Βασίλης Φουρτούνης, δάσκαλος

Κυριακή 13 Οκτωβρίου 2013

Σε αυτοκριτική φαίνεται να προχωρά ο ΣΥΡΙΖΑ για την πολιτική επιλογή που έκανε στα τέλη Αυγούστου μιλώντας για «θερμό φθινόπωρο ανατροπής».

Τα στελέχη της Κουμουνδούρου αξιολογούν τα νέα πολιτικά δεδομένα που προκύπτουν από τη μεγάλη κόντρα του ΣΥΡΙΖΑ με την κυβέρνηση για τη «θεωρία των δυο άκρων» και για την «προβοκάτσια» και κάνουν αποτίμηση αυτών που δεν έγιναν.

Το τελευταίο διάστημα λοιπόν γνωρίζουμε ότι υπάρχει διάθεση έντονης αυτοκριτικής για αυτή την πολιτική επιλογή του Αυγούστου, μιας επιλογής που δεν «βγήκε», όπως λέμε στην πολιτική διάλεκτο.

Η επιλογή αυτή, όπως δείχνουν τα δεδομένα δεν βγήκε με τίποτα και αυτό αποτυπώνεται στην κοινωνία, αλλά και στις δημοσκοπήσεις.

Ας πάρουμε τα πράγματα ένα ένα σε τη σειρά για να δούμε πως κατέρρευσε η πολυπόθητη κινηματική επανάσταση.

Στον συνδικαλιστικό χώρο τα στελέχη της Κουμουνδούρου είδαν με απογοήτευση τις κινητοποιήσεις στο χώρο της υγείας να «ξεθυμαίνουν», χωρίς να δημιουργούν ουσιαστικά κανένα πρόβλημα στη συγκυβέρνηση.

Επίσης οι κινητοποιήσεις στο χώρο της παιδείας , που άλλοτε είχαν κυρίαρχη δυναμική «ξεθύμαναν και αυτές, μιας και οι καθηγητές γύρισαν πολύ γρήγορα στις αίθουσες, κάνοντας μία εβδομάδα απεργία και αυτή με αρκετά χαμηλά ποσοστά.

Το αποκορύφωμα, όμως, της απογοήτευσης για το «κινηματικό» μπλοκ που υπάρχει εντός του ΣΥΡΙΖΑ ήταν η προχθεσινή συγκέντρωση των διοικητικών υπαλλήλων στα Προπύλαια. Σε αυτή την περίπτωση, παρότι ξεπερνούν τους 1.300 οι διοικητικοί υπάλληλοι και πολλοί εξ αυτών κινδυνεύουν με απόλυση μέσω διαθεσιμότητας, στην οδό Πανεπιστημίου βρέθηκαν δεν βρέθηκαν για να διαμαρτυρηθούν καμιά 400αρια άτομα.

Τα παραπάνω καταδεικνύουν εύγλωττα ότι αυτή η πολιτική επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ δεν απέδωσε τα αναμενόμενα.

Τι έφταιξε; Αυτό είναι ένα πολύ μεγάλος ερωτηματικό που πρέπει να μας απασχολήσει όλους μας.

Οι αιτίες είναι πολλές και πολυεπίπεδες.

Θα πρέπει να κατανοήσουμε ότι ζητάμε τους αγώνες αυτούς από μια κοινωνία διαλυμένη και κατατρομαγμένη, με όποιες και όσες συνέπειες έχει αυτό στο μαζικό κίνημα.

Η πολιτική επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ απευθυνόταν σε εργαζόμενους κυρίως του δημόσιου τομέα, χωρίς να λαμβάνει σοβαρά υπ’ όψιν την κατάσταση του ιδιωτικού τομέα με το ενάμισι εκατομμύριο ανέργους καθώς και τις συνθήκες «γαλέρας» που εργάζονται όσοι έχουν ακόμα εργασία.

Επίσης με τη λογική της «κατάληψης των θερινών ανακτόρων», που χρησιμοποιήθηκε ήταν κατά τη γνώμη μας δεδομένη η αποτυχία αυτής της πολιτικής επιλογής.

Τέλος θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε όλοι, κόμματα, συνδικάτα, φορείς ότι οι παλαιές τακτικές έχουν πεθάνει, με ό,τι αυτό σημαίνει για το μαζικό κίνημα. Και επιπλέον θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι τα συνδικάτα, και του ιδιωτικού και του δημοσίου τομέα, έχουν πολύ σοβαρό ρόλο να επιτελέσουν και δεν παρέ4χεται σε κανέναν το δικαιώματα με τακτικές που στοχεύουν στο «καταραμένο» ψηφαλάκι να τα αποδυναμώνουμε, γιατί τότε προσφέρουμε το μεγαλύτερο δώρο που θα μπορούσαμε να προσφέρουμε στην εργοδοσία, κάτι με το οποίο φαντάζομαι ότι δεν συμφωνεί το συγκεκριμένο κόμμα.