για κοινωνική δικαιοσύνη, μείωση των ανισοτήτων, αξιοπρέπεια και συμμετοχή των πολιτών στον πλούτο που δημιουργείται.

Το ίδιο κρίσιμη είναι η άσκηση της αντιπολίτευσης. Να δοθεί τέλος στη σιωπή του ΠΑΣΟΚ, να δοθεί τέλος στο ΠΑΣΟΚ της σιωπής. Η ελληνική κοινωνία πρέπει να νιώσει ότι το ΠΑΣΟΚ είναι δίπλα της , στις άγριες μέρες της κυβέρνησης  Καραμανλή. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να υποκατασταθεί ο σοσιαλιστικός χώρος στην άσκηση αντιπολίτευσης.
 
Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να συζητούνται σενάρια για μία «μεγάλη συγκυβέρνηση». Τέτοιες συζητήσεις, πέραν του ότι είναι χωρίς αντικείμενο, ουσιαστικά αποενοχοποιούν την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και μετατρέπουν το ΠΑΣΟΚ για άλλη μία φορά σε σάκο του μποξ για όσους μιλούν περί δικομματισμού, υπονοώντας ότι τα δύο κόμματα εξουσίας δεν έχουν σημαντικές διαφορές.
 
Αντίθετα, εκείνα που μας ενώνουν με την υπόλοιπη Αριστερά, είναι σίγουρα πολύ περισσότερα από εκείνα που μας χωρίζουν. Ωστόσο, το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να μιλά από θέση αδυναμίας. Είναι το ίδιο αναποτελεσματικό με την ηγεμονίστικη διάθεση που για χρόνια επιδείξαμε . Σεβόμαστε όλες τις προοδευτικές δυνάμεις της χώρας. Αλλά δεν ανεχόμαστε από κανέναν, να μοιράζει πιστοποιητικά αριστεροσύνης.
Πρέπει να είμαστε έτοιμοι για πρόταση διαλόγου και προγραμματικής συμφωνίας , αλλά μόλις βρεθούμε έστω και μία ψήφο μπροστά από τη Νέα Δημοκρατία.
 
Πιστεύω ότι αυτό δεν είναι ούτε ανέφικτο, ούτε μακρινό. Αρκεί να το πιστέψουμε και να αγωνιστούμε για αυτό. Το ΠΑΣΟΚ της διαχείρισης της ήττας ,  να δώσει τη θέση του στο ΠΑΣΟΚ του αγώνα και της νίκης.