Προς κατακερματισμό οδεύει το πολιτικό σκηνικό

Προς κατακερματισμό οδεύει το πολιτικό σκηνικό
Βασίλης Φουρτούνης, δάσκαλος	Παρασκευή 21 Μαρτίου 2014
Παρατηρώντας τις δημοσκοπήσεις που δημοσιεύονται κατά καιρούς θα παρατηρήσουμε ότι τα ποσοστά του νέου δικομματισμού, ΝΔ -ΣΥΡΙΖΑ, είναι πολύ χαμηλά. Και τούτο συμβαίνει παρά την πόλωση και τη σκλήρυνση της αντιπαράθεσης και των διλημμάτων που εμφανίζονται. Έτσι παρατηρούμε κανένα από τα δύο μεγάλα κόμματα να μην καταφέρνει να αποκτήσει δυναμική κυριαρχίας. Βλέπουμε ότι είναι ελάχιστες οι μετρήσεις στις οποίες καταγράφονται σε ποσοστά άνω του 20% για κάποια από τα δύο κόμματα και το 25% και πάνω απλά θεωρείται αυτή τη στιγμή ουτοπικό. Παρόλο που υπάρχει πολύς πολιτικός χρόνος μέχρι τις ευρωεκλογές, είναι κοινή είναι η εκτίμηση στα κομματικά επιτελεία ότι η τάση που διαμορφώνεται είναι μια τάση κατακερματισμού του πολιτικού σκηνικού. Η αίσθηση αυτή ενισχύεται από το ρεύμα που διαμορφώθηκε υπέρ του Ποταμιού και το οποίο δείχνει δίψα για κάτι νέο και διαφορετικό, για έναν άλλο κώδικα πολιτικής λειτουργίας και συμπεριφοράς. Επίσης παρατηρούμε ότι το πρώην ΠΑΣΟΚ και σήμερα Ελιά έχει συμβιβαστεί με την ιδέα ότι ένα 6 με 7% θα είναι καλή επίδοση, παρόλο που στις εκλογές του 2012 το κόμμα του Βενιζέλου κινούνταν κοντά στο 13%. Στη ΔΗΜΑΡ έχουν ρίξει τον πήχη και στοχεύουν, απ’ ότι φαίνεται, στην εκλογή ενός ευρωβουλευτή, το οποίο μπορεί να συμβεί ακόμη και με 3%, με βάση τα μέχρι στιγμής δεδομένα. Τα άλλα κόμματα όπως η Δράση βλέπουμε ότι δεν καταφέρνει να αγγίξει το 1%, παρόλο που έχει καταθέσει σαφείς θέσεις για τα οικονομικά θέματα, οι Οικολόγοι ζουν τη διάσπαση της διάσπασης και ο Στ. Θεοδωράκης φιγουράρει με το καλημέρα στην τρίτης θέση του πολιτικού συστήματος. Είναι σε όλους σαφές ότι μετά τις ευρωεκλογές θα ανοίξουν σοβαρά θέματα στο εσωτερικό των κομμάτων, αλλά ακόμα είναι νωρίς και δεν μπορεί κανείς να προβλέψει πολιτικά γεγονότα και τις εξελίξεις που θα συμβούν, όπως κανείς δεν είχε προβλέψει την εμφάνιση του Ποταμιού που ταρακούνησε, όπως δείχνουν τα μέχρι τώρα δεδομένα, το πολιτικό σκηνικό. Η τύχη που θα έχει αργότερα το εγχείρημα του Σταύρου Θεοδωράκη είναι φυσικά αβέβαιη., Αν όμως σημειώσει μια καλή επίδοση στις ευρωεκλογές, αυτό θα κινητοποιήσει και άλλους χώρους ή ομάδες να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους παίζοντας με την ανάγκη των πολιτών να στραφούν σε κάτι που δεν έρχεται από το χθες. Προϋπόθεση, όπως αποδεικνύεται, είναι η αναγνωρισιμότητα και η εναλλακτική επικοινωνία και αυτό είναι κάτι που ήδη συζητείται από ενδιαφερόμενους να δοκιμαστούν στη δημόσια σφαίρα. Στη Νέα Δημοκρατία υπάρχει μεγάλη ευφορία για τον επικοινωνιακό αντίκτυπο της διανομής του κοινωνικού μερίσματος από το πρωτογενές πλεόνασμα, όπως επίσης της ανοιχτής στήριξης των εταίρων/πιστωτών στην κυβέρνηση Σαμαρά. Η ικανοποίηση μεγαλώνει χάρη στις δυσκολίες του ΣΥΡΙΖΑ να βρει το βηματισμό του στο νέο πολιτικό περιβάλλον που διαμορφώνεται και δεν αφήνει χώρο για σοβαρούς προβληματισμούς σε σχέση με το βαθμό αποδοχής της κυβέρνησης από τους πολίτες. Αρκεί να βγαίνουν τα νούμερα και αυτό δεν είναι πάντα κάτι αντικειμενικό, μπορεί να είναι αρκούντως υποκειμενικό, δηλαδή να συναρτάται από τις επιδόσεις των άλλων.

Προς κατακερματισμό οδεύει το πολιτικό σκηνικό

Βασίλης Φουρτούνης, δάσκαλος

Παρασκευή 21 Μαρτίου 2014

Παρατηρώντας τις δημοσκοπήσεις που δημοσιεύονται κατά καιρούς θα παρατηρήσουμε ότι τα ποσοστά του νέου δικομματισμού, ΝΔ -ΣΥΡΙΖΑ, είναι πολύ χαμηλά. Και τούτο συμβαίνει παρά την πόλωση και τη σκλήρυνση της αντιπαράθεσης και των διλημμάτων που εμφανίζονται. Έτσι παρατηρούμε κανένα από τα δύο μεγάλα κόμματα να μην καταφέρνει να αποκτήσει δυναμική κυριαρχίας.

Βλέπουμε ότι είναι ελάχιστες οι μετρήσεις στις οποίες καταγράφονται σε ποσοστά άνω του 20% για κάποια από τα δύο κόμματα και το 25% και πάνω απλά θεωρείται αυτή τη στιγμή ουτοπικό. Παρόλο που υπάρχει πολύς πολιτικός χρόνος μέχρι τις ευρωεκλογές, είναι κοινή είναι η εκτίμηση στα κομματικά επιτελεία ότι η τάση που διαμορφώνεται είναι μια τάση κατακερματισμού του πολιτικού σκηνικού. Η αίσθηση αυτή ενισχύεται από το ρεύμα που διαμορφώθηκε υπέρ του Ποταμιού και το οποίο δείχνει δίψα για κάτι νέο και διαφορετικό, για έναν άλλο κώδικα πολιτικής λειτουργίας και συμπεριφοράς.

Επίσης παρατηρούμε ότι το πρώην ΠΑΣΟΚ και σήμερα Ελιά έχει συμβιβαστεί με την ιδέα ότι ένα 6 με 7% θα είναι καλή επίδοση, παρόλο που στις εκλογές του 2012 το κόμμα του Βενιζέλου κινούνταν κοντά στο 13%.

Στη ΔΗΜΑΡ έχουν ρίξει τον πήχη και στοχεύουν, απ’ ότι φαίνεται, στην εκλογή ενός ευρωβουλευτή, το οποίο μπορεί να συμβεί ακόμη και με 3%, με βάση τα μέχρι στιγμής δεδομένα.

Τα άλλα κόμματα όπως η Δράση βλέπουμε ότι δεν καταφέρνει να αγγίξει το 1%, παρόλο που έχει καταθέσει σαφείς θέσεις για τα οικονομικά θέματα, οι Οικολόγοι ζουν τη διάσπαση της διάσπασης και ο Στ. Θεοδωράκης φιγουράρει με το καλημέρα στην τρίτης θέση του πολιτικού συστήματος.

Είναι σε όλους σαφές ότι μετά τις ευρωεκλογές θα ανοίξουν σοβαρά θέματα στο εσωτερικό των κομμάτων, αλλά ακόμα είναι νωρίς και δεν μπορεί κανείς να προβλέψει πολιτικά γεγονότα και τις εξελίξεις που θα συμβούν, όπως κανείς δεν είχε προβλέψει την εμφάνιση του Ποταμιού που ταρακούνησε, όπως δείχνουν τα μέχρι τώρα δεδομένα, το πολιτικό σκηνικό. Η τύχη που θα έχει αργότερα το εγχείρημα του Σταύρου Θεοδωράκη είναι φυσικά αβέβαιη., Αν όμως σημειώσει μια καλή επίδοση στις ευρωεκλογές, αυτό θα κινητοποιήσει και άλλους χώρους ή ομάδες να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους παίζοντας με την ανάγκη των πολιτών να στραφούν σε κάτι που δεν έρχεται από το χθες. Προϋπόθεση, όπως αποδεικνύεται, είναι η αναγνωρισιμότητα και η εναλλακτική επικοινωνία και αυτό είναι κάτι που ήδη συζητείται από ενδιαφερόμενους να δοκιμαστούν στη δημόσια σφαίρα.

Στη Νέα Δημοκρατία υπάρχει μεγάλη ευφορία για τον επικοινωνιακό αντίκτυπο της διανομής του κοινωνικού μερίσματος από το πρωτογενές πλεόνασμα, όπως επίσης της ανοιχτής στήριξης των εταίρων/πιστωτών στην κυβέρνηση Σαμαρά. Η ικανοποίηση μεγαλώνει χάρη στις δυσκολίες του ΣΥΡΙΖΑ να βρει το βηματισμό του στο νέο πολιτικό περιβάλλον που διαμορφώνεται και δεν αφήνει χώρο για σοβαρούς προβληματισμούς σε σχέση με το βαθμό αποδοχής της κυβέρνησης από τους πολίτες. Αρκεί να βγαίνουν τα νούμερα και αυτό δεν είναι πάντα κάτι αντικειμενικό, μπορεί να είναι αρκούντως υποκειμενικό, δηλαδή να συναρτάται από τις επιδόσεις των άλλων.