Ã. Ñáãêïýóçò: Äåí ðñÝðåé íá øçößóïõí ïé âïõëåõôÝò ôïõ ÐÁÓÏÊ ôï öïñïëïãéêü
ÐáñáóêåõÞ 11 Éáíïõáñßïõ 2013
Αν Ýπρεπε να διαλÝξουμε Ýναν, τον σημαντικüτερο ανÜμεσα στους πολλοýς, τüτε ο βασικüς κανüνας που διÝτρεξε στην μεταπολßτευση την πλησßστια πορεßα της ΕλλÜδας προς το δημοσιονομικü γκρεμü, Þταν üτι διαρκþς σε μικροοικονομικü και μακροοικονομικü επßπεδο καταναλþναμε περισσüτερα απü üσα παρÜγαμε.
Με Üλλα λüγια, το αναπτυξιακü, το δημοσιονομικü, Üρα και το μοντÝλο διακυβÝρνησης Þταν στηριγμÝνα στη λογικÞ της συνεχοýς, κυρßως δÜνειας, ενßσχυσης της αγοραστικÞς δýναμης και üχι στην αýξηση της παραγωγικüτητας.
ΥποχρεωτικÜ Ýνα τÝτοιο μοντÝλο, üχι ανÜπτυξης αλλÜ καλοπÝρασης, μποροýσε να στηριχθεß χρηματοδοτικÜ μüνον με δýο εργαλεßα– μηχανισμοýς:
1) το εθνικü νüμισμα σε διαρκÞ διολßσθηση - ενßοτε και σε υποτßμηση
2) τη συνεχÞ αýξηση του δημüσιου χρÝους
Με την υιοθÝτηση του ευρþ αρχικÜ και την Üρση εμπιστοσýνης των αγορþν – ιδιωτþν πιστωτþν στη συνÝχεια, η ΕλλÜδα το 2009 δεν χρεοκüπησε μüνον, αλλÜ βßωσε την κατÜρρευση της συνολικÞς της πορεßας τα 40 τελευταßα χρüνια.
Υπü αυτÞν την Ýννοια απü το 2009 και μετÜ, το εθνικü και πατριωτικü χρÝος της πολιτικÞς ηγεσßας της χþρας δεν εßναι απλþς να εξασφαλßζει τη νÝα δανειοδüτηση του ελληνικοý κρÜτους, αλλÜ πρωτßστως να αλλÜξει και να μεταρρυθμßσει τις Üρρωστες δομÝς, αντιλÞψεις και πρακτικÝς που μας οδÞγησαν στο δημοσιονομικü γκρεμü.
ΕθνικÞ προτεραιüτητα, εßναι η θεμελßωση ενüς παραγωγικοý προτýπου ανÜπτυξης που θα πÜρει τη θÝση του καταναλωτικοý μοντÝλου ευημερßας της μεταπολßτευσης.
Δυστυχþς, ιδιαßτερα τους τελευταßους μÞνες Ýχουμε ολικÞ επαναφορÜ πρακτικþν του παρελθüντος. Και αν τα πρüδρομα κροýσματα παλαιοκομματικÞς κυβερνητικÞς νοοτροπßας για ορισμÝνους δεν Þταν αρκετÜ, το προς ψÞφιση φορολογικü νομοσχÝδιο δεν αφÞνει καμιÜ απολýτως αμφιβολßα üτι επιστρÝφουμε ολοταχþς στο χθες που μας χρεοκüπησε.
Εξηγοýμαι:
Τρßα χρüνια μετÜ την κατακρÞμνιση της ΕλλÜδας στο δημοσιονομικü γκρεμü Ýνα φορολογικü νομοσχÝδιο οφεßλουμε να το κρßνουμε με βÜση τις δýο μεßζονες συνιστþσες του: Την φιλοσοφßα και την φορολογικÞ ηθικÞ του.
ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ
Ο φοροεισπρακτικüς χαρακτÞρας τοý νομοσχεδßου που θα μποροýσε να δικαιολογηθεß ιδιαßτερα σε συνθÞκες δημοσιονομικÞς κρßσης, δεν εßναι το κυρßαρχο ζÞτημα.
Το πρüβλημα εßναι üτι το νομοσχÝδιο Ýχει Üποψη και υιοθετεß τη φιλοσοφßα του χθες που μας χρεοκüπησε, επαναθεμελιþνει την ΕλλÜδα της κατανÜλωσης και üχι της παραγωγÞς, φροντßζει και νοιÜζεται για τους επιχειρηματßες και üχι για τις επιχειρÞσεις.
ΣαρÜντα χρüνια η ΕλλÜδα Ýφτιαξε επιχειρηματßες, δεν Ýχτισε επιχειρÞσεις.
Με βÜση τα παραπÜνω μÝσα απü Ýνα φορολογικü νομοσχÝδιο, θα Ýπρεπε πρþτα και κýρια να ενισχýεται η ΕλλÜδα της παραγωγÞς σε βÜρος της ΕλλÜδας της κατανÜλωσης. ΚατανÜλωσης που σε οικονομßες σαν την ελληνικÞ δεν συνεπÜγεται ενßσχυση της εγχþριας παραγωγÞς, αλλÜ αýξηση των εισαγωγþν με την συνακüλουθη επιδεßνωση του ισοζυγßου εξωτερικþν συναλλαγþν.
Το φορολογικü νομοσχÝδιο θα Ýπρεπε να Ýχει το θÜρρος επιτÝλους να πει στην ελληνικÞ κοινωνßα την μεγÜλη αλÞθεια: Üλλο εßναι ο επιχειρηματßας, Üλλο εßναι η επιχεßρηση. Μονüδρομος για την πολυπüθητη ανÜπτυξη και τη δημιουργßα νÝων θÝσεων εργασßας εßναι η στÞριξη της επιχεßρησης .
Το κλαδß πÜνω στο οποßο κÜθεται ο εργαζüμενος αλλÜ και ο επιχειρηματßας, το κλαδß που θÝλουμε να καθßσει και ο Üνεργος εßναι η επιχεßρηση και μÜλιστα η επιχεßρηση του ιδιωτικοý τομÝα δεδομÝνου üτι το δημüσιο για την εξασφÜλιση θÝσεων εργασßας πρÝπει οριστικÜ και αμετÜκλητα να το ξεχÜσουμε πια!
Δýο εßναι οι καθοριστικÝς παρÜμετροι που αποκαλýπτουν τη φιλοσοφßα του φορολογικοý νομοσχεδßου ως προς αυτü:
Πρþτον ο συντελεστÞς φορολüγησης – επιβÜρυνσης της επιχεßρησης ως νομικÞς και οικονομικÞς οντüτητας.
Δεýτερον ο συντελεστÞς φορολüγησης των μερισμÜτων δηλαδÞ του μÝρους εκεßνου των κερδþν της επιχεßρησης που μετατρÝπονται σε ατομικü εισüδημα για τον επιχειρηματßα – μÝτοχο.
Με βÜση τα προαναφερθÝντα τß θα Ýπρεπε να προβλÝπει το φορολογικü νομοσχÝδιο αποδεικνýοντας üτι προωθεß την ΕλλÜδα της παραγωγÞς και üχι της κατανÜλωσης καθþς και στηρßζει την επιχεßρηση σαν το κλαδß πÜνω στο οποßο κÜθεται το αναπτυξιακü μÝλλον της χþρας;
Πρþτον, θα Ýπρεπε τον συντελεστÞ φορολüγησης της επιχεßρησης που σÞμερα εßναι 20% να τον μειþνει δραστικÜ και μÜλιστα τα αδιανÝμητα κÝρδη που θα προορßζονται μÝσω αποθεματικοý για τη δημιουργßα νÝων επιχειρÞσεων, νÝων επενδýσεων, νÝων θÝσεων εργασßας να τα καθιστοýσε ουσιαστικÜ αφορολüγητα τουλÜχιστον για δÝκα χρüνια.
Δεýτερον, να αýξανε τον συντελεστÞ φορολüγησης των μερισμÜτων που σÞμερα εßναι 25%, δηλαδÞ του μÝρους εκεßνων των κερδþν της επιχεßρησης που μετατρÝπονται σε ατομικü εισüδημα για τον επιχειρηματßα – μÝτοχο.
Προς επßρρωση του απαρÜδεκτου χαρακτÞρα του φορολογικοý νομοσχεδßου, ο φορολογικüς συντελεστÞς που επιβαρýνει τις επιχειρÞσεις αυξÜνεται, αντß να μειþνεται απü το 20% στο 26%, ενþ ταυτüχρονα ο φορολογικüς συντελεστÞς των μερισμÜτων αντß να αυξÜνεται, μειþνεται απü το 25% στο 10% !
Τß «φωνÜζει» δηλαδÞ το φορολογικü νομοσχÝδιο; «ζÞτω η ΕλλÜδα της κατανÜλωσης, ζÞτω η ΕλλÜδα των πλοýσιων επιχειρηματιþν και των πτωχευμÝνων επιχειρÞσεων, ζÞτω η ΕλλÜδα της ανεργßας και της προκλητικÞς κοινωνικÞς ανισüτητας, ζÞτω η ΕλλÜδα της ýφεσης».
Τι να περιμÝνει üμως κανεßς απü μßα παλαιοκομματικÞ κυβÝρνηση που μπορεß να την ακοýσετε να ισχυρßζεται αυτÞ και üσοι Üτυπα την εκπροσωποýν στα ΜΜΕ «ποια κÝρδη,οι περισσüτερες επιχειρÞσεις γρÜφουν ζημιÝς»; «Τüτε Ýνα λüγος παραπÜνω να μην μειþσετε αλλÜ να αυξÞσετε τον συγκεκριμÝνο συντελεστÞ» θα τους απαντοýσε κανεßς. Ενþ üπως θα συμπλÞρωνε Ýνας Ýμπειρος φοροτεχνικüς – λογιστÞς, αυτü που αναμÝνεται να συμβεß θα εßναι η προσπÜθεια πολλþν επιχειρηματιþν να εκμεταλλευτοýν την αρπαχτÞ που τους δßνει την ευκαιρßα να πραγματοποιÞσουν ο συντελεστÞς του 10%, διανÝμοντας ειδικÜ φÝτος μερßσματα για να εßναι σßγουροι üτι θα προλÜβουν.
ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΗ ΗΘΙΚΗ
Εκτüς απü την απαρÜδεκτη και καταστροφικÞ φιλοσοφßα που διÝπει το φορολογικü νομοσχÝδιο και καθιστÜ το ρüλο του απολýτως αρνητικü, απü την κατακüρυφη μεßωση του συντελεστÞ επß των διανεμüμενων κερδþν - μερισμÜτων αναδεικνýεται και το κορυφαßο ζÞτημα της φορολογικÞς ανηθικüτητας που το χαρακτηρßζει.
Εξηγοýμαι:
Δεν εßναι δυνατüν, ξεπερνÜ τα πλÝον ακραßα üρια της πολιτικÞς και κοινωνικÞς ανηθικüτητας ειδικÜ στη σημερινÞ οικονομικÞ συγκυρßα η πρüβλεψη για μεßωση του συντελεστÞ φορολüγησης των μερισμÜτων, διüτι δεν εßναι δυνατüν δυüμισι ετþν μειþσεις μισθþν των εργαζομÝνων να μετατρÝπονται σε αýξηση των ατομικþν εισοδημÜτων των επιχειρηματιþν.
Στη φÜση της ýφεσης που διανýουμε, üπου ο κýκλος εργασιþν συρρικνþνεται και το κüστος πρþτων υλþν παραμÝνει στα ßδια επßπεδα, η μüνη πηγÞ βελτßωσης των οικονομικþν αποτελεσμÜτων της επιχεßρησης εßναι οι μειþσεις των μισθþν και η απορýθμιση των εργασιακþν σχÝσεων.
Η δραστικÞ μεßωση του μισθολογικοý κüστους στην λειτουργßα των επιχειρÞσεων, αντß να επενδýεται στην ενδυνÜμωση και επÝκταση της παραγωγικÞς δραστηριüτητας Üρα στην ανÜπτυξη, διοχετεýεται στην αýξηση των ατομικþν εισοδημÜτων των εχüντων, τελικÜ στην κατανÜλωση και την αýξηση των εισαγωγþν Þ και στην αýξηση των καταθÝσεων που εξÜγονται σε τρÜπεζες του εξωτερικοý.
Πρüκειται για την πιο ανÞθικη, Üθλια και απροσχημÜτιστα ληστρικÞ αναδιανομÞ των εισοδημÜτων που θα μποροýσε να πραγματοποιηθεß στην ΕλλÜδα.
Οι ΒουλευτÝς ιδßως του ΠΑΣΟΚ, οι περισσüτεροι εκ των οποßων Þταν μÝλη της κοινοβουλευτικÞς ομÜδας που σÞκωσε το πολιτικü βÜρος τα δυüμισι προηγοýμενα χρüνια για την αντιμετþπιση της χρεοκοπßας της ΕλλÜδας δεν Ýχουν κανÝνα δικαßωμα να συναινÝσουν με την ψÞφο τους στη υιοθÝτηση ενüς φορολογικοý νομοσχεδßου που μετατρÝπει τις δραματικÝς μειþσεις στους μισθοýς των εργαζομÝνων σε προκλητικÝς αυξÞσεις των ατομικþν εισοδημÜτων των επιχειρηματιþν και üχι σε παραγωγικοýς και αναπτυξιακοýς πüρους.
Και επειδÞ πολλοß θα αναρωτηθοýν «δηλαδÞ να πÝσει η κυβÝρνηση»; Απαντþ: «να μην πÝσει η κυβÝρνηση. Να αλλÜξει αυτü το ανÞθικο, Üδικο και παλαιοκομματικÞς εμπνεýσεως φορολογικü νομοσχÝδιο».
ΤΕΛΟΣ
ΑυτÝς τις μÝρες η χþρα ταλανßζεται απü το σκÜνδαλο της μη αξιοποßησης και της αλλοßωσης της λßστας ΛαγκÜρντ, Ýνα θÝμα που αποτÝλεσε για εμÝνα την αιτßα να ανακοινþσω την αποχþρησÞ μου απü το ΠΑΣΟΚ στις 3 Οκτωβρßου του 2012. Η Ýνταση με την οποßα αναδεικνýεται το θÝμα, δεßχνει επßσης üτι υπÜρχει σοβαρü αßτημα της ελληνικÞς κοινωνßας για φορολογικÞ δικαιοσýνη.
¸να σκÝλος αυτÞς της δικαιοσýνης εßναι η καταπολÝμηση της φοροδιαφυγÞς. Θα μποροýσε στο ßδιο νομοσχÝδιο η κυβÝρνηση αν πραγματικÜ Þθελε, να συμπεριλÜβει διατÜξεις με βÜση τις οποßες σε τακτÜ χρονικÜ διαστÞματα υποχρεωτικÜ θα ξεκινοýν και θα τελειþνουν φορολογικοß Ýλεγχοι ειδικÜ για καταθÝσεις του εξωτερικοý. ¼μως η κυβÝρνηση δεν θÝλει.
¸να δεýτερο σκÝλος της φορολογικÞς δικαιοσýνης εßναι να επιμεριστοýν πιο δßκαια τα φορολογικÜ βÜρη στους πολßτες, εßτε αυτοß εßναι επιχειρηματßες, εßτε εργαζüμενοι, εßτε εισοδηματßες. ºσες υποχρεþσεις για üλους ανεξαρτÞτως, πηγÞς των προσωπικþν τους εισοδημÜτων, πρÝπει να εßναι η φιλοσοφßα της. Δυστυχþς και σε αυτü το μÝτωπο η κυβÝρνηση δεν θÝλει να δþσει τη μÜχη.
ΕπομÝνως, η ΕλλÜδα δεν συνεχßζει να ζει μüνον με το ψÝμα της αντιπολßτευσης, üτι με Ýνα Üρθρο θα αποκατασταθοýν οι μισθοß και οι συντÜξεις, αλλÜ και με την αλÞθεια της κυβÝρνησης üτι δεν Ýχει την πολιτικÞ βοýληση και Üρα δεν πρüκειται τßποτε να αλλÜξει απü τις δομÝς που παρÜγουν φορολογικÞ αδικßα, σκÜνδαλα, διαφθορÜ και τελικÜ την πορεßα προς Ýνα νÝο δημοσιονομικü γκρεμü.