«Απαιτείται σχέδιο και πόροι για την πραγματική οικονομία», συνέντευξη Τύπου Μιχάλη Χρυσοχοΐδη και Φίλιππου Σαχινίδη με θέμα τις επιπτώσεις της κρίσης στις επιχειρήσεις και την πορεία των επιτοκίων στην τραπεζική αγορά.

Τρίτη 10 Φεβρουαρίου 2009

ΜΑΡΙΑ ΚΑΡΑΚΛΙΟΥΜΗ: Καλησπέρα σε όλους. Για τις επιπτώσεις της κρίσης στην οικονομία και την κοινωνία, έχουμε μιλήσει αρκετές φορές. Σήμερα, θα εξειδικεύσουμε στις επιπτώσεις της κρίσης στις επιχειρήσεις και στην πορεία των επιτοκίων στην τραπεζική αγορά.

Είναι κοντά μας ο πολιτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ για θέματα Ανάπτυξης, Μιχάλης Χρυσοχοϊδης, καθώς επίσης και ο Γραμματέας του Τομέα Ανάπτυξης, Φίλιππος Σαχινίδης.

Κύριε Χρυσοχοϊδη, έχετε το λόγο.

Μ. ΧΡΥΣΟΧΟΪΔΗΣ: Ευχαριστώ Μαρία.

Ακρίβεια – Η κερδοσκοπία συνεχίζεται, οι μειώσεις δεν γίνονται

Θα ξεκινήσω με το ζήτημα της ακρίβειας και την κερδοσκοπία που συνεχίζεται, αλλά και τις μειώσεις που δε γίνονται, παρά τις ανακοινώσεις του Υπουργείου. Θα ήθελα να ξεκινήσω με ορισμένες επισημάνσεις με αφορμή χθεσινές ανακοινώσεις του Υπουργού Ανάπτυξης σε σχέση με ένα νέο κύκλο αυξήσεων μέχρι 30% σε 900 και πλέον προϊόντα.

Στις αρχές Ιανουαρίου όπως θυμάστε, είχαμε ενημερώσει την κοινή γνώμη ότι η βιομηχανία και οι προμηθευτές ετοιμάζουν ένα νέο κύκλο αυξήσεων από 4 έως 20% σε βασικά είδη διατροφής και κατανάλωσης. Το Υπουργείο Ανάπτυξης τότε είχε προβεί σε μια χλιαρή διάψευση που ουσιαστικά επιβεβαίωνε όσα είπαμε, και την οποία εξέλιξη τελικά είδαμε να συμβαίνει με τις χθεσινές ανακοινώσεις του ΥΠΑΝ.

Η εξέλιξη αυτή δεν είναι απαράδεκτη μόνο κοινωνικά. Είναι και ανεξήγητη οικονομικά. Η κυβέρνηση που έχει τον έλεγχο και την ευθύνη της καλής λειτουργίας της αγοράς, πρέπει να μας εξηγήσει πως γίνεται όλες οι βασικές παράμετροι της ακρίβειας της αγοράς να οδηγούν σε μειώσεις και όμως στη χώρα μας να σημειώνονται αδικαιολόγητες αυξήσεις.

Σημειώστε παρακαλώ τα ακόλουθα.

• Ο διεθνείς τιμές των πρώτων υλών όπως και οι εγχώριες τιμές παραγωγού, βρίσκονται σε ελεύθερη πτώση. Τα γαλακτοκομικά έχουν μειωμένες τιμές 22%, τα δημητριακά 18%, 7% η ζάχαρη, -39,5% το ρύζι και τα λάδια 28% μείωση.
• Το πετρέλαιο εδώ και ένα χρόνο, παρά την εγχώρια κερδοσκοπία, είναι μειωμένο κατά τα στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας 25%.
• Ο πληθωρισμός βρίσκεται σε ιστορικά χαμηλό σημείο, όπως επίσης η ζήτηση έχει πέσει σημαντικά και η κατανάλωση παρουσιάζει μια ραγδαία επιδείνωση.

Δυστυχώς, κάποιοι στην Ελλάδα συνεχίζουν να κερδοσκοπούν σε βάρος του εξαιρετικά συμπιεσμένου οικογενειακού εισοδήματος, σκληρά εργαζόμενων οικογενειών και πολιτών, προχωρώντας σήμερα με την επιβεβαίωση και επικύρωση του Υπουργείου, σε αυξήσεις μέχρι 27%.

Πρέπει επιτέλους η κυβέρνηση να σταματήσει τον εμπαιγμό της κοινής γνώμης και να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους. Τμήμα της ελληνικής βιομηχανίας σήμερα και των προμηθευτών αρνείται να αναγνωρίσει την τραγική οικονομική κατάσταση της χώρας, εκμεταλλεύονται την εμφανή πολιτική αδυναμία της κυβέρνησης να ελέγξει την αγορά και εξακολουθούν ακόμα και σήμερα εν μέσω αυτής της μεγάλης και εκτεταμένης ύφεσης, με την απασχόληση να πλήττεται δραματικά, να παρουσιάζουν αυξήσεις.

Και αναρωτιέμαι πόσα bonus έχουν πάρει γι’ αυτές τις αυξήσεις τα golden boys απ’ αυτές τις επιχειρήσεις. Έχει η κυβέρνηση υποχρέωση να δώσει στη δημοσιότητα όλους τους καταλόγους και όλες τις λίστες με τα bonus που πήραν τα golden boys των βιομηχανιών και των προμηθευτικών επιχειρήσεων στη χώρα, που οι περισσότερες είναι πολυεθνικές επιχειρήσεις. Αυτό είναι πρόκληση στα μάτια της κοινής γνώμης στη χώρα, μιας κοινωνίας που πλήττεται σήμερα από την κρίση.

Ένα παράδειγμα εδώ αρκεί για να καταλάβετε τι εννοώ. Δε θα αναφερθώ καν στα προϊόντα των οποίων οι τιμές αυξάνονται αδικαιολόγητα. Αλλά σε αυτά που μειώνονται, αυτά τα οποία η κυβέρνηση είπε ότι μειώνονται οι τιμές τους. Για να δείτε ότι ακόμη και απ’ τις μειώσεις προκύπτει κερδοσκοπία. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα.

Το ελαιόλαδο είναι ένα προϊόν το οποίο εμφανίζει μείωση στη λιανική τιμή ύψους 3,8% κατά μέσο όρο. Γνωρίζετε ποια είναι φέτος η μείωση στην τιμή παραγωγού του λαδιού; Από 20% και πάνω. Από 2,5 € το λίτρο που πουλούσε πέρσι ο παραγωγός, φέτος πουλάει 2 € έως 1,8 € το λίτρο. Ξέρετε πόσο μείωσε την τιμή η βιομηχανία προς το λιανεμπόριο; Μόλις 4%, η οποία μείωση και πέρασε απευθείας στον καταναλωτή.

Αυτά για να μην κοροϊδευόμαστε. Αυτά για να αντιλαμβάνεται και η κυβέρνηση σε ποιες μειώσεις αναφέρεται και πως εμπαίζεται η ελληνική οικογένεια, ο καταναλωτής. Είναι πασιφανές ποιος ωφελείται απ’ αυτή την τεράστια μείωση του παραγωγού, η οποία όμως δεν περνάει ούτε στο ελάχιστο στη λιανική τιμή.

Και εγώ προσωπικά δε θέλω να μασάω τα λόγια μου, ούτε το ΠΑΣΟΚ να λέμε εδώ μισόλογα. Το Υπουργείο Ανάπτυξης μπορεί να το κάνει. Εμείς δε θα το κάνουμε ποτέ. Γιατί δεν ερευνά ο Υπουργός τις τιμές του ελαιολάδου σήμερα; Ας κάνει έναν κόπο να πάρει ένα-δυο τιμολόγια από την Κρήτη ή την Καλαμάτα, τιμολόγια παραγωγού και ας κάνει έναν κόπο να πάρει και επίσης ένα τιμολόγιο ή ένα τιμοκατάλογο μιας βιομηχανίας, ενός προμηθευτή προς ένα λιανέμπορο.

Αρκεί και μόνο να δείξει ότι είναι κοροϊδία οι δήθεν μειώσεις. Και ότι σήμερα, επαναλαμβάνω, σε μια σκληρή για την κοινωνία στιγμή, οι κύριοι αυτοί κερδοσκοπούν. Και επαναλαμβάνω, ζητάμε να δοθούν στη δημοσιότητα όλα τα bonus των golden boys από τη βιομηχανία, τους προμηθευτές, πόσα ακριβώς έχουν πάρει, σε μια στιγμή τόσο μεγάλης και βαθιάς κρίσης.

Στις τσέπες ποιών πηγαίνει η μείωση της τιμής παραγωγής στο λάδι κατά 20%; Γιατί δεν ενεργοποιεί το Υπουργείο Ανάπτυξης το νόμο περί εναρμονισμένων πρακτικών ούτως ώστε να αποκαλυφθούν αυτές οι πρακτικές σε βάρος τόσο των παραγωγών, όσο και των καταναλωτών;

ΕΘΝΙΚΟΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ – ’λλος ένας διάλογος από μηδενική βάση

Το δεύτερο θέμα στο οποίο θέλω να αναφερθώ είναι οι πριν από λίγο ανακοινώσεις του Υπουργού Ανάπτυξης σε ό,τι αφορά τον εθνικό ενεργειακό σχεδιασμό. Κοιτάξτε, έχουμε εδώ και λίγες μέρες μια κυβέρνηση η οποία μιλάει για tabula rasa. Στο θέμα της παιδείας ως γνωστόν, ενάμιση χρόνο μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου ξεκινάμε από μηδενική βάση το διάλογο. Στο θέμα της έρευνας μετά από 8 μήνες την ψήφιση του νομοσχεδίου για την έρευνα, αναστέλλεται η εφαρμογή του νόμου για ένα χρόνο και ξεκινάμε πάλι διάλογο από μηδενική βάση. Στο θέμα του ΤΕΜΠΜΕ, του Ταμείου Εγγυοδοσίας Μικρομεσαίων Επιχειρήσεων, ξεκινά πάλι μια νέα πολιτική ο νέος υπουργός γιατί η προηγούμενη πολιτική δεν απέδωσε.

Στο θέμα του ενεργειακού σχεδιασμού της χώρας, που είναι ένα μεγάλο και κορυφαίο και κρίσιμο ζήτημα για τη χώρα, την οικονομία και την ανάπτυξη, έρχεται ο Υπουργός και ομολογεί κυνικά ότι μετά από 5 χρόνια διακυβέρνησης, απέτυχε η ενεργειακή πολιτική και ο ενεργειακός σχεδιασμός της χώρας και δεύτερον, ότι η χώρα δε διαθέτει κανένα σχεδιασμό για το μέλλον.

Θυμίζω και πάλι ότι μέσα σε ένα μήνα, η προσφάτως ανασχηματισθείσα κυβέρνηση έχει αναθεωρήσει την πολιτική της σε όλα τα κρίσιμα ζητήματα και ξεκινάει από την αρχή και πάλι.

Ο κ. Χατζηδάκης αποφάσισε να ανατρέψει ριζικά όλα όσα σχεδιάστηκαν από τους προκατόχους του τα προηγούμενα 5 χρόνια. Μεταξύ αυτών είναι και ο κ. Σιούφας, ο Πρόεδρος της Βουλής, να μην το ξεχνάμε, ένας απ’ αυτούς που σχεδίασε την ενεργειακή πολιτική στη χώρα, κάνοντας λόγο και για αποκλεισμό του λιθάνθρακα από το ενεργειακό μίγμα της χώρας.

Κατ' αρχήν, σε ό,τι αφορά το ζήτημα του λιθάνθρακα, φυσικά και επικροτούμε αυτή τη στάση. Εδώ και καιρό φωνάζαμε στην κυβέρνηση επικαλούμενοι αντίθετες απόψεις, με ρητό και κατηγορηματικό τρόπο την αντίθεσή και την εναντίωσή μας στη χρήση του λιθάνθρακα ως ενεργειακού καυσίμου και υλικού στη χώρα.

Δεν μας άκουσαν τότε. Μάλιστα με πομπώδη τρόπο ο πρωθυπουργός στην Βουλή, απαντώντας στον Πρόεδρό μας είπε ότι η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να χρησιμοποιήσει τον λιθάνθρακα. Ευτυχώς το κάνουν τώρα, έστω και αργά.

Εδώ όμως τώρα, εγείρονται πολλά και κρίσιμα ερωτηματικά, τόσο για την επίσημη κυβερνητική ενεργειακή πολιτική των τελευταίων πέντε ετών, όσο και για τον μελλοντικό σχεδιασμό πάνω στο θέμα αυτό.

Θέλω να τονίσω ότι αυτή η ανύπαρκτη πολιτική έχει οδηγήσει στο γεγονός ότι μόλις πριν από δυο μήνες επιτέλους, ύστερα από πέντε χρόνια ψηφίστηκε ο νόμος για τα φωτοβολταϊκά. Είμαστε η  μοναδική χώρα που δεν προσέθεσε ούτε ένα 1 Mw φοτοβολταϊκών στη χώρα. Ήμασταν 8^η στον κόσμο κι έχουμε γίνει 14^η στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και είμαστε βέβαια θλιβεροί για το γεγονός ότι η χώρα έχασε πολλά δις ευρώ από επενδύσεις οι οποίες θα γίνονταν στη χώρα όλα αυτά τα χρόνια και πολλές εκατοντάδες ή χιλιάδες θέσεις εργασίας.

Τα ερωτήματα είναι τα εξής: Ποιος λοιπόν αποφασίζει τη χάραξη της ενεργειακής πολιτικής στη χώρα; Η απόφαση για τη χρήση του λιθάνθρακα αποτελούσε προσωπική επιλογή του προηγούμενου υπουργού ή των προηγουμένων υπουργών Ανάπτυξης; συνιστούσε κεντρική κυβερνητική επιλογή όπως ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός; Αποτελούσε προγραμματική δέσμευση; Τι απ’ όλα αυτά ισχύει και τελικά ποιος εκφράζει την κεντρική άποψη και απόφαση για τον ενεργειακό σχεδιασμό της χώρας από την πλευρά της κυβέρνησης;

Και το λέω αυτό για ποιον λόγο : Πριν από λίγους μήνες ο κ Σιούφας ως Πρόεδρος της Βουλής και ο πρώην υπουργός Ανάπτυξης, έφεραν στην Βουλή μια ομάδα 20 περίπου επιστημόνων με επικεφαλής τον κ. Μωυσή, ως εκπροσώπου του Εθνικού Ενεργειακού Σχεδιασμού, όργανο το οποίο έχει συστήσει ο κ. Σιούφας και μας παρουσίασαν το νέο μακροπρόθεσμο ενεργειακό σχεδιασμό στη χώρα όπου περιείχε και λιθάνθρακα.

Με ποια λογική λοιπόν ο κ. Χατζηδάκης αυτή τη στιγμή αδειάζει εντελώς όλα αυτά τα όργανα; Τελικά ισχύουν ή δεν ισχύουν οι σχεδιασμοί, οι αποφάσεις και η στρατηγική η οποία ήρθε στην Βουλή πριν από λίγους μήνες και ανακοινώθηκε με πανηγυρικό τρόπο από την κυβέρνηση και το όργανο του εθνικού σχεδιασμού, άρα και τον Πρόεδρο της Βουλής;

Ανέφερε ο κ. Χατζηδάκης επίσης ότι σκοπεύει να υποκαταστήσει τον λιθάνθρακα με φυσικό αέριο. Τελικώς όμως  ποιο φυσικό αέριο, με ποιες ποσότητες; Μόλις πριν λίγες μέρες είχαμε το πρόβλημα της κρίσης στις σχέσεις Ουκρανίας και Ρωσίας. Η χώρα αγόραζε πανάκριβο φυσικό αέριο από το ελεύθερο εμπόριο, προσπαθώντας να καλύψει τις ανάγκες της με μεγάλη οικονομική επιβάρυνση και ζημία.

Ποιες συμβολοποιημένες ποσότητες αερίου υπάρχουν; Ποιον κοροϊδεύουν δηλαδή με λίγα λόγια; Ενόψει πάλι προεκλογικής περιόδου προβαίνουν σε πολύ αρεστές αποφάσεις χωρίς όμως να έχουν εξασφαλίσει τον ενεργειακό εφοδιασμό και την ενεργειακή ασφάλεια της χώρας για τα επόμενα χρόνια;

Η Ελλάδα δεν μπορεί να περιμένει από μια κυβέρνηση 5 ετών διάλογο από μηδενική βάση για κανένα πια θέμα. Για κανένα θέμα. Περιμένει έργα, αποφασιστικότητα, αποτέλεσμα και ταχύτερους και γρήγορους ρυθμούς. Ο διάλογος από μηδενική βάση υπονοεί ουσιαστικά ότι η κυβέρνηση  αντιμετωπίζει τους πολίτες αυτής της χώρας  ως έχοντες μηδενική μνήμη. Ξεκινούν από μηδενική βάση γιατί πιστεύουμε ότι οι Έλληνες έχουν μηδενική μνήμη.

Το να επικαλούνται τον όρο “tabula rasa” μετά από 5 χρόνια διακυβέρνησης, τόσα σκάνδαλα, τόσες «άσφαιρες» μεταρρυθμίσεις, είναι σα να θεωρούν ότι η Ελλάδα σ’ ένα διεθνές περιβάλλον που αντιμετωπίζει τόσο μεγάλα πρόβλημα, σ’ ένα περιβάλλον που τρέχει με ιλιγγιώδεις ταχύτητες, έχει την πολυτέλεια να φύγει, να περνούν τα χρόνια, μόνο και μόνο για να κρατάμε την εξουσία και την κυβέρνηση στα χέρια μας, που βεβαίως ούτε θέλει ούτε μπορεί να κυβερνήσει.

Και αυτό μάλιστα σε περίοδο τόσο μεγάλης και βαθιάς ύφεσης εσωτερικής αλλά και ταυτόχρονα παγκόσμιας κρίσης, δεν συνιστά ευθύνη της πολιτικής και των πολιτικών. Είναι ανεύθυνη πράξη.

Τα ελληνικά επιτόκια σε αδικαιολόγητη απόκλιση από τα ευρωπαϊκά

Θέλω να περάσουμε σ’ ένα τρίτο  θέμα. Στο ζήτημα της προστασίας του καταναλωτή από τις Τράπεζες. Θα ήθελα μάλλον να επανέλθουμε σ’ αυτό το θέμα, γιατί έχουμε επανειλημμένα αναφερθεί.

Τη στιγμή που στην Ευρώπη το κόστος του χρήματος μειώνεται δραματικά, η κίνηση των επιτοκίων στην Ελλάδα ξέρετε, θυμίζει την αγορά των πετρελαιοειδών και των τροφίμων. Όπου οι διεθνείς μειώσεις τιμών περνούν στην αγορά με καθυστέρηση και μόνο κατά ένα μέρος τους, και αφού κάποιοι έχουν κερδοσκοπήσει σε βάρος των καταναλωτών.

Παρά τη χαλάρωση της νομισματικής πολιτικής από την Ευρωπαϊκή στην Κεντρική Τράπεζα, η οποία έριξε το επιτόκιο του ευρώ από το 4,25% στο 2% έξι μήνες αργότερα και παρά την γιγάντια αποκλιμάκωση των διατραπεζικών ευρωπαϊκών επιτοκίων, με το euribor τώρα να βρίσκεται πια στο 1,69%, δηλαδή πολύ κάτω από το επιτόκιο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας στην Ελλάδα τα επιτόκια χορηγήσεων δανείων σε επιχειρήσεις και νοικοκυριά εξακολουθούν να παραμένουν πολύ ψηλά.  Θα σας δώσουμε στη συνέχεια και ορισμένου πίνακες για να τους παρουσιάσετε στους αναγνώστες ή στους τηλεθεατές.

Συγκεκριμένα:

• Στις αρχές Ιανουαρίου του 2009, είχαμε τα εξής στοιχεία: Είχαμε το υψηλότερο επιτόκιο στην ευρωζώνη σε νέα δάνεια προς νοικοκυριά χωρίς καθορισμένη διάρκεια. 14,83%. Το υψηλότερο λοιπόν επιτόκιο, το πρώτο επιτόκιο στην Ευρώπη.
• Είχαμε το τέταρτο υψηλότερο επιτόκιο στην ευρωζώνη για καταναλωτικά δάνεια με επιτόκιο κυμαινόμενο ή σταθερό, έως ένα έτος, 8,76%. Το τέταρτο λοιπόν υψηλότερο.
• Το δεύτερο υψηλότερο επιτόκιο στην ευρωζώνη για καταναλωτικά δάνεια με επιτόκιο σταθερό άνω του 1 έως 5 έτη: 9, 49%.
• Το τέταρτο υψηλότερο επιτόκιο στην ευρωζώνη για νέα δάνεια προς επιχειρήσεις χωρίς καθορισμένη διάρκεια, 7,13%.
• Το τέταρτο υψηλότερο επιτόκιο στην ευρωζώνη για νέα δάνεια προς επιχειρήσεις μέχρι 1 εκατομμύριο ευρώ, με επιτόκιο κυμαινόμενο ή σταθερό έως ένα έτος, 6,18%.
• Το τέταρτο υψηλότερο επιτόκιο στην ευρωζώνη για νέα δάνεια προς επιχειρήσεις άνω του 1 εκατομμυρίου με επιτόκιο κυμαινόμενο ή σταθερό σ’ ένα έτος 5,07%.

Ταυτόχρονα, τα ελληνικά επιτόκια διαχρονικά διατηρούν μια πολύ μεγάλη απόσταση και μεγάλη διαφορά από τον μέσο όρο επιτοκίων της ευρωζώνης. Στις αρχές λοιπόν  Ιανουαρίου του 2009, η διαφορά των μέσων ελληνικών επιτοκίων από τα μέσα ευρωπαϊκή της ευρωζώνης ήταν:

• 426 μονάδες βάσης σε νέα δάνεια προς νοικοκυριά χωρίς καθορισμένη διάρκεια
• 60 μονάδες βάσεις για καταναλωτικά δάνεια με επιτόκιο κυμαινόμενο ή σταθερό σ’ ένα έτος.
• 248 μονάδες βάσεις για καταναλωτικά δάνεια με επιτόκιο σταθερό, άνω του ενός έως 5 έτη.

Σε τι μεταφράζονται αυτά; Για τα δάνεια προς νοικοκυριά 4,26% παραπάνω, αντιλαμβάνεστε τι σημαίνει αυτό για μια Τράπεζα και τα έσοδά της,  0,6% για καταναλωτικά δάνεια με επιτόκιο κυμαινόμενο ή σταθερό μέχρι ένα χρόνο και 2,48% για καταναλωτικά δάνεια με επιτόκιο σταθερό άνω του ενός έτους έως 5 χρόνια.

 Αυτή είναι η πραγματικότητά μας. 4,5 μονάδες διαφορά από τ’ αντίστοιχα επιτόκια των Τραπεζών της ευρωζώνης. Αυτή είναι η ελληνική πραγματικότητα σε βάρος εκατοντάδων χιλιάδων οικογενειών και εκατομμυρίων καταναλωτών.

Θα πάρετε στα χέρια σας στη συνέχεια όλους τους πίνακες που δείχνουν ακριβώς αυτές τις μεγάλες διαφορές των ελληνικών επιτοκίων με τα ευρωπαϊκά.

Πλαστικό χρήμα – Ληστεία με ανοχή της κυβέρνησης

Υπάρχει και μια άλλη διάσταση, το ζήτημα του πλαστικού χρήματος, οι πιστωτικές κάρτες και η ληστεία που γίνεται αυτή τη στιγμή με ανοχή της Κυβέρνησης. Αντιθέτως, λοιπόν, αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα σήμερα, ενώ στην Ευρώπη σας εξήγησα, ότι υπάρχουν πολύ μεγάλες μειώσεις επιτοκίων, σε πολλές περιπτώσεις εδώ έχουμε καταλήστευση του λαϊκού εισοδήματος μέσα από τις Τράπεζες.

Δεν υπάρχει πραγματικά πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα από τις πιστωτικές κάρτες. Προσέξτε. Αυτή τη στιγμή η συνολική επιβάρυνση, αυτό που λέμε ΣΕΠΕ, με βάση τα τελευταία στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος κυμαίνεται από 17% έως 22,16% με τις 10 από τις 20 Ελληνικές Τράπεζες που έχουμε διαθέσιμα στοιχεία, να έχουν ΣΕΠΕ, να έχουν δηλαδή συνολική επιβάρυνση πάνω από 20%.

Οι 10 δηλαδή μεγάλες τράπεζες στη χώρα που εκπροσωπούν και το 85% με 90% της αγοράς έχουν συνολική επιβάρυνση στις πιστωτικές κάρτες πάνω από 20%. Ταυτόχρονα όχι μόνο δεν γίνεται καμιά απολύτως προσφορά για φτηνότερο πλαστικό χρήμα, αντιθέτως τα ελληνικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα βάζουν μαχαίρι στην έκδοση νέων καρτών και μειώνουν τα όρια δανειοδότησης.

Οι τράπεζες σήμερα απορρίπτουν το 70% των αιτήσεων έκδοσης πιστωτικών καρτών στην Ελλάδα, κόβουν στο μισό τα πιστωτικά όρια και εξετάζουν το ενδεχόμενο να διπλασιάσουν το ελάχιστο όριο των μηνιαίων δόσεων.

Έτσι το πλαστικό χρήμα εκτός από ακριβό, τώρα πια γίνεται και δυσεύρετο. Και όλα αυτά όχι γιατί θέλουμε να συκοφαντήσουμε τις τράπεζες ή έχουμε κάτι εναντίον των τραπεζών, θα πρέπει να είμαστε πολύ καθαροί σ’ αυτό, οι τράπεζες αποτελούν ένα κομμάτι της οικονομίας μας, ωστόσο θα πρέπει να αντιληφθούν όχι τον κοινωνικό τους ρόλο γιατί δεν τον αντιλαμβάνονται, αλλά τον οικονομικό τους ρόλο μέσα στην ελληνική οικονομία και την ευθύνη της Κυβέρνησης για την υγιή λειτουργία των αγορών, που σημαίνει ότι πρέπει να κινητοποιηθούν όλα τα θεσμικά όργανα για να επιβάλουν αυτή την υγιή λειτουργία.

Και πρέπει να σας πω, ότι όλα αυτά έρχονται σε αντίθεση με τα όσα διαδραματίζονται στην Ευρώπη αυτή τη στιγμή, όπου μεγάλες τράπεζες και αυτές με μεγάλα προβλήματα, ίσως πολύ μεγαλύτερα από τις ελληνικές τράπεζες γιατί έχουν επενδύσει αυτές στην Ευρώπη σε τοξικά προϊόντα συμμετέχουν με μεγαλύτερη ευρηματικότητα και κάνουν μεγαλύτερη προσπάθεια να ενισχύσουν τη ρευστότητα στην οικονομία, γι’ αυτό και οι ίδιες περιμένουν απ’ αυτή την εξέλιξη να κερδίσουν.

Τι εννοώ; Υπάρχει μεγάλη Βρετανική Τράπεζα Κολοσσός, η οποία αυτή τη στιγμή μηδενίζει τα επιτόκια των πιστωτικών καρτών για τουλάχιστον τέσσερις μήνες σχεδόν για τη μεγάλη πλειοψηφία των πελατών της. Και θέτει σε λειτουργία ειδική τηλεφωνική γραμμή για την εξυπηρέτηση όσων πελατών της είναι πολύ χρεωμένοι.

Συγκεκριμένα, η Τράπεζα αυτή που αποτελεί και τη μεγαλύτερη πάροχο καρτών στην Βρετανία ανακοίνωσε, ότι 3 εκατομμύρια από τα 12 εκατομμύρια πελάτες της θα δουν τα επιτόκια για αγορές με κάρτα να μειώνονται από 2,5% έως 5%, ενώ για τους υπόλοιπους τα επιτόκια θα μηδενιστούν. Ουσιαστικά η τράπεζα αναλαμβάνει ένα πολύ μεγάλο κόστος ακόμα και για πελάτες υψηλού ρίσκου.

 Σε ανάλογες κινήσεις μηδενισμού επιτοκίων ανεξαρτήτως προφίλ πελάτη έχουν προβεί δεκάδες τράπεζες στη Βρετανία για περιόδους που κυμαίνονται από 6 έως 16 μήνες. Στην ίδια λογική κινούνται και πάρα πολλές Ισπανικές Τράπεζες με πάγωμα επιτοκίων στο πλαστικό χρήμα.

Ταυτόχρονα, εδώ στην Ελλάδα συνεχίζονται οι προκλήσεις, όπως η επιβολή προμήθειας για δανεισμό μετρητών μέσω πιστωτικής κάρτας, μια πρακτική που έχει κριθεί παράνομη, έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις αποφάσεις της Ελληνικής Δικαιοσύνης, αλλά και την ίδια την κοινή λογική.

Πρέπει επιτέλους να καταλάβουμε ότι αυτές οι πρακτικές εν μέσω μάλιστα της μεγάλης οικονομικής κρίσης έχουν δύο σοβαρότατες επιπτώσεις. Παραβιάζουν θεμελιώδη καταναλωτικά δικαιώματα και κυρίως δολοφονούν σήμερα την επιχειρηματικότητα στη χώρα και κυρίως την υγιή επιχειρηματικότητα.

Δημιουργείται έτσι ένας φαύλος κύκλος πιστωτικής ασφυξίας και διαρκούς συστολής της κατανάλωσης και των επενδύσεων με άμεσες επιπτώσεις στην οικονομική δραστηριότητα και βέβαια στην απασχόληση. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι στην έρευνα που παρουσίασε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή την περασμένη εβδομάδα οι Έλληνες καταναλωτές δηλώνουν οι πλέον απροστάτευτοι και οι πλέον ανασφαλείς στο σύνολο της Ευρωζώνης.

Στο θέμα των πιστωτικών καρτών, λοιπόν, η Κυβέρνηση οφείλει να ασκήσει πολιτικές έτσι ώστε να μειωθεί η συνολική επιβάρυνση κατά 500 μονάδες βάσης, δηλαδή κατά 5% και να απαιτήσει την άμεση εφαρμογή των δικαστικών αποφάσεων και την άρση της προμήθειας κατά την ανάληψη των μετρητών με πιστωτική.   

ΤΕΜΠΜΕ

Σε ό,τι αφορά ένα άλλο ζήτημα, σε ότι αφορά το Ταμείο εγγυοδοσίας των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Είναι μια εγκληματική πολιτική στην κυριολεξία, επαναλαμβάνω, δολοφονούνται αυτή τη στιγμή υγιείς επιχειρήσεις με την πρωτοβουλία των τραπεζών και την ανοχή της κυβέρνησης.

Η αγορά διψάει για πιστώσεις, έχουν προσκομιστεί δεκάδες χιλιάδες αιτήσεις στις τράπεζες, οι τράπεζες δεν επιτρέπουν την κατάθεση των αιτήσεων επικαλούμενες τη δικαιολογία, ότι οι επιχειρήσεις αυτές δεν πληρούν τις προϋποθέσεις ένταξης στο πρόγραμμα. Ακόμα και έτσι όμως, οι κατατεθειμένες επίσημα αιτήσεις έχουν μόλις απορροφηθεί το 20% απ’ αυτές που εκκρεμούν.

’ρα, λοιπόν, εδώ έχουμε ένα σοβαρό πρόβλημα και η Κυβέρνηση οφείλει να λάβει τώρα μέτρα. Αντί πάλι ανακοινώσεων, αντί διαλόγου από μηδενική βάση, αντί αυτής της ιδιότυπης ακυβερνησίας που υπάρχει στον τόπο σ’ αυτή τη μεγάλη στιγμή της κρίσιμης οικονομικής συγκυρίας, αυτό που απαιτείται  είναι οι αποφάσεις.

Και η κυβέρνηση στο ζήτημα αυτό πρέπει άμεσα όπως έχουμε προτείνει επανειλημμένα:

1. να αναθεωρήσει την υποχρέωση της τριετούς λειτουργίας προς τα κάτω,
2. να αυξηθεί ο προϋπολογισμός του Ταμείου Εγγυοδοσίας στο τριπλάσιο.
3. Να μπουν προτεραιότητες και στόχοι ως προς το ποιος κλάδος έχει μια προτεραιότητα, ανάλογα πώς πλήττεται ο κλάδος.
4. Να επανεξεταστεί το όριο κατάπτωσης δανείων του 12%.
5. Να επεκταθεί το ΤΕΜΠΜΕ και στις επιχειρήσεις του αγροτικού τομέα.
6. Να δημιουργηθεί Ταμείο Στήριξης των Μικρομεσαίων Επιχειρήσεων με σκοπό την αντιμετώπιση της κρίσης με συγχρηματοδότηση από το ελληνικό κράτος, την Ευρωπαϊκή Ένωση, τις τράπεζες με κεφάλαιο 1,5 δις € και ημερομηνία λήξης το 2012.

Επιπτώσεις στην Απασχόληση

Και θα τελειώσω με δύο θέματα ακόμη. Το ένα αφορά αυτό για το οποίο εμείς κρούουμε τον κώδωνα του κινδύνου εδώ και πολλούς μήνες και αναφερόμαστε στο μέγεθος, στο βάθος και στις συνέπειες αυτής της μεγάλης κρίσης, που διαπερνά την πατρίδα μας σήμερα και την ελληνική κοινωνία και την ελληνική οικονομία.

Ας μην αστειευόμαστε οι πολιτικές της Κυβέρνησης οδήγησαν σε μια πρωτοφανή ύφεση την οικονομία, με μηδενικούς ρυθμούς ανάπτυξης, υψηλά χρέη, μεγάλα ελλείμματα και τεράστια χρέη της χώρας και αδυναμίες της να υπηρετήσει σήμερα την μεγάλη δημοσιονομική κρίση που διέρχεται και ταυτόχρονα να δημιουργήσει ένα σχέδιο ανάκαμψης και εξόδου από την κρίση.

Δεν είναι διαχειρίσιμη επαναλαμβάνω πολιτικά σήμερα η πραγματικότητα η οικονομική στη χώρα, έτσι όπως την διαμόρφωσε η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και αρχίζουν οι εφιαλτικές συνέπειες μέρα με τη μέρα να εμφανίζονται.

Βρισκόμαστε σε έναν πόλεμο στην κυριολεξία. Και ο πόλεμος είναι οικονομικός και αύριο όμως δεν θα είναι οικονομικός, θα είναι κοινωνικός και το πρόβλημα δεν θα είναι απλά οικονομικό, θα είναι ένα τεράστιο και δραματικό κοινωνικό ζήτημα με το πλήγμα το τεράστιο στην απασχόληση.

Και αυτό πρέπει να το συνειδητοποιήσει πρώτα η Κυβέρνηση η οποία επιχειρεί και πάλι από μηδενική βάση εκ νέου να επικοινωνεί, εμφανίζοντας έναν Πρωθυπουργό ο οποίος ηγείτο μιας αποτυχημένης οικονομικής πολιτικής, σήμερα ως ένα νέο προϊόν, ενώ πρόκειται περί ληγμένου προϊόντος, όσο και αν επιχειρούν να βάλουν μια καινούργια συσκευασία απέξω απ’ αυτόν τον Πρωθυπουργό.

Έχουμε, λοιπόν, κακές ειδήσεις. Κακές ειδήσεις οι οποίες καταφτάνουν απ’ όλη την ελληνική επικράτεια και οι ειδήσεις αυτές είναι κακές και δραματικές.

Έχουμε χάσει κατ/ αρχήν 6500 θέσεις εργασίας το τελευταίο δίμηνο του 2008 κι έχουμε άλλες 1528 νέες το Γενάρη του 2009. Στη Βόρεια Ελλάδα, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία αυτή τη στιγμή, οι βιομηχανικές παραγγελίες άρα και η βιομηχανική δραστηριότητα, είναι μειωμένες κατά 50%. Έχουμε βιομηχανικές παραγγελίες επαναλαμβάνω και βιομηχανική δραστηριότητα μειωμένες κατά 50%, μόνο στη βιομηχανική περιοχή του Κιλκίς χάθηκαν 880 θέσεις αυτές τις μέρες.

Στην Κομοτηνή στη Θράκη σε μια εξαιρετικά ευαίσθητη περιοχή ακούστε: Το 2000 έμπαιναν κάθε πρωί στη βιομηχανική περιοχή της Κομοτηνής 17000 εργαζόμενοι και σήμερα μπαίνουν 2500. Ήταν 90 επιχειρήσεις, σήμερα είναι 66, από τις 66 λειτουργούν οι 20, από τις 20 επιχειρήσεις οι περισσότερες αυτή τη στιγμή έχουν αναστείλει τη λειτουργία τους και μεγάλες επιχειρήσεις έχουν βάλει το προσωπικό τους σε διαθεσιμότητα σε υποχρεωτική άδεια ή εκ περιτροπής εργασία.

Για όλα αυτά δεν υπάρχει καμία απολύτως πολιτική ανάσχεσης, δεν υπάρχει καμιά πολιτική τόνωσης της ζήτησης, γιατί ακριβώς η κρίση αυτή είναι αποτέλεσμα της ύφεσης της οικονομίας και όχι της παγκόσμιας κρίσης επαναλαμβάνω.

Και μάλιστα στη Θράκη έχουμε ένα θλιβερό φαινόμενο μετανάστευσης στην Ολλανδία, όπου οι άνθρωποι εργάζονται σε θερμοκήπια τουλίπας και που εκεί έπαθαν πολύ σοβαρές ασθένειες από τα τοξικά και αυτή τη στιγμή δεν έχουν και ασφαλιστική κάλυψη στη χώρα για να θεραπευτούν.

Πακέτο Τόνωσης της Οικονομίας

Και νομίζω ότι ερχόμενος στο τελευταίο θέμα αυτό που έχει σήμερα ανάγκη η χώρα είναι πως θα θέσουμε και πάλι σε κίνηση την αναπτυξιακή διαδικασία, πως θα μπορέσουμε και πάλι να τονώσουμε και να ζεστάνουμε, να θερμάνουμε την οικονομία.

Και το ΠΑΣΟΚ με τον Πρόεδρό του σε αυτό το ζήτημα έχουν κάνει πολύ συγκεκριμένες προτάσεις. Πως δηλαδή θα πετύχουμε να διατηρήσουμε για τα επόμενα χρόνια έναν υψηλό ρυθμό ανάπτυξης, να δημιουργήσουμε νέες θέσεις εργασίας, μα κυρίως να αλλάξουμε την ατμόσφαιρα και να δημιουργήσουμε αισιοδοξία.

Και απαιτούνται ρυθμοί ανάπτυξης υψηλοί, πάρα πολύ υψηλοί για να μπορέσουμε να κρατήσουμε την ανεργία σε μονοψήφια μεγέθη και βραχυπρόθεσμα να αυξήσουμε την απασχόληση οριακά και άρα απαιτούνται πόροι για την πραγματική οικονομία, επειδή μας ρωτούν «που θα βρείτε τα χρήματα» οι λεγόμενοι «κοστολόγοι» οι οποίοι εμφανίζονται κατά καιρούς, όταν ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και τα στελέχη προβαίνουν σε ανακοινώσεις.

Η απάντηση λοιπόν στους κοστολόγους είναι ότι η κάθε επιλογή είναι ζήτημα πολιτικής, τι πολιτική εφαρμόζεις. Όταν λοιπόν η Νέα Δημοκρατία χάρισε στις τσέπες, στην κυριολεξία, των φίλων της από τις ανώνυμες μεγάλες επιχειρήσεις έξι περίπου δισεκατομμύρια ευρώ τα τελευταία χρόνια με τη μείωση της φορολογίας κατά 10 μονάδες, δηλαδή 27%, αυτό ήταν μια πολιτική επιλογή.

Τα 6 δισεκατομμύρια ευρώ, που είναι σχεδόν ένα πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων ετήσιο, έφυγαν από τα ταμεία του κράτους και πήγαν στα ταμεία κάποιων φίλων τους. Αυτό είναι μια πολιτική επιλογή.

Τα 35 δισεκατομμύρια ευρώ που σύμφωνα με το Ελεγκτικό Συνέδριο της χώρας, που είναι η πιο επίσημη πηγή, ανείσπρακτοι φόροι βεβαιωμένοι όμως επίσημα, είναι μια πολιτική επιλογή.

Τα 7 δισεκατομμύρια εισφοροδιαφυγή από 3 που ήταν το 2003 είναι μια πολιτική επιλογή.

Το γεγονός ότι ακόμα δεν έχουμε απορροφήσει 5,5 δισεκατομμύρια από το Γ/ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης είναι κι αυτό μια επιλογή επίσης και ανικανότητα. Όπως ανικανότητα είναι το γεγονός ότι δεν έχει ακόμα δαπανηθεί ούτε ένα σεντς από το Δ/ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης το ΕΣΠΑ.

Αυτά όλα λοιπόν είναι πόροι, τους οποίους δεν μπορεί να αξιοποιήσει η Νέα Δημοκρατία, γιατί απλούστατα δεν έχει σχέδιο για την ανάπτυξη της χώρας, δεν έχει σχέδιο για την έξοδο από την κρίση, δεν έχει σχέδιο για την ανάπτυξη και την ανάκαμψη της οικονομίας.

Κι εδώ θέλουμε να ρωτήσουμε: Αλήθεια, τα 28 δισεκατομμύρια ευρώ πως έχουν κατανεμηθεί μέχρι στιγμής στις τράπεζες, που έχουν πάει; Πόσα από αυτά έχουν ξαναγυρίσει πίσω στην αγορά; Πόσα έχουν χρησιμοποιηθεί από τις τράπεζες;

Αυτό είναι ζήτημα στοιχειώδους πολιτικής ευθύνης και της κυβέρνησης και της Τράπεζας της Ελλάδος να ελέγξουν πως χρησιμοποιήθηκαν αυτά τα χρήματα και κατά πόσον κάποιο μέρος από αυτά θα επιστρέψει στο κοινωνικό σύνολο.

Ευχαριστώ πολύ.

ΜΑΡΙΑ ΚΑΡΑΚΛΙΟΥΜΗ: Ευχαριστούμε πολύ. Υπάρχουν ερωτήσεις; Κύριε Μόσχοβα.

ΑΓΓ. ΜΟΣΧΟΒΑΣ: Ήθελα να ρωτήσω κ. Χρυσοχοΐδη γι’ αυτή την πρόταση που ακούσαμε από τον κ. Γιούνκερ αν δεν απατώμαι, για τη δημιουργία μιας «βρώμικης τράπεζας» που θα απορροφήσει όλα τα τοξικά ομόλογα, εσάς σας βρίσκει σύμφωνους; Είναι μια ενδιαφέρουσα πρόταση που θα μπορούσε να συζητηθεί;

Μ. ΧΡΥΣΟΧΟΪΔΗΣ: Η γνώμη μας είναι η εξής, ότι θα πρέπει να υπάρξουν πρωτοβουλίες και να συνεχιστούν όσες έχουν αναληφθεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο, έτσι ώστε να διαμορφωθούν κοινές πολιτικές σε ότι αφορά την παγκόσμια κρίση και τις επιπτώσεις της, ούτως ώστε να απορροφήσουμε κι εμείς ένα μέρος αυτής της κρίσης, μέσα από μεγάλες πολιτικές και μέσα από ευρύχωρα σχήματα δηλαδή τα ευρωπαϊκά.

Δυστυχώς, η Ελλάδα όμως είναι απούσα κ. Μόσχοβα. Η Ελλάδα και ο πρωθυπουργός της είναι απόντες. Ο πρωθυπουργός προσπαθεί να παίξει ένα σε πολύ μικρό επίπεδο εσωτερικό παιχνίδι επικοινωνίας. Τα μεγάλα ζητήματα χρειάζονται μεγάλους Ηγέτες και χρειάζονται μεγάλες αποφάσεις.

Φ. ΣΑΧΙΝΙΔΗΣ: Συμπληρωματικά στα όσα είπε ο κ. Χρυσοχοΐδης θα ήθελα να κάνω μια διόρθωση, ο κ. Γιούνκερ πρότεινε τη δημιουργία μιας κακής τράπεζας σε κάθε χώρα, όχι μία κοινή κακή τράπεζα για όλες τις χώρες.

Μ. ΧΡΥΣΟΧΟΪΔΗΣ: Μιας κακής τράπεζας και σε κάθε χώρα.

Φ. ΣΑΧΙΝΙΔΗΣ: Λαμβάνοντας υπόψη τις ιδιαιτερότητες του τραπεζικού συστήματος κάθε χώρας. 

Να υπενθυμίσω ότι η πρόταση αυτή μοιάζει με την επιλογή που έκανε η Σουηδία στις αρχές της δεκαετίας του /90, όταν υπήρχαν προβλήματα στον χρηματοοικονομικό της τομέα και κατάφερε να αντιμετωπίσει κατά τρόπο αποτελεσματικό τη κρίση που απειλούσε με κατάρρευση τις τράπεζες της.

Όμως το πρόβλημα το οποίο υπάρχει αυτή τη στιγμή στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες με το τραπεζικό τους σύστημα είναι τέτοιο, που ακόμη και η δημιουργία μιας κακής τράπεζας δεν είναι σίγουρο ότι θα  αποκαταστήσει το πρόβλημα της εμπιστοσύνης προς τις τράπεζες για την πραγματική τους θέση.

Ένας από τους λόγους για τους οποίους ακόμη και σήμερα οι τράπεζες ταλαιπωρούνται, είναι γιατί δεν μπορούμε να έχουμε μία πραγματική εκτίμηση του κινδύνου που φέρουν στο  χαρτοφυλάκιό τους. Στόχος της πρότασης Γιούνκερ είναι να μεταφερθούν όλα αυτά τα τοξικά περιουσιακά στοιχεία του ενεργητικού στην κακή τράπεζα, με την προοπτική να γίνει πιο ξεκάθαρη η πραγματική θέση της κάθε τράπεζας.

Θα ήθελα να επισημάνω ότι πρόσφατα σε άρθρο του ο Νομπελίστας οικονομολόγος κ. Στίγκλιτς δήλωσε ότι "η κατάσταση των τραπεζών είναι τόσο δραματική που δεν ωφελεί πλέον να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας" και μίλησε ξεκάθαρα για "την ανάγκη εθνικοποιήσεων τραπεζών". Αυτή είναι μία άλλη πρόταση την οποίαν υπό τις παρούσες συνθήκες ίσως κληθούν να αξιολογήσουν κάποιες ευρωπαϊκές χώρες.  

ΛΙΔΩΡΙΚΗΣ: Θα ήθελα να ρωτήσω τον κ. Χρυσοχοΐδη, σύμφωνα με χθεσινά στοιχεία που δημοσιοποίησε η τράπεζα της Ελλάδος, σύμφωνα με στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος χθεσινά επίσημα, που υπάρχουν και σήμερα στον Τύπο, η Ελλάδα το Δεκέμβριο του 2008 είχε σχεδόν τα χαμηλότερα επιτόκια στον τομέα των στεγαστικών δανείων σε σχέση με όλες τις χώρες της Ευρωζώνης και επίσης τα επιτόκια καταθέσεων της Ελλάδος το Δεκέμβριο του 2008 για ένα έτος ήταν 5,36% όταν ο μέσος όρος στην Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν μόνο 3,75%. Αυτά τα στοιχεία δεν μας τα δώσατε, τα αμφισβητείτε; 

Μ. ΧΡΥΣΟΧΟΪΔΗΣ: Δεν αμφισβητώ τίποτα.. .

Γ. ΠΙΤΤΑΡΑΣ: Κύριε Χρυσοχοΐδη, με δεδομένα όσα μας είπατε, δηλαδή ότι "η κυβέρνηση αδυνατεί να ελέγξει τις τιμές, άρα και τις επιχειρήσεις", με δεδομένο επίσης ότι "οι επιχειρήσεις δεν συμμορφώνονται, έχουν δημιουργήσει ένα καρτέλ και κρατάνε υψηλά τις τιμές κερδοσκοπώντας" κι επίσης με δεδομένο ότι το ΠΑΣΟΚ αργεί να έρθει στην εξουσία για να κυβερνήσει για να εφαρμόσει τη σωστή πολιτική, γιατί δεν συστήνετε στους καταναλωτές να προχωρήσουν σε ένα μποϋκοτάζ προϊόντων; 

Μ. ΧΡΥΣΟΧΟΪΔΗΣ:  Αυτό είναι ένα καθήκον και δικαίωμα ταυτόχρονα των καταναλωτικών οργανώσεων, οι οποίες οφείλουν να προβούν σε όλα εκείνα τα δικαιώματα και την άσκησή τους που προβλέπει ο νόμος που τους αφορά, ο ιδρυτικός νόμος των καταναλωτικών οργανώσεων, έτσι ώστε να κινητοποιήσουν το καταναλωτικό κοινό και να αντισταθεί απέναντι σε αυτό το φαινόμενο.

Αυτό που θέλω να σας πω και πάλι είναι ότι εμείς αμέσως μετά την ανάληψη της εξουσίας της διακυβέρνησης από το ΠΑΣΟΚ θα προχωρήσουμε άμεσα στην εφαρμογή των νόμων και η εφαρμογή των νόμων σημαίνει ότι οι τιμές στη χώρα πρέπει να πέσουν, πρέπει να μειωθούν, γιατί το επίπεδο των τιμών στη χώρα είναι πάρα πολύ υψηλό κι αυτό είναι δέσμευσή μας.

ΣΤ. ΓΙΑΝΝΙΣΗΣ: Τις τελευταίες ημέρες κ. Χρυσοχοΐδη βλέπουμε ότι υπάρχουν σοβαρές κόντρες σε κυβερνητικό επίπεδο. Πώς σχολιάζετε το γεγονός, με αφορμή αυτά που έγιναν με τον κ. Αβραμόπουλο και τους άλλους Υπουργούς;

Μ. ΧΡΥΣΟΧΟΪΔΗΣ: Μόνο μια κουβέντα. Έλλειψη ευθύνης απέναντι στην πατρίδα και το λαό. Ο τόπος αυτή τη στιγμή περνάει μια βαθιά κρίση. Οι Έλληνες αντιμετωπίζουν πολύ σοβαρά προβλήματα και είναι πολύ απαισιόδοξοι και οι Υπουργοί της Νέας Δημοκρατίας συγκρούονται μεταξύ τους για τα μη προφανή. Και τα μη προφανή είναι οι δικές τους εσωτερικές αντιθέσεις που δεν αφορούν κανένα πολίτη και βεβαίως ούτε εμάς. 

ΔΗΜ. ΛΑΓΟΥ: Ωστόσο οφείλω να υπογραμμίσω κ. Χρυσοχοϊδη ότι τις τελευταίες μέρες βλέπουμε αντίστοιχους «διαγκωνισμούς» και σε επίπεδο στελεχών του ΠΑΣΟΚ. Είχαμε την προχθεσινή σας δήλωση....

Μ. ΚΑΡΑΚΛΙΟΥΜΗ: Νομίζω δεν είναι στο θέμα της συνέντευξης.

ΔΗΜ. ΛΑΓΟΥ: Ούτε η προηγούμενη ερώτηση κα Καρακλιούμη.

ΜΑΡΙΑ ΚΑΡΑΚΛΙΟΥΜΗ: Το επισημάναμε.

ΔΗΜ. ΛΑΓΟΥ: Είχαμε τις προχθεσινές σας δηλώσεις στη “REAL NEWS” και την απάντηση που έδωσε χθες ο τέως Πρόεδρος της Βουλής ο κ. Κακλαμάνης. Ένα σχόλιο επ’ αυτών;

Μ. ΧΡΥΣΟΧΟΪΔΗΣ: Δεν έχω να κάνω κανένα σχόλιο.

Μ. ΚΑΡΑΚΛΙΟΥΜΗ: Ευχαριστούμε πολύ.