Βασίλης Φουρτούνης

Δευτέρα 12 Ιανουαρίου 2015

Μα, είναι δυνατό να συμβεί αυτό; Φυσικά και είναι δυνατό, όταν ο πάροχος των υπηρεσιών είναι το ΚΤΕΛ Αιτωλοακαρνανίας. Αμφισβήτηση δεν δέχομαι γιατί ο παθών είμαι εγώ ο ίδιος. Αναλυτικά τα γεγονότα έχουν ως εξής.
Τη Δευτέρα 12 Ιανουαρίου 2014, κατά το μεσημέρι, πήρα στο πρακτορείο έκδοσης εισιτηρίων που βρίσκεται Σωκράτους & Αγίου Κωνσταντίνου (ακριβή διεύθυνση δεν θυμάμαι) και ζήτησα να μου εκδώσουν ένα εισιτήριο για να ταξιδέψω το απόγευμα στο Ευηνοχώρι Αιτωλοακαρνανίας. Η υπάλληλος μου είπε τα δρομολόγια και ζήτησα να μου εκδώσει εισιτήριο με το λεωφορεία που θα αναχωρούσε από Κηφισό στις 6 το απόγευμα.
«Θα κατέβω στη γέφυρα», της είπα.
«Κανένα πρόβλημα, μου απάντησε η υπάλληλος.
Το απόγευμα έφτασα στα πρακτορεία του Κηφισού και την ώρα που πήγα να επιβιβαστώ μου ήρθε το πρώτο αστροπελέκι.
«Δεν μπορείτε να ταξιδέψετε με αυτό το εισιτήριο» μου λέει με ύφος αυστηρό ο υπάλληλος.
«Γιατί, παρακαλώ;» ρωτάω εγώ.
«Γιατί απλά το λεωφορείο αυτό δεν κάνει στάση στη γέφυρα Ευηνοχωρίου» μου απάντα.
«Μα, εγώ κύριε, έχω εισιτήριο για το οποίο πλήρωσα και θα πρέπει να ταξιδέψω. Άλλωστε αποσκευές δεν έχω το μόνο που έχει να κάνει ο οδηγός είναι να σταματήσει και να κατέβω», του λέω παρακλητικά.
«Εγώ δεν μπορώ να κάνω τίποτα και μη με ενοχλείτε», μου απαντά.
«Υπάρχει κάποιος υπεύθυνος εδώ», τον ρωτώ, που να μην τον είχα ρωτήσει….
«Μα, τι θες τώρα κύριος; Τράβα ρώτα τον οδηγό κι αν αυτός δεχτεί θα εξοδέψεις» μου λέει με ύφος χιλίων καρδιναλίων!!!
Βρίσκω τον οδηγό και το παρακαλώ, μιας κι έχει γίνει λάθος κι αυτό δεν οφείλεται σε μένα, να δεχτεί να κάνει μια στάση και να μπορέσω να ταξιδέψω.
«Μα, τι λες τώρα άνθρωπέ μου, εγώ έχω να φτάσω απόψε στην Άρτα – τι δουλειά έχει η Άρτα με το Αγρίνιο δεν μπορώ να το καταλάβω – και θα κάθομαι να ασχολούμαι με σένα»!!!» με αποστόμωσε.
«Σε παρακαλώ…»
 «Δεν γίνεται τίποτα!!!»
«Πείτε μου παρακαλώ πού κάνει στάση αυτό το λεωφορείο;»
«Στο Αντίρριο και στην Αγριλιά» μου απαντούν.
«Μπορώ να κατέβω στο Αντίρριο;» τους ρωτώ.
«Ναι, μου απαντά ο αυστηρός ελεγκτής, αλλά θα μου δώσεις το εισιτήριο να το διορθώσουμε».
Μου γράφει πάνω σε αυτό όπως φαίνεται τη λέξη «Αντίρριο» και όταν τον ρωτώ αν θα μου επιστρέψει τη διαφορά τώρα τα είδα όλα. «Αυτά δε γίνονται» μου είπε. «Θέλεις ή δε θέλεις να ταξιδέψεις;» συνέχισε με το ίδιο ύφος.
Φυσικά και ήθελα να ταξιδέψω και το μόνο πού έκανα ήταν να τηλεφωνήσω σε κάποιο γνωστό κου, ώστε να έρθει να με παραλάβει στο Αντίρριο και να με μεταφέρει στο Ευηνοχώρι.
Φτάνοντας στο Αντίρριο έκανα άλλο ένα ολέθριο λάθος. Είχα, ο άθλιος, το θράσος να ζητήσω το όνομα του οδηγού. Αντιλαμβάνεστε ότι εισέπραξα την απόλυτη απαξίωση. Είναι βλέπεις ακριβοθώρητο μυστικό το όνομά του. Φυσικά με αγριοκοίταξε όταν φωτογράφισα τον αριθμό του λεωφορείου.
Στην συνέχεια πήγα στο εκεί πρακτορείο. Ζήτησα από την κυρία (υπάλληλος ή πράκτορας δεν γνωρίζω) να πιστοποιήσει ότι κατέβηκα από το συγκεκριμένο λεωφορείο. Ευγενέστατα και εγκαταλείποντας εξυπηρετούμενο πελάτη, με ρώτησε τι είχε συμβεί. Μου ζήτησε συγγνώμη και μου είπε ευγενέστατα ότι θα κάνει ότι μπορεί για να εξυπηρετηθώ. Την ευχαρίστησα και της ζήτησα στο πίσω μέρος του εισιτηρίου να γράψει ότι παρουσιάστηκα εκεί εκείνη την ώρα.
Μη μου ζητήσετε να σχολιάσω τις δυο διαφορετικές συμπεριφορές, ας το κάνει αυτό ο κ. πρόεδρος του ΚΤΕΛ Αιτωλοακαρνανίας που είναι και αρμόδιος.

Και τώρα στο προκείμενο.
Αξιότιμε, κύριε πρόεδρε του ΚΤΕΛ Αιτωλοακαρνανίας,
1. Εγκρίνετε όλα όσα μου συνέβησαν;
2. Έχετε ή δεν έχετε συνεργασία με το συγκεκριμένο πρακτορείο; (μου είπαν θρασύτατα ότι δεν είναι δικό μας εισιτήριο)
3. Τι θα κάνετε για να αποδείξετε ότι σέβεστε τους πελάτες, όπως οφείλετε;
4. Έχουν ή δεν έχουν οι πελάτες σας δικαιώματα τα οποία εσείς οφείλετε να σέβεστε;
Θα μπορούσα να παραθέσω κι άλλα ερωτηματικά. Δεν θα το κάνω. Δεν αξίζει τον κόπο.
Αναμένω μια απάντηση αποκλειστικά από εσάς και όχι από όλους αυτούς τους ανευθυνοϋπεύθυνους οι οποίοι με ταλαιπώρησαν.