Ομιλία και δευτερολογία Πρωθυπουργού Γ. Α. Παπανδρέου σε Επίκαιρη Ερώτηση του Πρόεδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα

Παρασκευή 6 Μαΐου 2011

Κύριε Τσίπρα, θέλετε να ζείτε μέσα στο δικό σας παραμύθι, να ερμηνεύετε την πραγματικότητα όπως σας βολεύει. Ως κόμμα της Αντιπολίτευσης, ίσως να νομίζετε ότι έχετε αυτή την πολυτέλεια, αλλά οι καιροί μάς κρίνουν όλους, και πολύ αυστηρά, και δεν θέλουν παραμύθια για να κοιμίζουν τον Ελληνικό λαό.

Μάλιστα, και στο θέμα του χρέους, όπως είδατε, καταγγείλατε την Κυβέρνηση, χωρίς να υπάρχει καμία βάση. Γιατί εμείς θέλουμε ακριβώς, μέσα όμως από την Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας, που έχει μεγαλύτερες δυνατότητες σύμφωνα με τον Κανονισμό της Βουλής, να υπάρξει φως σε όλα τα θέματα του χρέους της χώρας μας. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα, θέλουμε φως παντού κ. Τσίπρα και θέλουμε αλήθειες, όσο σκληρές κι αν είναι.

Ελπίζω, λοιπόν, να μπορέσω να σας επαναφέρω στην πραγματικότητα, την ελληνική πραγματικότητα, με μερικά επιχειρήματα, που ελπίζω να τα ακούσετε.

Πρώτο σας, μεγάλο λάθος λογικής: μας μιλάτε για «το μνημόνιο της χρεοκοπίας». Συνεχίζετε ανιστόρητοι, νομίζετε δηλαδή ότι η ιστορία της χώρας ξεκίνησε με τη σημερινή Κυβέρνηση, τον Οκτώβριο του 2009! Πριν δεν υπήρχε τίποτα – έλλειμμα, χρέος, διαφθορά, υπανάπτυξη, ανεργία – όλα ξεκίνησαν το 2009!

Θυμίζω για πολλοστή φορά ότι, το 2008, είχαμε ένα έλλειμμα που, σύμφωνα με τη EUROSTAT, διαμορφώθηκε από τη Νέα Δημοκρατία στο 9,8%, ενώ μας έλεγε επισήμως η Νέα Δημοκρατία ότι θα ήταν 1,6%. Αυτό προέβλεπε ο προϋπολογισμός του 2008. Το 2009, προέβλεπε η Νέα Δημοκρατία προϋπολογισμό με έλλειμμα 2%, ενώ άγγιξε τελικά το 15,4%. Κάπου 20 δις έπεσαν έξω το 2008, κάπου 30 δις έπεσαν έξω το 2009, δηλαδή καμιά πενηνταριά δις συνολικά, κ. Τσίπρα.

Και παρά τα τεράστια ελλείμματα και την αρνητική ανάπτυξη μείον 2%, εσείς τσιμουδιά! Αλλά έρχεστε εδώ και μας μιλάτε για «το μνημόνιο της χρεοκοπίας». Θα σας έλεγα να κοιτάξετε πιο πέρα, εκεί στα έδρανα της Αριστεράς προς τη Νέα Δημοκρατία, τους νέους συνοδοιπόρους σας, για να βρείτε την απάντηση για το πώς καταλήξαμε να ψάχνουμε για χρηματοδότηση της χώρας και πώς οδηγήθηκε η χώρα στην κατάρρευση.

Εκεί θα βρείτε, όχι μνημόνιο, αλλά μνημείο πολιτικής αναλγησίας, αναξιόχρεης πολιτικής και χρεοκοπίας. Θέλετε να το λέτε «μνημόνιο χρεοκοπίας», αλλά σας αρέσει όταν ο μισθός ο δικός σας, των υπαλλήλων σας και όλων των υπολοίπων εργαζομένων και συνταξιούχων, μπορεί και μπαίνει στο λογαριασμό σας κάθε μήνα.

Καλώς ή κακώς, αυτό το μνημόνιο ήταν η σωτηρία της χώρας. Με τίμημα, πολλές φορές δύσκολο, όμως, η χρεοκοπία ήταν ante portes, μπροστά στην πόρτα μας. Και καταφέραμε να πάρουμε την αναγκαία ανάσα, για να αρχίζει να μπαίνει τάξη σε αυτή τη χώρα.

Δεύτερο λάθος λογικής: «φταίει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η Ευρωπαϊκή Ένωση». Ας τους διώξουμε, ας τους διώξουμε κ. Τσίπρα. Θέλετε να ακυρώσουμε, αύριο κιόλας, το δάνειο των 110 δις; Θέλετε; Θέλετε να διώξουμε αύριο την τρόικα; Θέλετε να παραιτηθούμε από την πέμπτη δόση; Βγείτε και πείτε το.

Ευθαρσώς πείτε το, ότι είναι πρότασή σας. Πείτε στους πολίτες πώς θα πληρωθούν τον Ιούνιο, τον Ιούλιο, τον Αύγουστο, τον Σεπτέμβριο. Πείτε το κ. Τσίπρα, ποιος θα τους πληρώσει; Πείτε το. Αυτή είναι η αλήθεια, που δεν θέλετε να τη δείτε. Δεν θέλετε να τη δείτε. Μην κάνετε χειρονομίες, δεν θέλετε να τη δείτε!

Πείτε μας πώς δεν θα ρημάξει η χώρα μας από τη μια μέρα στην άλλη, όταν το κράτος θα πάψει να λειτουργεί και οι Τράπεζες θα κλείσουν, εκτός αν έχετε κάποιον κρυμμένο φιλάνθρωπο να τα πληρώσει αυτά κ. Τσίπρα. Αν δεν έχετε καμία λύση να προτείνετε, μην παίζετε με τη δοκιμασία αυτής της χώρας, την οποία περνάμε λόγω συγκεκριμένων ευθυνών της προηγούμενης κυβέρνησης. Μην παίζετε με τις λέξεις, μην παίζετε με τα βάσανα του κόσμου, με τα δεινά που περνάει η χώρα.

Τη χρεοκοπία δεν τη ζήσαμε, δεν τη ζήσατε, γιατί εμείς κάναμε το καθήκον μας. Και η χρεοκοπία δεν είναι μια θεωρητική απειλή, για να κάνουμε κουβέντες σαλονιών, ως επαναστάτες χωρίς αιτία. Ξέρετε τι σημαίνει χρεοκοπία, κ. Τσίπρα; Ξέρετε τι σημαίνει για τους φτωχούς, για τους αδύναμους; Δεν σας ενδιαφέρει; Αυτή είναι η ευαισθησία σας; Καπηλεύεστε τον πόνο. Τσάμπα ρητορική!

Δείτε τι έγινε στην Αργεντινή, δείτε την πραγματική περίπτωση χρεοκοπίας. Αυτός ήταν ο αγώνας που δώσαμε, δεν έζησαν οι εργαζόμενοι το να βγαίνουν στους δρόμους άνεργοι. Τεράστιες στρατιές ανέργων στην Αργεντινή, συνταξιούχοι απλήρωτοι, κλειστές δημόσιες Υπηρεσίες, κλειστές Τράπεζες. Εξαθλίωση, λεηλασία και αστάθεια στη χώρα.

Κάνετε και άλλο λάθος: μιλάτε για «το μνημόνιο της χρεοκοπίας», την ίδια ώρα που δεν προτείνετε λύσεις. Μάλιστα, εσείς προτείνετε το «δεν πληρώνω». Να πούμε στους πιστωτές μας, «δεν πληρώνουμε», με συνέπειες ανυπολόγιστες για τις επόμενες γενιές.

Και λέτε «να μην αξιοποιήσουμε τη δημόσια περιουσία». Είναι ανεκτίμητη, συμφωνώ, συμφωνώ μαζί σας. Αλλά αν δεν την αξιοποιήσουμε, είναι μηδενική αυτή η πολύτιμη περιουσία και, τόσα χρόνια, δεν την αξιοποιούσαμε. Ξέρετε τι σημαίνει στάση πληρωμών; Δεν είναι προοδευτική αυτή η πρόταση.

Τέταρτο λάθος λογικής: με την απόφασή σας, στον κόσμο των συνωμοσιών, βρίσκετε εύκολο ψυχολογικό άλλοθι, για να γίνεστε βασικοί υποστηρικτές κάθε κατεστημένου. Μιας και δεν φταίει τίποτα στη χώρα μας, οι άλλοι φταίνε, αυτοί οι απ’ έξω.

Αρνείστε να δείτε αυτό που υπάρχει εδώ, στην Ελλάδα, ότι η Ελλάδα πρέπει να αλλάξει. Το κράτος πρέπει να αλλάξει. Διαφωνείτε, κ. Τσίπρα; Το εκπαιδευτικό μας σύστημα πρέπει να αλλάξει, διαφωνείτε; Το σύστημα υγείας πρέπει να αλλάξει, διαφωνείτε; Το παραγωγικό μοντέλο πρέπει να αλλάξει. Όχι στα λόγια, όχι με βαρύγδουπες κουβέντες, όχι με δογματισμούς. Αρνείστε τα πάντα, σαν να μην συνέβη το παραμικρό.

Εμείς υποσχεθήκαμε να βάλουμε τάξη σε μια χώρα, όπου όποια πέτρα κι αν σηκώσεις έχει προβλήματα, με απύθμενη γραφειοκρατία και διαφθορά. Υποσχεθήκαμε, οι θυσίες που έκαναν οι πολίτες, να μην πάνε χαμένες, να μην πάνε χαμένοι οι κόποι. Γι’ αυτό, απορρίπτουμε τη δική σας ισοπέδωση της προσπάθειας, όχι της Κυβέρνησης, αλλά του Ελληνικού λαού.

Εμείς μαζεύουμε και  τα ελλείμματα, για να χρηματοδοτούμε το κράτος. Εσείς τα παρουσιάζετε με δικό σας τρόπο, αλλά αρνείστε αλήθειες. Γιατί πολύ απλά, είναι αλήθεια ότι πετύχαμε όσο καμία άλλη χώρα μείωση του ελλείμματος κατά 5 μονάδες του ΑΕΠ, δηλαδή 12 δις ευρώ, που καμία άλλη χώρα στην Ευρωζώνη δεν το πέτυχε αυτό. Είχαμε 1,8 μονάδες του ΑΕΠ, δηλαδή περίπου 5 δις, αύξηση των εσόδων μέσα στην ύφεση. Και μειώσαμε κατά 3,5 μονάδες του ΑΕΠ, ή περίπου κατά 8 δις, τις δημόσιες δαπάνες.

Και αυτή ήταν η προτεραιότητά  μας το 2010, να κρατήσουμε τη χώρα όρθια και να αποκαταστήσουμε την εμπιστοσύνη προς τη χώρα μας, και εντός και εκτός Ελλάδας, για να μπορούμε να έχουμε ανάπτυξη. Όχι ανάπτυξη της «αρπαχτής», αλλά ανάπτυξη που δεν προσθέτει βάρη και ελλείμματα στην ελληνική οικογένεια, που απελευθερώνει δυνάμεις και δίνει δυνατότητες, για να είμαστε ανταγωνιστικοί και βιώσιμοι, με τομές και αλλαγές.

Έχουμε πολλά προβλήματα, το ξέρουμε. Ξέρουμε ότι υπάρχει ανεργία. Θα τα λύσουμε, αλλά όχι από τη μια μέρα στην άλλη και, σίγουρα, όχι με νέες προσλήψεις στο Δημόσιο, όπως εσείς προτείνετε – να τους κάνουμε όλους δημόσιους υπαλλήλους – γιατί ποιος θα τα πληρώσει αυτά;

Εμείς πρέπει να πάμε σε μια βιώσιμη πολιτική, που να δημιουργεί βεβαίως θέσεις απασχόλησης, πάνω στην αύξηση της ζήτησης της ανταγωνιστικότητας των ελληνικών προϊόντων, με δικές μας δυνάμεις, με επενδύσεις και με υπηρεσίες που μπορούν πραγματικά να δώσουν ποιότητα. Τέτοιες θέσεις απασχόλησης χρειάζεται η οικονομία μας. Και έχουμε ανοίξει πολλά μέτωπα. Πολλά μέτωπα, ακριβώς για να σπάσουμε αυτές τις αγκυλώσεις και να αλλάξουμε αντιλήψεις και νοοτροπίες.

Τελευταίο λάθος σας και ουσιαστικό σας πολιτικό δίλημμα: σας προβληματίζει ότι ταυτίζεστε με τον κ. Σαμαρά, με μια παράταξη που τα τελευταία χρόνια δίδαξε τον καιροσκοπισμό; Νιώθετε το άγχος να απαλλάξετε τη Νέα Δημοκρατία από την ιστορική της ευθύνη; Να δώσετε άφεση αμαρτιών για το πώς χειρίστηκε τη χώρα, ενώ δεν θέλει να αλλάξει τίποτα στη χώρα;

Η αλλαγή της χώρας  και η δημιουργία μιας Ελλάδας  καλύτερης και δικαιότερης δεν θα γίνει από τη μια μέρα στην άλλη, δεν είναι εύκολη η πορεία.

Εμείς επιμένουμε, όμως, και είναι στο χέρι μας, όταν δουλεύουμε όλοι μαζί. Γιατί δεν θα βγει η πατρίδα από τις δυσκολίες με μαγικές συνταγές, ευκαιριακές κινήσεις ή εθελούσιες χρεοκοπίες, θα βγει μέσα από τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις. Αυτή είναι η συνταγή, δεν είναι τα εξιλαστήρια θύματα. Θα σταθούμε στις δικές μας δυνάμεις και όσοι περισσότεροι είμαστε, όσοι περισσότεροι στηρίξουμε αυτές τις μεγάλες αλλαγές, τόσο πιο γρήγορα θα βγούμε από το τούνελ.

Θέλετε να κάνουμε  την αλλαγή πράξη; Αν θέλετε, είμαστε  σύμμαχοι κ. Τσίπρα. Θέλετε να την αρνηθείτε, ακόμα μια φορά; Τότε εμείς προχωράμε με εκείνους που θέλουν να αλλάξουμε την Ελλάδα και σας αφήνουμε πίσω.

Απεξαρτηθείτε από τις  συντεχνίες, τα φέουδα και τις νοοτροπίες των βολεμένων, τις μικρές και  μεγάλες ολιγαρχίες, που κάθισαν στο σβέρκο των Ελλήνων, διότι αυτή είναι η εξάρτηση που μας έφερε στην εξάρτηση του ΔΝΤ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στις επιτηρήσεις και στις δουλείες. Με αυτά ταυτίζεστε στην πράξη. Και αν δεν το καταλαβαίνετε, η επανάσταση είναι στην πράξη, ούτε στα λόγια, ούτε στις πέτρες και τη βία.

Η Ελλάδα χρειάζεται αυτή τη στιγμή να αποφασίσουμε όλοι μαζί να αλλάξουμε, να σηκώσουμε με αισιοδοξία, η Ελλάδα, ο Έλληνας, η Ελληνίδα, το κεφάλι μας και να φύγουμε από το φόβο. Να αντικαταστήσουμε το φόβο, τη βία και την άρνηση, με την πρωτοβουλία, τη δημιουργία, το έργο και το όνειρο.

Ευχαριστώ.

ΔΕΥΤΕΡΟΛΟΓΙΑ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ

Στην πολιτική κ. Τσίπρα, υπάρχουν επιλογές, διλήμματα. Και εμείς, είχαμε να επιλέξουμε μεταξύ της χρεοκοπίας και μιας άλλης δύσκολης πορείας, πράγματι δύσκολης πορείας, αυτής του «σουλουπώματος», του μαζέματος των οικονομικών μας. Αυτό επιλέξαμε και το επιλέξαμε μετά από πολλές δυσκολίες, μετά από πολύ κόπο.

Από την πρώτη στιγμή μετά τις εκλογές, πήραμε ιστορικές αποφάσεις για να σταματήσει αυτή η πορεία προς τον γκρεμό. Κάναμε το παν για να αποφύγουμε τα χειρότερα, με το μικρότερο δυνατό κοινωνικό κόστος, χωρίς να πληγωθούν οι προοπτικές ανάπτυξης ή να εξοντώσουμε την κοινωνία, με δομικές και πραγματικές αλλαγές.

Ποιος επιθυμεί να έχει πάνω από το κεφάλι του επιτηρήσεις και μνημόνια; Ποιος το επιθυμεί; Κανείς. Εγώ έχω μιλήσει προσωπικά με ηγέτες πολλών χωρών, που πέρασαν από την εμπειρία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου – δεν είναι καθόλου ευχάριστη εμπειρία.

Χθες, ήμουν με μια σημαίνουσα προσωπικότητα της Κορέας, προχθές με την Πρόεδρο της Βραζιλίας, έχω μιλήσει με τον Πρόεδρο του Εκουαδόρ, του Μεξικού, της Αργεντινής, καθώς και με άλλες χώρες, όπως με την Τουρκία, που πέρασε και αυτή ανάλογη εμπειρία πριν από 10 χρόνια και, σήμερα, βλέπετε πού είναι. Δεν είναι καθόλου ευχάριστη διαδικασία. Ποιος ηγέτης θέλει η χώρα του να υποστεί το «φάρμακο» οποιουδήποτε τέτοιου Ταμείου;

Αλλά εσείς ασχολείστε με το κουτσομπολιό και τις συνομωσίες. Το κάνετε, πράγματι. Έτσι θα ξεπλύνετε, έτσι θέλετε ή νομίζετε ότι μπορείτε να ξεπλύνετε τις αμαρτίες της προηγούμενης κυβέρνησης; Διότι ξεχνάτε ποιος εξαπάτησε τον Ελληνικό λαό. Ξεχνάτε ότι η Νέα Δημοκρατία εξαπάτησε τον Ελληνικό λαό, με τα στοιχεία τα οποία έδινε.

Λεφτά υπήρχαν και, μάλιστα, τα διπλασίασε η Νέα Δημοκρατία, αλλά στο χρέος! Και πού πήγαιναν; Στην πελατειακή σπατάλη. Αυτό βρήκαμε και αυτό πληρώνουμε σήμερα. Και δεν έχει περάσει ούτε μία μέρα από τότε, που να μην παλεύουμε για να σωθεί η χώρα.

Κι εσείς, το μόνο που μπορείτε να κάνετε, είναι να πετάτε «πολιτικές πέτρες» στις προσπάθειες της Κυβέρνησης. Εμείς περνάμε μαρτύριο καθημερινά, κ. Τσίπρα. Είναι βέβαια τιμή και ευθύνη αυτή η θέση, την οποία εγώ κατέχω με εντολή του Ελληνικού λαού, αλλά μαρτυράμε κάθε μέρα για να ορθοποδήσει αυτός ο τόπος.

Όμως, τη δική μου οργή και αγανάκτηση κ. Τσίπρα, για το πού κατάντησε η Ελλάδα, τη μετατρέπω σε έργο καθημερινό και δημιουργικό για τον τόπο. Έναν τόπο πληγωμένο, έναν τόπο που δεν είχε κατεύθυνση, ένα κράτος με φέουδα και πελατειακές πολιτικές, μια Πολιτεία που παρήγαγε μόνο βάρη και ελλείμματα.

Και μαζί, μια πρωτόγνωρη – δεν μιλήσατε γι΄ αυτό – επίθεση κερδοσκόπων και συμφερόντων απέναντι στην Ελλάδα, που θέλουν να χρεοκοπήσει η Ελλάδα, που θα κερδίσουν αν συμβεί ποτέ αυτό και προπαγανδίζουν.

Εμείς καταφέραμε να αποκτήσουμε μια ομπρέλα προστασίας απέναντι σ’ αυτούς τους κερδοσκόπους, με το μηχανισμό. Ναι, με τίμημα. Ναι, γιατί δεν μας δίνουν λεφτά τσάμπα. Περιμένουν να βάλουμε τάξη στα οικονομικά μας, στο σπίτι μας, στους θεσμούς μας, στο φορολογικό μας σύστημα, στην υγεία, στη γραφειοκρατία, στην πάταξη της διαφθοράς, που ναι, υπήρχε και υπάρχει, παρ’ ότι έχει μειωθεί.

Και περιμένουν να αξιοποιήσουμε  την περιουσία μας. Ο Ελληνικός λαός περιμένει από εμάς να αξιοποιήσουμε την περιουσία μας. Το Ελληνικό, το θέλετε όπως είναι σήμερα; Θέλετε να είναι τόσες χιλιάδες στρέμματα τσιμέντο; Αυτή είναι η πρότασή σας; Εμείς έχουμε πρόταση, για να το κάνουμε το ωραιότερο και μεγαλύτερο πάρκο στην Ευρώπη, αλλά βιώσιμο πάρκο και, βεβαίως, με λειτουργίες που θα φέρουν δουλειές σ’ αυτό τον τόπο, που θα αλλάξουν την περιοχή.

Έχετε πάει ποτέ στη Βαρκελώνη; Είναι η πιο ωραία αναδυόμενη πόλη της Ευρώπης. Ποιος την έφτιαξε; Ο κ. Αθεμπίγιο. Και αυτόν ζήτησα, να έρθει για να βοηθήσει την Ελλάδα. Και έρχεται και βοηθάει την Ελλάδα. Και σ’ αυτό, εσείς δεν μπορείτε παρά μόνο κριτική να κάνετε.

Αυτά είναι τα προβλήματα. Δεν είναι ο Dominic Strauss – Kahn, κ. Τσίπρα. Εγώ δεν πιστεύω σε συνομωσίες. Πιστεύω όμως ότι υπάρχουν συγκρούσεις συμφερόντων, πράγματι, μεγάλων συμφερόντων, και μέσα, και έξω από την Ελλάδα.

Και αν πόνεσαν τα μέτρα  τον εργαζόμενο, οι περισσότεροι από τους εργαζόμενους κατανοούν τις θυσίες. Άλλοι είναι σήμερα αυτοί που αντιδρούν, γιατί σήμερα ακουμπάμε κι άλλα συμφέροντα. Σήμερα, πονάνε πολλοί που είχαν συνηθίσει αλλιώς, γιατί χάνουν το έδαφος κάτω από τα πόδια τους.

Μικρές ή μεγαλύτερες κατεστημένες ολιγαρχίες, στο Δημόσιο, στις τοπικές κοινωνίες, στα Μέσα Ενημέρωσης, σε επιχειρηματικούς κύκλους, είναι λογικό να αντιδράσουν. Νόμιζαν ότι μπορούσαν να εκβιάζουν κάθε κυβέρνηση, κάθε υπουργό, κάθε βουλευτή, νόμιζαν ότι ήταν υπεράνω των νόμων, υπεράνω του δημοσίου συμφέροντος.

Ναι, αυτοί έχουν καταλάβει ότι, παρά τις δυσκολίες μας ή τα όποια προβλήματα στην εφαρμογή πολιτικών μας, εμείς δεν αστειευόμαστε. Εμείς θα βάλουμε τάξη και δικαιοσύνη σε αυτή τη χώρα, αργά αλλά σταθερά. Διότι δεν μπορεί να υπάρχει ένας νόμος για τους πολίτες και άλλος για τους ισχυρούς. Κι αυτό δεν τους αρέσει, σε πολλούς δεν αρέσει.

Από το Νοέμβριο μέχρι  το Μάιο, κάναμε συστηματική προσπάθεια για να μην χρειαστούμε κανένα μηχανισμό. Ξέραμε όμως ότι οι αγορές ήταν και επιθετικές, και κερδοσκοπικές. Δίναμε μάχη, μήπως και γυρίσουμε το κλίμα, αλλά η Ελλάδα ήταν πια απολύτως αναξιόπιστη, λόγω του τεράστιου χρέους και του ελλείμματος. Και βεβαίως, και λόγω της εξαπάτησης που, δυστυχώς, είχαμε κάνει ως χώρα – ένα βάρος, που εμείς μειώσαμε, αλλά που σήμερα ακόμα υπάρχει.

Αυτός είναι ο λόγος  για τον οποίο συνεργαζόμασταν και με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, και με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, και με τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και παλέψαμε, δώσαμε μάχη για να βρεθούν χρήματα, χρήματα των φορολογουμένων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτοί πληρώνουν κ. Τσίπρα σήμερα, μισθούς και συντάξεις δικούς μας, των Ελλήνων. Το ξέρετε; Τις συντάξεις και τους μισθούς του Δημοσίου σήμερα, μπορούμε και τους πληρώνουμε από τα δάνεια που μας δίνει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Το γεγονός ότι εγώ ήμουν σε επαφή, όχι μόνο με τον Dominic Strauss – Kahn, αλλά και με όλους τους ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν είναι καμία ανακάλυψη. Πρώτα απ’ όλα, κ. Τσίπρα, είναι δική μου, δημόσια δήλωση από την αρχή. Το ότι ήμασταν σε επαφή καταρρίπτει, επίσης, και την επιχειρηματολογία της Νέας Δημοκρατίας, «ότι δεν κινηθήκαμε γρήγορα», γιατί αυτό μας λέει.

Και επαφές έχω, και θα συνεχίσω να έχω, για να σώσω την πατρίδα. Και ήταν καθήκον μου, να προετοιμαστώ για κάθε ενδεχόμενο και κακοτοπιά που θα έβρισκε την Ελλάδα, λόγω της αναξιοπιστίας και του χρέους που κληρονομήσαμε.

Και αυτό έκανα. Έχετε  καμία αντίρρηση γι’ αυτό, κ. Τσίπρα; Προτείνετε να μην του είχα μιλήσει; Για να καταλάβω – λέτε να μην του είχα μιλήσει; Να κλεινόμουν στο Μαξίμου ή να κλεινόμουν στο Καστρί, όπως κάποιος άλλος κρυβόταν ή κλεινόταν στο σπίτι του, με το κεφάλι στην άμμο; Αυτό προτείνετε;

Είχα άλλωστε επισημάνει, ακόμα και δημοσίως, και στους εταίρους μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ότι η έλλειψη άλλης εναλλακτικής σήμαινε ότι η Ελλάδα θα αναγκαστεί να προσφύγει στο Ταμείο. Τελικά, με τη δική μας πίεση πετύχαμε, αν όχι συνολική λύση, μια πιο ευρωπαϊκή λύση, σε ένα πρόβλημα που δεν δημιουργήσαμε εμείς.

Σε όσους καταγγέλλουν, λοιπόν, δήθεν συνωμοσίες από το πουθενά, τους απαντώ: τι ήθελαν να κάνει η Κυβέρνηση; Να μην συζητάει με διεθνείς παράγοντες για τις πιθανές λύσεις του προβλήματος του χρέους της χώρας; Να μην προσπαθήσει ο Πρωθυπουργός να εντοπίσει τρόπους χρηματοδότησης της πατρίδας;

Ή μήπως νομίζει κανείς ότι, αν είχαμε έστω μία διαφορετική επιλογή, αν μπορούσαμε να κάνουμε αλλιώς, θα καταφεύγαμε στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο;

Και για να τελειώνουμε με αυτή τη φιλολογία, θυμίζω ότι εγώ ο ίδιος, προσωπικά και επανειλημμένα, έχω αναφερθεί, από το Δεκέμβριο του 2009, στις επαφές μου με τον επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

Και σας υπενθυμίζω – τα έχω ξαναπεί – είναι όλα καθαρά και πάνω στο τραπέζι. Συνέντευξη στις 11 Δεκεμβρίου του 2009, στις Βρυξέλλες: «έχω επαφές με τον κ. Strauss – Kahn, για να συζητήσουμε τη γενικότερη οικονομική κατάσταση και να αξιοποιήσουμε την τεχνογνωσία τους».

Στις 11 Φεβρουαρίου του 2010, λέω σε συνέντευξη: «πρώτα απ’ όλα, να ξέρετε ότι η Ελληνική Κυβέρνηση έχει ήδη από καιρό ζητήσει συνεργασία με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο». Δεν το κρύψαμε, δεν ξέρω τι ανακάλυψη κάνατε, μέσα από το βίντεο αυτό. «Δεν έχει αυτή την τεχνογνωσία», είπα, «η Ευρωπαϊκή Ένωση και χρειαζόμαστε και την άλλη».

Στις 11 Φεβρουαρίου, πάλι στις Βρυξέλλες: «πρώτα απ’ όλα», λέω, «όχι προ μηνός, αλλά προ διμήνου, εγώ ζήτησα προσωπικά από τον Dominic Strauss – Kahn την αρωγή τους στην τεχνική βοήθεια». Άρα, είναι η Ελλάδα η οποία έχει ζητήσει αυτή την τεχνική υποστήριξη, αλλά δεν ζητήσαμε την υπαγωγή μας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Πράγματι, αυτό είχα πει, δεν ήταν ο στόχος μας, δεν θέλαμε, αναγκαστήκαμε. Κάθε ηγέτης μιας χώρας θα ήθελε να αποφύγει την υπαγωγή σε παρόμοιους μηχανισμούς, εάν υπήρχαν εναλλακτικοί δρόμοι. Αλλά το βάρος του χρέους και του ελλείμματος της προηγούμενης κυβέρνησης ήταν τεράστιο.

Επαναλαμβάνω, λοιπόν, για τελευταία φορά, ως υπεύθυνος ηγέτης αυτού του τόπου: προετοιμαστήκαμε νωρίς, για να μην γίνει ποτέ πραγματικότητα η χρεοκοπία της Ελλάδας. Φέραμε τα πάνω – κάτω, μιλήσαμε με τους πάντες, απειλήσαμε ακόμα και με προσφυγή στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, όταν χρειάστηκε να αφυπνίσουμε την Ευρωπαϊκή Ένωση, γιατί θέλαμε ευρωπαϊκή λύση.

Έκανα δυο φορές το γύρο του κόσμου σε χιλιόμετρα, για να φτάσουμε από το μηδέν στο μηχανισμό στήριξης και, τελικά, στα 110 δις ευρώ, το μόνο μηχανισμό που θα μπορούσε να μας εξασφαλίσει αυτό το ιλιγγιώδες και ιστορικά μεγαλύτερο ποσό στην ιστορία της Ευρωζώνης, για να σταθούμε στα πόδια μας.

Σήμερα, όλοι μπορούν να μιλάνε εκ του ασφαλούς, με την ασφάλεια των 110 δις, και να λένε ότι έπρεπε να γίνει το ένα, να γίνει το άλλο, να ερμηνεύουν κατά το δοκούν δηλώσεις ή σχολιασμούς τρίτων, να λένε όποια αθλιότητα θέλουν, όπως ότι «όλα ήταν προαποφασισμένα».

Σας άκουσα κ. Τσίπρα χθες, να λέτε ότι «δούλεψα βάσει σχεδίου» – ακούστε τι είπε ο κ. Τσίπρας – «βάσει σχεδίου, για να κάνω τη δουλειά των Αμερικανών»! Δηλαδή, αν χρεοκοπούσε η Ελλάδα, θα ήταν δουλειά των Αμερικανών, ή θα πόναγε ο Ελληνικός λαός, που δεν θα είχαμε χρήματα για να δώσουμε μισθούς στον Ελληνικό λαό;

Μου θυμίσατε εκείνους τους πατριδοκάπηλους, που έλεγαν τα ίδια και για τον πατέρα μου – θα θυμούνται οι παλαιότεροι – ότι ήταν «πράκτορας των Αμερικανών». Άκουσα και τον κ. Σαμαρά, να λέει και αυτός ότι «σχεδίασα την υπαγωγή στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο». Άκουσα Βουλευτές του, να μιλάνε για «προδοσία» και κανένας να μην τους λέει να συμμαζευτούν. Αλλά ήταν σαν να ακούω ξανά φωνές από τα χειρότερα ακροδεξιά σύνδρομα του παρελθόντος.

Δεν ξέρω αν πρέπει να οργιστώ  ή να γελάσω με αυτά που λέτε, κ. Τσίπρα. Μου θυμίζετε τα δύσκολα χρόνια μετά τη δικτατορία, όταν η Δεξιά είχε τότε κυκλοφορήσει ευρέως ότι «ο γιος του Ανδρέα», δηλαδή εγώ ήμουν αξιωματικός στον αμερικανικό στρατό στο Βιετνάμ.

Μπαίνοντας τότε σε ένα ταξί, έπιασα κουβέντα με τον ταξιτζή για πολιτική και μου είπε πάλι αυτό το παραμύθι: «ο γιος του», λέει, «είναι στο Βιετνάμ, είναι Αμερικάνος πράκτορας στο Βιετνάμ». Έτυχε να είμαι εκείνη τη στιγμή στρατιώτης στον Έβρο και φορούσα χακί, για να πειστεί όμως ότι ήμουν εγώ ο Γιώργος Παπανδρέου, έπρεπε να του δείξω ταυτότητα.

Την προσωπική λάσπη και αποδόμηση, την έχω ξαναζήσει. Δεν πρόκειται να το βάλω κάτω, όμως. Θα δώσω τη μάχη, όχι για τον εαυτό μου, εγώ δεν έχω σημασία, έχει σημασία η μάχη για το δίκιο στη χώρα, που είναι και η βάση για να σωθούμε οριστικά. Να δώσουμε τη μάχη για να σταθούμε στις δικές μας δυνάμεις, που είναι και η βάση για να πορευτούμε χωρίς εξαρτήσεις και επιτηρήσεις.

Σήμερα κ. Τσίπρα, μετά από τριάντα χρόνια στο δημόσιο βίο, δεν χρειάζεται να δείχνω την ταυτότητά μου, για να αποδεικνύω ποιος είμαι. Το ποιος είμαι, ποια είναι η ζωή μου, ποια είναι τα πιστεύω μου, ποια είναι η προσφορά και ο αγώνας μου, το ξέρει ο Ελληνικός λαός.

Παραμένουν, όμως, πολλά ερωτηματικά κ. Τσίπρα, για τη δική σας πορεία, αν συνεχίσετε έτσι, με αυτές τις εύκολες αθλιότητες. Σκεφτείτε σοβαρά, σε αυτή την κρίσιμη στιγμή, τι σημαίνει να είναι κανείς υπεύθυνος.

Από εκεί και πέρα, αγαπητοί συνάδελφοι, να τελειώνουμε με τα παραμύθια. Μην χάσουμε άλλο χρόνο, μην σπαταλήσουμε άλλη φαιά ουσία. Ο κάθε σκεπτόμενος Έλληνας σήμερα ξέρει ότι ο τόπος χρειάζεται δουλειά.

Και εγώ είμαι περήφανος για τη δουλειά που κάνω, που κάνουμε μαζί με τους πολίτες, για τον Ελληνικό λαό, για να οδηγήσουμε την πατρίδα σε μια βιώσιμη ανάπτυξη.