Äåßîå Ýíá ðåñéóôÝñé
της Γιοýλας Χρονοποýλου
ÔåôÜñôç 25 Óåðôåìâñßïõ 2013
¶νθρωπος, ικανüς και Üξιος για τüσα πολλÜ πρÜγματα που μας κÜνουν να νιþθουμε θαυμασμü, μα και για τüσα Üλλα που μας κüβουν την ανÜσα και την μιλιÜ.
¼λα ξεκßνησαν üταν Üρχισα να σκÝπτομαι τι πρÜγματα μποροýμε να κÜνουμε, εμεßς οι Üνθρωποι με τα δυο μας χÝρια, üτι ακοýω üμως και üτι βλÝπω δεν με κÜνει περÞφανη.
ΠÜντα πßστευα και πιστεýω πως üπως και αν ζοýμε την ζωÞ μας, πλοýσια Þ φτωχÜ, αυτÜ που θυμüμαστε και γεμßζουν την θýμηση μας με üμορφες εικüνες, εßναι στιγμÝς αγÜπης. Σκεπτüμουν λοιπüν πως αν ο καθÝνας αγαπÜ αυτü που κÜνει, αγαπÜ τους ανθρþπους δßπλα του, θα Ýχει πολλÝς πιθανüτητες να εßναι χαροýμενος και ευτυχισμÝνος.
Μα η ζωÞ, δεν εξαρτÜται μüνο απü δυο χÝρια αλλÜ απü πολλÜ, ενωμÝνα. ΚÜποια πÜντα θα ξεφεýγουν και θα πÜνε να κÜνουν το κακü να κλÝψουν, να σκοτþσουν, να χτυπÞσουν, πÜντα κÜποια üμως θα βοηθÞσουν, θα αγκαλιÜσουν, θα βρουν Ýνα χÝρι να κρατÞσουν για να βρουν μαζß τον δρüμο, τον δρüμο της ζωÞς.
Εßναι που δεν βρßσκουμε Ýναν λüγο για να ζοýμε μÝσα σε αυτÞν την κοινωνßα ενεργÜ. Πüτε σκεφτÞκαμε τελευταßα φορÜ, εγþ τι κÜνω, εγþ τι προσφÝρω;
Η κοινωνßα μας φωνÜζει, την ακοýμε; ¼λα αυτÜ που μαθαßνουμε, που βλÝπουμε, που ακοýμε, Ýχουν üλα μια κοινÞ βÜση, εßναι üλοι τους Üνθρωποι που δεν χειρßστηκαν καλÜ τα δυο τους χÝρια, εßναι Üνθρωποι που ßσως εßχαν ανÜγκη να βρουν Ýναν λüγο ýπαρξης και βρÞκαν Ýνα χÝρι να τους γνÝφει Ýλα, και πÞγαν.
Μα δεν Þταν για αυτü σηκωμÝνο ψηλÜ. Δεν πανηγýριζε, δεν Ýδειχνε κÜτι στο ουρανü, Ýδειχνε Ýνα χαιρετισμü που üσοι τον ακoλουθοýν και τον πιστεýουν κÜνουν εγκλÞματα στο üνομα μας λογικÞς που δεν υπÜρχει. Αντß να κÜνουν παρÝα, κÜνουν στρατιωτικÞ θητεßα, και αντß να εßναι φßλοι Þ σýντροφοι Ýστω, εßναι ομÜδες δρÜσης.
Δεν μποροýμε να δεßξουμε ανοχÞ, δεν μποροýμε να ξεπλýνουμε üλα αυτÜ τα χÝρια. Μποροýμε üμως να δεßξουμε με τα χÝρια ψηλÜ Ýνα περιστÝρι που εßναι ελεýθερο να πετÜ ψηλÜ, σε κÜθε δÝντρο, σε κÜθε πüλη, σε κÜθε χþρα.
Ας κÜνουμε και εμεßς τον δικü μας χαιρετισμü.
Δεßξε και εσý Ýνα περιστÝρι.