Βασίλης Φουρτούνης

Κυρικαή 30 Νοεμβρίου 2014

Με την υπογραφή κοινής δήλωσης για τον χριστιανικό διάλογο αλλά και αναφορές στην ανησυχητική κατάσταση που έχει δημιουργηθεί για τους χριστιανούς της Μέσης Ανατολής, ολοκληρώθηκε, πριν από λίγο στο Φανάρι, η ιστορική επίσκεψη του Πάπα Φραγκίσκου.
Στο κοινό ανακοινωθέν -που οι δύο Εκκλησίες και οι δύο προκαθήμενοι είχαν επεξεργαστεί κατά διάρκεια της προετοιμασίας της επίσημης επίσκεψης- τονίζεται η ανάγκη για τη συνέχιση του ενδοχριστιανικού διαλόγου στην παράδοση που έχει ξεκινήσει μετά την άρση σχίσματος, αλλά και για πρώτη φορά τίθενται ευθέως πολιτικά ζητήματα, όπως η επιβίωση των χριστιανών της Μέσης Ανατολής.
Οι χριστιανικές κοινότητες απειλούνται με πλήρη εξαφάνιση, τονίζεται στο ανακοινωθέν, στο οποίο επισημαίνεται: «Δεν είναι δυνατόν να αποδεχτούμε μια Μέση Ανατολή χωρίς χριστιανούς».
Μετά την υπογραφή της κοινής διακήρυξης ακολούθησε γεύμα στο οποίο παρακάθισε και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Εξωτερικών, Ευάγγελος Βενιζέλος. Μετα το πέρας του γεύματος ο Πάπας ολοκλήρωσε την επίσκεψή του και αποχώρησε εν μέσω κωδωνοκρουσιών και ισχυρών μέτρων ασφαλείας.
Νωρίτερα, είχε προηγηθεί πανηγυρική θεία λειτουργία στον ναό του Αγίου Γεωργίου, παρουσία του Πάπα Φραγκίσκου, κατά τη διάρκεια της οποίας το Σύμβολο της Πίστεως ("Πιστεύω") στην αρχική ελληνική εκδοχή του διαβάστηκε από τον άρχοντα του Οικουμενικού Πατριαρχείου κ. Θεόδωρο Αγγελόπουλο.
Η κοινή διακήρυξη που συνυπέγραψαν σήμερα στην Κωνσταντινούπολη ο Πάπας Φραγκίσκος και ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος έχει ως εξής:

Ημείς, ο Πάπας Φραγκίσκος και ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, εκφράζομεν την βαθείαν προς τον Θεόν ευγνωμοσύνην μας δια την δωρεάν της νέας ταύτης συναντήσεώς μας, ηοποία μας παρέχει την δυνατοτητα, παρουσία των μελών της Αγίας και Ιεράς Συνόδου, του κλήρου και των πιστών του Οικουμενικού Πατριαρχείου, να εορτάσωμεν οπό κοινού την εορτην του Αγίου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου και αυταδέλφου του Αποστολου Πέτρου.
Η μνήμη των Αποστολων, οι οποίοι εκήρυξαν την καλήν αγγελίαν του Ευαγγελίου εις τον κόσμον διά του κηρύγματος και της μαρτυρίας του μαρτυρίου των, ενισχύει εντος ημών την επιθυμίαν να συνεχίσωμεν την κοινήν ημών πορείαν προς την υπέρβασιν, εν αγάπη και αληθεία, των εμποδίων, τά οποία μας διαιρούν.
Κατά την ευκαιρίαν της συναντήσεώς μας εις Ιεροσόλυμα τον παρελθόντα Μάϊον, κατά την οποίαν εμνήσθημεν του ιστορικον εναγκαλισμον των αοιδίμων προκατοχων ημών Πάπα Παύλου ΣΤ’ και Οικουμενικού Πατριάρχου Αθηναγόρου, υπεγράψαμεν κοινήν δήλωσιν. Σήμερον, κατά την ευτυχή νέαν ταύτην αδελφικήν ημών συνάντησιν, επιθυμούμεν να επαναβεβαιώσωμεν τας κοινάς ημών προθέσεις και ανησυχίας.
Εκφράζομεν την ειλικρινή και σταθεράν αποφασιστικότητά μας, υπακούοντες εις το θέλημα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, να εντείνωμεν τας προσπαθείας μας διά την προώθησιν της πλήρους ενότητος όλων των Χριστιανών και, υπεράνω όλων, μεταξύ των Καθολικών και των Ορθοδόξων.
Ωσαύτως, προτιθέμεθα να στηρίξωμεν τον θεολογικόν διάλογον, οοποιος ηρχισεν ακριβώς προ τριάκοντα πέντε ετών υπό του Οικουμενικού Πατριάρχου Δημητρίου και του Πάπα Ιωάννου Παύλου Β’ εδώ εις το Φανάριον, και οοποίος ασχολείται κατ’ αυτάς με τα πλέον δύσκολα ζητήματα, τα οποία εσημάδευσαν την ιστορία των διαιρέσεών μας και απαιτούν προσεκτικήν και λεπτομερή μελέτην.
Προς τον σκοπόν αύτον παρέχομεν την διαβεβαίωσιν της διαπύρου προσευχής μας ως Ποιμένων της Εκκλησίας, ζητούντες από τούς πιστούς μας να ενώσουν τας προσευχάς των με τας ιδικάς μας «ινα πάντες εν ωσιν, ινα ο κόσμος πιστεύση» (Ιω. ιζ΄, 21).
Εκφράζομεν την κοινήν ημών ανησυχίαν διά την τρέχουσαν κατάστασιν εις το Ιράκ, την Συρίαν και όλην την Μέσην Ανατολήν. Είμεθα ηνωμένοι εν τη επιθυμία μας διά ειρήνην και σταθερότητα και εις την θέλησιν να προωθήσωμεν την υπέρβασιν των συγκρούσεων διά του διαλόγου και της καταλλαγής. Ενώ αναγνωρίζομεν τας προσπαθείας, αι οποίαι ήδη καταβάλλονται προς προσφοράν βοηθείας εις την περιοχήν, συγχρόνως καλούμεν όλους όσοι έχουν ευθύνην διά τας τύχας των λαών να επιτείνουν την δέσμευσίν των εναντι των κοινοτήτων αι οποίαι υποφέρουν, περιλαμβανομένων και των χριστιανικών, και να τας ενισχύσουν να παραμείνουν εις την χώραν της καταγωγής των. Δεν δυνάμεθα να αποδεχθώμεν μίαν Μέσην Ανατολήν χωρίς Χριστιανούς, οι οποίοι ομολογούν το Όνομα του Ιησού εκεί επί δύο χιλιάδες χρόνια. Πολλοί από τούς αδελφούς και τας αδελφάς μας διώκονται και υπεχρεώθησαν βιαίως να εγκαταλείψουν τας εστίας των.
Φαίνεται ότι ακόμη και ηαξία της ανθρωπίνης ζωής έχει χαθή το ανθρώπινον πρόσωπον δεν υπολογίζεται πλέον και δύναται να θυσιασθή δι' άλλους σκοπούς. Και, το τραγικώτερον, πάντα ταύτα συναντούν την αδιαφορίαν των πολλών.
Όπως μας υπενθυμίζει ο Άγιος Παύλος, «είτε πάσχει έν μέλος, συμπάσχει πάντα τα μέλη, είτε δοξάζεται έν μέλος, συγχαίρει πάντα τα μέλη» (Α’ Κορ. ιβ΄, 26). Τούτο αποτελεί τον νόμον της Χριστιανικής ζωής, και με την έννοιαν αύτην δυνάμεθα να είπωμεν ότι υπάρχει επίσης και ένας οικουμενισμός της οδύνης.
Όπως ακριβώς το αίμα των μαρτύρων υπήρξε το σπέρμα της δυνάμεως και αναπτύξεως της Εκκλησίας, κατά τον ίδιον τρόπον η συμμετοχή εις τας καθημερινάς θλίψεις ημπορεί να αποβήαποτελεσματικόν όργανον ενότητος.
Η τρομερά κατάστασις των χριστιανών και όλων όσοι υποφέρουν εις την Μέσην Ανατολήν καλείόχι μόνον εις συνεχή προσευχήν, αλλά και εις την κατάλληλον ανταπόκρισιν εκ μέρους τής διεθνούς κοινότητος.
Αι σοβαραί προκλήσεις, τας οποίας αντιμετωπίζει ο κόσμος εις την παρούσαν κατάστασιν, απαιτούν την αλληλεγγύην όλων των ανθρώπων καλής θελήσεως, και διά τούτο αναγνωρίζομεν ωσαύτως την σπουδαιότητα της προωθήσεως εποικοδομητικού διαλόγου μετά του Ισλάμ επί τη βάσει αμοιβαίου σεβασμού και φιλίας.
Εμπνεόμενοι από κοινάς αξίας και ενισχυόμενοι από γνήσια αδελφικά αισθήματα, Μουσουλμάνοι και Χριστιανοί καλούνται να εργασθούν από κοινού χάριν της δικαιοσύνης, της ειρήνης και του σεβασμού της αξιοπρεπείας και των δικαιωμάτων κάθε προσώπου, ιδιαιτέρως εις τας περιοχάς εκείνας, όπου άλλοτε ζούσαν επί αιώνας με ειρηνικήν συνύπαρξιν, και ήδη υφίστανται από κοινού την τραγικότητα της φρίκης του πολέμου.
Επί πλέον, ως Χριστιανοί ηγέται, καλούμεν όλους τούς θρησκευτικούς ηγέτας να επιδιώξουν και ενισχύσουν τον διαθρησκειακόν διάλογον και να καταβάλουν κάθε προσπάθειαν διά την οικοδόμησιν ενός πολιτισμού ειρήνης και αλληλεγγύης μεταξύ ανθρώπων και λαών.
Ενθυμούμεθα, επίσης, όλους τούς λαούς, οιοποίοι δοκιμάζονται από τα δεινά του πολέμου. Ιδιαιτέρως προσευχόμεθα δια την ειρήνην εις την Ουκρανίαν, χώραν με αρχαίαν Χριστιανικήν παράδοσιν, και απευθύνομεν έκκλησιν προς όλα τα εμπλεκόμενα μέρη να ακολουθήσουν την οδόν του διαλόγου και του σεβασμού του Διεθνούς Δικαίου προς τον σκοπόν του τερματισμού των συγκρούσεων, οοποίος θα επιτρέψη εις όλους τούς Ουκρανούς να ζήσουν με αρμονίαν.
Η σκέψις μας στρέφεται προς όλους τούς πιστούς των Εκκλησιών μας ανά τον κόσμον, τούς οποίους χαιρετούμεν παραθέτοντες αυτούς εις τον Σωτήρα μας Χριστόν, ώστε να είναι ακάματοι μάρτυρες της αγάπης του Θεού.
Υψώνομεν την διάπυρον προσευχήν μας προς τον Κύριον όπως χαρίση την δωρεάν της ειρήνης εν αγάπη και ενότητι εις όλην την ανθρωπίνην οικογένειαν.
«Αύτος δε ο Κύριος της ειρήνης δώη υμίν την ειρήνην διά παντός εν παντί τρόπω. Ο Κύριος μετά πάντων υμών» (Β’ Θεσσ. γ΄,16).
Εκ Φαναρίου, 30 Νοεμβρίου 2014