ΔΕΥΤΕΡΟΛΟΓΙΑ ΓΙΑΝΝΗ ΡΑΓΚΟΥΣΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ

ΣΤΗ 2η ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Σάββατο 19 Ιουλίου 2008

Συντρόφισσες και σύντροφοι, το γεγονός ότι πραγματοποιήσαμε αυτή την εντατική και πολυήμερη παρουσία - πολιτική παρέμβαση στη Βόρεια Ελλάδα, με αποκορύφωμα τη διήμερη αυτή συνεδρίαση του Εθνικού Συμβουλίου στη Θεσσαλονίκη, νομίζω ότι αποδεικνύεται ως μία πολύ ορθή επιλογή.

Η συνεδρίαση, ουσιαστικά, η πρώτη συνεδρίαση του Εθνικού Συμβουλίου, χαρακτηρίστηκε πράγματι από πολλές και σημαντικές τοποθετήσεις συντροφισσών και συντρόφων, που χωρίς καμιά αμφιβολία εμπλούτισαν τον προβληματισμό και των μελών και όλων μας και, βεβαίως, ταυτόχρονα έδωσαν την ευκαιρία να αναπτυχθεί, όχι μόνον ο λόγος, αλλά και ο αντίλογος.

Είναι χαρακτηριστικό, και κανείς νομίζω από μας δεν το ξεχνά, δεν του διαφεύγει, ότι για όλα όσα λέμε, υπάρχει αντίλογος, όποιος και αν μιλά και νομίζω ότι, ιδίως μετά από πολλά χρόνια πολιτικής παρουσίας των μελών και των στελεχών μας, αυτό κατά βάθος έχει γίνει συνείδηση σε όλους μας. Είχαμε λοιπόν την ευκαιρία να ακούσουμε και λόγο και αντίλογο και, ουσιαστικά, να είμαστε έτσι σε θέση να βγάλουμε κάποια συμπεράσματα.

Το πρώτο και σημαντικότερο είναι ότι, πράγματι, μπροστά μας το υπ' αριθμό ένα θέμα για όλους μας, προφανώς και για μένα προσωπικά, είναι η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη αξιοποίηση των μελών του Εθνικού Συμβουλίου. Οι συνεδριάσεις του Εθνικού Συμβουλίου πρέπει και θα προσπαθήσουμε να γίνονται συχνότερα, παρότι το Καταστατικό λέει, αν θυμάμαι καλά, κάθε τρεις ή κάθε τέσσερις μήνες. Πρέπει ακόμη και συχνότερα, κατά περιόδους, να καταφέρουμε να συνεδριάζει το Εθνικό Συμβούλιο.

Αγαπητές συντρόφισσες και αγαπητοί σύντροφοι, να μην υπάρχει αμφιβολία ότι το Εθνικό Συμβούλιο, από τη φύση του, δεν μπορεί να επιλαμβάνεται επί όλων των θεμάτων. ’ρα, πάντοτε θα υπάρχουν συνεδριάσεις Εθνικού Συμβουλίου οι οποίες, όταν θα πραγματοποιούνται, δεν θα έχουν προλάβει να συζητήσουν, και μάλιστα με όρους επικαιρότητας, μεγάλα θέματα και της χώρας, ελπίζω, όχι και του Κινήματος, αλλά δεν μπορεί να το αποκλείσει κανείς.

Βεβαίως, αυτή η διάταξη και αξιοποίηση των δυνάμεων του Εθνικού Συμβουλίου πρέπει να γίνει σε δύο κατευθύνσεις. Πρώτον, σε επίπεδο τομεακό, πολιτικό, που είναι η διάταξη όλων των μελών του Εθνικού Συμβουλίου στους Τομείς, δεύτερον, σε περιφερειακό επίπεδο, με τη μονιμοποίηση των Κλιμακίων, τα οποία νομίζω, ένα πολύ σημαντικό συμπέρασμα όλων μας είναι ότι, μόνο θετικά αποτελέσματα έχουν δώσει στο Κίνημα από τότε που ξεκίνησαν, αμέσως μετά το Συνέδριο. Γι' αυτή τη φάση του Κινήματος μιλάω, βεβαίως, υπήρχαν και παλαιότερα, και καλώς υπήρχαν.

Αν μπορεί κανείς να συνοψίσει τα πράγματα με δυο-τρεις πολύ πρακτικούς τρόπους, νομίζω ότι το Κίνημά μας είναι, ειδικά αυτή τη στιγμή, αντιμέτωπο με ένα δίλημμα. Ουσιαστικά, έχει μπροστά του δύο δρόμους να ακολουθήσει:

Στον ένα δρόμο, το ΠΑΣΟΚ θα ασχολείται κυρίως με το ΠΑΣΟΚ, όπως κάνουμε με πολύ μεγάλη ένταση, με πολύ μεγάλη επιμονή είναι αλήθεια, και με πολύ χαρακτηριστικά αποτελέσματα -γλαφυρά το παρουσίασαν ορισμένοι σύντροφοι στις τοποθετήσεις τους- το τελευταίο δεκάμηνο. Και όπως λέει και ο Πρόεδρος, και όλοι μας παραδεχόμαστε, και καλώς κάνουμε.

Δεν νομίζω ότι υπάρχει κανείς από μας, που στο δίλημμα, αν προτιμά να είναι σε ένα κόμμα, το οποίο φτάνει καμιά φορά και στην υπερβολή ή, να είναι σε ένα κόμμα αντίστοιχο του οποίου -έχει αξία να σας μεταφέρει κανείς μια επισήμανση- είναι παραδείγματος χάρη η Νέα Δημοκρατία στην Ελλάδα, η οποία, όπως λένε όσοι παρακολουθούν τη λειτουργία των κομμάτων σε όλη την Ευρώπη, είναι το μόνο κόμμα στην Ευρώπη παρακαλώ, το μόνο, ακόμη και από τα δεξιά κόμματα, που δεν ανανεώνει την ηγεσία του. Έχουν εκλέξει έναν ηγέτη από 1998 και, από τότε, δεν έχουν μπει καν στον κόπο να σκεφτούν ότι, ενδεχομένως, θα έπρεπε να υπάρχει εκ νέου εκλογή Προέδρου στη Νέα Δημοκρατία.

Λοιπόν, ο ένας δρόμος είναι ο δρόμος που το ΠΑΣΟΚ, κυρίως, θα ασχολείται με το ΠΑΣΟΚ, και αν αυτό το δρόμο τον ακολουθήσουμε, κανείς από σας και κανείς από μας δεν έχει αμφιβολία ότι μπορούμε να βρούμε πάρα πολλά πράγματα να λέμε για το ΠΑΣΟΚ. Δεν υπάρχει πιθανότητα, σε μία συζήτηση που θα ξεκινούσε, να μην ήταν απεριόριστες οι δυνατότητες να βρούμε και ελαττώματα και προβλήματα και μειονεκτήματα και λάθη, καμία απολύτως πιθανότητα.

Ο άλλος δρόμος είναι, το ΠΑΣΟΚ, από εδώ και πέρα, να είναι σε μία πορεία όπου, πρώτον, θα ασχολείται με τη Νέα Δημοκρατία και τον Καραμανλή –και εδώ σας καταθέτω την προσωπική μου άποψη- εννοώντας πάντοτε τις πολιτικές της Νέας Δημοκρατίας. Δηλαδή, το μέρος της αντιπολιτευτικής μας δράσης είναι κάτι το οποίο δεν μπορεί, από τη μια, να είναι κυρίαρχο, αλλά από την άλλη, δεν μπορεί να λείπει.

Και δεν μπορεί να κινδυνέψουμε να την πατήσουμε όπως ο βοσκός, που επειδή ενδεχομένως, σηκώσαμε σε ακατάλληλες στιγμές, το θέμα των πολιτικών που ασκεί ο Καραμανλής, για τις οποίες είναι υπεύθυνος, ή η κυβέρνησή του ή το κόμμα του, επειδή λοιπόν σε ακατάλληλη στιγμή σηκώσαμε αυτά τα θέματα, τώρα που ο κόσμος θέλει την αποκάλυψη, τώρα που απαιτεί ο πολίτης από εμάς τη συστηματική αποκάλυψη όλων αυτών των αδυναμιών και όλων αυτών των ευθυνών, που ουσιαστικά φτάνουν μέχρι και το επίπεδο του πρωθυπουργού, το ΠΑΣΟΚ να πει ξαφνικά ότι: εγώ θα σιωπήσω.

Γιατί όταν, για άλλους λόγους, για ένα διάστημα το έκανε -σας θυμίζω, αυτό αφορά περίπου στην μετά την 11^η Νοεμβρίου περίοδο- τότε θυμάστε τι ήταν το κυρίαρχο σλόγκαν στη χώρα. Ότι το ρόλο της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης τον έχουν αναλάβει τα μικρά κόμματα της αντιπολίτευσης.

’ρα, ο δεύτερος δρόμος είναι, το ΠΑΣΟΚ να ασχολείται, όσο επιβάλλουν τα αντιπολιτευτικά του καθήκοντα, με τις ελλείψεις και τις ανεπάρκειες της κυβέρνησης, αλλά κυρίως, το ΠΑΣΟΚ να ασχολείται με τον πολίτη, να ασχολείται με αυτά που απασχολούν τον πολίτη. Και δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι εκεί το ΠΑΣΟΚ θα δώσει το μεγάλο στοίχημα, για να κερδίσει, αυτό το οποίο, αν δεν κερδίσει, δεν θα πετύχουμε τίποτα στο μέλλον. Ποιο είναι αυτό: Είναι μια νέα σχέση εμπιστοσύνης με τους Έλληνες πολίτες.

Μια σχέση εμπιστοσύνης, η οποία κλονίστηκε, για πολλούς και διάφορους λόγους, εξαντλητικά το συζητήσαμε, και μέχρι την 11^η Νοεμβρίου και μετά την 11^η Νοεμβρίου. Δεν μπορώ ειλικρινά να μπαίνω στη διαδικασία ή να παρακολουθώ –σας εξομολογούμαι προσωπικό βίωμα αυτή τη στιγμή- αυτή τη συζήτηση άλλο πάντως, για κάποιους λόγους, η σχέση εμπιστοσύνης του ΠΑΣΟΚ με τους πολίτες στο παρελθόν κλονίστηκε. Πρέπει να οικοδομηθεί μια νέα σχέση, στη βάση μιας αξιοπιστίας.

Και επειδή ακριβώς είμαστε ένα κόμμα από το '74 και μετά και άρα έχουμε πολύ μεγάλη ιστορία, πολύ μεγάλη προσφορά και βεβαίως πολύ μεγάλη διαδρομή και δράση, ο λαός δεν αρκείται στα λόγια από μας. Δεν αρκείται να του πούμε ότι είμαστε ένα κόμμα, που θα ασκήσουμε υπεύθυνη εξωτερική πολιτική, ή υπεύθυνη αντιπολίτευση στην εξωτερική πολιτική. Αυτό, όσο και αν το λέμε, δεν πείθουμε κανέναν.

Όταν ακούει όμως τον Παπανδρέου, τα αρμόδια στελέχη, το Κίνημα στο σύνολό του, να λέει όχι στα συλλαλητήρια για το Σκοπιανό, τότε πράγματι αυτό λειτουργεί ως εγγύηση μιας νέας αξιοπιστίας, μιας νέας σχέσης εμπιστοσύνης με τους πολίτες.

Όταν λέμε ότι είμαστε δίπλα στο λαό, θέλουμε να ασκήσουμε, απέναντι στις αντιλαϊκές πολιτικές της κυβέρνησης, μια άλλη, φιλολαϊκή πολιτική, που πάει σε άλλο αναπτυξιακό δρόμο κλπ., δεν πείθουμε κανέναν ότι έχουμε πράγματι σκοπό να λειτουργήσουμε φιλολαϊκά.

Όταν βλέπουν, όμως, τον Παπανδρέου και τα στελέχη του Κινήματος, όπως τα είδαν το τελευταίο διάστημα, στα συλλαλητήρια που έγιναν για το ασφαλιστικό, τότε αυτό λειτουργεί ως εγγύηση, λειτουργεί ως μια δυνατότητα για τη δημιουργία μιας νέας, αξιόπιστης σχέσης με τους πολίτες.

Συντρόφισσες και σύντροφοι, αυτός είναι πιστεύω και ο βασικός λόγος, για τον οποίο επιλέξαμε να φέρουμε σήμερα αυτές τις πολιτικές καινοτομίες στον οικονομικό μας κανονισμό. Και νομίζω ότι ίσως κάποιοι από σας αναρωτήθηκαν γιατί δεν το κάναμε αυτό αργότερα, ενδεχομένως, να ξεκινούσαμε τη νέα χρονιά όταν θα κάνουμε την Εθνική Συνδιάσκεψη, λέγοντας ορίστε, το ΠΑΣΟΚ, αυτά έχει να πει για τα δικά του οικονομικά, σε μια περίοδο για την χώρα, όπου πράγματι ο λαός θέλει έμπρακτες εγγυήσεις γι/ αυτά τα οποία του λες.

Ο πρώτος λόγος είναι γιατί δεν θέλουμε να ξεκινήσουμε τη νέα χρονιά, το μεγάλο και κρίσιμο αυτό διάστημα των δέκα μηνών, όπου το ΠΑΣΟΚ πρέπει να κάνει την επίθεση για τη μεγάλη πολιτική ανατροπή, μιλώντας πάλι το ΠΑΣΟΚ για το ΠΑΣΟΚ.

Και δεύτερον, γιατί πρέπει να δώσουμε, πέρα από αυτά που είπαμε για τις αναστολές κομματικής ιδιότητας από τη μία, για την Εξεταστική Επιτροπή από την άλλη, ή για την Επιτροπή Διαφάνειας, να δώσουμε και πραγματικές εγγυήσεις στους πολίτες ότι, αυτά που λέει το ΠΑΣΟΚ και διατυμπανίζει, δηλαδή, ότι είναι υπέρ της διαφάνειας, πράγματι τα εννοεί.

Αυτό λοιπόν πρέπει να το κάνουμε σήμερα και να το κάνουμε με απόφαση του κορυφαίου οργάνου του Κινήματος και να υιοθετήσουμε πρακτικές, που βεβαίως είναι απολύτως κρίσιμο και αυτό πια μετατρέπεται και σε ένα πολιτικό όπλο για μας, με βάση αυτές τις αποφάσεις του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ, να κριθούν και τα υπόλοιπα κόμματα και, κυρίως, το κυβερνητικό, για το αν και κατά πόσον έχει την πολιτική βούληση και την πολιτική δυνατότητα να υιοθετήσει αντίστοιχες ρυθμίσεις.

Συντρόφισσες και σύντροφοι, το προτελευταίο που θα ήθελα να πω είναι ότι, το ΠΑΣΟΚ, από την ίδρυσή του και προφανώς χάρη στην ιστορική συμβολή της προσωπικότητας του Ανδρέα Παπανδρέου, έχει καταφέρει όπως πολύ σωστά είπαν πολλοί σύντροφοι, να είναι το Κίνημα της σύνθεσης.

Είναι αυτό που λέγαμε και με το οποίο μεγαλώσαμε, ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου κατάφερε αυτό που μέχρι τότε κανείς πολιτικός ηγέτης του προοδευτικού χώρου και της δημοκρατικής παράταξης δεν είχε καταφέρει, δηλαδή, να ενώσει τη δημοκρατική παράταξη.

Ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν το κατάφερε αυτό, όπως όλοι ξέρουμε καλύτερα και ο καθένας από μας και ιδίως όσα στελέχη από το /74 και μετά βοήθησαν και στήριξαν αυτή την πορεία του Κινήματος, στη βάση οτιδήποτε άλλου, πλην του ότι κατάφερε να αρθεί πάνω από κάποια, μέχρι τότε, τα διαχωριστικά διλήμματα στον χώρο της προοδευτικής Αριστεράς, δηλαδή, για παράδειγμα, αν το ΠΑΣΟΚ είναι με την Αριστερά ή με το Κέντρο. Ανοίγω μια παρένθεση, επειδή έλαβα μέρος στις προσπάθειες για την συγκρότηση της ΠΑΣΠ. Η ΠΑΣΠ, για να συγκροτηθεί, έπρεπε να κάνει και μία διακήρυξη αρχών, γιατί έπρεπε να είναι το ντοκουμέντο, το οποίο θα συνοδεύει την πορεία της από εδώ και στο εξής.

Η συζήτηση, για το αν η ΠΑΣΠ είναι αριστερή ή όχι αριστερή παράταξη, κεντροαριστερή ή κεντρώα, δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο πολύ απασχολούσε αυτούς τους συντρόφους, που αυτή τη στιγμή ανήκουν στις τάξεις της ΠΑΣΠ.

Θέλω να σας πω, λοιπόν, ότι το ΠΑΣΟΚ έχει καταφέρει, από το /74 και μετά, να έχει υπερβεί πάρα πολλά ζητήματα και, να τα έχει υπερβεί με έναν θετικό τρόπο, ώστε να μην είναι στο δίλημμα «είμαστε με τα χαμηλά ή τα μεσαία στρώματα», να μην είναι στο δίλημμα «είμαστε με την Αριστερά ή το Κέντρο», να μην είναι στο δίλημμα «αν είμαστε κρατιστές ή λιγότερο κρατιστές».

Αυτή ήταν η μεγάλη ιστορική συμβολή του ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου μέχρι τώρα, σε αυτή την πορεία υπέρβασης αυτών των διλημμάτων, που ουσιαστικά δεν έχουν περιεχόμενο, και ιδίως στην σημερινή εποχή.

Κάποτε, λέγαμε, οι γιατροί ανήκουν στην κατηγορία των μεσαίων στρωμάτων, στους επαγγελματίες και λοιπά, ποιος γιατρός, με 1300 ευρώ στα σαράντα του, όταν πρωτοδιορίζεται, μπορεί να θεωρηθεί αυτή τη στιγμή ότι ανήκει στα μεσαία στρώματα; Προφανώς, αυτό είναι κάτι το οποίο αποδεικνύει για μια ακόμη φορά ότι το ΠΑΣΟΚ, όσες φορές μπαίνει σε τέτοιου τύπου συζητήσεις, όπως μπήκαμε πρόσφατα και σε μια άλλη συζήτηση για τη συνεργασία ή την αυτοδυναμία, πάντα χαμένο βγαίνει.

Αυτοδυναμία. Είναι δυνατόν το ΠΑΣΟΚ να μην είναι υπέρ της αυτοδυναμίας; Προφανώς και δεν είναι δυνατόν, συντρόφισσες και σύντροφοι, γιατί το ΠΑΣΟΚ, στις τελευταίες εκλογές, πήρε 38%.

Με τον υφιστάμενο εκλογικό νόμο Σκανδαλίδη, ή τον επόμενο του Παυλόπουλου, για να πιάσει ένα κόμμα την αυτοδυναμία, ένα πράγμα πρέπει να γίνει, να είναι πρώτο κόμμα, όπως όλοι ξέρουμε, και να πάει στο 39-40% περίπου. Δηλαδή, είναι δυνατόν το ΠΑΣΟΚ να πει ότι, δεν θέλω την αυτοδυναμία, δηλαδή, δεν θέλω να κάνω το 38, 39% ή 40%; Βεβαίως και θέλει να κάνει και το 38, 39, και 40, και 42, και 44, και 47, που το είχε πάντα.

’ρα λοιπόν, αυτό που έχει πολύ μεγάλη σημασία κατά την προσωπική μου γνώμη, να μην αφήνουμε τον εαυτό μας να μπαίνει σε διλήμματα, τα οποία το ΠΑΣΟΚ έχει καταφέρει, με έναν εξαιρετικά συνθετικό και δημιουργικό τρόπο, να τα έχει υπερβεί από το /74 και μετά.

Και θέλω να τελειώσω, λέγοντας ότι, μιλώντας για τα θέματα που μεσολάβησαν το τελευταίο διάστημα, εγώ προσωπικά πιστεύω συντρόφισσες και σύντροφοι, ότι υπήρξε ένα θέμα πράγματι συγκλονιστικό για το Κίνημά μας, το οποίο μπορεί, περισσότερο με συμβολικό τρόπο, να το θεωρεί κανείς συγκλονιστικό, αλλά έχει μεγάλες και πάρα πολύ σοβαρές επιπτώσεις -θέλω και πιστεύω ότι, θα καταφέρουμε όλοι μαζί, να μην έχει και ανεπανόρθωτες επιπτώσεις στο Κίνημά μας.

Ο ισχυρισμός ότι έρχονταν χρήματα στο Κίνημα από τη SIEMENS, η οποία είχε μαύρα ταμεία για να παίρνει δουλειές, είναι μία οριακή στιγμή στην ιστορία του Κινήματος από το /74 και μετά. Και ξέρω καλά ότι, ξέρετε κι εσείς, ότι δεν μας ενδιαφέρει πώς ο συντηρητικός χώρος και η Δεξιά ξεπερνάει τα δικά της προβλήματα, αλλά για τον κόσμο του λαογέννητου Κινήματος, το οποίο δημιουργήθηκε ακριβώς για να υπηρετεί τους μη προνομιούχους, ο ισχυρισμός αυτός, είναι συγκλονιστικός.

Κι όπως είπε και ο σύντροφος Φλωρίδης, επειδή αυτός ο ισχυρισμός συμπίπτει με μια περίοδο όπου, με απλά ελληνικά, λιγότερο οικονομικά, δεν ξέρει ο κάθε νοικοκύρης αν θα καταφέρει να βγάλει το μήνα, τότε το πολλαπλασιαστικό αποτέλεσμα, το δυσμενές για το Κίνημά μας, πραγματικά, φτάνει σε επίπεδα, που μπορεί, εάν δεν είμαστε συνειδητοποιημένοι, με ποια κατάσταση είμαστε αντιμέτωποι, να προξενήσει πραγματικά ανεπανόρθωτη ζημιά.

Αυτός ο ισχυρισμός, θέλω να σας πω ότι, οδήγησε το Κίνημά μας και μέσα από μία λογική, όχι να κουκουλώσει κανείς την πραγματικότητα, αλλά να σταθεί όσο το δυνατόν στο ύψος των περιστάσεων και με όρους αλληλεγγύης. Όταν είπαμε, για παράδειγμα, ότι εκείνο που έχει σημασία δεν είναι αν αυτό το λέει κανείς, ή δεν το λέει, αλλά αν αποδεικνύεται.

Και ξέρετε πολύ καλά ότι, επειδή αυτό αφορούσε σε μια περίοδο, η οποία θα μπορούσε να πει κανείς ότι ήταν εύκολο να αφήνει κενά, να αφήνει υπονοούμενα, να αφήνει να αιωρείται ότι θα μπορούσε να είχε γίνει κι έτσι, είχε τεράστια σημασία για τη διαχρονικότητα της παράταξης, για να μην υιοθετήσει κανείς τις λογικές τεμαχισμού της παράταξης, για την αλληλεγγύη των γενεών και των ηγεσιών της παράταξης, να πούμε αυτό που είπαμε, ότι αυτό δεν επιβεβαιώνεται. Και δεν επιβεβαιώνεται, από το μόνο στο οποίο θα μπορούσε κανείς να καταφύγει για να το ψάξει. Και ξέρετε πάρα πολύ καλά πού αναφέρομαι.

Εκείνη ακριβώς τη στιγμή στην Ελλάδα, έγινε κάτι το οποίο έχει ιδιαίτερη σημασία, κατά τη γνώμη μου. Τι έγινε; Υπήρχε ένας Εισαγγελέας, ο οποίος έψαχνε -υποτίθεται- την υπόθεση κι ακούει έναν δημόσιο διάλογο για το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, το κόμμα αυτό της τεράστιας προσφοράς τόσων δεκαετιών, ακούει και δέχεται μία επίσημη, προφανώς, κατάθεση ενός πολίτη, που λέει "ναι, τα πήγαινα στο κόμμα".

Ποιο θα ήταν, με βάση την κοινή λογική, το πιο απλό που θα έπρεπε κανείς να σκεφθεί, έστω και ατύπως, από πλευράς λειτουργίας του συγκεκριμένου Εισαγγελέα; Δεν ήταν να το ψάξει το θέμα αυτό; Δεν ήταν να ρωτήσει; Εμάς, δεν μας ρώτησε κανένας.

Και αν υπάρχει ένα θέμα για την αφίσα -η αφίσα είναι καλή, το δέχομαι, νομίζω ότι ο καθένας μπορεί να έχει και καλή και μέτρια και κακή γνώμη- εκείνο για το οποίο θέλω να σας διαβεβαιώσω, και νομίζω ότι το βιώνετε, συντρόφισσες και σύντροφοι, είναι ότι η αφίσα μας, καμία σχέση δεν έχει με αυτά που λέει ο Ελληνικός λαός, δυστυχώς για συγκεκριμένους εισαγγελικούς λειτουργούς αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα. Καμία απολύτως σχέση δεν έχει.

Και είναι αλήθεια ότι οι όποιοι ενδιαφέρονται για το καλό της Δικαιοσύνης και, το ΠΑΣΟΚ αν ενδιαφέρεται για το καλό της Δικαιοσύνης, για τον σεβασμό των πολιτών, αλλά και όλων των παραγόντων της δημόσιας ζωής, στον θεσμό της Δικαιοσύνης, τότε αυτό που πρέπει να κάνει, είναι να συμβουλεύσει όλους αυτούς που ασχολήθηκαν με την αφίσα του ΠΑΣΟΚ, να κοιτάξουν ποιες είναι οι αιτίες για τις οποίες αυτή τη στιγμή ο λαός λέει πράγματα, που ποτέ δεν έλεγε για συγκεκριμένες πρακτικές εισαγγελικών λειτουργών.

Τελειώνω, λέγοντας το εξής συντρόφισσες και σύντροφοι: Κατά τη γνώμη μου και, νομίζω ότι απορρέει και ως ανάγκη εδώ σήμερα, από τη Συνεδρίαση του Εθνικού Συμβουλίου, αλλά το βλέπουμε και το εισπράττουμε σε όλες τις συναντήσεις που κάνουμε με όλα μας τα στελέχη, αυτό που έχει ανάγκη ο κόσμος, αυτό που έχει ανάγκη το σύνολο του στελεχιακού μας δυναμικού, των μελών μας, είναι το ΠΑΣΟΚ να σταματήσει να ασχολείται με το ΠΑΣΟΚ.

Αυτό που έχει ανάγκη, είναι να δει το ΠΑΣΟΚ, από το χειμώνα και μετά, από το φθινόπωρο κιόλας, να εξαπολύει μια ολομέτωπη επίθεση, μαζί με το λαό και μέσα στο λαό, με αιχμή τα θέματα της οικονομίας, τα οποία έτσι κι αλλιώς είναι το κυρίαρχο ζήτημα, όχι μόνο για να πετύχει κανείς τη νίκη στις εθνικές εκλογές, αλλά ακόμη κι αν το καταφέρει αυτό θα είναι το καθοριστικό και μετά.

Επιτρέψτε μου τώρα μόνο μία παρατήρηση, σε κάτι που ακούστηκε για τις προτάσεις που έγιναν για τη στήριξη του εισοδήματος των πολιτών και της αγοραστικής τους δύναμης. Οι προτάσεις αυτές ήταν δύο, ανάμεσα σε άλλες, η μία αφορά στην καταβολή έκτακτου επιδόματος αλληλεγγύης και, η δεύτερη στην καταβολή επιδόματος θέρμανσης - πρόταση νόμου που κατ/ εξακολούθηση η Κοινοβουλευτική μας Ομάδα καταθέτει και δεν γίνεται αποδεκτή από την κυβέρνηση.

Αυτό λοιπόν είναι το ένα κομμάτι κι, είναι κάτι, για το οποίο μπορεί ο κάθε σύντροφος ή συντρόφισσα να έχει γνώμη και να πει ότι «παιδιά, πρέπει να προσέξουμε, δεν είναι η λύση στο πρόβλημα των νοικοκυριών ή της οικονομίας της χώρας, οι επιδοματικές πολιτικές». Για μένα, όμως, έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία και, το τονίζω ιδιαίτερα, γιατί πιστεύω ότι θα βρεθούμε αντιμέτωποι με αυτό, γιατί όταν μιλάει κανείς για οικονομική πολιτική, στη σημερινή εποχή είναι το υπ/ αριθμόν ένα ζήτημα, είναι το κυρίαρχο ζήτημα, είναι το άλλο μισό της πρότασης.

Και το άλλο μισό της πρότασης, συντρόφισσες και σύντροφοι,  αφορά στο εξής: Ότι θα πρέπει αυτό το έκτακτο επίδομα αλληλεγγύης και το επίδομα θέρμανσης να προέλθουν από χρηματοδότηση, δηλαδή από νέα φορολογία, που θα προέλθει από τα υπερέσοδα του κράτους, από το φόρο πετρελαίου, τη φορολόγηση των δικαιωμάτων προαίρεσης μετοχών και την έκτακτη φορολόγηση των κερδών των επιχειρήσεων και των τραπεζών.

Το φορολογικό είναι το μείζον ζήτημα. Το να έχει το ΠΑΣΟΚ τον προσανατολισμό και την αγωνία, τι θα προτείνει για την ανακούφιση των νοικοκυριών, μπορεί να μας πάει μέχρι ένα σημείο. Γιατί αμέσως μετά, έρχεται το ερώτημα: Και από πού θα βρείτε τα λεφτά;

Εδώ, λοιπόν, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι, και το ΠΑΣΟΚ, για λόγους υπευθυνότητας, αλλά και η δημόσια συζήτηση δεν μπορεί να μην επικεντρωθεί στο μεγάλο θέμα, που λέγεται «φορολογική πολιτική». Δεν είναι γενικά η οικονομική πολιτική, είναι η φορολογική πολιτική, η καρδιά μιας νέας οικονομικής πολιτικής που πρέπει ν' ασκήσουμε, γιατί όσοι έχουν ασκήσει πράγματι, όχι μόνο σε επίπεδο κρατικό, αλλά και σε επίπεδο Αυτοδιοίκησης, εξουσία, γνωρίζουν πολύ καλά ότι το σκέλος αυτό είναι το κρίσιμο.

Συντρόφισσες και σύντροφοι, αν συμφωνούσαμε ότι έχουμε φτάσει σ' ένα σημείο, να ψάχνουμε να βρούμε αν το ποτήρι είναι μισοάδειο ή μισογεμάτο και αν χωριζόμασταν και πάλι σε δύο κατηγορίες συντρόφων, που θα λέγαμε, οι μεν ότι είναι μισοάδειο, οι δε ότι είναι μισογεμάτο, εγώ νομίζω ότι τώρα πια πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ένα πράγμα: Δεν έχει καμία σημασία αν το ποτήρι είναι μισοάδειο ή μισογεμάτο. Σημασία έχει, αν εκεί όπου έχει φτάσει, έχει φτάσει γεμίζοντας ή αδειάζοντας.

Εγώ, λοιπόν, νομίζω ότι το ΠΑΣΟΚ έχει φτάσει εδώ, γεμίζοντας το ποτήρι και πιστεύω ότι, αν συνεχίσουμε, με τον τρόπο που πρέπει και ξέρουμε πάρα πολύ καλά όλοι, πέρα και πάνω από απόψεις, θεωρίες, επιχειρήματα, αν συνεχίσουμε στο δρόμο που όλοι ξέρουμε ότι, είναι ο δρόμος που μπορεί να μας πάει μπροστά, το ποτήρι θα συνεχίζει να γεμίζει.

Σας ευχαριστώ πολύ.