«Αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας καταθέτουμε πρόταση»

Ομιλία Γ. Α. Παπανδρέου στην προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση στη Βουλή για την παιδεία

Πέμπτη 22 Ιανουαρίου 2009

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η κυβέρνηση και ο Αρχηγός της, μπροστά στην συνολική αποτυχία σε όλους τους τομείς, κάνουν μια έσχατη προσπάθεια για τη διάσωση της παράταξης της Νέας Δημοκρατίας.

Η συνταγή απλή. Μας λένε σήμερα «δεν έχουμε ευθύνη για τις αποφάσεις μας των τελευταίων πέντε ετών, δεν έχουν με ευθύνη για τις πρακτικές και αντιλήψεις και πολιτικές που ακολουθήσαμε τόσα χρόνια, και αν έγιναν λάθη, αυτά όλα τα σβήνουμε, λέμε απλά, ξεκινάμε από μηδενική βάση».

Αυτή είναι η εικόνα υπεύθυνης κυβερνώσας παράταξης; Δεν έχετε ευθύνη για την οικονομική σας πολιτική, που προκαλεί ανισότητα και κοινωνική αδικία; Δεν έχετε ευθύνη για τη φορολογική σας πολιτική, που λυγίζει τη μέση ελληνική οικογένεια και μπαίνει αυτή η οικογένεια ανοχύρωτη στη διεθνή κρίση;

Δεν έχετε ευθύνη για τα 28 δις στις τράπεζες, χρήματα του Ελληνικού λαού, όχι των τραπεζών, που τώρα παρακαλάτε να δανείσουν τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και, όταν σας προειδοποιούσαμε ότι δεν θα φτάσουν στην πραγματική οικονομία, κωφεύατε;

Δεν είναι ευθύνη σας, που κακοποιήσατε τη νέα Κοινή Αγροτική Πολιτική; Δεν είναι ευθύνη σας, η κακοδιαχείριση των κοινοτικών πόρων, ώστε να μας απειλούν με περικοπή 10%, διότι βρίθει το σύστημα που εσείς εφαρμόσατε από ρουσφετολογικές τρύπες;

Δεν έχετε ευθύνη για τα καρτέλ, την υποστήριξη στους μεσάζοντες, τις τιμές στα αδιάθετα δημητριακά; Δεν έχετε ευθύνη για την εγκατάλειψη των νοσοκομείων, την εγκατάλειψη της Περιφέρειας, την εγκατάλειψη των ατόμων με αναπηρία;

Δεν έχετε ευθύνη για την διόγκωση του χρέους της χώρας όπου έχουμε γίνει το μαύρο πρόβατο στην Ευρωζώνη; Δεν έχετε βαριές ευθύνες για την κομματικοποίηση των Σωμάτων Ασφαλείας και ολόκληρης της δημόσιας διοίκησης;

Γι' αυτά, φταίνε άλλοι; Δεν έχετε ευθύνη για τα πολλαπλά κρούσματα διαφθοράς στο ανώτατο κυβερνητικό επίπεδο; Για την λεηλασία της δημόσιας περιουσίας; Για τις ωμές σας παρεμβάσεις στην Δικαιοσύνη;

Συγκαλύπτετε και φυγομαχείτε από την αλήθεια των τόσων σκανδάλων, από το Βατοπέδι μέχρι και την SIEMENS. Για όλα αυτά φταίνε κάποιοι κακοί υπάλληλοι; Η διεθνής κρίση; Η Ευρωπαϊκή Ένωση; Ή μήπως το ΠΑΣΟΚ;

Εάν όμως είναι να κρατήσουμε τις καρέκλες μας και να αποδεχτούμε καμιά πρόταση του ΠΑΣΟΚ για την παιδεία, άντε μας λέτε, ας συζητήσουμε τώρα, όλα χαλαρά, ωραία, ανέμελα, έτσι, χωρίς πρόγραμμα.

Και τώρα, σκεφτήκατε, ας γίνουμε φιλολαϊκοί ενόψει εκλογών. Πετάμε παντού ρουσφέτια, προσλήψεις, εξυπηρετήσεις, για να γίνουμε αρεστοί. Και όλα αυτά, τα θεωρείτε σοβαρότητα και υπευθυνότητα; Μετά από πέντε χρόνια, αυτή είναι η υπεύθυνη στάση σας για την παιδεία; Μηδενίζουμε το κοντέρ;

Η σημερινή σας εικόνα είναι απλώς μια άλλη, προεκλογική έκδοση της πολιτικής σας των τελευταίων πέντε ετών. Προχειρότητα, επικοινωνία, δήθεν κατανόηση, ανευθυνότητα με ολίγη συσκεψιοθεραπεία, μια επιφάνεια που κρύβει τη βουλιμία για εξουσία. 

Το κοντέρ όμως το έχει ο Ελληνικός λαός και κρατάει χρόνους. Και μετρά ο χρόνος σας ανάποδα. Ο λαός απαιτεί μια νέα αρχή, μια νέα ευκαιρία, μια νέα αρχή για την Ελλάδα, με υπευθυνότητα και συνέπεια. Μια αρχή, όπου κάθε μας λόγος θα γίνεται πράξη.

Ως κυβέρνηση αύριο, εμείς έχουμε να κάνουμε σοβαρές  τομές στην παιδεία, και όχι μόνον. Και αυτές οι τομές θα γίνουν για τον Ελληνικό λαό, μαζί με τον Ελληνικό λαό, με τους νέους, με τους εκπαιδευτικούς, με τους γονείς. Γι' αυτό χρειαζόμαστε πράγματι την ευρύτερη πολιτική στήριξη, πέρα από την απλή ψήφο στις κάλπες.

Γι' αυτό τον λόγο, εμείς επιδιώκουμε ευρύτερες κοινωνικές συναινέσεις, και σήμερα, και αύριο, όπως και χθες. Δεν παίζουμε με επικοινωνιακούς όρους. Αυτή είναι η διαφορά μας με τη Νέα Δημοκρατία στον τρόπο διακυβέρνησης.

Απαίτησή μας, λοιπόν, είναι να γίνει ο διάλογος με υπευθυνότητα. Ζητάμε το ίδιο από όλους και, προφανώς, αυτό θα περιμένουμε και θα περιμέναμε από εσάς, κύριοι της Νέας Δημοκρατίας.

Καταθέτουμε σήμερα το δικό μας πλαίσιο όρων και προτάσεων, που διασφαλίζουν τη σοβαρότητα ενός διαλόγου. Αυτοί οι όροι είναι εκείνοι που θα μας δεσμεύουν και αύριο, ως κυβέρνηση της χώρας.

Ξεκινώ, ζητώντας από εσάς κάτι απλό, θα έλεγα αυτονόητο, και περιμένω απάντηση από τον ίδιο τον Αρχηγό σας. Λαού θέλοντας, αύριο είναι το ΠΑΣΟΚ κυβέρνηση. Απαντήστε μου σήμερα, δέχεστε στην περίπτωση αυτή να συμμετέχετε ως αξιωματική αντιπολίτευση στο διάλογο που εμείς θα οργανώσουμε, διάλογο για τις μεγάλες αλλαγές στην παιδεία;

Το ζητώ αυτό κύριοι, όχι ρητορικά, διότι σήμερα, που βρίσκεστε  σε δύσκολη θέση, είναι εύκολο να ζητάτε διάλογο για να αποποιηθείτε τις ευθύνες σας. Αύριο, ως αξιωματική αντιπολίτευση, θα τις αναλάβετε τουλάχιστον;

Διότι δύο φορές που σας κάλεσα σε διακομματικό διάλογο, ως υπουργός Παιδείας, το 1988 και το 1994, εσείς το αρνηθήκατε. Εγώ, ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, συμμετείχα προσωπικά στην πρώτη συνεδρίαση του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας επί των δικών σας ημερών και προσωπικά ανέπτυξα στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής τη δική μας πρόταση για την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Για να εισπράξω την πλήρη άρνηση του οποιουδήποτε διαλόγου. Βούληση σοβαρού διαλόγου, ποτέ δεν υπήρξε εκ μέρους σας.

Για το λόγο αυτό ζητώ, για να διασφαλιστεί η ποιότητα και η συνέχεια του διαλόγου, το ΕΣΥΠ να γίνει ανεξάρτητη Αρχή και να υπάρξει και ξεχωριστά Διακομματική Επιτροπή για την Παιδεία, με εκπροσώπους που θα επιλέξουμε όλα τα κόμματα.

Χαίρομαι κ. πρωθυπουργέ που αυτή την πρόταση, που το 1996 έκανα νόμο, για Διακομματική Επιτροπή δηλαδή και την οποία σαμποτάρισε τότε η Νέα Δημοκρατία, έρχεστε τώρα και την υιοθετείτε.

Δεύτερος όρος. Να υπάρξει η πολιτική βούληση για μια ελάχιστη βάση συναίνεσης σε βασικές αρχές. Βασικές αρχές ευνομίας, αξιοκρατίας και δημοκρατικής διαβούλευσης.

Τι εννοώ; Στη χώρα μας, επικρατεί η ανομία. Ναι, καταφέρατε κύριοι της Νέας Δημοκρατίας, να αισθάνεται ο Έλληνας ότι ζει σε μια ζούγκλα, όπου κυριαρχεί το δίκιο του ισχυρού, και όχι το κράτος Δικαίου. Και η ανομία υπάρχει, διότι το κράτος αντί να υπηρετεί τους νόμους, υπηρετεί τις μικροκομματικές προσταγές.

Δεν μπορεί με το «καλημέρα» στην κυβέρνηση να αλλάζετε όλους τους Προϊσταμένους Εκπαίδευσης, με κριτήριο την κομματική τους προσήλωση στη Νέα Δημοκρατία. Δεν μπορείτε να υποβαθμίζετε το εκπαιδευτικό σύστημα, απολυτήρια και πτυχία, με το να κάνετε κομματικές προσλήψεις παντού, σε βάρος της συνταγματικής επιταγής για αξιοκρατία και διαφάνεια.

Μιλάτε για αξιολόγηση στην παιδεία. Μας κοροϊδεύετε; Όταν δεν υπάρχει αξιοκρατία, πώς θα υπάρξει αξιολόγηση; Θα αξιολογούνται τα επιστημονικά ή τα κομματικά προσόντα των εκπαιδευτικών, κύριοι της Νέας Δημοκρατίας;

Δεν μπορούμε να περιμένουμε το σεβασμό του πολίτη, πόσο μάλλον του νέου ανθρώπου, σε ένα διάλογο, εάν η κυβέρνηση δίνει το παράδειγμα της αδιαφάνειας, της συγκάλυψης, της διαφθοράς, της νοθείας ακόμη και σε κορυφαίες ψηφοφορίες για το Σύνταγμα, της επικοινωνιακής αντί της κοινωνικής πολιτικής.

Για το λόγο αυτό δεσμευόμαστε, και δεσμεύομαι προσωπικά απέναντι στη νεολαία της χώρας, η κυβέρνησή μας θα αποτελέσει εγγύηση για την αξιοκρατία, τη διαφάνεια, την αξιολόγηση και την κοινωνική λογοδοσία παντού. Η παιδεία θα αποτελεί παράδειγμα στην εφαρμογή των παραπάνω αρχών.

Τα προβλήματα του τόπου μας δεν μπορεί παρά να λυθούν με δημοκρατικό διάλογο. Δεν θα λυθούν μέσω της βίας, πόσο μάλλον στο χώρο της παιδείας. Ο αυταρχισμός, η προβοκάτσια, τα εξιλαστήρια θύματα, που ψάχνει η κυβέρνηση, και οι αφορισμοί, η μαγκιά, ο τσαμπουκάς, η δήθεν επαναστατική βία, οι καταστροφές της δημόσιας περιουσίας των Ιδρυμάτων δεν χωρούν.

Ας προστατέψουμε την πραγματική έννοια του ασύλου, που είναι η προάσπιση της ελευθερίας του λόγου, της ελευθερίας της έκφρασης, της ελευθερίας της έρευνας. Του σεβασμού τελικά της διαφορετικής άποψης.

Και σ' αυτή την υπόθεση, έχουμε όλοι μας ευθύνη. Πρώτα το κράτος, πρώτα η εκάστοτε κυβέρνηση. Υπεύθυνη είναι βεβαίως και η ίδια η πανεπιστημιακή κοινότητα, όπως και όλες οι φοιτητικές παρατάξεις, μαζί και τα κόμματα.

Προς την κατεύθυνση αυτή, πρέπει να συμβάλουμε όλοι στη συγκρότηση ενός νέου -ή εκ νέου έστω- οργάνου του φοιτητικού Κινήματος, της ΕΦΕΕ, που θα μπορεί να συμβάλει στην πραγματική προστασία του πανεπιστημιακού ασύλου.

Και θεωρώ θετικό ότι αυτή την άποψη σήμερα ενστερνίζεται η συντριπτική πλειοψηφία της νέας γενιάς. Βλέπω ακόμη και ανάμεσα σε αναρχικούς, πράξεις που βάζουν απέναντί τους τη βία. Προχθές, σταμάτησαν οι ίδιοι μια βίαιη ρατσιστική σύγκρουση σε γειτονιά της Αθήνας.

Μια διαφορετική, ανατρεπτική άποψη μπορεί να εκφραστεί μέσα από δημοκρατικές και μη βίαιες πράξεις. Ως δημοκράτης και ως προοδευτικός, είναι  βαθιά η πίστη  μου, ότι ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα. Αυτή η αντίληψη έχει δικαιολογήσει τα χειρότερα εγκλήματα ενάντια στην ανθρωπότητα.

Και αυτό με φέρνει στον τρίτο όρο για τον σοβαρό και υπεύθυνο διάλογο. Το θάρρος της πρότασής μας. Έχουμε διαφορές και μεγάλες, αγαπητοί συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας. Αντί να τις κρύβουμε πίσω από τη λογική της tabula rasa, ένα διάλογο μηδενικής βάσης, ας αναλάβουμε ο καθένας τις ευθύνες μας.

Να κριθούμε από τον Ελληνικό λαό για τις πραγματικές μας πολιτικές και όχι τις μεγαλόστομες διακηρύξεις μας. Εγώ καταθέτω τις προτάσεις μας στα πρακτικά, είναι συγκεκριμένες, κύριοι συνάδελφοι, και όχι αόριστες.

Το ΠΑΣΟΚ δεν παίζει με την παιδεία. Εμείς, σε αντίθεση με την κυβέρνηση, δεν φυγομαχούμε από τα προβλήματα του τόπου. Γι' αυτό και είχα ζητήσει αξιολόγηση του εκπαιδευτικού μας συστήματος από τον ΟΟΣΑ, για να υπάρξει η πιο αντικειμενική τότε βάση, να μιλήσουμε καθαρά και χωρίς προκαταλήψεις με την εκπαιδευτική κοινότητα για όλα τα προβλήματα.

Γι' αυτό καταθέτω εδώ αυτές τις αξιολογήσεις του ΟΟΣΑ, καθώς και τις πρώτες αξιολογήσεις που έγιναν των εκπαιδευτικών μας Ιδρυμάτων, που είναι ουσιαστικές, ακριβώς για να έχουμε την αληθινή εικόνα των πραγματικών προβλημάτων της χώρας μας.

Και δυστυχώς, η παιδεία στη χώρα μας νοσεί. Θα μιλήσω έξω από τα δόντια για τέσσερα βασικά βάρη που πρέπει να αλλάξουν στην παιδεία.

Πρώτον. Δωρεάν παιδεία δεν έχουμε. Το κόστος είναι αβάστακτο για τη μέση και φτωχότερη οικογένεια. Αυτό το ταξικό φίλτρο, θα το ανατρέψουμε, όπως θα ανατρέψουμε και την αντίληψη ότι, η τεχνική παιδεία, είναι για τα παιδιά ενός άλλου Θεού.

Να αποκαταστήσουμε στην πράξη τη δωρεάν παιδεία, την οποία είχε θεσπίσει ο Γεώργιος Παπανδρέου το 1964.

Προβλέπουμε για όσους φοιτητές το χρειάζονται, το κράτος να δίνει άτοκα δάνεια για την κάλυψη των αναγκών στέγης και εστίασης. Τα δάνεια αυτά θα αποπληρώνονται μέσω φορολογίας, όταν και εφόσον πιάσει δουλειά ως απόφοιτος. Το σύστημα αυτό εφαρμόζεται εκτεταμένα στις βόρειες χώρες της Ευρώπης.

Προβλέπουμε να αλλάξουμε τη βαρβαρότητα των εξετάσεων και το φροντιστηριακό κόστος για την οικογένεια. Ο φοιτητής δεν θα αγωνίζεται με το διπλανό του για μια θέση, αλλά θα αγωνίζεται για να φτάσει σε ένα ελάχιστο επίπεδο γνώσεων.

Άρα, κάθε νέος που παίρνει Εθνικό Απολυτήριο, θα μπορεί να εισάγεται σε ΑΕΙ και ΤΕΙ. Θα υπάρχει εγγυημένο ποσό από το κράτος, το οποίο θα κατευθύνεται στο δημόσιο Ίδρυμα που θα τον δέχεται. Έτσι στοχεύουμε στην κατάργηση του κλειστού αριθμού εισακτέων.

Θα εισάγεται όχι σε Τμήμα, αλλά σε Σχολή, για να επιλέγει σε επόμενη φάση την επαγγελματική του κατεύθυνση. Θα έχει όμως και πολλαπλές διόδους στην ανώτατη εκπαίδευση, όπως μέσα από το Ανοιχτό Πανεπιστήμιο. Δεν θα υποχρεώνεται να αποφασίζει το επαγγελματικό του μέλλον στα 15 του χρόνια, αλλά αργότερα, μέσα στο ίδιο το Ίδρυμα.

Δεύτερο βάρος είναι το ίδιο το σχολείο για τα παιδιά. Αντί για χαρά, βιώνουν το βάρος των υπερβολικά πολλών μαθημάτων, το βάρος των βιβλίων, το βάρος των ωρών διαβάσματος, το βάρος των εξετάσεων, το βάρος της ανούσιας αποστήθισης, το βάρος της ισοπέδωσης της προσωπικότητάς τους και των ταλέντων τους, την έλλειψη άσκησης και πολιτισμού.

Γι' αυτό, εμείς προτείνουμε αλλαγή του αναλυτικού προγράμματος, λιγότερα και ουσιαστικότερα μαθήματα, Ολοήμερο Σχολείο -το οποίο εσείς υποβαθμίσατε, κύριοι της Νέας Δημοκρατίας- που θα του εξασφαλίζει πολιτισμό, αθλητισμό, αλλά και την απαραίτητη ενισχυτική διδασκαλία, ώστε όταν φτάσει σπίτι, να μην χρειάζεται να ανοίξει καν την τσάντα του. Και πάλι θα μειωθεί δραστικά το κόστος για τους γονείς.

Τρίτον, παρά το τεράστιο κόστος, το βάρος που σηκώνουν οικογένειες, εκπαιδευτικοί και παιδιά, το αποτέλεσμα είναι πενιχρό. Γι' αυτό προγραμματίζουμε ουσιαστική επιμόρφωση, αντικειμενική αξιολόγηση, αξιοπρεπείς -επιτέλους- μισθούς για τους εκπαιδευτικούς, που καλούνται να πραγματοποιήσουν τις μεγάλες αλλαγές στο σύστημα.

Και τέταρτο πρόβλημα είναι ότι, σήμερα, το σχολείο είναι ξένο προς τις ανάγκες της Ελλάδας, της οικογένειας και του μαθητευόμενου. Είναι ξένο προς τις ανάγκες μιας νέας παγκόσμιας εποχής. Γι' αυτό, θα κάνουμε την Ελλάδα πρωτοπορία, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, στην παιδεία και στον πολιτισμό. Θα κάνουμε την κρίση ευκαιρία.

Για μας, το δημόσιο σχολείο θα είναι το νέο μεγάλο έργο του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος, από το νηπιαγωγείο μέχρι και το Πανεπιστήμιο.

Η πρώτη πρόκληση είναι να αντιμετωπίσουμε τις παγκόσμιες αλλαγές, όπως είναι η κλιματική αλλαγή. Στην εποχή της εναλλακτικής ενέργειας, το πρόγραμμα σπουδών,  από το σχολείο μέχρι τα Πανεπιστήμια και ΤΕΙ, θα το συνδέσουμε με ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης, την «Πράσινη Ανάπτυξη», την οικονομία της γνώσης και της πληροφορίας. Με νέο χωροταξικό σχεδιασμό της ανώτατης εκπαίδευσης, που θα συμβάλλει στη σύνδεση της εκπαιδευτικής διαδικασίας με την περιφερειακή ανάπτυξη.

Θα συνδέει τα όνειρα των νέων με νέα επαγγέλματα, ανταγωνιστική Ελλάδα, ποιοτικά προϊόντα στη γεωργία, τις κατασκευές, την ενέργεια, μέχρι και τον τουρισμό. Θα εξασφαλίζει δημιουργικές και καλοπληρωμένες δουλειές, αντίστοιχες με τα ενδιαφέροντα και τις σπουδές τους.

Δεν θα διαψεύδει τις ελπίδες τους. Η σημερινή κυβέρνηση δεν έχει αναπτυξιακό σχέδιο. Γι' αυτό και η κρίση στην παιδεία βαθαίνει και παροξύνεται.

Η δεύτερη πρόκληση είναι της παγκόσμιας οικονομίας. Ο εργαζόμενος ανταγωνίζεται σε μια παγκόσμια αγορά. Οφείλουμε να είμαστε ικανοί, και συλλογικά και ως άτομα, ως προσωπικότητες, ως επιστήμονες, ως δημιουργοί, ώστε να ανταποκριθούμε στις νέες αυτές απαιτήσεις.

Το κάθε ελληνικό Πανεπιστήμιο -όχι ένα, το κάθε ελληνικό Πανεπιστήμιο- πρέπει να έχει τη διεθνή του διάσταση. Τα μαθήματα για το Εθνικό Απολυτήριο θα είναι τα μισά από τα σημερινά, με έμφαση στα βασικά εφόδια για τον νέο.

Η γλώσσα μας, τα ελληνικά, τα μαθηματικά, η γλώσσα της νέας εποχής, των υπολογιστών, είναι βασικά εφόδια, που πρέπει να έχουν σε υψηλό επίπεδο τα παιδιά, για να βγουν με απαιτήσεις και δυνατότητες στο σύγχρονο ανταγωνιστικό κόσμο.

Απόκτηση πιστοποιητικού επάρκειας στη χρήση του διαδικτύου, και γνώσης ξένης γλώσσας, μέσα από το σχολείο. Και αυτά έχουν ακόμα μεγαλύτερη σημασία σε μια εποχή μετανάστευσης, κινητικότητας πληθυσμών, που κάνει τις κοινωνίες μας πολυπολιτιστικές - μια Τρίτη, μεγάλη πρόκληση. Σ' αυτούς, πρέπει να απαντήσουμε, μέσα από το εκπαιδευτικό μας σύστημα, με τον Ισοκράτη: Έλληνας είναι ο της ελληνικής παιδείας μετέχων.

Τέλος, η πρόκληση της πληροφορικής που αλλάζει άρδην τον τρόπο πρόσβασης στην πληροφορία, τον τρόπο επικοινωνίας και μάθησης των νέων. Είναι απαράδεκτο η Ελλάδα να είναι στην 27^η θέση της Ευρώπης, δηλαδή τελευταία, στις ευρυζωνικές συνδέσεις στα σχολεία. Εμείς βάζουμε στόχο, το 2015, η Ελλάδα να είναι από τις πρώτες στην πληροφορική στην Ευρώπη στα σχολεία. Προγραμματίζουμε τη δωρεάν πρόσβαση και το φορητό υπολογιστή για κάθε μαθητή και φοιτητή.

Κυρίες και κύριοι, όλα αυτά θα κοστίσουν; Για μας, η παιδεία δεν είναι μέρος του δημοσιονομικού μας προβλήματος. Είναι μέρος της λύσης του οικονομικού μας -και όχι μόνο- προβλήματος.

Η επένδυση για μας στον άνθρωπο, είναι η αναγκαία συνθήκη για την αναστροφή της αναπτυξιακής μας κατηφόρας. Με τις αλλαγές που προβλέπουμε, κάθε ευρώ που πάει στην παιδεία, επιστρέφει στο έθνος με τόκο.

Γι' αυτό και επαναλαμβάνω τη δέσμευσή μας :

Το ΠΑΣΟΚ εγγυάται την αύξηση των δαπανών για την παιδεία στο 5% του ΑΕΠ και στο 2% για την έρευνα και την τεχνολογία σε μια τετραετία.

Θα το αποδείξουμε από τον πρώτο κιόλας προϋπολογισμό, με ένα επιπλέον  δις ευρώ για την παιδεία. Θα κόψουμε, αν χρειάζεται, από παντού. Τα λεφτά θα βρεθούν θα εξοικονομηθούν και από άλλες δαπάνες, για να πάνε στην παιδεία. Όχι για να χαθούν σε κάποια αδιαφανή χοάνη, αλλά για να χρηματοδοτήσουν τις μεγάλες αλλαγές και να στηρίξουν τις μεταρρυθμίσεις.

Και κλείνω με ένα παράδειγμα: Πόσο νομίζετε ότι κοστίζουν όλα τα βιβλία που διανέμουμε δωρεάν σε μαθητές και φοιτητές; Τι θα λέγατε, αν μπορούσαμε να χωρέσουμε, όλα αυτά τα βιβλία, σε ένα, που να χωράει μάλιστα στην τσέπη του μαθητή και χίλια ακόμα;

Όλα τα αρχαία κείμενα των Ελλήνων και Λατίνων συγγραφέων, αλλά πολλά και της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας, αγγλικής και γαλλικής λογοτεχνίας, σημειώσεις καθηγητών.

Αυτό το βιβλίο το κρατώ στο χέρι μου. Είναι βιβλίο ηλεκτρονικό. Σε ένα σχολείο, ο μαθητής δεν θα έχει μόνο τα βιβλία του. Μέσα από το Διαδίκτυο θα έχει πρόσβαση σε έναν πλούτο γνώσεων σε παγκόσμιο επίπεδο. Θα είναι η δική του παγκόσμια βιβλιοθήκη. Εάν διαβάζει για γενικές εξετάσεις, θα μπορεί να βρει τον καλύτερο φροντιστή καθηγητή ή και συμμαθητή να τον βοηθήσει «online», διαδικτυακά.

Θα έχει τις ασκήσεις του, θα μπορεί να τον αξιολογεί ο καθηγητής, μέσα από μια κεντρική Αρχή αξιολόγησης ή τοπικά. Εάν οι επίσημες εξετάσεις είναι πολλαπλών επιλογών, θα μπορεί να διανέμονται μέσω ηλεκτρονικού υπολογιστή, άμεσα.

Όταν το σχολείο και ο μαθητής θα  έχει απεριόριστα βιβλία, φίλες και φίλοι, ή αν θέλετε πρόσβαση στην πνευματική περιουσία ολόκληρης της ανθρωπότητας -διότι αυτό θα είναι αύριο το σχολείο- δεν θα του ζητάμε αποστήθιση. Θα είναι τρελό. Θα του ζητάμε κριτική δυνατότητα, να ξέρει να επιλέγει απ' όλες τις πηγές την καλύτερη δυνατή λύση για το πρόβλημά του.

Έτσι, το σχολείο θα μετατραπεί σε κέντρο επεξεργασίας λύσεων, και όχι αναπαραγωγής στείρας πληροφορίας. Το σχολείο θα είναι μαθητοκεντρικό, διότι θα κινείται από τα ενδιαφέροντα, τα ταλέντα, τις εργασίες και πρωτοβουλίες των μαθητών.

Ο καθηγητής θα κάνει πολύ πιο ουσιαστικό έργο, δημιουργικό έργο. Θα καθοδηγεί, μέσα από μια διαλεκτική διαδικασία, τον νέο στην πορεία του για την Ιθάκη. Και το κεντρικό Υπουργείο, μέσω άμεσης επαφής με το Διαδίκτυο, θα έχει πολύ καλύτερη, καθημερινή εικόνα του επιπέδου κάθε μαθητή, των σχολείων και της ύλης.

Το βιβλίο, μέσα σε μια μέρα, θα μπορεί να συμπληρώνεται κεντρικά, ηλεκτρονικά, και να διανέμεται ταυτόχρονα σε όλη την Ελλάδα, ή την υφήλιο.

Κι αν αυτά, κύριοι συνάδελφοι, σας φαντάζουν επιστημονική φαντασία, ρωτήστε έναν νέο της ηλικίας του Αλέξανδρου, που δολοφονήθηκε στα Εξάρχεια, και θα καταλάβετε πόσο κοντά αυτά είναι στη δική τους πραγματικότητα, και πόσο μακριά είναι το σημερινό ελληνικό σχολείο από τα παιδιά. Γι' αυτό αισθάνονται αποξενωμένα.

Κύριοι της κυβέρνησης, δυστυχώς, έχετε αποτύχει παντού. Απαξιώσατε τις πραγματικές δυνατότητες που έχει και η Ελλάδα και ο Ελληνισμός. Βλέπετε, αν ως χώρα πάμε να ζητήσουμε δάνεια -όπως κάνει η κυβέρνηση σήμερα- ζητιανεύοντας, χωρίς σχέδιο, χωρίς πρόγραμμα, προφανώς, θα δυσκολευτούν να μας δώσουν για περισσότερα ρουσφέτια και σπατάλη.

Εάν όμως πάει μια νέα κυβέρνηση να ζητήσει χρηματοδότηση για ένα άλλο σχολείο, μια άλλη, «Πράσινη Ανάπτυξη», μια άλλη λειτουργία του κράτους, αποδοτική, τότε η διαπραγμάτευση θα είναι επιτυχής. Διότι θα ξέρουν ότι η Ελλάδα αποτελεί καλή επένδυση, επένδυση σ' ένα σίγουρο μέλλον.

Αυτή την Ελλάδα εμείς θα εκπροσωπήσουμε αύριο, ως κυβέρνηση. Σας ευχαριστώ.