Δήλωση Γιώργου Α. Παπανδρέου

Τρίτη 25 Αυγούστου 2009

Τις ημέρες αυτές σταθήκαμε δίπλα στους πυροσβέστες, τους εθελοντές, την αυτοδιοίκηση και τους πολίτες που έδιναν μια δύσκολη μάχη για την προστασία των δασών μας, περιουσιών, ακόμα και της ανθρώπινης ζωής.

Δεν ήταν η ώρα να αναζητήσουμε ευθύνες.

Σήμερα αντικρίζουμε με απέραντο πόνο τις στάχτες ενός εγκλήματος.

Και έχουμε ένα τριπλό καθήκον.

Πρώτο μας καθήκον: να αξιολογηθούν τα αίτια και να καταλογισθούν οι ευθύνες για αυτή τη σύγχρονη τραγωδία.

Έχοντας ζήσει τις καταστροφικές πυρκαγιές προ διετίας, περιμέναμε όλοι, να αποτελέσει η προστασία και αποκατάσταση του περιβάλλοντος κεντρική προτεραιότητα της κυβέρνησης που επέλεξε ο Ελληνικός λαός το 2007.

Είναι σήμερα βαρύτατες οι ευθύνες της κυβέρνησης, που δεν υπάρχει επίσημο πόρισμα για τα λάθη στην αντιμετώπιση των πυρκαγιών του 2007.

Απέδειξε ότι δεν σέβεται τον πολίτη, έχοντας κρυφτεί πίσω από την προπαγάνδα των «ασύμμετρων απειλών».

Είναι τεράστιες οι ευθύνες της, που δεν αξιοποίησε την έκθεση του Ευρωκοινοβουλίου του 2008 για τις πυρκαγιές στην χώρα μας.

Ευθύνες γιατί με την προσπάθεια αλλαγής του Άρθρου 24 του Συντάγματος άνοιξε τις ορέξεις σε καταπατητές.

Ευθύνες γιατί δεν αξιοποίησε την διεθνή και ευρωπαϊκή βοήθεια που προσφέρθηκε για αποκατάσταση και πρόληψη.

Ευθύνες γιατί δεν αξιοποίησε τους εθελοντές, τους φορείς της αυτοδιοίκησης στην πρόληψη, τον καθαρισμό δασών και την καταστολή.

Της ανήκουν εξ ολοκλήρου οι ευθύνες γιατί άφησε την Πυροσβεστική με 3500 λιγότερους άντρες, ενώ συνέχιζε τις ρουσφετολογικές προσλήψεις αγροφυλάκων.

Γι' αυτούς τους λόγους ζήσαμε τις μέρες αυτές την ίδια - πανομοιότυπη - έλλειψη συντονισμού, απουσία κεντρικού σχεδίου, άναρχη και αναποτελεσματική δράση.

Ευθύνες, συνεπώς, υπάρχουν και πρέπει να καταλογισθούν.

Ευθύνες πρωτίστως πολιτικές, ευθύνες επιχειρησιακές, ευθύνες χειρισμών.

Η καταστροφή αυτή είναι τελείως αδικαιολόγητη - γιατί θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί.

Δεν ήταν μοιραία αυτή η φωτιά.

Θα είχε αποφευχθεί  εάν τα παθήματα του 2007 είχαν γίνει μαθήματα.

Δεύτερο καθήκον: να πάρουμε άμεσα μέτρα αποκατάστασης των ζημιών και της παραγωγικής βάσης που καταστράφηκε.

Όμως τα πράγματα δεν διορθώνονται με μέτρα εκ των υστέρων. Σίγουρα όχι με μέτρα καθυστερημένα ή αποσπασματικά ή βραχείας και «προεκλογικής» λογικής όπως αυτά του 2007.

Γι' αυτό, το τρίτο μας καθήκον είναι, να κάνουμε τις απαραίτητες ριζικές τομές που θα αποκλείσουν παρόμοια εγκλήματα στο μέλλον.

Δεν είναι στη μοίρα μας να καιγόμαστε κάθε χρόνο.

Να χάνονται ζωές, περιουσίες, να καταστρέφεται το περιβάλλον για εμάς και τα παιδιά μας.

Οι φωτιές του 2009 οφείλουν να αποτελέσουν την κόκκινη γραμμή για το κράτος και τους πολίτες.

Πρέπει οι τελευταίες αυτές καταστροφές να σηματοδοτήσουν το τέλος μιας εποχής.

Το τέλος ενός μοντέλου ανάπτυξης που έχει ως νομοτελειακή κατάληξη - ό,τι δεν γίνεται τσιμέντο να γίνεται στάχτη.

Σήμερα χρειάζεται μια νέα αρχή.

Που βάζει τέλος στην εποχή της απουσίας σχεδιασμού και επιβράβευσης της καταπάτησης και της κερδοσκοπίας στη γη.

Τέλος στο κράτος της αναποτελεσματικότητας, που κλείνει το μάτι στην ανομία και την αυθαιρεσία.

Είναι η ώρα να βάλουμε τις βάσεις για μια νέα πολιτική προστασίας της ζωής, της περιουσίας και του περιβάλλοντος του Έλληνα πολίτη. 

Ένα Εθνικό Σχέδιο Δράσης για την όσο το δυνατό καλύτερη προστασία όλου του πρασίνου που έχει μείνει στη χώρα μας αλλά και την αποκατάσταση των δασών που έχουν χαθεί.

Με μια συγκροτημένη πολιτική πρόληψης.

Με σχέδιο διάσωσης για την Αττική.

Οι τέσσερις ορεινοί όγκοι της Αττικής πρέπει και θα είναι δάσος. 

Αλλά κυρίως με ένα σαφές μήνυμα: Καμιά ανοχή στην ανομία και στην έλλειψη σχεδιασμού.

Θα επανεξετάσουμε το σύνολο του νομικού και θεσμικού πλαισίου.

Αυτό θα γίνει πράξη με ουσιαστικά μέτρα για την εξάλειψη της καταπάτησης των δασικών εκτάσεων και την εφαρμογή τους χωρίς καμιά εξαίρεση.

Δεσμεύομαι ότι η αυριανή κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν θα ανεχτεί τέτοια φαινόμενα.

Με ένα σχέδιο Πράσινης Ανάπτυξης που αλλάζει ριζικά τα δεδομένα στη χωροταξία και τις χρήσεις γης.

Και κατοχυρώνει τα αυτονόητα - μια βιώσιμη οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη, που κληρονομεί στα παιδιά μας ένα καλύτερο περιβάλλον από αυτό που εμείς παραλάβαμε.

Εμείς σε αυτή την κατεύθυνση δεσμευόμαστε. Για αυτήν θα δουλέψουμε ενάντια στο σημερινό αδιέξοδο.

Μαζί με την κοινωνία, τους εθελοντές, τους ενεργούς Έλληνες και Ελληνίδες που πιστεύουν ότι τίποτα δεν είναι γραφτό και ότι τη μοίρα μας τη δημιουργούμε.

Ο τόπος μας αξίζει πολύ καλύτερα. Όλοι μαζί μπορούμε να γίνουμε μέρος αυτής της αλλαγής.