Δευτερολογία Νίκου Αθανασάκη, Γραμματέα του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ, στο 8ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ

Σάββατο 15 Μαρτίου 2008

Συντρόφισσες και σύντροφοι, φτάνουμε στο τέλος του Συνεδρίου μας και έχουμε, για άλλη μία φορά, καταφέρει να διαψεύσουμε όλους εκείνους που φαντάζονταν συγκρούσεις, μεγάλες αντιπαραθέσεις, ένα καινούργιο διχασμό.

Τις αντιπαραθέσεις και τις συγκρούσεις, τις άγονες, τις έχουμε αφήσει πίσω μας. Τις αντιπαραθέσεις, τις γόνιμες, τις θέλουμε πάντα. Είπε ο Θόδωρος Πάγκαλος, στην ομιλία του - χρόνια πολλά Θόδωρε - είπε στην ομιλία του το μαγικό «μεγάλη αναστάτωση, πολύ ωραία κατάσταση». Θόδωρε, επειδή είχαμε μια δύσκολη χρονιά, ας μαζέψουμε λίγο την αναστάτωση στο εσωτερικό μας και ας δημιουργήσουμε μια μεγάλη αναστάτωση στη χώρα, με την συμμετοχή μας στις κινητοποιήσεις, με την συμμετοχή μας στους αγώνες, με τη δράση μας σε κάθε γωνιά της πατρίδας.

Φτάνοντας στο τέλος του Συνεδρίου, θέλω να ευχαριστήσω τους συντρόφους της Κεντρικής Οργανωτικής Επιτροπής του Συνεδρίου, την Γραμματεία της ΚΟΕΣ, τον συντονιστή, τον σύντροφο Πολυζωγόπουλο, για τη δουλειά που έκαναν για να φτάσουμε έως εδώ.

Θέλω, επίσης, να ευχαριστήσω την συντρόφισσα Λούκα Κατσέλη, τον Αλέξανδρο Χατζόπουλο, τον σύντροφο Κόκκο από το Ινστιτούτο Επιμόρφωσης, για τη διοργάνωση των Ομάδων Διαλόγου, που αποδείχτηκαν σε αυτό το Συνέδριο πραγματικά χρήσιμες και παραγωγικές, σύμφωνα και με τα συμπεράσματα που μας παρουσίασε προηγουμένως η συντρόφισσα Λούκα Κατσέλη.

Τέλος, καθώς με το Συνέδριο ολοκληρώνεται η θητεία μου στη θέση του Γραμματέα του Εθνικού Συμβουλίου, θέλω να ευχαριστήσω πρώτα απ/ όλα τον Πρόεδρο, που με τίμησε με την πρότασή του, τα μέλη του Εθνικού Συμβουλίου, που ψήφισαν για την εκλογή μου, όλους όσοι συνεργαστήκαμε για να βγει πέρα η δουλειά σε μια δύσκολη χρονιά. Όσους στενοχώρησα αυτή την περίοδο, το σκεφτόμουν λίγο πριν, να με συμπαθάνε, αλλά κάτω από τις ίδιες συνθήκες, μάλλον, πάλι θα τους στενοχωρούσα.

Οι σύντροφοι που πήραν το λόγο ή κατέθεσαν τις προτάσεις τους, έφεραν τους προβληματισμούς, τις αγωνίες, τις ελπίδες τους. Θα ήθελα όλοι, όταν θα έχουμε τα πρακτικά του Συνεδρίου, να ξανασκύψουμε και να δούμε μερικές από τις τοποθετήσεις κυρίως των περιφερειακών μας στελεχών που έχουν ιδιαίτερη σημασία, γιατί μας φέρνουν πολύ πιο δυνατά τον παλμό της βάσης μας.

Χθες το βράδυ αργά, γύρω στις 10, ίσως και πιο μετά, λίγοι εδώ στην αίθουσα παρακολουθήσαμε, και εγώ παρακολουθούσα, την τοποθέτηση του συντρόφου από την Κάλυμνο, που μας εξηγούσε πώς, από δεύτερο κόμμα στις εκλογές του 2004, μια ομάδα νέων ανθρώπων στην Κάλυμνο, έφερε πρώτο το κόμμα μας στις εκλογές του 2007, παρά το δυσμενές αποτέλεσμα που είχαμε σε όλη τη χώρα. Και σκέφτομαι ότι θα ήταν χρήσιμο, για μας τους υπόλοιπους, να κάνουμε ένα σεμινάριο μετά, με αυτούς τους συντρόφους.

Σύντροφοι, έχουμε ξεκαθαρίσει το ιδεολογικό και το πολιτικό μας πλαίσιο, τη στρατηγική και την τακτική μας, πηγαίνοντας στους αγώνες που έχουμε μπροστά μας. Ποιος είναι ο στόχος μας; Νίκη στις επόμενες εκλογές. Τελεία και παύλα. Πρώτο κόμμα, νίκη, κοινοβουλευτική αυτοδυναμία, για την Ελλάδα των αξιών, για την ισότητα, τη δημοκρατία, τη γνώση, τη δημιουργία, την ελευθερία, την κοινωνική δικαιοσύνη, την αλληλεγγύη, την ισονομία, την ισοπολιτεία, την αξιοκρατία.

Τίνος είναι η ευθύνη; Όλων μας, κατά το μερίδιο που μας αναλογεί. Και οι συνεργασίες, όλη η συζήτηση, ένα μέρος της συζήτησης περιστράφηκε σε αυτό και τα Μέσα Ενημέρωσης επικέντρωσαν κυρίως σε αυτό.

Θέλαμε πάντα και θέλουμε την ευρύτερη δυνατή κοινωνική συναίνεση, την ευρύτερη δυνατή κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία. Θέλαμε πάντα και θέλουμε την συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων. Χρειάζεται, όμως, γι/ αυτό και μια κουλτούρα συνεργασίας.

Σύντροφοι, όταν στα μέσα της δεκαετίας του '80 και λίγο νωρίτερα, προχωρήσαμε στην απλή αναλογική στα συνδικάτα, σας θυμίζω, βρεθήκαμε ξαφνικά με την ΠΑΣΚΕ να έχει το 46,5% στα μεγάλα συνδικάτα και να βρίσκεται εκτός του Προεδρείου, γιατί οι παραδοσιακές δυνάμεις της Αριστεράς συνεργάστηκαν με τη Δεξιά

Ενώ ξεκινήσαμε απ' τα συνδικάτα, ακριβώς για να διαμορφωθεί μια κουλτούρα συνεργασίας, αυτό δεν συνέβη. Και είναι απαραίτητο να συμβεί. Και η πρόταση που είχε η ομιλία του Προέδρου μας, του Γιώργου Παπανδρέου, έχει ακριβώς αυτό τον στόχο και αυτή την κατεύθυνση. Και η ευθύνη είναι πια από την άλλη πλευρά. Η μπάλα είναι στο γήπεδό τους. Παντρειά με το ζόρι δεν γίνεται, και αν γίνει, ο γάμος χαλάει εύκολα.

Μεγάλος συνασπισμός, συγκυβέρνηση με τη δεξιά. Το ξεκαθαρίσαμε από τις εισαγωγικές ομιλίες, και ο Πρόεδρος, και εγώ στη δική μου ομιλία. Να το ξεχάσουν όσοι το σκέφτονται! Είμαστε δύο διαφορετικοί κόσμοι.

Τι εκφράζουμε εμείς; Μια νέα κοινωνική συμμαχία. Την συμμαχία των δημιουργών, των δυνάμεων της εργασίας, της γνώσης, της επιχειρηματικότητας, της καινοτομίας, με τους αδύνατους και μη προνομιούχους. Με τα στρώματα που ζουν στην ανασφάλεια, τους περιθωριοποιημένους που πρέπει να ξαναδούν στον ήλιο μοίρα.

Ποιοι είμαστε; Τι θέλουμε; Ένα νέο προοδευτικό μέτωπο. Η δημοκρατική παράταξη εκφράζει αυτή την κοινωνική συμμαχία σε ένα προοδευτικό μέτωπο, απέναντι σε μια νέα ολιγαρχία που την βλέπουμε κάθε μέρα παντού.

Απέναντι στις δυνάμεις των παρασιτικών μεσαζόντων, της υποτέλειας της πολιτικής και της εξωθεσμικής χειραγώγησης. Η δημοκρατική παράταξη υπερασπίζεται τα εθνικά συμφέρονται και εκφράζει το δημόσιο συμφέρον απέναντι στα πελατειακά συμφέροντα.

Τι προτείνουμε. Μια νέα εθνική συμφωνία. Προτείνουμε στον ελληνικό λαό μια νέα εθνική συμφωνία για μια Δίκαιη Κοινωνία, που ενώνει τους Έλληνες απέναντι στη δικαστική πολιτική της Δεξιάς. Με μια νέα εθνική στρατηγική.

Εκφράζουμε τον πατριωτισμό της συνέπειας στις αξίες και την σταθερότητα στην υπεράσπιση των συμφερόντων της χώρας. Φτιάχνουμε ξανά την Δυνατή Ελλάδα που μας αξίζει στον πυρήνα της Ευρώπης, κατοχυρώνοντας τα εθνικά συμφέροντα και την εθνική αξιοπρέπεια.

Με μια νέα μεταπολίτευση ανασυντάσσουμε τον δημόσιο χώρο και οικοδομούμε ένα πολίτευμα λογοδοσίας, διαφάνειας, συμμετοχής. Και πάνω και κύρια, με μια νέα αναδιανομή, προχωρούμε ουσιαστικά σε μια νέα, ριζοσπαστική και ακριβοδίκαιη πρόσβαση όλων στο κοινωνικό κράτος και στα δημόσια αγαθά, στον πλούτο και στο δυναμικό της χώρας, μοιράζοντας δίκαια ευκαιρίες, ευημερία, ασφάλεια και, βεβαίως, τον παραγόμενο πλούτο.

Ο Πρόεδρος, σε ό, τι αφορά το κόμμα, έμεινε σε τρεις κεντρικές λέξεις - έννοιες: Ανανέωση - Ενότητα - Αξιοκρατία. Για την ανανέωση μιλούμε πολλοί, μιλούμε όλοι, αλλά συνήθως, κοιτάμε απέναντι, κοιτάμε δίπλα μας, κοιτάμε γύρω μας και δεν κοιτάμε ποτέ τον καθρέπτη και δεν καταλαβαίνουμε ποια είναι η ώρα, για να κάνουμε εμείς ένα βήμα πίσω ή ένα βήμα στο πλάι, σε μιαν άλλη από τις πολλές δουλειές που υπάρχουν στο κόμμα, σε μιαν άλλη από τις πολλές δουλειές που υπάρχουν στα κινήματα, για να έρθουν οι νέοι σύντροφοι μπροστά.

Και για την ενότητα, και πάλι μιλούμε πολλοί, αλλά σύντροφοι, αυτή η ενότητα πρέπει να είναι και θα είναι ενότητα πάνω σε συμφωνημένες πολιτικές και θα είναι ενότητα στο λόγο και στη δράση μας και δεν θα λέμε άλλα στις επίσημες δηλώσεις μας και άλλα στους δημοσιογράφους μετά, για να διαμορφώνονται τα παραπολιτικά και οι σελίδες επί σελίδων και να μην μπορούμε να ασχοληθούμε με τίποτα επί της ουσίας.

Αξιοκρατία, με βάση τη δουλειά καθενός και με κριτήρια αντικειμενικά, που θα κρίνονται μέσα στη συλλογική μας δράση. Να μείνουμε στις βασικές αυτές θέσεις και σε όσα έχουμε προωθήσει, με τις αλλαγές στο Καταστατικό μας, που είναι η ανανέωση, η λογοδοσία για όλους, η εσωκομματική δημοκρατία σε όλα τα επίπεδα, η διαφάνεια παντού, η πολιτική αυτονομία για τα στελέχη μας, με τα ασυμβίβαστα και, βεβαίως, συνολικά η αυτονομία για την πολιτική. Και πάντα στο μυαλό μας, να έχουμε ότι, τη δύναμη, θέλουμε να την έχει ο πολίτης και, όπως θέλουμε τη δύναμη στην κοινωνία μας να την έχει ο πολίτης, έτσι και στο κόμμα μας, τη δύναμη θέλουμε να την έχει το μέλος μας.

Για να έχουμε ένα δυνατό ΠΑΣΟΚ, που θα μπορεί να παρεμβαίνει και να καθορίζει τις εξελίξεις και την καθημερινή ατζέντα. Πρέπει, σύντροφοι, να είμαστε δύο απλά - εντός ή εκτός εισαγωγικών - πράγματα. Να είμαστε πάντα ριζοσπαστικοί και ανατρεπτικοί.

Οι ισορροπίες, συχνά, ίσως οδηγούν στο τέλμα. Και η κοινωνία απαιτεί ριζοσπαστικές θέσεις και ανατροπές. Αυτό απαιτεί σήμερα η κοινωνία περισσότερο παρά ποτέ. Αυτό απαιτούν οι διεθνείς εξελίξεις. Αυτό απαιτούν οι εξελίξεις στη χώρα μας.

Και αυτό απαιτούν, πρώτα απ' όλα, η γενιά των επτακοσίων ευρώ, που δεν είναι επτακόσια. Είναι εξακόσια, είναι πεντακόσια, είναι τετρακόσια, είναι και τριακόσια καμιά φορά. Αυτό απαιτούν οι άνεργοι, που δεν βρίσκουν στον ήλιο μοίρα. Αυτό απαιτούν όσοι νιώθουν σήμερα στο περιθώριο, αλλά αυτό απαιτούν και τα μεσαία στρώματα, που βλέπουν κάθε μέρα να υποβαθμίζεται το επίπεδο της ζωής τους.

Ας το πάρουμε απόφαση, να ασχολούμαστε με τα μεγάλα κι όχι με τα μικρά. Και δεν το λέω, με την έννοια που είχε ένα ανέκδοτο παλιά, ξέρετε, εκείνο που ρωτάνε κάποιον "στο σπίτι, πώς παίρνετε τις αποφάσεις"; Και λέει "εγώ αποφασίζω για τα μεγάλα και η γυναίκα μου για τα μικρά". Και λέει "και ποια είναι τα μικρά", και απαντάει "πού θα πάμε διακοπές, σε ποιο σχολείο θα στείλουμε τα παιδιά, τι θα αγοράσουμε για το σπίτι". Λέει "καλά και ποια είναι τα μεγάλα που αποφασίζεις εσύ"; Και λέει "το Κυπριακό, το Παλαιστινιακό, τι θα γίνει στην Κίνα, τι θα γίνει με την παγκοσμιοποίηση".

Δεν το λέω με αυτή την έννοια, σύντροφοι, να ασχοληθούμε με τα μεγάλα, και όχι με τα μικρά που μας κατατρύχουν. Θέλετε να σας πω ένα παράδειγμα απ/ αυτές τις μέρες; Ακόμα κι εμείς εδώ, μπήκαμε σε μια συζήτηση την πρώτη μέρα και μέχρι να αρχίσει το Συνέδριο "γιατί κλήθηκε στο Συνέδριό μας ο Αμερικανός Πρέσβης"; Και πρέπει να εξηγείς στον καθένα σύντροφο χωριστά ότι, κάθε φορά, στα Συνέδριά μας καλούνται όλοι οι Πρέσβεις που είναι στην Αθήνα, όλες οι διπλωματικές αποστολές που είναι στην Αθήνα.

Δεύτερον, πρέπει να εξηγείς ότι, εκτός από τον Αμερικανό Πρέσβη, στο Συνέδριό μας, ήταν ο Πρέσβης της Ρωσίας, της Κίνας, της Γερμανίας, αλλά και ο Πρέσβης του Ιράν, και ο Πρέσβης της Συρίας, και ο Πρέσβης της Κούβας.

Και γι' αυτούς, δεν είπε κανείς τίποτα. Και τρίτον, πρέπει να εξηγείς ότι, όπως κάνουμε πάντα, εμείς θέλουμε, αυτά που έχουμε να πούμε, να τα λέμε στον καθένα, πρόσωπο με πρόσωπο, και αυτά που έχουμε να πούμε για την πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών στον κόσμο, έχουμε μιλήσει, και ο Πρόεδρος έχει μιλήσει, και για το Ιράκ, και για το Γκουαντάναμο, και για τον νεοφιλελευθερισμό του Μπους. Να τα λέμε πρόσωπο με πρόσωπο στους συνομιλητές μας, γιατί δεν φοβόμαστε τίποτα, γιατί έχουμε τις θέσεις μας και, με αυτές τις θέσεις, θα πορευτούμε. Δεν ετεροπροσδιοριζόμαστε, αυτή είναι η πορεία μας, και αυτή θα συνεχίσει να είναι.

Κι όποιος έχει απορία, ποιους καλούμε στα Συνέδριά μας, ξέρετε καλά, ότι αν και δεν μας κάλεσαν στο Συνέδριο του Συνασπισμού να μιλήσουμε, εμείς, καλέσαμε να μιλήσει, και τον κ. Τσίπρα και τον κ. Αλαβάνο. Για να μη μου πουν ότι κάνω καμιά σύγκριση.

Το δεύτερο και τελειώνω, είναι να ασχολούμαστε με το σύνολο, και όχι με τον εαυτό μας, σύντροφοι. Η περιστροφή γύρω από τον άξονά μας μπορεί να οδηγήσει σε φυγοκέντριση και να μας εκτοξεύσει τον καθένα ατομικά στο διάστημα, δεν προσφέρει τίποτα άλλο.

’κουσα μια συντρόφισσα από τη Μεσσηνία, με όλη την πείρα της από την Εθνική Αντίσταση ως σήμερα, και να με συμπαθά που δεν έχω σημειώσει το όνομά της, ότι "ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ είναι θυμωμένος, γιατί φέραμε τη Δεξιά στην κυβέρνηση το 2004".

Συντρόφισσα, σύντροφοι, ο κόσμος είναι αγανακτισμένος σήμερα με την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και είναι πραγματικά θυμωμένος, θα έλεγα, μαζί μας, γιατί δεν έχουμε ρίξει ακόμα την κυβέρνηση. Κι αυτός πρέπει να είναι ο στόχος μας κι αυτή πρέπει να είναι η αταλάντευτη πυξίδα μας, η σταθερή πυξίδα μας, σε αυτό πρέπει να αποδειχθούμε αποτελεσματικοί.

Σύντροφοι, στο ΠΑΣΟΚ έχουμε πει, δεν υπάρχουν πολλά πράγματα που θα μπορούσαμε να πούμε και δεν τα έχουμε πει. Το θέμα μας σήμερα είναι η δράση μας, είναι τι κάνουμε, είναι πώς βρισκόμαστε δίπλα και στον τελευταίο πολίτη, όχι απλά τα κεντρικά στελέχη, κάθε στέλεχος σε όλη την πυραμίδα, σε κάθε χωριό, σε κάθε συνοικία, σε κάθε σπίτι. Έτσι δημιουργήσαμε στο παρελθόν τους ακατάλυτους δεσμούς μας με την κοινωνία, έτσι θα τους δημιουργήσουμε και τώρα.

Η συμμετοχή όλων σε αυτή την προσπάθεια δεν είναι κάτι που εκχωρείται, δεν πραγματοποιείται δι' αντιπροσώπου. Κι όπως έχω πει πολλές φορές, εδώ στο ΠΑΣΟΚ, είμαστε όλοι εθελοντές. Μπορεί να έχουμε τις συμφωνίες ή τις όποιες διαφωνίες μας, αλλά πρωτίστως, έχουμε ένα καθήκον και μια υποχρέωση, που σηματοδοτούνται και εκφράζονται με μία μόνη λέξη: Αγώνας, αγώνας, αγώνας. Κάθε μέρα και παντού. Με ελπίδα, με πίστη, με αισιοδοξία, με αυτοπεποίθηση. Για να φέρουμε ξανά την αισιοδοξία και την αυτοπεποίθηση στη χώρα.

Ξέρω ότι πολλοί είναι σκεπτικοί και προβληματισμένοι, ξέρω ότι πολλοί βλέπουν ένα δύσκολο δρόμο, ξέρω ότι πολλοί μπορεί να θεωρήσουν ουτοπικά αυτά που λέω. Επειδή πολλοί επικαλέστηκαν κι ανέφεραν, τι έλεγε ο Αντρέας Παπανδρέου, σε διάφορες περιπτώσεις, έχω την εντύπωση πως έχω το δικαίωμα να πω κι εγώ μια φράση του. Και κλείνω με αυτό, κλείνω με τη φράση του Ανδρέα Παπανδρέου που έλεγε: «Να κάνουμε τις σημερινές μας ουτοπίες, αυριανή μας πραγματικότητα».

Καλό αγώνα, σύντροφοι.