του Κώστα Ρεσβάνη, από το protagon.gr

Πέμπτη 22 Αυγούστου 2013

Αστυνομικές δυνάμεις με εντολή εισαγγελέων μπήκαν χθες το πρωί σε χώρους του Πολυτεχνείου και τερμάτισαν μια κατάληψη που διαρκούσε επί πολλά χρόνια! Τα ευρήματα, γνωστά. Κοντάρια, βαριοπούλες, εύφλεκτα υγρά κ.λπ. Έτοιμα τα εφόδια για νέες καταστροφές που έχει βιώσει και με θανάτους ακόμα αυτή η πόλη. Δεν πέρασε πολλή ώρα από την είσοδο των αστυνομικών και ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Παναγιώτης Λαφαζάνης ξεσπάθωσε: «Η Αστυνομία μπήκε σαν τον κλέφτη…». Δεν συμπλήρωσε τη φράση «Μπήκε σαν τον κλέφτη για να διώξει τους νοικοκυραίους του σπιτιού…», την άφησε να εννοηθεί.

Αναρωτιέμαι, αλήθεια, τι υπερασπίζεται ο Λαφαζάνης; Πανεπιστημιακούς χώρους όπου κάθε καρυδιάς καρύδι θα μπορεί να αποθηκεύει όπλα, μολότωφ, εργαλεία καταστροφής, να «χτίζει» καθηγητές και να πυρπολεί την πόλη; Και οι χιλιάδες φοιτητές και καθηγητές που θέλουν να σπουδάσουν, να δημιουργήσουν, να οραματισθούν το μέλλον το δικό τους και της χώρας σε ένα campus με στοιχειώδεις κανόνες αλληλοσεβασμού, δεν υπάρχουν για τον Λαφαζάνη και όσους σκέπτονται σαν κι αυτόν; Αν θέλουν έστω για μια στιγμή να μιλήσουν ειλικρινά οι λαφαζάνηδες (δεν βάζω στον ίδιο τορβά όλο τον ΣΥΡΙΖΑ και όλους τους οπαδούς του), ας απαντήσουν στην απλή ερώτηση: Πότε παρεμποδίστηκε ειρηνική διαδήλωση από την Αστυνομία για οποιοδήποτε ζήτημα τα τελευταία χρόνια, έστω κι αν 50-100 άτομα παρέλυαν τη ζωή σε μια πόλη 4 εκατομμυρίων πολιτών; Όμως αυτή η ελευθερία έκφρασης και διαμαρτυρίας σημαίνει και συγχωροχάρτι για εγκληματικές πράξεις;

Άκου, Παναγιώτη Λαφαζάνη. Δεν ξέρω αν θυμάσαι -έχεις γεννηθεί το ’51- αλλά σίγουρα θα έχεις ακούσει τι σημαίνει αστυνομοκρατία, τι σημαίνει άγριο κυνήγι ιδεών και φρονημάτων-άλλωστε τα έχεις υποστεί και εσύ. Στη σκληρή περίοδο της Δεξιάς, πριν τη χούντα, η αστυνομία προσπαθούσε να διαλύσει τις ογκώδεις ε ι ρ η ν ι κ έ ς συγκεντρώσεις (15% για την Παιδεία, το 114, το Κυπριακό) με συλλήψεις, ξυλοδαρμούς και δακρυγόνα. Πώς τους αντιμετωπίζαμε; Με μεγαλύτερες συγκεντρώσεις, με μοναδικά όπλα το δημοκρατικό μας πάθος και τις φλεγόμενες για κοινωνική δικαιοσύνη ψυχές μας. Δεν είχαν ευδοκιμήσει τότε ακραίες φωνές και πράξεις. Δεν διαλύαμε τα δικά μας Πανεπιστήμια, δεν καίγαμε τις δικές μας πόλεις και ανύποπτους ανθρώπους στο όνομα μιας ψευδεπίγραφης αντίστασης. Δεν επιτρέπαμε να σφετεριστούν τον χώρο των Σχολών μας, καταστροφείς και Νέρωνες που δεν είχαν σχέση με τις διεκδικήσεις μας.

Ήμουν μέλος του Φοιτητικού Συλλόγου Πειραιά, στην πόλη που εκλέγεσαι. Οι ασφαλίτες του Σπουδαστικού, παρέα με τους ΕΚΟΦίτες, μας άρπαζαν από την πλατεία Κοραή, πριν πάρουμε το λεωφορείο για την Αθήνα, όπου γίνονταν οι συγκεντρώσεις, και μας έκλειναν στα κρατητήρια της Ασφάλειας για «εξακρίβωση». Κατάλαβες, Παναγιώτη, κάτι από αυτά; Κατάλαβες τι σημαίνει αντιδημοκρατική πρακτική με τη συνδρομή των αστυνομικών αρχών, τότε που οι κυβερνώντες τις είχαν για κεφαλοκυνηγούς των μη εθνικοφρόνων; Τι έκανε χθες η Αστυνομία; Έσπασε ένα ακόμα μολυσματικό απόστημα, όπως όφειλε για πράξεις που, το λιγότερο, καταστρέφουν δημόσιο χώρο και περιουσία και πρακτικές που στοχεύουν σε κάθε είδους εγκλήματα.

Να σε διευκολύνω: Πιθανότατα θα αντιτείνεις ότι και σήμερα με τα Μνημόνια κ.λπ. διαλύεται η κοινωνία, μένουν πολίτες απροστάτευτοι, χιλιάδες νέοι στην ανεργία. Μάλιστα. Επειδή όμως δεν παραχωρώ σε κανέναν το δικαίωμα της ευαισθησίας απέναντι σε αυτή τη δύσκολη κατάσταση που βιώνουμε, θα σε προσκαλούσα να απαντήσεις. Πώς αλλάζουν όλα αυτά; Να πέσει αυτή η κυβέρνηση; Να πέσει! Να αναλάβει ο ΣΥΡΙΖΑ; Να αναλάβει. Αυτό δεν θέλεις; Σίγουρα, φτάνει να το θελήσει και ο ελληνικός λαός. Υποθέτω ότι και σ’ αυτό συμφωνείς. Πες μου όμως, αυτή η στήριξη της ανομίας, της εγκληματικότητας, των απάνθρωπων πρακτικών όσων προστατεύεις επί χρόνια εσύ και κάποιοι άλλοι στον ΣΥΡΙΖΑ, πιστεύεις ότι θα φέρουν πιο γρήγορα το κόμμα σου στην εξουσία; Αν το πιστεύεις, να το πεις στους αντιπάλους σας να μείνουν ήσυχοι… Αν όχι, μπορείς να εξακολουθείς να ηγείσαι μιας (ψευδο)Αριστερής Πλατφόρμας που δεν έχει να προσφέρει παρά μόνο άναρθρες κραυγές σ’ αυτό τον τόπο.