5η Σύνοδος του Εθνικού Συμβουλίου ΠΑΣΟΚ

Ομιλία Κώστα Σκανδαλίδη, μέλους του Εθνικού Συμβουλίου

Παρασκευή 03/07/2009

Συντρόφισσες και σύντροφοι, νιώθω την ανάγκη σήμερα να πάρω το λόγο, γιατί πιστεύω ότι οι μέρες που περνάμε είναι μέρες εξαιρετικά ελπιδοφόρες, εξαιρετικά σημαντικές και απαιτούν απ' όλους μας ένα αυξημένο μερίδιο ευθύνης, απαιτούν απ' όλους μας μια στράτευση όσο γίνεται μεγαλύτερη, προκειμένου ο τόπος να γυρίσει σελίδα.

Θα ήθελα να ξεκινήσω κάνοντας δύο σύντομα σχόλια που έχουν σχέση με τις εκλογές και τις πολιτικές εξελίξεις. Το πρώτο σχόλιο που θέλω να κάνω, αναφέρεται στην καθαρή νίκη του ΠΑΣΟΚ. Το τόνισε και ο Πρόεδρος με μεγάλη έμφαση. Θέσαμε ένα στόχο. Όσο γίνεται μεγαλύτερη νίκη, πρόκριμα αυτοδυναμίας.

Η νίκη πράγματι ήταν καθαρή και μεγάλη. Περάσαμε το κρίσιμο και ανομολόγητο όριο του 36%, ένα όριο που μας επιτρέπει ο στόχος της αυτοδυναμίας να είναι εφικτός υπό προϋποθέσεις. Άρα, η συνολική μας στρατηγική ήταν μια επιτυχημένη στρατηγική, μια νικηφόρα στρατηγική.

Πιστεύω ότι έχει μεγαλύτερη αξία η νίκη μας, εξαιτίας και των δυσμενών για το προοδευτικό κίνημα ευρωπαϊκών εξελίξεων και της συντηρητικής στροφής που υπάρχει στην Ευρώπη. Αυτό είναι αρνητικό γιατί δυσκολεύει την προσπάθειά μας στην Ένωση. Είναι όμως και θετικό γιατί το ΠΑΣΟΚ μετά από πολύ χρόνο πρωτοπορεί στο ευρύτερο σοσιαλιστικό κίνημα.

Έχουμε τη δυνατότητα να γίνουμε ο πολιορκητικός κλοιός των προοδευτικών αλλαγών που απαιτούνται και η φανερή αύξηση του κύρους του Προέδρου είναι μεγάλο πλεονέκτημα για την ανάληψη σημαντικών πρωτοβουλιών στο ευρωπαϊκό επίπεδο.

Αυτό δεν το αξιολογήσαμε μέχρι τώρα μετεκλογικά όσο χρειάζεται. Τη νίκη σε σημαντικό βαθμό πιστώνεται ο Πρόεδρος που έδειξε και σημεία και επικοινωνιακής υπεροχής απέναντι στον Πρωθυπουργό. Σε σχέση με τις προηγούμενες φορές χειριστήκαμε καλύτερα τα πλεονεκτήματά μας και ήταν πιο αποτελεσματική η παρέμβασή μας.

Υπάρχει μια σημαντική απώλεια, την οποία θα την επισημάνω. Όχι σε σχέση με τις βουλευτικές εκλογές του 2007. Πήραμε 205 χιλιάδες ψήφους λιγότερες από τις εκλογές του 2004, παρά την ουσιαστική κατάρρευση της Νέας Δημοκρατίας και ανεξάρτητα απ' τις προσθαφαιρέσεις των ποσοστών της αποχής.

Αυτό σημαίνει κάποια πράγματα. Πρώτον, ότι η δικομματική πόλωση από μόνη της δεν οδηγεί στην αυτοδυναμία. Δεύτερον, ότι ένα σημαντικό μέρος των δυνάμεών μας που παλιότερα μας ψήφιζε, πρέπει ακόμα να πειστεί για να 'ρθει μαζί μας για να στοχεύσουμε στο στόχο μας. Και ότι ο δημοψηφισματικός χαρακτήρας όπως είπε και ο Πρόεδρος, πέτυχε ως προς την καθολική άρνηση στη Νέα Δημοκρατία. Ήταν πράγματι ένα δημοψήφισμα κατά της κυβέρνησης.

Έχουμε δρόμο για να διανύσουμε για να επιτευχθεί ως προς τη δική μας πολιτική ηγεμονία για το μεγάλο επόμενο χρονικό διάστημα, για τη μεγάλη επόμενη φάση.

Ανάγοντας το ποσοστό μας στους ψηφοφόρους των βουλευτικών εκλογών του 2007, έχουμε ανάγλυφη την εικόνα για το που είχαμε σημαντική πρόοδο σε πολλές περιοχές, που είχαμε σαφή βελτίωση, που είχαμε κάποια στασιμότητα και σε κάποιες περιοχές και υποχώρηση.

Αυτό το σύνθετο ανάγλυφο που δεν είναι ενιαίο για όλη τη χώρα, χρειάζεται μελέτη. Και χρειάζεται δουλειά, επικέντρωση σε στόχους που θα αναιρέσουν τις αρνητικές πλευρές και θα μεγιστοποιήσουν το εκλογικό όφελος μέχρι τις επόμενες εκλογές. Καθαρή νίκη και εφικτός ο δρόμος για την αυτοδυναμία.

Το δεύτερο σχόλιό μου για τις εξελίξεις αφορά το αδιέξοδο της Νέας Δημοκρατίας. Για τη Νέα Δημοκρατία τα περιθώρια στενεύουν ασφυκτικά. Το ποσοστό της είναι απ' τα χαμηλότερα στην ιστορική της διαδρομή. Αρνείται να σχεδιάσει ο Καραμανλής στρατηγική διαχείρισης της ήττας, γιατί σε αυτή την περίπτωση θα είχε ήδη κάνει εκλογές.

Έχασε εδώ και καιρό την πρωτοβουλία ξοδεύοντας όλες τις εφεδρείες που διέθετε, επιμένει στο στόχο του πρώτου κόμματος, στόχος που είναι ανέφικτος πια με τις σημερινές συνθήκες, καθώς υπάρχει μια μεγάλη ανατροπή των πολιτικών συσχετισμών.

Ερώτημα: Μπορεί να μεταβάλει τις συνθήκες η Νέα Δημοκρατία; Υπό την ομηρία των οικονομικών μέτρων που αναγκάζεται να πάρει χωρίς να θέλει να θίξει τα κατεστημένα συμφέροντα και που θα είναι πολύ πιο σκληρά στην επόμενη φάση. Της ασταθούς και οριακής κοινοβουλευτικής της πλειοψηφίας. Της τυχοδιωκτικής πολιτικής της στα σκάνδαλα που μέχρι τώρα την οδηγεί σε αναδίπλωση και σε ήττες και κυρίως υπό την ομηρία του ΛΑΟΣ, φαίνεται να χάνει οριστικά το τρένο. Αδυνατεί να χαράξει οποιαδήποτε πολιτική πρωτοβουλιών.

Τα περιθώρια για τη Νέα Δημοκρατία έγιναν ασφυκτικά, γιατί το εκλογικό αποτέλεσμα δεν ευνοεί πια σενάρια προεκλογικής αλλαγής στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, γιατί στις εκλογές ουσιαστικά σύρεται από την αντιπολίτευση και όχι με δική της πρωτοβουλία και γιατί επιστρατεύει αποσπασματικές πολιτικές αμυντικού χαρακτήρα.

Όλα αυτά δεν αναιρούν την πραγματικότητα. Χώρα ανοχύρωτη, πολιτεία ακυβέρνητη, λαός φτωχότερος και σε απόγνωση, δημοκρατία σε περιστολή.

Πολλοί φλερτάρουν με την ιδέα της κοινής προεκλογικής καθόδου της Νέας Δημοκρατίας με το ΛΑΟΣ που είναι ο δεύτερος μεγάλος νικητής των εκλογών. Ξέρουν ότι μετεκλογικά και εξαιτίας του εκλογικού νόμου, όλες οι πρωτοβουλίες ανήκουν στο πρώτο κόμμα. Κάνουν μια πρόσθεση. 32 και 7,5, 39,5, άρα μπορούμε να 'ρθουν πρώτο κόμμα.

Ο Πρόεδρος του ΛΑΟΣ, το ξέρει και το προβάλει πολύ συστηματικά και σωστά, στη λογική του «ή ταν ή επί τας», «ή κατεβαίνουμε μαζί στις εκλογές ή χάνετε από το ΠΑΣΟΚ». Πολλές δυνάμεις δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι κινούνται συστηματικά να αποενοχοποιήσουν το ΛΑΟΣ και να ελαχιστοποιήσουν τις απώλειες του λεγόμενου μεσαίου χώρου σε ενδεχόμενη σύμπραξη προεκλογική.

Σε κάθε περίπτωση όμως, είναι πολιτική υψηλού πολιτικού ρίσκου για να την πάρει η Νέα Δημοκρατία και ο κ. Καραμανλής. Η δική μας στάση πρέπει να είναι κατηγορηματική. Έτσι θα ξεκαθαρίσουν οι πραγματικές διαφορές και κλειδώνει η αυτοδυναμία μας. πρέπει απέναντι σε αυτό να είμαστε σταθεροί και αταλάντευτοι, διότι η διαμόρφωση αυτής της στρατηγικής για τη Νέα Δημοκρατία είναι δυναμίτης στα θεμέλιά της.

Το πιστεύω ακράδαντα, παρά - επαναλαμβάνω - την προσπάθεια αποενοχοποίησης που γίνεται για το κόμμα του κ. Καρατζαφέρη. Αυτό είναι το αδιέξοδο της Νέας Δημοκρατίας. Με βάση αυτά τα σχόλια, θέλω να πω μερικά λόγια για τους στόχους και την πολιτική μας. Είχαμε μια μεγάλη συνέπεια στην πολιτική ότι προηγούνται οι εθνικές εκλογές, να αλλάξει η κυβέρνηση και να αλλάξει πορεία ο τόπος. Το επανέλαβε κατά κόρον ο Πρόεδρος και σήμερα.

Αυτή η πολιτική είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαία. Πρώτον, γιατί μας διασφαλίζει την πρωτοβουλία στις εξελίξεις και μας δίνει το προβάδισμα στο βηματισμό τους.

Δεύτερον, γιατί δε δίνει περιθώρια στη Νέα Δημοκρατία να αλλάξει τα δεδομένα. Και τρίτο για όσους δυσπιστούσαν εν τω μεταξύ και παίξανε με τα θέματα τα θεσμικά περί τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ανάγκασε με τη θέση στο θέμα των Προεδρικών Εκλογών το σύνολο της αντιπολίτευσης να ακυρώσει τους μακροπρόθεσμους σχεδιασμούς της Νέας Δημοκρατίας.

Εγώ πιστεύω ότι οι εκλογές έρχονται πιο κοντά, για το λόγο ότι ο κ. Καραμανλής έχει πειστεί ότι το Μάρτιο έτσι κι αλλιώς θα γίνουν εκλογές και πιστεύω ότι είναι επιτυχία της δικής μας πολιτικής, το ότι σύρθηκαν τα κόμματα της αντιπολίτευσης να πάρουν θέση σε ό,τι αφορά το κεντρικό θέμα, με τον απόλυτο σεβασμό και στους θεσμούς και στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, όπως ανέλυσε προηγούμενα ο Πρόεδρος.

Και τώρα, από εδώ και πέρα, η κεντρική μας κατεύθυνση μέχρι τις εθνικές εκλογές κατά την γνώμη μου πρέπει να κινείται σταθερά και προσεκτικά σε ένα δίπολο, με σαφή την διάκριση, κοινοβουλευτική αυτοδυναμία - άρα μπορούμε να κάνουμε μόνοι μας κυβέρνηση - προοδευτική διακυβέρνηση.

Αυτό το δίπολο γιατί; Πρώτον, επιβεβαιώνει τον στόχο της αυτοδυναμίας κάτω από τις σημερινές συνθήκες, ως μια μοναδική προοπτική χωρίς να τον μετατρέπει σε έναν αυτοσκοπό ηγεμονικού χαρακτήρα.

Δεύτερον, ανοίγει δρόμο διαμόρφωσης του προοδευτικού πόλου της ευρύτερης κεντροαριστεράς, σε σχέση με τις ευρύτερες εξελίξεις ευρωπαϊκά και εθνικά, διευρύνοντας τη δυνατότητα ενσωμάτωσης και διαχείρισης κάθε δυνατής εξέλιξης στους επόμενους κρίσιμους μήνες, όποια και αν είναι αυτή η εξέλιξη.

Και τρίτο, προετοιμάζει το έδαφος για τις μετεκλογικές  πρωτοβουλίες μας και τις διαδικασίες, απομακρύνοντας οριστικά - προσέξτε το αυτό - κάθε ιδέα μεγάλου συνασπισμού. Δεν είναι τυχαίο ότι στην ενότητα των προοδευτικών δυνάμεων προσχώρησαν δυνάμεις που μέχρι τώρα, δεν θέλω να τις αναφέρω ποιες είναι, μιλούσαν σταθερά για ένα μεγάλο συνασπισμό. Είναι σαφές, ότι εδώ πέτυχε η πολιτική μας και ότι αυτή την πολιτική πρέπει να την ακολουθήσουμε.

Και το λέω και για μια μυωπική στάση πολλών από μας, που ενώ μέναμε προσηλωμένοι σ' αυτή την στρατηγική από την αρχή και κέρδισε αυτή η στρατηγική, έσπευσαν γρήγορα να κρίνουν ότι πρόκειται για μια ηττοπάθεια, για οτιδήποτε άλλο. Αντίθετα, τα πράγματα οδηγήθηκαν εκεί που έπρεπε να οδηγηθούν.

Η κοινοβουλευτική μας λοιπόν αυτοδυναμία επιβάλλεται από τα πράγματα και εξαιτίας των ασύμπτωτων γραμμών των ηγεσιών και της κρίσης στο χώρο που αφορά τις προοδευτικές δυνάμεις. Η προοδευτική διακυβέρνηση οριοθετείται στην ευρύτερη συμπαράταξη δυνάμεων με κορμό το ΠΑΣΟΚ του Δημοκρατικού Κέντρου, της Ανανεωτικής Αριστεράς, της Οικολογίας και των Ριζοσπαστικών δυνάμεων και Κινημάτων που είναι όμως προσηλωμένα στην δημοκρατική αντίληψη για την πολιτική.

Εμείς, λοιπόν, σε όλους αυτούς τους φορείς απευθυνόμαστε με τρόπο θεσμικό, χωρίς ίχνος ηγεμονισμού και χωρίς διάθεση σωβισμού ή επιλογής προσώπων από τους χώρους αυτούς, για να μπορέσουμε να έχουμε την αξιοπιστία, ότι τα λόγια μας σε σχέση με τις πράξεις μας, έχουν μια αξιοσημείωτη ενότητα και ότι για μας η εποχή της μεταπολίτευσης τελείωσε και θέλουμε να ανοίξουμε ένα διαφορετικό πολιτικό παιχνίδι, μια διαφορετική κοινωνική εξέλιξη, μια διαφορετική διάταξη των πολιτικών δυνάμεων, ενόψει της νέας εποχής και των μεγάλων αναγκών που αυτή επιβάλλει.

Πάω τώρα στο πιο κρίσιμο θέμα κατά την γνώμη μου, που είναι οι προϋποθέσεις αυτοδυναμίας. Πάρα πολλά αναφέρθηκαν προηγούμενα στην εισήγηση του Προέδρου. Εγώ θέλω επιγραμματικά να θέσω τις προϋποθέσεις με ένα τρόπο έτσι λίγο πιο αξιωματικό. Υπάρχουν κατά την γνώμη μου πέντε προϋποθέσεις για να φθάσουμε στην αυτοδυναμία πιο εύκολα. Είναι πέντε λέξεις κλειδιά: Ο ηγέτης, η επόμενη μέρα, η δημοκρατική ανατροπή, η αποφασισμένη ομάδα και η διάταξη μάχης.

Θα πω δυο λόγια για το καθένα. Σε ότι αφορά την εικόνα του ηγέτη. Εγώ πιστεύω ότι είχαμε μια μεγάλη νίκη στις εκλογές και σε αυτό το επίπεδο. Η αντιπαράθεση όμως του Προέδρου με τον Καραμανλή δεν μπορεί να παραμείνει στο επικοινωνιακό επίπεδο, του καταλληλότερου, του ρήτορα, του νικητή του debate και όλα αυτά που ζούμε καθημερινά στην ανασφάλεια μιας προεκλογικής περιόδου.

Πρέπει να εστιαστεί στα υπάρχοντα ποιοτικά χαρακτηριστικά και τις πραγματικές δυνατότητες του αυριανού κυβερνήτη. Δυνατότητες που αφορούν τον προσανατολισμό και την επανεκκίνηση της χώρας στο κρίσιμο θέμα που έχουμε, την έξοδο από την οικονομική κρίση, τις διαπραγματευτικές δυνατότητες στη διεθνή αναγνώριση και αποδοχή, την αποτελεσματική υπεράσπιση του δημοσίου συμφέροντος και το ηθικό πλεονέκτημα που παρά τις προσπάθειες που κάνει συστηματικά η Νέα Δημοκρατία πέφτουν σε ένα πηγάδι εξαιτίας του ότι το κατακτήσαμε αυτό το ηθικό πλεονέκτημα και δεν πρέπει να έχουμε αμυντική λειτουργία σε ότι αφορά τις πρωτοβουλίες που παίρνει στο χειρισμό των σκανδάλων και πρόσφατα της SIEMENS, που με αυτό θα τελειώσω.

Κάθε εστιασμένη λοιπόν πρωτοβουλία του Προέδρου, πρέπει να συνδυάζεται με μπαράζ παρεμβάσεων πλειάδας στελεχών που πειστικά μπορούν να αναδείξουν αυτή τη διαφορά σε εξειδικευμένα πεδία. Είναι υπόθεση που αφορά  ευθύνη του Κόμματος, του Γραμματέα του Πολιτικού Συμβουλίου να οργανώσουν αυτή την παρέμβαση κυρίως στα πεδία που υπάρχει το πλεονέκτημα απέναντι στον πρωθυπουργό ενόψει της επόμενης εκλογικής αναμέτρησης.

Διαθέτουμε ευρύτατα και ανεκμετάλλευτα έως τώρα προνομιακά πεδία και είναι κρίμα να υποβαθμίζεται η αντιπαράθεση και να ισοπεδώνονται οι πραγματικές διαφορές. Έτσι δεν θα έχουν σημασία τόσο μεγάλη οι τελευταίες ημέρες του προεκλογικού αγώνα.

Δεύτερο, η επόμενη μέρα. Το μεγάλο μας στοίχημα, η συλλογική μας υποχρέωση, είναι να διατυπώσουμε με σαφήνεια το σχέδιο ανασύνταξης και επανεκκίνησης της χώρας με όρους πραγματικής πολιτικής και όχι απλά προγραμματικής διακήρυξης. Αυστηρά με όρους της επόμενης μέρας.

Ο λαός, οι πολίτες, ξέρουν τις δυσκολίες της επανεκκίνησης της χώρας. Ξέρουν για παράδειγμα την παραγωγική αποδιάρθρωση. Ξέρουν τους αρνητικούς ρυθμούς ανάπτυξης που θα παραλάβουμε. Ξέρουν το διαλυμένο κράτος. Ξέρουν τον υπέρογκο δανεισμό. Ξέρουν το δυσβάσταχτο δημόσιο χρέος.

Απαιτεί ο πολίτης αλήθεια, ειλικρίνεια, πραγματικές δεσμεύσεις. Δεν θα είχαμε ούτε μια μέρα ανοχής αν εμφανίζαμε εικόνα ασυνέχειας της Νέας Δημοκρατίας. Θα δώσουν οι πολίτες σημαντική στήριξη και τράτο στην προσπάθειά μας, αν από την πρώτη μέρα πνεύσει άλλος αέρας στη διακυβέρνηση της χώρας.

Οι γρίφοι που καλείται να αντιμετωπίσει το σχέδιο της επόμενης μέρας είναι τρεις κατά την γνώμη μου, πέρα από την διεθνή πρωτοβουλία και την επαναδιαπραγμάτευση.

Ο πρώτος και μεγαλύτερος, πώς γίνεται επανεκκίνηση της ανάπτυξης με ταυτόχρονη δίκαιη αναδιανομή και κατανομή των βαρών-εξόδων από την οικονομική κρίση; Μεγάλο και κρίσιμο θέμα που απαιτεί τρεις - τέσσερις σαφείς τολμηρές πρωτοβουλίες που θα τα συνδέουν αυτά τα πράγματα.

Δεύτερον, ο άμεσος επανακαθορισμός της σχέσης κράτους και αγοράς, που είναι ο γόρδιος δεσμός στην ελληνική κοινωνία, που είναι αυτό που καταδικάζει το κράτος μας να γίνεται υποχείριο των συμφερόντων, με σαφείς και οριοθετημένες διαχωριστικές γραμμές και διακριτούς ρόλους.

Και τρίτο, το ριζικά διαφορετικό μοντέλο διακυβέρνησης. Από την πρώτη ημέρα, πρέπει να πνεύσει άλλος αέρας. Οι απαντήσεις οφείλουν να κλιμακωθούν με άμεσες επιλογές, ιεραρχήσεις και προτεραιότητες, ενταγμένες στο χρόνο, δεν ξέρω εάν θα τον πούμε όπως είπε ο Πρόεδρος εκατό μέρες, μπορούμε να πούμε, αυτό επειδή έχει πολυφορεθεί ίσως θα έπρεπε να βρούμε κάτι καλύτερο, η επόμενη μέρα, να το δούμε σε μια δυναμική ανάπτυξης, που θα ξεκινούν από το πρώτο κιόλας Υπουργικό Συμβούλιο με τα μέτρα που δεν έχουν κόστος, τα πρώτα νομοθετήματα και θα φθάνουν μέχρι την ολοκλήρωση των στόχων μας.

Αυτές τις απαντήσεις οφείλουμε να τις δώσουμε τώρα με ευθυκρισία και τόλμη.

Τρίτο, η δημοκρατική ανατροπή. Όλοι δηλώνουμε αποφασισμένοι να συγκρουστούμε με τα συμφέροντα, να ανατρέψουμε τις σημερινές δομές, να σπάσουμε αυγά, γιατί δεν πάει άλλο.

Και συμφωνούμε στις βασικές τομές που απαιτούν οι περιστάσεις. Σε όλες τις επικεφαλίδες έχουμε συμφωνήσει. Για να είμαστε όμως πειστικοί, πρόγραμμα και θέσεις -που έχουμε- πρέπει τώρα να επικεντρωθούν στις μεγάλες ανατροπές, ως ολοκληρωμένες θεσμικές πολιτικές. Γιατί αυτός ο λαός έχει εμπειρία από την τελευταία μας διακυβέρνηση, ότι κάναμε μεν εμείς μόνο θεσμικές αλλαγές, αφήναμε όμως παράθυρα, τις αφήναμε μισοτελειωμένες, δεν τις φτάναμε μέχρι την τελευταία τους διάσταση, με αποτέλεσμα να είναι από τα βασικά στοιχεία της κρίσης εμπιστοσύνης.

Κατ΄ αρχήν η περιβάλλουσα όλων των αλλαγών είναι η ριζική αλλαγή στο κράτος, είτε στην παιδεία, είτε στην υγεία, είτε στην ασφάλιση, είτε στην πρόνοια, είτε παντού, η αλλαγή στο κράτος περιβάλλει όλες, είναι η ψυχή όλων αυτών των αλλαγών.

Η αλλαγή του αναπτυξιακού μοντέλου, η αλλαγή της δομής του προϋπολογισμού και η φορολογική μεταρρύθμιση, η διοικητική αναδιάρθρωση και η περιφερειακή ανασυγκρότηση της χώρας, το νέο πολιτικό σύστημα και οι θεσμοί διαφάνειας και οι αλλαγές στο κοινωνικό κράτος, παιδεία υγεία εργασία ασφάλιση, πρέπει για κάθε ένα απ΄ αυτά να πάρουμε μια συγκεκριμένη πρωτοβουλία και να διατυπώσουμε μια ολοκληρωμένη γνώμη, άποψη.

Όχι με τη λογική της προγραμματικής θέσης, αλλά μέχρι που φτάνει η αλλαγή και τι δεν διαπραγματευόμαστε. Για να είναι καθαροί λογαριασμοί, που θα μπορούν να στηρίξουν μια σημαντική θετική επικρότηση από τις λαϊκές δυνάμεις. Όχι μόνον ως κατεύθυνση, αλλά ως περιεχόμενο και διαμόρφωση ευνοϊκών προϋποθέσεων.

Κάθε δημοκρατική ανατροπή, απαιτεί κοινωνικές συμμαχίες, απαιτεί εθνικές ή προοδευτικές συναινέσεις, απαιτεί διαμόρφωση θετικών συσχετισμών στην κοινή γνώμη, απαιτεί αιχμιακές πολιτικές για το Κόμμα μας που συμπεριλαμβάνουν το σύνολο των δυνάμεών μας κι όχι μόνον τους εκπροσώπους, ή τις Επιτροπές.

Όλοι πρέπει να παλέψουμε για τον καθένα απ΄ αυτούς τους στόχους, να μεταφέρουμε το μήνυμα στα πέρατα της χώρας. Η αίσθηση που απορρέει επαναλαμβάνω από την τελευταία περίοδο της διακυβέρνησής μας, πρέπει να αλλάξει, τώρα να είμαστε διαφορετικοί.

Εκεί είναι η ανανέωση του ΠΑΣΟΚ, εκεί είναι η αλλαγή στάσης του, εκεί είναι ό,τι έχει διδαχτεί από τα λάθη του. Δε χρειάζεται να παρελθοντολογούμε μόνο για να κατακρίνουμε και να ελεεινολογούμε την ιστορία μας, αλλά να δώσουμε μία θετική διάσταση σε αυτό που ανατρέπουμε τώρα, σε σχέση με το παρελθόν.

Τέταρτο η αποφασισμένη ομάδα. Τόσο η επόμενη μέρα, όσο και η δημοκρατική ανατροπή, είναι αυτονόητο ότι προϋποθέτουν ομάδα αποφασισμένη ενωμένη και αλληλέγγυα να πάει την υπόθεση ως το τέλος. Δεν μιλάω για όργανα, μιλάω για αποφασισμένη ομάδα που σημαίνει ότι ανατρέπει την εικόνα των κυβερνητικών τιμαρίων, την εικόνα των παγιωμένων συσχετισμών, την εικόνα των αμετακίνητων στάσεων που ξεκινά από προσωπικές στρατηγικές.

Αυτό δεν μπορεί να επαναληφθεί, έχουμε ζήσει περιόδους που ξέραμε τι πρέπει να κάνουμε, αλλά δεν μπορούσαμε να το κάνουμε γιατί δεν μπορούσαμε να ξεπεράσουμε αυτή την τιμαριοποίηση των εξουσιών. Πρέπει λοιπόν η εξαρχής υπονόμευση επιλογών που συνιστούν σαφείς δεσμεύσεις μας με το πρόσχημα του πολιτικού κόστους, του άκαιρου ή του ανώδυνου, του «είπα ξείπα» ή «είπα για να πω», δεν μπορούν να έχουν θέση στη νέα διακυβέρνηση.

Πρέπει να είμαστε σαφείς και επειδή οι πρώτοι μήνες είναι κρίσιμοι στη συνολική έκβαση της μάχης και αυτή με τη σειρά της είναι συνυφασμένη με το ποιοι είναι αποφασισμένοι να πέσουν στη φωτιά και να αναλάβουν το κόστος και την ευθύνη να φέρουν σε πέρας το δύσκολο έργο, αυτή τη φορά θα ξέρουμε ότι η διακυβέρνηση της χώρας δεν θα είναι ένας διαχειριστικός περίπατος, θα είναι μια ανατρεπτική πολιτική και πρακτική.

Και τέλος η διάταξη μάχης, την είπε ο Γραμματέας του Κόμματος θέλω να επισημάνω τρία σημεία. Για να φτάσουμε στην αυτοδυναμία προέχει ο φορέας του μηνύματος που μεσολαβεί ανάμεσα στον Πρόεδρο τον κεντρικό σχεδιασμό της πολιτικής και την κοινωνία, να βρει συντεταγμένο το Κόμμα και σε πλήρη διάταξη μάχης.

Με εκλογικούς στόχους κατά περιφέρεια νομό και δήμο, με ειδικές παρεμβάσεις κατά κοινωνική ομάδα και περιοχή, με κινητοποίηση και διάταξη κάθε διαθέσιμης δύναμης, με αντιμετώπιση των προβλημάτων πολυδιάσπασης εξαιτίας των τοπικών φιλοδοξιών ενόψει δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών, που είναι γεμάτη η χώρα και την ενσωμάτωσή τους στην εκλογική στρατηγική των εθνικών εκλογών. Δε θα τις αποκηρύξεις καταγγέλλοντάς τες, θα τις ενσωματώσεις και θα τις συνθέσεις μέσα στα πλαίσια της ενότητας της διάταξης των δυνάμεων και με πολλαπλασιαστές του μηνύματος που έχουν όνομα, διεύθυνση, τηλέφωνο σε κάθε γωνιά της Ελλάδας.

Σε αυτά η πιο κρίσιμη παράγραφος συντρόφισσες και σύντροφοι είναι το πολυσυλλεκτικό και ισχυρό ψηφοδέλτιο σε κάθε νομό. Αυτό που συγκροτείται στη βάση των σχεδιασμένων αναγκών και όχι των προσωπικών επιλογών. Αυτό που θα καλύψει στο μέγιστο δυνατό την απόσταση που μας χωρίζει από την αυτοδυναμία.

Καμιά ψήφος χαμένη, καμιά προσωπική επιδίωξη δε θα φρενάρει το κίνημα σε ό,τι αφορά την έκταση της νίκης. Πρέπει να καταλάβουμε ότι η μάχη είναι δύσκολη, αλλά θα φτάσουμε στην αυτοδυναμία εάν αξιοποιήσουμε το σύνολο των δυνατοτήτων μας.

Τελειώνοντας θέλω να πω μία τελευταία λέξη για το θέμα της SIEMENS. Νομίζω ότι το δίπολο που ανέλυσε ο Πρόεδρος κατά καιρούς από την αρχή είναι προς τιμή μας που από την πρώτη μέρα που χάσαμε τις εκλογές αυτό λέμε: Όλα στο φως, θεσμική υπέρβαση να φύγει το πολιτικό σύστημα από αυτή την παθογένεια. Αυτή είναι η θέση.
Είναι επιθετική, είναι καθαρή, δε χρειάζεται να τσαλαβουτούμε συνεχώς στο παρελθόν και να αμυνόμαστε απέναντι στις πολιτικές που κάνει τυχοδιωκτικά η Νέα Δημοκρατία. Όσοι έχουν ευθύνες ας πάνε να τις βρουν τις ευθύνες να πάνε στη Δικαιοσύνη, να έρθουν όλα στο φως, αλλά εμείς να επιμείνουμε γιατί το ΠΑΣΟΚ δείχνει κάποιες στιγμές να αισθάνεται ότι φέρνει το κύριο βάρος αυτής της παθογένειας, που είναι παθογένεια της μεταπολίτευσης και της εξέλιξης του πολιτικού συστήματος που είναι συνένοχοι όλα τα Κόμματα.

Είναι συνένοχοι όταν κάναμε εμείς τις αλλαγές για το πολιτικό σύστημα και φέρναμε βελτιώσεις μας μπλοκάρανε οι σκοπιμότητες των άλλων Κομμάτων που λέγανε «όχι αυτό, να το βάλουμε να το στρογγυλέψουμε για να πάμε έτσι να πάμε αλλιώς» και φτάσαμε να έχουμε μια υποκριτική στάση απέναντι στη λειτουργία της πολιτικής και του συστήματος.

Δε νοιώθουμε ένοχοι, παίρνουμε το μερίδιο της ευθύνης μας που δεν τολμήσαμε κάποιες αλλαγές πέρα από την κοινή συναίνεση των Κομμάτων τότε, αλλά όταν εμείς κάναμε τις μόνες προσπάθειες που έχουν γίνει σε αυτή τη χώρα, το να απολογούμαστε σήμερα θεωρώ ότι είναι κάτι που ξεπερνάει τα όρια του αυτομαστιγώματος.

Άρα λοιπόν όλα στο φως, θεσμική υπέρβαση, παίρνουμε το μερίδιο ευθύνης που μας αναλογεί με τόλμη. Αλλά επιμένουμε ότι αυτή η παθογένεια λύνεται με θεσμικό τρόπο και με προστασία της δημοκρατίας, που δεν αφορά τις προθέσεις των στελεχών που παίρνουν τις οικονομικές χρηματοδοτήσεις ή κάνουν ή δείχνουν, αλλά τη δυνατότητα να πάψει να υπάρχει το φαινόμενο μέσα από την ενδυνάμωση της ποιότητας της δημοκρατίας, είτε λέγεται εκλογικό σύστημα, είτε λέγεται αλλαγή στο κράτος, είτε λέγεται θεσμοί διαφάνειας, είτε λέγεται οτιδήποτε άλλο έχουμε πει στο πρόγραμμά μας.

Εγώ σύντροφοι και συντρόφισσες είμαι αισιόδοξος, μετρημένα αισιόδοξος. Οι εξελίξεις είναι μπροστά μας, η μάχη είναι δύσκολη. Τα γεγονότα δεν μπορούν να ανατρέψουν τους πολιτικούς συσχετισμούς που εγκαθιδρύσαμε, πρέπει πάση θυσία να πάμε σε μία πάρα πολύ μεγάλη νίκη στις εθνικές εκλογές. Γιατί μόνο έτσι θα ανοίξει το νέο κεφάλαιο της ιστορίας και γι΄ αυτό νομίζω ότι ό,τι έχει συμβεί στο παρελθόν καλώς έγινε, από δω και πέρα η κρίση αφορά το παρόν και το μέλλον και η συμμετοχή μας στη μάχη.

Σας ευχαριστώ.