Βασίλης Φουρτούνης

Παρασκευή 23 Ιανουαρίου 2015

Οι Έλληνες ετοιμάζονται να «τραβήξουν την πρίζα» γράφει η WSJ. Τι λέει για ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ. Χαρακτηρίζει «φωτεινή εξαίρεση» με αστερίσκους το Ποτάμι.
Οι Έλληνες ψηφοφόροι ετοιμάζονται να ρίξουν την ευρωζώνη σε μια ακόμα κρίση εάν οι βουλευτικές κάλπες της Κυριακής φέρουν στην εξουσία ένα αντιευρωπαϊκό κόμμα. Στην πιο αισιόδοξη εκδοχή η κρίση μπορεί να αποτραπεί εάν οι ψηφοφόροι αλλάξουν γνώμη την τελευταία στιγμή. Το μεγαλύτερο πρόβλημα αυτής της καμπάνιας είναι ότι μια νέα κρίση έρχεται στην ευρωζώνη κατά τον αρθρογράφο της Wall Street Journal, Τζότζεφ Στέρνμπεργκ.

O ΣΥΡΙΖΑ
«Ο ΣΥΡΙΖΑ προηγείται στις δημοσκοπήσεις με μια ατζέντα μη ρεαλιστική, για να το θέσω ευγενικά. Η βασική ιδέα του κόμματος είναι ότι η Ευρωζώνη είναι τόσο απεγνωσμένη να κρατήσει την Ελλάδα στο... μαντρί που τελικά οι πιστωτές θα δεχθούν να γίνει διαγραφή χρέους. Επιπλέον πιστεύει πως θα μπορέσει να ''πλάσει'' δισεκατομμύρια ευρώ που χρειάζονται για την αναστροφή της δημοσιονομικής σύσφιξης. Δεν είναι, όμως, σαφές αν οι Έλληνες τον πιστεύουν. Η στήριξη στον ΣΥΡΙΖΑ, περίπου στο 33%, είναι μεγάλη αλλά όχι βαθιά. Τα 3/4 του εκλογικού σώματος θέλει να παραμείνει στο ευρώ. Έτσι αν ο ΣΥΡΙΖΑ ακολουθήσει σκληρή γραμμή με τους πιστωτές τότε απειλεί να πάρει όμηρο κάτι που οι περισσότεροι από τους ψηφοφόρους δεν είναι έτοιμοι να σκοτώσουν.
Υπάρχει, ωστόσο, και αυτό που λέγεται κοινή λογική που κατά τον Στέρνμπεργκ σημαίνει ότι υπάρχει μια ψήφος διαμαρτυρίας προς την κυβέρνηση και λιγότερο μια στήριξη στα πιο ριζοσπαστικά στοιχεία της ατζέντας του ΣΥΡΙΖΑ. Κάτι που θα πρέπει να το θυμάται ο Τσίπρας όταν θα αναλάβει την πρωθυπουργία. «Μόνο που οι πολιτικοί συχνά ξεχνούν με επικίνδυνο τρόπο την πραγματικότητα». Ο Τσίπρας, υπάρχει κίνδυνος να υπερεκτιμήσει τις δυνατότητες που έχει στις διαπραγματεύσεις και έτσι η Ελλάδα μπορεί να καταλήξει κατά λάθος εκτός ευρώ και χωρίς βιώσιμο σχέδιο για το τι θα κάνει μετά.

Η Νέα Δημοκρατία
«Όχι ότι η Νέα Δημοκρατία και ο Αντώνης Σαμαράς βρίσκονται σε καλύτερη κατάσταση. Ο Σαμαράς διατυμπάνιζε ότι η χώρα πέτυχε μικρό πρωτογενές πλεόνασμα και μια διστακτική επιστροφή της οικονομίας στην ανάπτυξη. Και τι έγινε; Αυτό επιτεύχθηκε κυρίως μέσα από βαθιά αστάθεια, με περικοπές μισθών και συντάξεων και σε συνδυασμό με την επιβολή φόρων με απότομο τρόπο. Έτσι τα νοικοκυριά που ήταν λιγότερο τυχερά... έμειναν να κερδίζουν λιγότερα και να πληρώνουν περισσότερα».
Ο Σαμαράς εξαπέλυσε εκστρατεία φόβου λέγοντας πως με τον ΣΥΡΙΖΑ θα χαθεί το ευρώ. Όμως «μπορεί να μην είναι πρόθυμος να φύγει από το ευρώ όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δεν είναι και διατεθειμένος να αναλάβει ευρύτερες μεταρρυθμίσεις που θα εξασφάλιζαν στην Ελλάδα να μείνει σε αυτό», αναφέρει ο Στέρνμπεργκ.
Το φωτεινό σημείο σε αυτές τις εκλογές είναι μόνο το «κόμμα των επαγγελματιών» το Ποτάμι, το οποίο θα μπορούσε να έρθει τρίτο κόμμα και να λειτουργήσει ως ρυθμιστής εάν ο ΣΥΡΙΖΑ κερδίσει τις εκλογές. Το γεγονός ότι το Ποτάμι έχει πολλά πρόσωπα από την κεντροαριστερά θα μπορούσε να του επιτρέψει να ενταχθεί σε μια κυβέρνηση συνασπισμού υπό τον ΣΥΡΙΖΑ και στη συνέχεια να ελπίζει κανείς ότι θα μετριαστούν οι ριζοσπαστικές προτάσεις του ισχυρού αριστερού κόμματος.

Το Ποτάμι
Όμως το Ποτάμι είναι ακόμα ένα κόμμα που μοιάζει περισσότερο με σπίθα παρά με φωτιά. Με ασαφείς εκκλήσεις για ανταγωνισμό και εκφράσεις όπως «ενεργώντας προς το εθνικό συμφέρον», έκανε καλή προεκλογική εκστρατεία, αλλά είναι ένα κόμμα που πρέπει τώρα να πάρει αποφάσεις εντός βουλής. Εντός του Ποταμιού υπάρχουν άνθρωποι που κινούνται σε ένα ευρύ φάσμα (από φιλελεύθεροι έως κεντροαριστεροί), επομένως αναπόφευκτα κάποιοι θα απογοητευτούν.
Το πρόβλημα κατά τον αρθρογράφο είναι ότι ουδείς έχει απάντηση για το πώς το παλαιό σύστημα κατάφερε να εδραιωθεί. Αυτό που έχει μείνει τώρα είναι ένας ιστός ισχυρών συνδικάτων, διογκωμένης γραφειοκρατίας, πολιτικές προσλήψεις και μια ολόκληρη επαγγελματική τάξη που απωθεί όλες τις μεταρρυθμίσεις που στόχο έχει να διατηρήσει την υπάρχουσα κατάσταση.
Το μοιραίο λάθος των Ελλήνων, καταλήγει το άρθρο, είναι ότι το πολιτικό πατρονάρισμα έγινε μέσω ενός ασυνήθιστα μεγάλου δημόσιου τομέα αφήνοντας το σύστημα ευάλωτο σε οξείες δημοσιονομικές κρίσεις. Ο κύριος κίνδυνος είναι ότι αν νικήσει ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε σκόπιμα ή κατά λάθος να τραβήξει την πρίζα μιας προσπάθειας πέντε ετών λόγω της πολιτικής αδυναμίας να μεταρρυθμίσει τον εαυτό του. Το θέμα είναι ότι η Ευρωζώνη έχει μεγαλύτερα προβλήματα από μια κοινοβουλευτική ψηφοφορία σε ένα μικρό κράτος του Αιγαίου.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο της Wall Street Journal στα αγγλικά πατώντας ΕΔΩ