του Niko Ago, από το protagon.gr

Παρασκευή 30 Αυγούστου 2013

Με αφορμή την επέτειο της δολοφονίας του ομογενή Αριστοτέλη Γκούμα, κλιμάκιο της οργάνωσης «χρυσή αυγή», με επικεφαλής τον Αλβανό Roberto Haidi (στέλεχός της, ο οποίος εμφανίζεται κάποια στιγμή να είναι φρουρά βουλευτού της οργάνωσης και να συμπράττει μαζί του σε επίθεση εναντίον μεταναστών λιανοπωλητών) μετέβη στη Χιμάρα να τελέσει τρισάγιο και να καταθέσει στεφάνι. Στη διάρκεια αλλά και με το πέρας της διαδικασίας, οι Χρυσαυγίτες φώναξαν ρατσιστικά και αλυτρωτικά συνθήματα για την «απελευθέρωση της Βορείου Ηπείρου», κραύγασαν πολεμόχαρες ιαχές και έφυγαν στο τέλος σαν «κύριοι». Δεν εξετάζω το γεγονός πως, με περίσσια βεβαιότητα, για άλλη μια φορά, οι ναζί σπεύδουν να «υιοθετήσουν», μετά θάνατον, οποιονδήποτε κρίνουν ότι θα τους δώσει «πατριωτικά γαλόνια». Πότε τα καταφέρνουν, πότε τρώνε τα μούτρα τους (βλέπε περίπτωση Μανώλη Καντάρη, που δολοφονήθηκε για μια βιντεοκάμερα, όταν η γυναίκα του τους πέταξε στα μούτρα τα λουλούδια).

Αναρωτιέμαι, όμως, αν το αλβανικό κράτος ενεργούσε άμεσα και συλλάμβανε ή απέλαυνε από τη χώρα όσους προέβησαν σε τέτοιες πράξεις, το ελληνικό κράτος θα ήταν υποχρεωμένο να τους υπερασπιστεί; Και αν δεν το έκανε, οι ναζί, θα κατηγορούσαν την πολιτεία ότι «αφήνει ανυπεράσπιστους Έλληνες πολίτες»; Τους έστειλε εκεί το ελληνικό κράτος ως επίσημη αντιπροσωπεία για να «τρέχει» μετά να τους συμπαρασταθεί ή πήγαν με «τσαμπουκά» και απλώς θα άφριζαν μετά εναντίον του κράτους;

Οι ελληνοαλβανικές σχέσεις, που περνάνε ξανά περίοδο ψυχρότητας, το τελευταίο που χρειάζονται είναι ενέργειες σαν κι αυτές των ακροδεξιών ναζί στην Αλβανία, ή ακροδεξιών Αλβανών στην Ελλάδα, που έχουν εμφανιστεί κατά καιρούς. Η ύπαρξη χιλιάδων Αλβανών μεταναστών στην Ελλάδα, η ελληνική εθνική μειονότητα της Αλβανίας, οι κοινές αλλά και ξεχωριστές επιχειρήσεις Ελλήνων και Αλβανών στις δυο χώρες αντίστοιχα, τα οικονομικά συμφέροντα της Ελλάδας στη γείτονα -ενδεικτικά, περίπου το 30% του τραπεζικού συστήματος στην Αλβανία, ελέγχεται από ελληνικές τράπεζες- αλλά και ο αγωγός ΤΑP που πλέον θα συνδέει άρρηκτα τις δυο χώρες, αποτελούν, εκτός των ιστορικών, γεωγραφικών, πολιτικών και άλλων λόγων, πολύ ισχυρά «χαρτιά», για να ανεχθούν οι κυβερνήσεις των δυο χωρών, να ασκούν εξωτερική πολιτική τέτοιοι επικίνδυνοι τύποι. Παράλληλα, πρωτοβουλίες σαν κι εκείνη ενός αστυνομικού διευθυντή, που με δική του πρωτοβουλία, έκλεισε(!) τα σύνορα με την Αλβανία, μετά τα γεγονότα στον Ιερό Ναό στο Πρεμετί (με την αλβανική πλευρά να απαντά με την απαγόρευση εισόδου στην Αλβανία, Ελλήνων επισκεπτών), το μόνο που καταφέρνουν είναι να ρίχνουν νερό στον μύλο τις καχυποψίας και ταυτόχρονα να αναδεικνύουν τα τρωτά σημεία της εξωτερικής πολιτικής.  

Η ανάληψη της πρωθυπουργίας της Αλβανίας, τον επόμενο μήνα, από τον Edi Rama, μαζί με την ανάληψη της προεδρίας της ΕΕ από την Ελλάδα στις αρχές του χρόνου, αποτελούν ευκαιρίες για να μπουν σε νέες βάσεις οι σχέσεις των δυο χωρών. Η οριοθέτηση του ΑΟΖ, που έχει «παγώσει» από το Συνταγματικό Δικαστήριο στην Αλβανία (μετά από προσφυγή και του σοσιαλιστικού Κόμματος του Rama), ο σεβασμός των περιουσιών των πολιτών με ελληνική καταγωγή στην Αλβανία, η λύση ζητημάτων που αφορούν τα τοπωνύμια στα διαβατήρια των παιδιών των Αλβανών μεταναστών (εξαιτίας του θέματος αυτού, ταλαιπωρούνται στα σύνορα χιλιάδες οικογένειες με παιδιά), είναι ζητήματα προτεραιότητας που πρέπει να μπουν άμεσα στο τραπέζι των δυο κυβερνήσεων. Η Αλβανία μπορεί να αποδειχθεί πολύ χρήσιμος εταίρος για την Ελλάδα, και στο ζήτημα της ονομασίας της ΠΓΔΜ, αν λάβουμε υπόψη μας τον αλβανικό παράγοντα εκεί και τη μετριοπαθή του στάση. Όπως για την Αλβανία επίσης, η Ελλάδα είναι ο κατεξοχήν εταίρος της σε ζητήματα που άπτονται του ευρωπαϊκού της προσανατολισμού και όχι μόνο. Ευθύνη λοιπόν και υποχρέωση των δυο κυβερνήσεων είναι να ασκούν εξωτερική πολιτική τα διπλωματικά τους επιτελεία και όχι οι κάθε λογής εξτρεμιστές ακροδεξιοί.