Êé áí ôç ñßîïõí, èá ôåëåéþóïõìå;
ôïõ Ãéþñãïõ ÊáñÝëéá áðü ôçí Åëåõèåñïôõðßá
ÊõñéáêÞ 16 Ïêôùâñßïõ 2011
Σε üλες τις εθνικÝς κρßσεις βαρÜει συναγερμüς. Οι πολιτικοß -κυβερνþντες και αντιπολιτευüμενοι, ενεργοß και πρþην, üσοι Ýχουν κÜποιο λüγο τÝλος πÜντων- μαζεýονται γýρω απü Ýνα τραπÝζι και αναζητοýν την καλýτερη λýση, για να αποτραπεß η επαπειλοýμενη καταστροφÞ. Αυτü συνÝβη δýο φορÝς στο διÜστημα της Μεταπολßτευσης. Την πρþτη φορÜ (1974) η κρßση και η απειλÞ ακüμη και για την ακεραιüτητα της χþρας οδÞγησαν σε σχηματισμü κυβÝρνησης συνεργασßας της ΔεξιÜς και του ΚÝντρου, στην οποßα ουσιαστικÜ Ýδινε την ανοχÞ της και η ΑριστερÜ, που δεν συμμετεßχε. Εκεßνη η κυβÝρνηση τα κατÜφερε σχετικÜ καλÜ, η καταστροφÞ απετρÜπη, σε τÝσσερις μÞνες Ýγιναν εκλογÝς και η χþρα πÞρε το δρüμο που πÞρε.
Τη δεýτερη φορÜ (1989-1990), αν και η κρßση δεν Þταν εθνικÞ οýτε ερχüταν κÜποια καταστροφÞ, Ýγινε το ßδιο. Στην αρχÞ σχηματßστηκε κυβÝρνηση συνεργασßας της ΔεξιÜς και της ΑριστερÜς (πρωτοφανÞς εξÝλιξη) και στη συνÝχεια, μετÜ τις εκλογÝς, οικουμενικÞ κυβÝρνηση ΔεξιÜς, ΚεντροαριστερÜς (ΠΑΣΟΚ) και (παραδοσιακÞς) ΑριστερÜς. ΒÝβαια, η κατÜληξη αυτοý του εγχειρÞματος δεν Þταν καλÞ, αλλÜ αυτü δεν αποτελεß αντικεßμενο του παρüντος σημειþματος.
ΣÞμερα η χþρα βρßσκεται μπροστÜ σε μια πρωτοφανÞ κρßση. Δεν εßναι εýκολο να τη χαρακτηρßσουμε εθνικÞ, επειδÞ δεν κινδυνεýει η εθνικÞ της ακεραιüτητα. Μπορεß, üμως, να γßνει τÝτοια αν επÝλθει η χρεοκοπßα και οι εξελßξεις ξεφýγουν απü τον Ýλεγχο, οπüτε η οικονομικÞ κρßση θα εξελιχθεß σε κοινωνικÞ και, εντÝλει, σε εθνικÞ.
ΣÞμερα επικρατεß το απüλυτο μπÜχαλο. Απü τους 40 υπουργοýς και υφυπουργοýς εßναι αμφßβολο αν ξεπερνοýν τα δÜχτυλα του ενüς χεριοý εκεßνοι που προσπαθοýν και μποροýν να κÜνουν αυτü που Ýχουν αναλÜβει. Οι καθυστερÞσεις δýο χρüνων οδηγοýν σε αποφÜσεις πανικοý. Την ßδια στιγμÞ το συνδικαλιστικü κατεστημÝνο του ΠΑΣΟΚ σε τομεßς του δημüσιου τομÝα (σε αγαστÞ συνεργασßα με τους γαλÜζιους συνδικαλιστÝς) επιχειρεß να μπλοκÜρει τα πÜντα, þστε να μην αλλÜξει τßποτα.
Και τα σÞματα που στÝλνει η κυβÝρνηση το ενθαρρýνουν. Την þρα που φορολογεß ακüμη και τη σýνταξη των 500 ευρþ, κÜνει πßσω και δεν επιφÝρει καμιÜ αλλαγÞ στο καθεστþς αμοιβþν των πλÝον καλοπληρωμÝνων δημοσßων υπαλλÞλων (στα ΕλληνικÜ ΠετρÝλαια). Ποιος το πÞρε χαμπÜρι;
Αν δεν καταλÜβει ο πρωθυπουργüς üτι üλα αυτÜ δεν οδηγοýν παρÜ στην κατÜρρευση και δεν κÜνει κÜτι για να την προλÜβει (κυβÝρνηση εθνικÞς συνεννüησης με Þ χωρßς εκλογÝς -προτιμüτερο το δεýτερο) κι αν üσοι Ýχουν τη δýναμη να τον επηρεÜσουν δεν το κÜνουν (ο ΒενιζÝλος, Üλλοι υπουργοß κ.λπ.), τüτε ο Τιτανικüς-ΕλλÜς μπορεß να μην αποφýγει το παγüβουνο.
Αυτüς εßναι ο πρþτος δρüμος διεξüδου απü την κρßση. Ο δεýτερος εßναι να γßνει κÜτι απü Ýνα «ατýχημα» Þ απü Ýνα καπρßτσιο. Εßναι αυτü που εßπε πρüσφατα ο ΒενιζÝλος («αν πιστεýετε üτι η κυβÝρνηση δεν Ýχει τη νομιμοποßηση να πÜρει αυτÜ τα μÝτρα, ρßξτε την»!) απηυδισμÝνος απü üσα Üκουγε απü βουλευτÝς του ΠΑΣΟΚ και ιδιαßτερα απü πρþην υπουργοýς, που μüλις χÜνουν την καρÝκλα τους θυμοýνται üλα τα λÜθη, γßνονται ξαφνικÜ ευαßσθητοι, ανακαλýπτουν üτι κυβερνÜ η τρüικα και τα παρüμοια.
Βεβαßως, αρκετÜ απü αυτÜ που λÝνε οι βουλευτÝς εßναι σωστÜ. Αν, üμως, δεν μποροýν να εφαρμοστοýν; Αν τα λÝνε συνεχþς και δεν εισακοýονται; Αν «κυβερνÜ η τρüικα» (αυτü εßναι μεγÜλο παραμýθι, αλλÜ θα το αναλýσουμε σε Üλλη ευκαιρßα); Πþς τα ανÝχονται üλα αυτÜ;
¼σοι τα πιστεýουν αυτÜ ειλικρινÜ (και üχι για να χαúδÝψουν αυτιÜ ), Ýχουν κÜθε δικαßωμα -υποχρÝωση θα λÝγαμε- να αντιδρÜσουν και να κÜνουν αυτü που τους κÜλεσε ο ΒενιζÝλος να κÜνουν: να ρßξουν την κυβÝρνηση. Αυτü κÜνουν οι υπεýθυνοι πολιτικοß, Üνδρες και γυναßκες, αντß να κλαψουρßζουν πüτε στη ΒουλÞ και πüτε στα κανÜλια.
Αυτοß εßναι οι δυο δρüμοι που μπορεß να οδηγÞσουν σε κÜποια διÝξοδο. Το χειρüτερο θα εßναι να μην ακολουθηθεß κανÝνας, το τÝλμα να συνεχιστεß και να περιμÝνουμε üλοι μαζß να επÝλθει το μοιραßο.