Ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Γιώργος Α. Παπανδρέου, κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στη Χιλή, συμμετείχε στον εορτασμό της Επετείου της 25ης Μαρτίου, που οργάνωσε η Ελληνική Κοινότητα στο Βαλπαραϊζο, όπου απηύθυνε τον ακόλουθο χαιρετισμό:
Συμπατριώτες και συμπατριώτισσες,
Είναι ιδιαίτερη η συγκίνηση και η χαρά μου που βρίσκομαι ανάμεσα σας.
Πρώτα από όλα, γιατί αισθανόμαστε περήφανοι και εγώ και οι συνεργάτες μου και οι δημοσιογράφοι που έχουν έρθει εδώ, σε αυτή τη γωνιά της γης, να βρίσκουμε πολίτες της Χιλής, που όμως κρατάνε ζωντανή την παράδοση τους, την ελληνικότητα τους, την ταυτότητα τους.
Δεύτερον, γιατί είμαι και εγώ παιδί της διασποράς, μεγάλωσα στα πρώτα μου χρόνια μακριά από την Ελλάδα, γεννήθηκα εκτός Ελλάδας και θέλω απευθυνόμενος και στους νέους που βλέπω εδώ, στο τραπέζι αυτό, να πω πόσο σημαντικό είναι να κρατάει κανείς την παράδοση του, διότι είναι ένας μεγάλος πλούτος.
Είναι πλούτος να κρατάς τις ρίζες σου, διότι από τις ρίζες σου αντλείς και δύναμη, αντλείς και ζεστασιά, αλλά ανοίγονται και οι ορίζοντες μέσα σου, να έχεις τη δυνατότητα να βιώνεις και να γνωρίζεις δυο διαφορετικούς πολιτισμούς.
Θα ήθελα λοιπόν να συγχαρώ όλους εσάς, την Κοινότητα σας, για την προσπάθεια που κάνετε, για την προβολή της ελληνικής παράδοσης και της ταυτότητας εδώ, στη Χιλή.
Και τρίτον, είμαστε συγκινημένοι και είμαι και προσωπικά ιδιαίτερα είμαι συγκινημένος, διότι υπάρχουν και κοινές εμπειρίες.
Όταν έγινε η δικτατορία, όταν επιβλήθηκε δια της βίας η δικτατορία στην Ελλάδα, φύγαμε οικογενειακώς και έμεινα κάποια χρόνια στο εξωτερικό εξόριστος και μία από τις χώρες στις οποίες έζησα ήταν η Σουηδία.
Στη Σουηδία που ήμουν, γνώρισα και πολλούς άλλους εξόριστους από πολλές άλλες χώρες. Μεταξύ αυτών γνώρισα και έναν εξόριστο από τη Χιλή, γίναμε φίλοι και το έφερε η τύχη αργότερα να συνεργαστούμε πολύ στενά, λέγεται Λουίς Αγιάλα, είναι εδώ και είναι ο Γραμματέας της Σοσιαλιστικής Διεθνούς.
Όταν συναντιέμαι με την Ιζαμπέλ Αλιέντε, μετά από τις πολιτικές συζητήσεις μου θυμίζει, ότι όλη η Ελλάδα τραγουδούσε και τραγουδά πολλές φορές ακόμα τραγούδια του Πάμπλο Νερούδα, που είναι μελοποιημένα από τον Μίκη Θεοδωράκη, ο οποίος είχε γράψει τότε ένα κονσέρτο που θα παρουσιαζόταν στο πλαίσιο των εκδηλώσεων διαμαρτυρίας ενάντια στη χούντα που είχε επιβληθεί στην Ελλάδα.
Αλλά έπεσε η χούντα στην Ελλάδα και επικράτησε μετά η χούντα στη Χιλή. Και τελικά, το κονσέρτο αντί να γίνει στο Σαντιάγκο, έγινε στην Αθήνα, για την ελευθερία της Χιλής.
Όταν, λοιπόν, συναντιέμαι με την Μισέλ Μπατσελέτ, θυμόμαστε και ανταλλάσσουμε ιστορίες από τότε που και αυτή ήταν νέο παιδί και εγώ νέο παιδί, για τις εμπειρίες μας από τη χούντα στην Ελλάδα και τη Χιλή. Όταν συλλάβανε τον πατέρα μου και τον επισκεπτόμουνα στη φυλακή, όταν συλλάβανε τον πατέρα της και την ίδια και τους πήγαν στη φυλακή και βεβαίως, αργότερα, όταν πέθανε στη φυλακή ο πατέρας της. Αυτές είναι οι κοινές εμπειρίες.
Αλλά πέρα από κοινές εμπειρίες, αυτά δείχνουν, ότι έχουμε και κοινές αξίες, της δημοκρατίας, της δικαιοσύνης, της ελευθερίας.
Και όπως εσείς εδώ, στον Εθνικό σας Ύμνο λέτε ότι, ή θα γίνει η Χιλή τάφος των ελευθέρων ή άσυλο ενάντια στον κατακτητή, που αν το λέω καλά, είναι: «Que o la tumba seras de los libres ο el asilo contra la oppression», έτσι και στην Ελλάδα λέμε κάτι με δυο λόγια: «Ελευθερία ή θάνατος». Είναι οι κοινές μας αξίες, είναι δύο χώρες που παρ' ότι τόσο μακριά είναι και τόσο κοντά.
Γι' αυτό θα ήθελα να σας ευχαριστήσω, να σας συγχαρώ και να πω κι εγώ: «Viva Grecia, viva Chile». |