Ομιλία Γιώργου Α. Παπανδρέου στο ΤΕΙ Αθήνας

Πέμπτη 07/05/2009

Φίλες και φίλοι,

Χαίρομαι πολύ που βρίσκομαι εδώ, ανάμεσά σας σε αυτή τη ζωντανή σας παρουσία. Το μήνυμα που σας φέρνω δεν αποσκοπεί στο να σας τρομάξει, σε αντίθεση με την παράταξη της νεοσυντήρησης, που προσπαθεί να τα βάφει όλα μαύρα και να δημιουργεί απαισιοδοξία και μοιρολατρία στη νέα γενιά της χώρας μας. Έρχομαι με ένα μήνυμα ελπίδας και αισιοδοξίας, ότι εμείς οι σοσιαλιστές, εμείς οι δημοκράτες, μπορούμε να αλλάξουμε την πορεία της χώρας, μπορούμε να αλλάξουμε την πορεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μπορούμε να αλλάξουμε και τον ρου της ιστορίας στον πλανήτη μας.

Είναι ώρα να γίνουν βαθιές τομές και εμείς είμαστε έτοιμοι να τις κάνουμε. Και θέλω να τονίσω, βρισκόμενος εδώ, στο μεγαλύτερο ΤΕΙ της χώρας, πόσο περήφανοι είμαστε, για το γεγονός ότι είναι δημιούργημα των κυβερνήσεων του Ανδρέα Παπανδρέου, επί υπουργείας Παιδείας Απόστολου Κακλαμάνη. Ένας θεσμός, που στη βάση του είχε και έχει ως στόχο, να δώσει την ευκαιρία στη χώρα μας να αποκτήσει μια δυνατή παραγωγική βάση, που θα προσφέρει αξία, επενδύοντας πρώτα απ' όλα στον ίδιο τον άνθρωπο, στον ίδιο τον πολίτη, στον ίδιο τον νέο και τη νέα της χώρας μας, για να μπορεί η Ελλάδα να είναι μία χώρα με μέλλον, με προοπτική στην οικονομία, ανταγωνιστική στη διεθνή οικονομία, αλλά και να διαμορφώνει δομές και υποδομές μιας κοινωνίας αλληλεγγύης, μιας κοινωνίας δικαιοσύνης, μιας κοινωνίας αξιοκρατίας, μιας κοινωνίας που βάζει στο επίκεντρο τον άνθρωπο.

Ο θεσμός των ΤΕΙ συμβολίζει και την άμβλυνση των ανισοτήτων στη χώρα μας. Άνοιξε τις πόρτες διάπλατα σε ένα μεγάλο μέρος του Ελληνικού λαού, για να μπορέσουν να σπουδάσουν στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση χιλιάδες νέοι άνθρωποι, που αλλιώς δεν θα είχαν αυτή την ευκαιρία.

Έδωσε, επίσης, το δικαίωμα σε πολλούς να επιλέξουν καινούργια επαγγέλματα, να αποκτήσουν δυνατότητες στις νέες τεχνολογίες, αλλά και να προσεγγίσουν με διαφορετικό τρόπο παλαιότερα επαγγέλματα, δίνοντας τη δυνατότητα στη χώρα μας να συνδεθεί με τις νέες τεχνολογικές εξελίξεις.

Θέλω να πιστεύω ότι, όπως εμείς, το ΠΑΣΟΚ, έτσι και η παράταξη της ΠΑΣΠ, αισθανόμαστε όλοι περήφανοι γι' αυτή μας την απόφαση, γι' αυτούς τους στόχους που θέσαμε και γι' αυτούς τους στόχους για τους οποίους παλεύετε.

Ξέρω πολύ καλά βέβαια ότι προβλήματα υπάρχουν και είναι και μεγάλα στο χώρο των ΤΕΙ, όπως άλλωστε και στα Πανεπιστήμια. Υπάρχουν όμως ιδιαίτερα θέματα που απασχολούν τους φοιτητές, τους σπουδαστές των ΤΕΙ και τους αποφοίτους των ΤΕΙ, που έχουν σχέση με τα επαγγελματικά δικαιώματα.

Θέλω να τονίσω ότι, στο μικρό χρονικό διάστημα που πέρασα από το Υπουργείο Παιδείας, κατάφερα να φέρω όλους τους Πρυτάνεις, μαζί με όλους τους Προέδρους των ΤΕΙ, σε κοινή σύσκεψη, για να αντιμετωπίσουμε το μεγάλο ζήτημα της μη απόδοσης επαγγελματικών δικαιωμάτων σε πάρα πολλές απ' τις ειδικότητες που παίρνετε εσείς απ' τα ΤΕΙ. Και ξέρουμε πολύ καλά τη σφοδρή αντίδραση που υπάρχει από κάποιες συντεχνίες στο Τεχνικό Επιμελητήριο.

Θέλω να ξέρετε ότι έχετε από μένα τη διαβεβαίωση, ότι γι' αυτά τα ζητήματα, βεβαίως μέσα από διαβούλευση, αλλά με στόχο να αποδώσουμε επιτέλους αυτό που δικαιούνται οι φοιτητές, οι σπουδαστές των ΤΕΙ, τα επαγγελματικά τους δικαιώματα, εμείς θα δώσουμε τη μάχη και πάλι.

Και αυτή η μάχη, είμαστε σίγουροι ότι θα φτάσει μέχρι το τέλος, για να αποδοθούν επαγγελματικά δικαιώματα σε αυτά τα νέα παιδιά. Διότι δημιουργεί τεράστια αδικία να μην μπορούν να έχουν το δικαίωμα να αναγνωρίζονται τα έτη των σπουδών τους, ο κόπος τους, η δουλειά τους, από την Πολιτεία και, βεβαίως, με όποιες συνέπειες αυτά έχουν στην επαγγελματική τους - και όχι μόνον - καριέρα.

Αλλά παράλληλα, αυτό το οποίο πρέπει να δούμε σε σχέση και με τα ΤΕΙ είναι η χρηματοδότηση. Η χρηματοδότηση, δυστυχώς, έχει μειωθεί στη χώρα μας, γενικότερα στο χώρο της εκπαίδευσης.

Ακούγονται συνθήματα

Πραγματικά, ενωμένοι θα λύσουμε αυτά τα προβλήματα. Εμείς έχουμε μιλήσει για τις ευρύτερες δυνατές συνεργασίες των προοδευτικών δυνάμεων. Μακάρι αυτές οι συνεργασίες να υπάρξουν και σήμερα, και στο μέλλον, για να μπορέσουμε να κάνουμε τις μεγάλες τομές με ακόμα μεγαλύτερη αποφασιστικότητα, δύναμη και ευρύτερη συναίνεση με την ελληνική κοινωνία.

Όμως, το θέμα της παιδείας είναι κρίσιμο για την επιβίωση του έθνους, της χώρας μας, αλλά και κάθε προσώπου ατομικά. Το θέμα της παιδείας έχει σχέση με τις δυνατότητες μιας χώρας να αντεπεξέλθει στις ραγδαίες αλλαγές που βλέπουμε γύρω μας να έρχονται. Άρα, λοιπόν, η επένδυση στην παιδεία δεν είναι μια χαμένη επένδυση, όπως την βλέπει σήμερα η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.

Ακούγονται συνθήματα

Δυστυχώς, η σημερινή κυβέρνηση, παρά τις προεκλογικές της υποσχέσεις για το 5% του ΑΕΠ στην Παιδεία κάθε χρόνο, μείωσε σε ποσοστό του προϋπολογισμού τις επενδύσεις για την παιδεία. Και έχουμε φθάσει σήμερα, η Ελλάδα να είναι η χώρα που δίνει τα λιγότερα χρήματα στη δημόσια παιδεία από κάθε άλλη χώρα της Ευρωζώνης.

Μια χώρα που χρειάζεται να κάνει ακόμα σημαντικά τεχνολογικά άλματα, άλματα στην ποιότητα των προϊόντων, στην ποιότητα των δομών και των κοινωνικών υπηρεσιών, σήμερα, υποβαθμίζεται από την έλλειψη επένδυσης στο ανθρώπινο δυναμικό της.

Και επένδυση στο ανθρώπινο δυναμικό, σημαίνει κατ' αρχήν επένδυση στο δημόσιο σύστημα παιδείας, σημαίνει επένδυση στο εκπαιδευτικό μας σύστημα, από το νηπιαγωγείο μέχρι την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση και, βεβαίως, και στη δια βίου εκπαίδευση. Γι' αυτό, εμείς έχουμε δεσμευθεί για το 5% του ΑΕΠ για την εκπαίδευση.

Έχουμε πει, επίσης, ότι τον πρώτο χρόνο της δικής μας κυβέρνησης θα διαθέσουμε στον προϋπολογισμό ένα δισεκατομμύριο ευρώ παραπάνω για την εκπαίδευση, ως το πρώτο βήμα για να φθάσουμε στο 5% του ΑΕΠ για την παιδεία.

Ξέρω επίσης ότι, σε σχέση με τα ΑΕΙ, με τα πανεπιστήμια, υπάρχει μεγάλη ανισότητα στη χρηματοδότηση, και αυτή η ψαλίδα πρέπει να κλείσει. Με τον τρόπο με τον οποίο εμείς θα χρηματοδοτούμε τα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ, η ψαλίδα αυτή θα κλείσει, συστηματικά, διότι τα χρήματα θα διατίθενται ανάλογα και με τον αριθμό των φοιτητών ή σπουδαστών που έχει το κάθε ίδρυμα.

Επίσης, πέρα από την ισχυρή κρατική χρηματοδότηση για την εκπαίδευση, έχουμε δεσμευθεί για το 2% στην έρευνα. Βεβαίως, το 2% στην έρευνα θα πάει σε μεγάλο βαθμό και στα ερευνητικά ινστιτούτα, όπως επίσης και στη σύνδεση της έρευνας με τις δικές μας παραγωγικές ανάγκες, άρα με τους μεταπτυχιακούς φοιτητές που ετοιμάζονται να βγουν στην αγορά εργασίας για την εφαρμογή της έρευνας στην παραγωγή, όχι μόνο σε θεωρητικές έρευνες, ή σε έρευνες που εφαρμόζονται στις μεγάλες βιομηχανίες των μεγάλων οικονομιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Εμείς, θα προσανατολίσουμε την έρευνα στις ανάγκες της δικής μας χώρας, που είναι η πράσινη ανάπτυξη, η μεσογειακή διατροφή, ο τουρισμός, αλλά στη βάση ενός εναλλακτικού τουρισμού, που συνδυάζει την υγεία, τον αθλητισμό, τον πολιτισμό, την εκπαίδευση.

Αυτά όμως έχουν και ως προϋπόθεση να απελευθερώσουμε το εκπαιδευτικό μας σύστημα από μία σκληρή, αρτηριοσκληρωτική γραφειοκρατία του κράτους. Διότι εδώ, δεν έχουμε δημόσια ΤΕΙ και πανεπιστήμια, έχουμε, με τη στενή αντίληψη, κρατικά ΤΕΙ και πανεπιστήμια.

Και τα κρατικά ΤΕΙ και πανεπιστήμια, δεν έχουν την ευελιξία να αντιμετωπίσουν τις πραγματικές ανάγκες που έχει ο κάθε φοιτητής και σπουδαστής, να μπορεί να έχει επιλογές, να μπορεί και το κάθε ΤΕΙ να αναπτύσσεται σύμφωνα με τις ανάγκες που έχουν πρώτα απ' όλα οι ίδιοι οι φοιτητές και ευρύτερα η κοινωνία.

Σας φέρνω ένα παράδειγμα. Εάν πάτε στην Περιφέρεια, κυρίως, που πολλοί από σας έχετε έρθει από άλλες περιοχές της χώρας, θα διαπιστώσετε, και το ξέρετε πολύ καλά, ότι τα ΤΕΙ εκεί θα μπορούσαν να είναι άμεσα συνδεδεμένα με μια στροφή της ανάπτυξης, που θα δώσει μια αναπτυξιακή ταυτότητα σε κάθε Περιφέρεια.

Άρα, λοιπόν, αυτό σημαίνει ότι χρειάζεται, και τα πανεπιστήμια, ακόμα περισσότερο τα ΤΕΙ, να έχουν την ευελιξία στον προγραμματισμό των σπουδών τους. Εάν δουν ότι χρειάζεται ένα νέο μάθημα, μια διαφορετική κατεύθυνση, ένα νέο Τμήμα, ένα διαφορετικό πτυχίο να εμπλουτιστεί με νέες προσεγγίσεις στο συγκεκριμένο αντικείμενο, να υπάρξει πιθανώς συνδυασμός επαγγελμάτων και Τμημάτων για να βγουν νέα είδη πτυχίου, αυτό να μπορεί να γίνεται από την ίδια, την αυτοδιοικούμενη μονάδα της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, και όχι μετά από μια γραφειοκρατική, συγκεντρωτική, αυταρχική τελικά διαδικασία, μέσα από το Υπουργείο Παιδείας και μέσα από μία πελατειακή πολλές φορές αντίληψη για το πώς διοικούνται αυτά τα Ιδρύματα.

Θα πρέπει να δώσουμε την ευκαιρία σε πάρα πολλούς να αλλάξουν από μόνοι τους τον προγραμματισμό των σπουδών. Σήμερα, βασικά, ο προγραμματισμός γίνεται από το κέντρο, απ' το ίδιο το Υπουργείο. Το ίδιο το Υπουργείο έχει πλήρη αδυναμία να κάνει σοβαρό προγραμματισμό. Είναι ένας γραφειοκρατικός, συγκεντρωτικός μηχανισμός και, το μόνο που μπορεί να γίνεται, είναι να υπάρχει ένα λόμπι ουσιαστικά από τα ΤΕΙ, από τον εκάστοτε Πρόεδρο, για να ζητά την αλλαγή του προγράμματος, ή την προσθήκη κάποιου νέου Τμήματος, ή κάποιου νέου πτυχίου.

Αυτό πρέπει να καταργηθεί, ώστε εσείς οι ίδιοι, η αυτοδιοικούμενη μονάδα να μπορεί να επιλέξει ποια είναι τα νέα επαγγέλματα και ποια είναι τα νέα πτυχία. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα. Θυμάμαι, μιλούσα με τον υπουργό Παιδείας της Νορβηγίας πριν από κάποια χρόνια και μου λέει, «το πιο ενδιαφέρον πτυχίο, που έχει μεγάλη πέραση, είναι ο συνδυασμός δύο Σχολών» Τον ρώτησα, «ποιες Σχολές»; Λέει, «οι νοσηλευτές και οι υπομηχανικοί». Λέω, «πώς έχουν σχέση αυτοί οι δύο; Πώς δουλεύουν και βγάζετε ξεχωριστό πτυχίο μεταξύ αυτών των δύο Τμημάτων»; Μου λέει, «είναι πολύ σημαντικό, διότι η Ιατρική έχει περάσει τόσο πολύ μέσα στην τεχνολογία, με τα τεχνητά μέλη, που ο νοσηλευτής χρειάζεται να έχει και ουσιαστικές τεχνολογικές γνώσεις».

Άρα, προκύπτουν και νέα επαγγέλματα και νέες δυνατότητες, μέσα από τη συνεργασία διαφορετικών Τμημάτων. Αυτό δεν θα μπορούσε ποτέ να το οργανώσει κάποιος δημόσιος υπάλληλος, στο κέντρο της Αθήνας, στο Υπουργείο Παιδείας. Θα μπορούσε όμως πολύ εύκολα με τη δική σας συνεργασία, εάν σας απελευθερώσουμε, να προκύψουν πολλά νέα πτυχία, νέες δυνατότητες και πολλές νέες επιλογές για σας τους ίδιους.

Ακούγονται συνθήματα

Εγώ θα ήθελα να σας ρωτήσω, πόσοι από εσάς μπήκατε στη Σχολή ή στο Τμήμα της πρώτης σας επιλογής; Μιλάμε δηλαδή για ένα 10%; 5%; Πόσοι από εσάς θα θέλατε να μπορούσατε, πρώτα απ' όλα, μπαίνοντας σε ένα ΤΕΙ, να κάνετε πιθανώς μία διαφορετική επιλογή, σε ένα δεύτερο στάδιο, χωρίς να χάσετε βεβαίως χρόνο. Να μπορείτε να δοκιμάσετε, ή να μπείτε σε κάποια άλλη Σχολή, ή σε κάποιο άλλο Τμήμα, ή σε ένα άλλο επάγγελμα. Θα ήθελα να ακούσω πόσοι θα θέλατε να έχετε αυτό το δικαίωμα, δεν ρωτώ αν θα το κάνατε, αλλά αν θα θέλατε να είχατε το δικαίωμα. Εδώ είναι περίπου ένα 40%. Όλοι θα ήθελαν πιθανώς να έχουν αυτό το δικαίωμα.

Πόσοι θα θέλατε, να μπορούσε το ΤΕΙ να διαμορφώσει πολύ εύκολα, μέσα από το δικό σας Τμήμα τη δυνατότητα ώστε να πολλαπλασιαστούν ή να υπάρξουν και νέα πτυχία, προκειμένου να μπουν τα Ιδρύματα πολύ γρήγορα σε νέες τεχνολογίες και σε νέους τομείς, να μπορείτε εσείς να κάνετε αυτές τις επιλογές και να μπορεί το ΤΕΙ να αντιμετωπίσει άμεσα τις δικές σας ανάγκες; Πόσοι βλέπετε μία τέτοια ευελιξία των ΤΕΙ, ως μια θετική ευελιξία;  Οι περισσότεροι.

Άρα, εδώ, υπάρχει ένα μεγάλο ποσοστό, που βλέπει θετικά αυτή τη δυνατότητα της αυτονομίας και της αυτοδιοίκησης των ΤΕΙ και των ΑΕΙ.

Αυτό βεβαίως τι σημαίνει; Σημαίνει να καταργήσουμε το νόμο - πλαίσιο, ως έχει σήμερα, και να πάμε σε ένα διαφορετικό νόμο - πλαίσιο, που ουσιαστικά μεταφέρει δυνατότητες στα ίδια τα Ιδρύματα. Και τότε, το κράτος θα είναι επιτελικό, διότι δεν θα είναι αυτό που θα αποφασίζει ποιο πρέπει να είναι το βιβλίο, πώς πρέπει να διδάσκεται το μάθημα, αν θα είναι το Τμήμα έτσι ή αλλιώς. Αυτά θα είναι δικά σας θέματα. Ιδιαίτερα της ακαδημαϊκής κοινότητας, των ίδιων των Καθηγητών.

Αυτό όμως που θα κάνει το κράτος, είναι να αξιολογεί. Θα λέει, «ωραία, δημιούργησες ένα νέο πτυχίο, μπράβο. Εγώ θα έρθω να δω αν αυτό που λες ότι κάνεις, το κάνεις σωστά. Αν το κάνεις σωστά, εμείς το αναγνωρίζουμε και θα υπάρχουν και τα απαραίτητα επαγγελματικά δικαιώματα». Αυτή θα είναι η λογική του κράτους, η αξιολόγηση και η πιστοποίηση.

Και με αυτό τον τρόπο, και τα ΤΕΙ της Αθήνας, αλλά και της Περιφέρειας, μπορούν να αντιμετωπίσουν και γρήγορα τις εξελίξεις, τεχνολογικές, κοινωνικές και οικονομικές. Έτσι, τα Πανεπιστήμιά μας και τα ΤΕΙ θα γίνουν βασικός μοχλός στο να διαμορφωθεί η αναπτυξιακή ταυτότητα σε κάθε Περιφέρεια. Έτσι, θα μπορέσουμε να πούμε ότι πάμε στην πράσινη ανάπτυξη, ότι μπαίνουν νέα στοιχεία στην αγροτική οικονομία, στις υποδομές, στην ενέργεια, στις μεταφορές, μέχρι και στις υπηρεσίες μας στον τουρισμό. Έτσι, θα μπορέσουμε γρήγορα και με κίνητρα, να αλλάξουμε το εκπαιδευτικό μας σύστημα, προς μια άλλη σύγχρονη κατεύθυνση.

Πολλοί από εσάς θα αποφοιτήσετε σχετικά γρήγορα. Υπάρχουν τελειόφοιτοι εδώ; Λίγοι. Απ' τους τελειόφοιτους ή, εν πάση περιπτώσει, πόσοι από εσάς έχετε μια σίγουρη δουλειά μετά; Είναι ελάχιστοι.

Αυτό το οποίο θέλω να τονίσω, πέρα απ' το θέμα των επαγγελματικών δικαιωμάτων, επειδή οι τεχνολογίες αλλάζουν γρήγορα και βεβαίως επειδή μπαίνουμε σε μια λογική Πράσινης Ανάπτυξης και, θα "πρασινίσουν" εκ των πραγμάτων σιγά - σιγά όλα τα επαγγέλματα, και πολύ περισσότερο όλα τα τεχνολογικά επαγγέλματα, είναι ότι θα χρειαστεί να χρηματοδοτήσουμε και να δώσουμε σε σας την ευκαιρία, χωρίς κόστος αλλά με ουσιαστική υποστήριξη, για υποτροφίες, μεταπτυχιακά δια βίου εκπαίδευση και επανακατάρτιση.

Να μην αισθάνεστε ότι επειδή πήρατε ένα πτυχίο, το οποίο μετά από ένα χρονικό διάστημα αλλάζει, ότι βρίσκεστε σε αδιέξοδο. Αυτό είναι καθοριστικό, όχι μόνο για την ανάπτυξη της οικονομίας μας προς νέους τομείς, αλλά και για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε την ανεργία των αποφοίτων των ΑΕΙ και των ΤΕΙ.

Όλα αυτά απαιτούν βεβαίως μια νέα αντιμετώπιση, μια άλλη λογική σε ό,τι αφορά το κράτος και το δημόσιο χρήμα. Γιατί πάρα πολλές φορές, φίλες και φίλοι, μας λέει η απέναντι παράταξη «καλά όλα αυτά, αλλά πού θα βρείτε τα χρήματα;». Τα χρήματα θα τα βρούμε, πρώτα απ' όλα, όταν εμείς διαχειριζόμαστε το χρήμα του Ελληνικού λαού με διαφάνεια, χωρίς διαφθορά, χωρίς σπατάλη, χωρίς ρουσφετολογία, χωρίς πελατειακή αντίληψη.

Ακούγονται συνθήματα

Σήμερα, υπάρχει μια μεγάλη αντίφαση, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά είναι η αντίφαση της νεοσυντήρησης παγκοσμίως. Το βλέπω και ως Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, πηγαίνοντας στην Αμερική, στη Λατινική Αμερική, στην υπόλοιπη Ευρώπη, στην Ασία ή στην Αφρική.

Η ανθρωπότητα σήμερα έχει τεράστιες δυνατότητες. Έχουμε τεχνολογικές λύσεις για πάρα πολλά προβλήματα. Έχουμε γνώση και εμπειρία. Έχουμε και πλούτο, μεγάλο πλούτο. Είδατε με την τελευταία κρίση πόσο εύκολα βρέθηκαν πολλά τρισεκατομμύρια, για να σώσουμε κάποιες τράπεζες;

Άρα, λοιπόν, έχουμε δυνατότητες. Πού έχουν χαθεί όμως αυτές οι δυνατότητες; Έχουν χαθεί, από μια αντίληψη της νεοσυντήρησης και του νεοφιλελευθερισμού, που λέει, «όλα θα τα λύσει η αγορά, όλα θα τα λύσει το αόρατο χέρι της ελεύθερης αγοράς». Τελικά, όμως, η νεοσυντήρηση, ούτε γι' αυτήν την ελεύθερη αγορά δεν ενδιαφέρεται. Ενδιαφέρεται για την εξουσία και ενδιαφέρεται για τη συγκέντρωση μεγαλύτερης εξουσίας και περισσότερου πλούτου στα χέρια των λίγων.  Και αυτό, το είδαμε με το κραχ στη Wall Street, στο Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης.

Αυτό που είδαμε, φίλες και φίλοι, πριν από λίγους μήνες στη Wall Street στη Νέα Υόρκη, ήταν αποτέλεσμα ενός συστήματος που δημιουργούσε τεράστια ανισότητα. Τεράστια ανισότητα, καθώς μόνο λίγοι είχαν έναν τεράστιο πλούτο και, μέσα από τον τεράστιο πλούτο, τεράστια εξουσία. Τεράστια εξουσία, με την οποία μπορούσαν να αιχμαλωτίσουν, να εξαγοράσουν αν θέλετε, ακόμα και τους ίδιους τους δημοκρατικούς θεσμούς. Δημοκρατικοί θεσμοί, που θα έπρεπε να εκπροσωπούν εσάς, τον κάθε πολίτη ισότιμα, αιχμαλωτίζονται από τα ισχυρά συμφέροντα των λίγων, τα συμφέροντα των «ημετέρων».

Γι' αυτό, εμείς δίνουμε τη μάχη για τη διαφάνεια. Γι' αυτό, δίνουμε τη μάχη για την αυτονομία του πολιτικού συστήματος. Γι' αυτό, δίνουμε τη μάχη απέναντι στη διαφθορά. Σκοπός μας δεν είναι η στοχοποίηση κάποιων προσώπων, είναι να αλλάξουμε το πολιτικό σύστημα, ώστε να μπορεί να εκφράζεται ισότιμα, δημοκρατικά ο κάθε πολίτης.

Δεν θα επιτρέψουμε στα ισχυρά συμφέροντα να μπορούν να εξαγοράζουν πολιτικούς, δικαστές, αστυνομικούς, ή media. Θα πρέπει βεβαίως η κάθε επιχείρηση να έχει το ρόλο της, ο κάθε επιχειρηματίας να κάνει τη δουλειά του, αλλά θα πρέπει να σέβεται επιτέλους τους δημοκρατικούς κανόνες της χώρας, της κάθε χώρας, για να μπορεί να εκφράζεται το δικό σας συμφέρον.

Όταν εκφράζεται η νέα γενιά, όταν εκφράζεται ο πολίτης, το δημόσιο συμφέρον, τότε και τα λεφτά υπάρχουν, και οι σπατάλες σταματάνε, και η διαφθορά σταματάει, και αισθάνεται ξανά αξιοπρέπεια ο Ελληνικός λαός, ο πολίτης της κάθε χώρας.

Διότι η νεοσυντήρηση, μέσα από την τεράστια ανισότητα, αυτό το οποίο προσπαθεί να καταφέρει, είναι να περάσει στο νέο τη μοιρολατρία τον «ωχαδελφισμό» και την ιδιώτευση. Να πει ο νέος, «τι να κάνουμε; Δεν μπορούμε να κάνουμε και πολλά», ή να πει ο νέος, «ναι, θα δώσω την ψυχή μου, τη συνείδησή μου για ένα STAGE, θα με εξαγοράσουν για ένα άθλιο STAGE». Αυτό θέλει η συντηρητική παράταξη να περάσει στη νέα γενιά. Γι' αυτό, έχουμε τεράστια διαφορά εμείς, το ΠΑΣΟΚ, με τη ΝΔ.

 Ακούγονται συνθήματα

Εμείς λέμε, δεν θέλουμε τον νέο να αισθάνεται μοιρολατρικά. Εμείς λέμε, δεν θέλουμε το νέο να αισθάνεται εξαρτημένος. Εγώ δεν θέλω, κανένας από εσάς να αισθάνεται ότι θα χρειαστεί να τρέχει από βουλευτικό σε βουλευτικό γραφείο, από υπουργικό σε υπουργικό γραφείο, να σκύβει το κεφάλι για τα δικαιώματά του. Αυτό πρέπει να τελειώνει.

Ακούγονται συνθήματα

Γι' αυτό, εμείς λέμε κάτι πολύ απλό. Για μας, δεν είναι προνόμιο η δημόσια παιδεία. Δεν είναι προνόμιο να έχεις σωστή υγεία. Δεν είναι προνόμιο να έχεις αξιοπρεπή σύνταξη. Για μας, είναι δικαίωμα η παιδεία. Είναι δικαίωμα η υγεία. Είναι δικαίωμα η σύνταξη. Είναι δικαίωμα η εργασία. Είναι δικαίωμα η πρόνοια. Είναι δικαίωμα η ποιότητα ζωής.

Για να μπορούμε να απελευθερώσουμε τον Έλληνα πολίτη, το νέο και τη νέα, για να αισθάνεται σιγουριά, να αισθάνεται ασφάλεια, να αισθάνεται ανθρωπιά, να αισθάνεται αξιοπρέπεια. Και τότε, είναι σίγουρο ότι θα έχουμε ένα δημιουργικό πολίτη, έναν πολίτη παραγωγικό, έναν πολίτη με όραμα, έναν πολίτη που μπορεί να κάνει τα οράματά του πράξη. Τότε, είναι σίγουρο ότι θα έχουμε μια δημιουργική Ελλάδα, μια παραγωγική Ελλάδα.

Γι' αυτό, και έχουμε βάλει 5 μεγάλους εθνικούς στόχους. Πρώτος στόχος είναι η Ελλάδα να αποκτήσει ξανά το κύρος της στο διεθνή χώρο, και ιδιαίτερα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η απαξίωση της εικόνας της χώρας μας είναι αποτέλεσμα των πολιτικών των σκανδάλων, της διαφθοράς, αλλά και της έλλειψης παρουσίας της Ελλάδας στο εξωτερικό.

Δεύτερος στόχος: θα στρέψουμε την οικονομία μας στο πρότυπο της πράσινης ανάπτυξης, που απαιτεί επένδυση στον άνθρωπο και στις νέες τεχνολογίες, οι οποίες έρχονται, για τις ήπιες μορφές ενέργειας, αλλά και ευρύτερα για τις υπηρεσίες, τις κατασκευές, τις μεταφορές, που έχουν σχέση με μία ανάπτυξη φιλική προς το περιβάλλον και τον πολιτισμό μας.

Γι' αυτό, χρειάζεται να επενδύσουμε - τρίτος στόχος - στην παιδεία, όπως είπαμε, το 5% του ΑΕΠ. Βεβαίως, πρέπει πάνω απ' όλα, που είναι ο τέταρτος στόχος μας, να ανατάξουμε το κοινωνικό κράτος το οποίο σήμερα απαξιώνεται απ' την εμπορευματοποίηση που προωθεί με τις πολιτικές της η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Σήμερα, στον τομέα της υγείας, για παράδειγμα, ο Έλληνας πληρώνει απ' την τσέπη του περισσότερο από κάθε άλλο Ευρωπαίο πολίτη. Και εκεί υπάρχει τεράστια διαφθορά. Και υπάρχει και η ενίσχυση - μέσα απ' την εμπορευματοποίηση - της ιδιωτικοποίησης της υγείας. Και τέλος, βεβαίως - πέμπτος στόχος - να βάλουμε τάξη στο κράτος μας, που σήμερα είναι κράτος της σπατάλης, και που βοηθάει τους ισχυρούς με τα διάφορα δωράκια, τα φορολογικά, τα ασφαλιστικά και τα άλλα.

Δεν μπορεί η νέα γενιά να χρεώνεται από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας άλλα 80 δις ευρώ τα τελευταία πέντε χρόνια. Ναι, 80 δις ευρώ ανέβηκε το χρέος της χώρας μας τα τελευταία πέντε χρόνια απ' την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Και ρωτάει ο πολίτης, πού πήγαν αυτά τα λεφτά; Δεν πήγαν στην παιδεία. Δεν πήγαν στην υγεία. Δεν πήγαν στην πρόνοια. Δεν πήγαν στο περιβάλλον. Δεν πήγαν στις υποδομές. Πήγαν στα δωράκια, στις φοροαπαλλαγές και στα ασφαλιστικά δωράκια που έδωσαν στις τράπεζες και σε άλλους ισχυρούς. Και βεβαίως, ένα σπάταλο, ρουσφετολογικό κράτος, παράγει δυστυχώς και την ίδια τη διαφθορά.

Φίλες και φίλοι,

Έχουμε έναν αγώνα μπροστά μας για να αλλάξουμε την πορεία της χώρας. Το μήνυμά μου είναι απλό. Μπορούμε. Μπορούμε και είναι και στα χέρια σας. Είναι στα δικά σας χέρια η μοίρα αυτού του τόπου. Αν εσείς, η νέα γενιά, μαζί βεβαίως με την υπόλοιπη Ελλάδα, με τον Ελληνισμό, αποφασίσουμε ότι θα αλλάξουμε τη μοίρα αυτής της χώρας, η χώρα αυτή θα αλλάξει.

Όπως κατάφερε ο Γεώργιος Παπανδρέου το '64 να φέρει τη δωρεάν παιδεία, όπως καταφέραμε το '81 να φέρουμε την Αλλαγή, όπως καταφέραμε να κάνουμε την Ελλάδα των Ολυμπιακών Αγώνων, έτσι και αύριο, θα δημιουργήσουμε την Ελλάδα της αλληλεγγύης, της πράσινης ανάπτυξης, της ελπίδας, της Δημοκρατίας, της διαφάνειας και της αξιοκρατίας.

Προχθές, βρέθηκα σε ένα Πανεπιστήμιο, στο οποίο είχα σπουδάσει, στο LSE της Αγγλίας, όπου τους είπα το εξής: ότι στην Ελλάδα, ακούμε πάρα πολλές διαφημίσεις για τα κινητά, αλλά μία απ' αυτές τις διαφημίσεις, που θύμιζε τα φοιτητικά μου χρόνια στο LSE, είχε ένα τραγούδι των «Ten Years After» που λέει, «I'd love to change the world», «θα ήθελα να αλλάξω τον κόσμο». Αν ακούσετε όμως τα λόγια, λέει «θα ήθελα να αλλάξω τον κόσμο, αλλά δεν ξέρω πώς, γι' αυτό θα αφήσω σε εσένα να το κάνεις». Και είπα στο LSE το πολύ απλό:

Μην αφήσετε σε κάποιον άλλο να αλλάξει τον κόσμο.

Αλλάξτε τον εσείς.

Αυτό είναι το μήνυμά μας.

Αυτό είναι το μήνυμα του ΠΑΣΟΚ.

Ένα δημοκρατικό μήνυμα, το μήνυμα ότι εμείς μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο.

Θα αλλάξουμε την Ελλάδα. Θα τη βάλουμε σε μια νέα πορεία.

Και χαίρομαι που είναι στόχος σας και η ΕΦΕΕ, και η ΕΣΕΕ, το φοιτητικό και το σπουδαστικό κίνημα, να συγκροτηθούν ξανά ώστε να έχετε και εσείς ατομική, αλλά και οργανωμένη, συλλογική φωνή. Αυτό το θέλουμε εμείς, για να έχουμε, αύριο ως κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, αξιόπιστο συνομιλητή, σε αυτή τη μεγάλη αλλαγή που θα κάνουμε στο χώρο της παιδείας. Να μπορούμε μαζί, με τρόπο συναινετικό, να προχωρήσουμε στις μεγάλες αλλαγές.

Εύχομαι σε όλους, καλή επιτυχία.

Εύχομαι και στην ΠΑΣΠ, και ευχαριστώ για την πρόσκλησή της, μια μεγάλη νίκη στις φοιτητικές εκλογές που έρχονται.

Ευχαριστώ πολύ.

Καλό μας αγώνα.