Η ΟλομÝλεια του Συμβουλßου της Επικρατεßας (ΣτΕ) με την υπ' αριθμ. 4741/2014 απüφασÞ της (πρüεδρος ο ΣωτÞρης Ρßζος και εισηγÞτρια η σýμβουλος Επικρατεßας ΕλÝνη Παπαδημητρßου) Ýκρινε αντισυνταγματικÝς οι περικοπÝς των αποδοχþν και των επιδομÜτων που Ýγιναν στους καθηγητÝς των Πανεπιστημßων και γενικüτερα στα μÝλη του Διδακτικοý Ερευνητικοý Προσωπικοý (ΔΕΠ) των ΑνωτÜτων Εκπαιδευτικþν ΙδρυμÜτων.
ΠαρÜλληλα, σýμφωνα με την ΟλομÝλεια, η επßμαχη απüφαση Ýχει εφαρμογÞ για üλους τους Πανεπιστημιακοýς καθηγητÝς, κ.λπ. απü σÞμερα που δημοσιεýθηκε και δεν Ýχει αναδρομικÞ εφαρμογÞ για το σýνολο της πανεπιστημιακÞς κοινüτητας. ΑναδρομικÞ εφαρμογÞ απü 1.8.2012 Ýχει η επßμαχη απüφαση μüνο για τους τρεις καθηγητÝς του Εθνικοý Καποδιστριακοý Πανεπιστημßου Αθηνþν που εßχαν προσφýγει στην Δικαιοσýνη.
Τρßα μÝλη του ΔΕΠ ζητοýσαν με την προσφυγÞ τους να κηρυχθοýν αντισυνταγματικÝς οι μειþσεις που επÝφερε στις αποδοχÝς τους αναδρομικÜ ο νüμος 4093/2012 (Μεσοπρüθεσμο Πλαßσιο ΔημοσιονομικÞς ΣτρατηγικÞς 2013−2016) και η απü 14.11.2012 απüφαση του αναπληρωτÞ υπουργοý Οικονομικþν.
Οι καθηγητÝς υποστÞριζαν üτι οι αποδοχÝς τους μετÜ και τις προηγοýμενες αλλεπÜλληλες μειþσεις (βÜση προγενÝστερων νüμων) δεν επαρκοýν για την Üσκηση των ακαδημαúκþν τους καθηκüντων, οýτε üμως και για να καλýπτουν τα Ýξοδα διαβßωσης τους.
Το ΣΤ' ΤμÞμα του ΣτΕ τον περασμÝνο Αýγουστο απÝρριψε üλους τους ισχυρισμοýς των μελþν ΔΕΠ και παρÝπεμψε για οριστικÞ κρßση την υπüθεση στην ΟλομÝλεια του ΑνωτÜτου Ακυρωτικοý Δικαστηρßου, λüγω της σπουδαιüτητας νομικþν ζητημÜτων που ανÝκυψαν.
Η ΟλομÝλεια του ΣτΕ στη σημερινÞ απüφασÞ της αναφÝρει üτι το νομοθετικü πλαßσιο για τις αναδρομικÝς μειþσεις των αποδοχþν των πανεπιστημιακþν, «αντßκεινται στο Üρθρο 16 του ΣυντÜγματος και την απορρÝουσα απü αυτü αρχÞ της «ιδιαßτερης μισθολογικÞς μεταχεßρισÞς» τους, καθþς και προς τις αρχÝς της αναλογικüτητας και της ισüτητας στα δημüσια βÜρη».
Επßσης, αναφÝρεται στην δικαστικÞ απüφαση:
«Εν üψει της καθιερουμÝνης στο Üρθρο 25 παρÜγραφος 4 του ΣυντÜγματος, αξιþσεως του ΚρÜτους να εκπληρþνουν üλοι οι πολßτες το χρÝος της κοινωνικÞς και εθνικÞς αλληλεγγýης, δεν εßναι επιτρεπτü η επιβÜρυνση, απü τα μÝτρα που λαμβÜνονται προς αντιμετþπιση δυσμενοýς και παρατεταμÝνης οικονομικÞς συγκυρßας, να επιβαρýνει πÜντοτε συγκεκριμÝνες κατηγορßες πολιτþν. Και ναι μεν ο νομοθÝτης δýναται να λαμβÜνει μÝτρα περιστολÞς των δημοσßων δαπανþν εις βÜρος üσων λαμβÜνουν μισθü Þ σýνταξη απü το δημüσιο ταμεßο, λüγω της Üμεσης εφαρμογÞς και αποτελεσματικüτητας των επιβαλλομÝνων μÝτρων για τον περιορισμü του δημοσßου ελλεßμματος, η εξουσßα του, üμως, αυτÞ δεν εßναι απεριüριστη, αλλÜ Ýχει ως üριο τις συνταγματικÝς αρχÝς της αναλογικüτητας, της ισüτητας στην κατανομÞ των δημοσßων βαρþν και του σεβασμοý της ανθρþπινης αξιοπρÝπειας, οι οποßες επιτÜσσουν το βÜρος της δημοσιονομικÞς προσαρμογÞς να κατανÝμεται μεταξý üλων των κατηγοριþν απασχολουμÝνων στο δημüσιο, üσο και στον ιδιωτικü τομÝα, üπως, επßσης, και των ασκοýντων ελευθÝριο επÜγγελμα, δεδομÝνου, μÜλιστα, üτι η βιωσιμüτητα των δημοσßων οικονομικþν εßναι προς üφελος üλων».
|