Ðïéá Åõñþðç, Áíôþíç;
ÐÝìðôç 24 ÌáÀïõ 2012
Του Σταýρου ΘεοδωρÜκη απü το protagon.gr
«Μπαßνω και τι να δω; Τον ΨωμιÜδη! Για μια στιγμÞ νüμιζα üτι Ýβλεπα εφιÜλτη αλλÜ üχι, Þταν ο ßδιος και Þταν εκεß». Με αυτÜ τα λüγια μου περιÝγραψε κορυφαßο στÝλεχος της ΝÝας Δημοκρατßας την «συνÜντηση» του με τον εκπεσüντα περιφερειÜρχη Μακεδονßας, στην πρþτη συνεδρßαση της γαλÜζιας κοινοβουλευτικÞς ομÜδας. Εßχαν περÜσει þρες απü την συνÜντηση των γαλÜζιων βουλευτþν (υπü το βλÝμμα του ΨωμιÜδη) αλλÜ ο συνομιλητÞς μου, παρÝμενε Ýκπληκτος και τρομαγμÝνος. «Λες και εßχαμε επιστρÝψει στο 2000». «¼χι», τον καθησýχασα, «εßμαστε στο 2012, απλÜ, ο Παναγιþτης ΨωμιÜδης ανÝλαβε τον συντονισμü του προεκλογικοý αγþνα της ΝÝας Δημοκρατßας στη Βüρεια ΕλλÜδα».
Ο ΨωμιÜδης (στην Βüρεια ΕλλÜδα), η Ευρþπη (στη Νüτια) και η Ντüρα (στην ΚρÞτη) εßναι, απü ü,τι φαßνεται, οι τρεις μεγÜλες εμπνεýσεις της Συγγροý, για να «διορθωθεß» το κακü εκλογικü αποτÝλεσμα της 6ης ΜαÀου. «Οι εκλογÝς του Ιουνßου θα εßναι μια μÜχη για την Ευρþπη», λÝνε συνεχþς πλÝον στα ΜΜΕ οι επιτελεßς του Αντþνη ΣαμαρÜ. «Την Ευρþπη που εκπροσωποýμε εμεßς». Απü πüτε üμως αυτÞ η ΝÝα Δημοκρατßα εκπροσωπεß τα ευρωπαúκÜ ιδεþδη και γιατß μας το κρατÜγανε μυστικü τüσα χρüνια; Ο σημερινüς αρχηγüς της ΝÝας Δημοκρατßας Þταν αυτüς που μετÝτρεψε σε μεßζονα εθνικÞ υπüθεση την … ονομασßα των Σκοπßων (κüντρα σε üλη την Ευρþπη). Το που μας οδÞγησε εκεßνη η «μÜχη» - την οποßα βÝβαια συνÝχισε το ημιθανÝς (και τüτε) ΠΑΣΟΚ και ο ΕυÜγγελος ΒενιζÝλος (εκπροσωπþντας τον ΑνδρÝα)- θα μας το πουν οι διπλωμÜτες. Η ΕλλÜδα Ýχασε εν μια νυχτß τα μισÜ της ερεßσματα στον σýγχρονο κüσμο. Καθüτι κανεßς Ευρωπαßος- Αυστραλüς – Καναδüς - Αμερικανüς δεν καταλÜβαινε γιατß τÝτοιο μÝνος για μια μικρÞ νεοσýστατη δημοκρατßα που προσπαθοýσε να γλυτþσει τον εμφýλιο. ΑλλÜ ας αφÞσουμε το παρελθüν και ας πÜμε στα πρüσφατα. «Στο τελευταßο μας προεκλογικü σποτÜκι θα βρεις το Üρωμα της ΜεγÜλης ΕλλÜδας» Ýλεγαν αρχÝς ΜαÀου, υπερηφανευüμενα, τα στελÝχη της ΝÝας Δημοκρατßας. Και τι Ýβλεπες; ΚÜλλας, πλÜνα απü πολεμικÞ εκστρατεßα, Ελýτη, αφÞ της ολυμπιακÞς φλüγας, Ýνα πλοßο στα ανοιχτÜ (üχι τον Τιτανικü), αρχαßες κολþνες (üλα ανÜκατα) και στο τÝλος την Αγßα Σοφßα (χωρßς μιναρÝδες αλλÜ με σταυροýς πÜνω στους τροýλους)!
Αυτü εßναι το ευρωπαúκü üραμα της ΕλλÜδας; «Η Þττα μας βοÞθησε να βροýμε το φως μας» θα μποροýσαν να πουν τα στελÝχη της ΝÝας Δημοκρατßας. Καμßα αντßρρηση, ζητÞστε üμως και κανÝνα συγνþμη για üλα τα προηγοýμενα. Εδþ ακüμη και ο ΒενιζÝλος - που ξεχειλßζει απü εγωισμü – ζÞτησε προεκλογικÜ καμιÜ δεκαριÜ συγνþμη – Ýστω για τα μÜτια του κüσμου. Η (σýγχρονη ευρωπαúκÞ) ΝÝα Δημοκρατßα αντιθÝτως δεν Ýχει επιδεßξει ποτÝ ßχνος αυτοκριτικÞς. Οýτε καν για τον ΚαραμανλÞ (της). Οýτε για τις εξαλλοσýνες (της) τα δýο πρþτα χρüνια της κρßσης. Ο Αντþνης ΣαμαρÜς, Ýλεγε – για δýο χρüνια!- üτι ακριβþς λÝνε σÞμερα και αυτοß που ο ßδιος αποκαλεß «επικßνδυνοι αντιευρωπαúστÝς». Τα πρωτοπαλßκαρα του μιλοýσαν για «προδοσßα» και «κατοχÞ». Στα σκαλιÜ της ΒουλÞς οι ΝεοδημοκρÜτες βουλευτÝς Ýβριζαν την ΜÝρκελ, τον Σαρκοζß και τον «Üλλο με το καροτσÜκι». Και οι γαλÜζιοι συνδικαλιστÝς, χüρευαν αντÜρτικα και Ýκαναν προπüσεις για την απελευθÝρωση της χþρας απü τους «ξÝνους». Και να δεχτþ Ýστω, üτι üλοι Ýχουν δικαßωμα στο λÜθος και στην υπερβολÞ. Αρκεß üμως κÜποια στιγμÞ να σκýβουν το κεφÜλι και να το παραδÝχονται. Εκτüς αν νομßζουν üτι η Ευρþπη εßναι σαν την Coca Cola και πÜει με üλα. Και βοηθÜει στην χþνεψη κÜθε λογÞς λαúκισμοý.