Εκπλήξεις κρύβουν οι κάλπες για τα κόμματα

Εκπλήξεις κρύβουν οι κάλπες για τα κόμματα
του Γιάννη Σαραντάκου από το ethnos.gr	Κυριακή 16 Φεβρουαρίου 2014
Πολλές εκπλήξεις φαίνεται ότι θα κρύβουν -αυτήν τη φορά- οι κάλπες του Μαΐου κυρίως σε ό,τι αφορά την αναμέτρηση για την αυτοδιοίκηση. Οι πολίτες δείχνουν να αποστρέφονται τα κόμματα και κατά συνέπεια τα χρίσματα που αυτά δίνουν και να προσπαθούν να διαλέξουν ικανά πρόσωπα ασχέτως ιδεολογικής ή πολιτικής αφετηρίας, προκειμένου να τους εκπροσωπήσουν στις τοπικές κοινωνίες. Κατά συνέπεια, κάθε άλλο παρά βέβαιον είναι ότι ο δήμαρχος ή ο περιφερειάρχης που θα εκλεγεί θα είναι εκπρόσωπος του πρώτου σε δημοφιλία κόμματος... Χαρακτηριστική περίπτωση αποτελεί η Αθήνα, όπου συγκρούονται δύο κομματικά στελέχη από τη ΝΔ, ένα από τον ΣΥΡΙΖΑ, ένα από τους ΑΝ.ΕΛ και ο κ. Γ. Καμίνης. Σύμφωνα με τις πρώτες δημοκοπήσεις, οι πολίτες δείχνουν να επιλέγουν ένα πρόσωπο που κινείται μακριά από τα κόμματα και φαντάζει σαν το πιο ικανό και αποτελεσματικό στην προσπάθεια επίλυσης των καθημερινών προβλημάτων. Εδωσε το στίγμα Η δημοσκόπηση της metron analysis (που έγινε για λογαριασμό της ιστοσελίδας thetoc), έδωσε μια πρώτη - σοβαρή «γεύση» των προθέσεων των πολιτών, χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι η εικόνα αυτή θα διατηρηθεί μέχρι τέλους... Το βέβαιον είναι ότι αυτές οι εκλογές θα έχουν πολλές διαφορές σε σχέση με τον παρελθόν που τα αξιώματα των δημάρχων τα κέρδιζαν υψηλόβαθμα κομματικά στελέχη. Τώρα όσο πιο κοντά είναι ένα κόμμα (οποιοδήποτε κόμμα) στον υποψήφιο που στηρίζει τόσο περισσότερο κακό του κάνει... Για τον λόγο αυτό, κανείς εκ των υποψηφίων δεν θέλει χρίσμα και γι' αυτό τα κόμματα περιορίζονται σε μια όσο το δυνατόν διακριτική στήριξη, ακριβώς για να μην «κάψουν» τον εκλεκτό τους. Αυτή είναι η μάχη άλλωστε που δίνει και ο κ. Ανδρ. Παχατουρίδης, ο οποίος δηλώνει σταθερά ότι εάν είναι υποψήφιος περιφερειάρχης Αττικής θα κινηθεί πέρα και πάνω από τα κόμματα και τους εναπομείναντες μηχανισμούς τους. Η αιτία για τα συμπτώματα αυτά δεν είναι άλλη από το μνημόνιο και την απογύμνωση των εκπροσώπων της πολιτικής ζωής της χώρας την ώρα της μεγάλης και πολύπλευρης κρίσης. Την ίδια ώρα φαίνεται ότι και τα κόμματα χάνουν τον βηματισμό τους, καθώς η «ενός ανδρός αρχή» που κάποτε ίσχυε στους προσωποπαγείς πολιτικούς φορείς αποτελεί πια παρελθόν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η «διπλή» υποψηφιότητα της ΝΔ στην Αθήνα (πάλαι ποτέ «κάστρο» της συντηρητικής παράταξης), η αδυναμία του κ. Ευ. Βενιζέλου να επιλέξει πρόσωπα για να υποστηρίξει στους δήμους και τις περιφέρειες, το πρόβλημα που ανέκυψε στον ΣΥΡΙΖΑ με τον κ. Καρυπίδη, τον οποίο μετά έντονες πιέσεις αναγκάστηκε να αποσύρει ο κ. Τσίπρας, και με τον κ. Βουδούρη, ο οποίος δοκιμάζεται από τις οργανώσεις του κόμματος στην Πελοπόννησο. Οι διασπάσεις των κομμάτων σε τοπικό επίπεδο ενισχύουν ακόμη περισσότερο τις αυτοδιοικητικές υποψηφιότητες ή εν πάση περιπτώσει τα πρόσωπα που επιλέγουν να μη φορέσουν «κομματικό μανδύα». Με βάση αυτά τα δεδομένα, ουδείς μπορεί εύκολα να προβλέψει την έκβαση της αναμέτρησης και είναι βέβαιον ότι τα πολιτικά συμπεράσματα θα είναι ακόμη πιο δύσκολο να εξαχθούν την επόμενη μέρα. Το ποιος κέρδισε ή το ποιος έχασε θα είναι δύσκολο να ειπωθεί. Εάν για παράδειγμα κερδίσει ο κ. Καμίνης στην Αθήνα ή ο κ. Μπουτάρης στη Θεσσαλονίκη, σημαίνει ότι το ΠΑΣΟΚ ανακάμπτει ως πολιτική δύναμη, ότι η ΝΔ κατέρρευσε ή ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποκτά δυναμική εξουσίας; Προφανώς τίποτε από όλα αυτά! Αντιμνημονιακοί μέχρι... 25 Μαΐου Η πορεία προς τις κάλπες του Μαΐου πάντως εμπεριέχουν κι έναν πολύ σοβαρό κίνδυνο. Μπροστά στην απαξίωση που ίσως καταγραφεί και στα αποτελέσματα, οι εκπρόσωποι των κομμάτων (επίσημοι ή αντάρτες) είναι πιθανόν να επιδοθούν σε έναν αγώνα λαϊκισμού προκειμένου να εκφράσουν ένα μεγάλο τμήμα των πολιτών και να διασωθούν πολιτικά. Είναι σίγουρο ότι κατά τη διάρκεια των προεκλογικών εβδομάδων όλο το πολιτικό σύστημα θα γίνει... σφοδρά αντιμνημονιακό. Θα ρίξουν την τρόικα στο... πυρ το εξώτερον και θα αποκηρύξουν τα όσα συζήτησαν (και ορισμένοι εξ αυτών ψήφισαν κιόλας) την τετραετία που πέρασε. Οταν όλα τελειώσουν το βράδυ της 25ης Μαϊου, τότε όλοι θα επιστρέψουν εκεί από όπου ξεκίνησαν πριν από την προεκλογική περίοδο. Μόνο που θα έχουν ήδη ρίξει κι άλλο νερό στον μύλο του λαϊκισμού στη χώρα και θα έχουν εκπαιδεύσει ένα τμήμα των πολιτών (μικρό ή μεγάλο) στα ωραία - μεγάλα λόγια.

Εκπλήξεις κρύβουν οι κάλπες για τα κόμματα

του Γιάννη Σαραντάκου από το ethnos.gr

Κυριακή 16 Φεβρουαρίου 2014

Εκπλήξεις κρύβουν οι κάλπες για τα κόμματα Πολλές εκπλήξεις φαίνεται ότι θα κρύβουν -αυτήν τη φορά- οι κάλπες του Μαΐου κυρίως σε ό,τι αφορά την αναμέτρηση για την αυτοδιοίκηση.

Οι πολίτες δείχνουν να αποστρέφονται τα κόμματα και κατά συνέπεια τα χρίσματα που αυτά δίνουν και να προσπαθούν να διαλέξουν ικανά πρόσωπα ασχέτως ιδεολογικής ή πολιτικής αφετηρίας, προκειμένου να τους εκπροσωπήσουν στις τοπικές κοινωνίες. Κατά συνέπεια, κάθε άλλο παρά βέβαιον είναι ότι ο δήμαρχος ή ο περιφερειάρχης που θα εκλεγεί θα είναι εκπρόσωπος του πρώτου σε δημοφιλία κόμματος...

Χαρακτηριστική περίπτωση αποτελεί η Αθήνα, όπου συγκρούονται δύο κομματικά στελέχη από τη ΝΔ, ένα από τον ΣΥΡΙΖΑ, ένα από τους ΑΝ.ΕΛ και ο κ. Γ. Καμίνης. Σύμφωνα με τις πρώτες δημοκοπήσεις, οι πολίτες δείχνουν να επιλέγουν ένα πρόσωπο που κινείται μακριά από τα κόμματα και φαντάζει σαν το πιο ικανό και αποτελεσματικό στην προσπάθεια επίλυσης των καθημερινών προβλημάτων.

Εδωσε το στίγμα

Η δημοσκόπηση της metron analysis (που έγινε για λογαριασμό της ιστοσελίδας thetoc), έδωσε μια πρώτη - σοβαρή «γεύση» των προθέσεων των πολιτών, χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι η εικόνα αυτή θα διατηρηθεί μέχρι τέλους...

Το βέβαιον είναι ότι αυτές οι εκλογές θα έχουν πολλές διαφορές σε σχέση με τον παρελθόν που τα αξιώματα των δημάρχων τα κέρδιζαν υψηλόβαθμα κομματικά στελέχη. Τώρα όσο πιο κοντά είναι ένα κόμμα (οποιοδήποτε κόμμα) στον υποψήφιο που στηρίζει τόσο περισσότερο κακό του κάνει...

Για τον λόγο αυτό, κανείς εκ των υποψηφίων δεν θέλει χρίσμα και γι' αυτό τα κόμματα περιορίζονται σε μια όσο το δυνατόν διακριτική στήριξη, ακριβώς για να μην «κάψουν» τον εκλεκτό τους.

Αυτή είναι η μάχη άλλωστε που δίνει και ο κ. Ανδρ. Παχατουρίδης, ο οποίος δηλώνει σταθερά ότι εάν είναι υποψήφιος περιφερειάρχης Αττικής θα κινηθεί πέρα και πάνω από τα κόμματα και τους εναπομείναντες μηχανισμούς τους.

Η αιτία για τα συμπτώματα αυτά δεν είναι άλλη από το μνημόνιο και την απογύμνωση των εκπροσώπων της πολιτικής ζωής της χώρας την ώρα της μεγάλης και πολύπλευρης κρίσης.

Την ίδια ώρα φαίνεται ότι και τα κόμματα χάνουν τον βηματισμό τους, καθώς η «ενός ανδρός αρχή» που κάποτε ίσχυε στους προσωποπαγείς πολιτικούς φορείς αποτελεί πια παρελθόν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η «διπλή» υποψηφιότητα της ΝΔ στην Αθήνα (πάλαι ποτέ «κάστρο» της συντηρητικής παράταξης), η αδυναμία του κ. Ευ. Βενιζέλου να επιλέξει πρόσωπα για να υποστηρίξει στους δήμους και τις περιφέρειες, το πρόβλημα που ανέκυψε στον ΣΥΡΙΖΑ με τον κ. Καρυπίδη, τον οποίο μετά έντονες πιέσεις αναγκάστηκε να αποσύρει ο κ. Τσίπρας, και με τον κ. Βουδούρη, ο οποίος δοκιμάζεται από τις οργανώσεις του κόμματος στην Πελοπόννησο.

Οι διασπάσεις των κομμάτων σε τοπικό επίπεδο ενισχύουν ακόμη περισσότερο τις αυτοδιοικητικές υποψηφιότητες ή εν πάση περιπτώσει τα πρόσωπα που επιλέγουν να μη φορέσουν «κομματικό μανδύα».

Με βάση αυτά τα δεδομένα, ουδείς μπορεί εύκολα να προβλέψει την έκβαση της αναμέτρησης και είναι βέβαιον ότι τα πολιτικά συμπεράσματα θα είναι ακόμη πιο δύσκολο να εξαχθούν την επόμενη μέρα. Το ποιος κέρδισε ή το ποιος έχασε θα είναι δύσκολο να ειπωθεί. Εάν για παράδειγμα κερδίσει ο κ. Καμίνης στην Αθήνα ή ο κ. Μπουτάρης στη Θεσσαλονίκη, σημαίνει ότι το ΠΑΣΟΚ ανακάμπτει ως πολιτική δύναμη, ότι η ΝΔ κατέρρευσε ή ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποκτά δυναμική εξουσίας; Προφανώς τίποτε από όλα αυτά!

Αντιμνημονιακοί μέχρι... 25 Μαΐου

Η πορεία προς τις κάλπες του Μαΐου πάντως εμπεριέχουν κι έναν πολύ σοβαρό κίνδυνο. Μπροστά στην απαξίωση που ίσως καταγραφεί και στα αποτελέσματα, οι εκπρόσωποι των κομμάτων (επίσημοι ή αντάρτες) είναι πιθανόν να επιδοθούν σε έναν αγώνα λαϊκισμού προκειμένου να εκφράσουν ένα μεγάλο τμήμα των πολιτών και να διασωθούν πολιτικά. Είναι σίγουρο ότι κατά τη διάρκεια των προεκλογικών εβδομάδων όλο το πολιτικό σύστημα θα γίνει... σφοδρά αντιμνημονιακό. Θα ρίξουν την τρόικα στο... πυρ το εξώτερον και θα αποκηρύξουν τα όσα συζήτησαν (και ορισμένοι εξ αυτών ψήφισαν κιόλας) την τετραετία που πέρασε.

Οταν όλα τελειώσουν το βράδυ της 25ης Μαϊου, τότε όλοι θα επιστρέψουν εκεί από όπου ξεκίνησαν πριν από την προεκλογική περίοδο. Μόνο που θα έχουν ήδη ρίξει κι άλλο νερό στον μύλο του λαϊκισμού στη χώρα και θα έχουν εκπαιδεύσει ένα τμήμα των πολιτών (μικρό ή μεγάλο) στα ωραία - μεγάλα λόγια.