«Για πÜρα πολλÜ χρüνια ο τýμβος ΚαστÜ Þταν αφημÝνος στις ορÝξεις των αρχαιοκαπÞλων, γεγονüς που αποδεικνýεται απü τις μεγÜλες καταστροφÝς», επισημαßνει ο ακαδημαúκüς και ομüτιμος καθηγητÞς ΚλασικÞς Αρχαιολογßας στο ΑΠΘ ΜιχÜλης ΤιβÝριος.
Τα νÝα ευρÞματα του τÜφου, üπως το μαρμÜρινο κεφÜλι της Σφßγγας που βρÝθηκε προχθÝς στο δÜπεδο, στο κατþφλι του τρßτου θαλÜμου, οδηγοýν τους αρχαιολüγους στο να διατυπþνουν νÝες εικασßες.
Την ßδια þρα επανÝρχεται η Üποψη üτι ο τρßτος θÜλαμος του τÜφου της Αμφßπολης εßναι και ο ταφικüς. Ο ακαδημαúκüς και ομüτιμος καθηγητÞς ΚλασικÞς Αρχαιολογßας στο ΑΠΘ ΜιχÜλης ΤιβÝριος, μιλþντας στην εφημερßδα «ΕΘΝΟΣ», εκφÝρει τη δικÞ του Üποψη στο μεγÜλο ερþτημα «και τþρα τι; και τþρα ποιος;», δηλþνοντας üτι την απÜντηση θα τη δþσει η ανασκαφικÞ ομÜδα.
«Εßναι βÝβαιο, ωστüσο, üτι το επüμενο που περιμÝνουμε εßναι να βρεθοýμε μπροστÜ στον ταφικü θÜλαμο, εßμαι πεπεισμÝνος κατÜ 95% πως ο τρßτος θÜλαμος εßναι ο τελευταßος. Εκεß πιθανüν να βρεθεß θρüνος αν ο τÜφος εßναι γυναßκας Þ νεκρικü κρεβÜτι Þ μια μαρμÜρινη θÞκη üπου τοποθετοýνταν η χρυσÞ λÜρνακα», αναφÝρει χαρακτηριστικÜ ο κ. ΤιβÝριος.
«Αυτü το τελευταßο θα Þταν ευχÞς Ýργον για την αρχαιολογßα, γενικÜ πÜντως περιμÝνουμε να βροýμε ü,τι συνÞθως υπÜρχει σε μακεδονικοýς τÜφους. Επßσης, θα περιμÝνουμε και αγγεßα που οι τυμβωρýχοι δεν αφαιροýσαν, γιατß δεν εßχαν ιδιαßτερη αξßα γι' αυτοýς», συμπληρþνει.
Τα σενÜρια
Ο κ. ΤιβÝριος, σε συνÝχεια της συνÝντευξÞς του στην εφημερßδα, αναφÝρει üτι «για πÜρα πολλÜ χρüνια ο τýμβος ΚαστÜ Þταν αφημÝνος στις ορÝξεις των αρχαιοκαπÞλων, γεγονüς που αποδεικνýεται απü τις μεγÜλες καταστροφÝς».
«ΜÝχρις εδþ που Ýχει φτÜσει η ανασκαφÞ, η παρουσßα τυμβωρýχων εßναι εντονüτατη, συνεχÞς και αδιÜλειπτη για πολλÜ πολλÜ χρüνια», δÞλωσε και πρüσθεσε: «Δεν χωρÜ αμφιβολßα üτι οι τυμβωρýχοι αποκüλλησαν τα κεφÜλια των Σφιγγþν, τα οποßα Þταν Ýνθετα, üπως και τα φτερÜ τους».
«¸να σενÜριο που μπορþ να σκεφτþ εßναι üτι τα πÞραν μαζß τους γιατß θα τα μετÝφεραν στο σπßτι τους ως διακοσμητικÜ Þ αποτροπαúκÜ αντικεßμενα. Αλλωστε, στο απþτερο παρελθüν οι δεισιδαιμονßες Þταν συνηθισμÝνο κοινωνικü φαινüμενο. Προχωρþντας ωστüσο προς το εσωτερικü, βρÞκαν κÜτι καλýτερο, πιο μεγÜλης αξßας Þ πιο σημαντικü γι' αυτοýς και παρÜτησαν το κεφÜλι. Γι' αυτü βρÝθηκε τüσο μÝσα, ενþ τυμβωρýχοι Ýσπασαν και τη μαρμÜρινη θýρα που Ýχει βρεθεß σε κομμÜτια στον τρßτο θÜλαμο. Ηταν τüσο αποφασισμÝνοι να μπουν και να αρπÜξουν πολýτιμα αντικεßμενα, κυρßως σε χρυσü, που κατÝστρεφαν χωρßς αιδþ ü,τι μποροýσε να σταθεß εμπüδιο στην παρÜνομη δρÜση τους. Για τους τυμβωρýχους το μνημεßο δεν εßχε καμιÜ ιστορικÞ Þ συναισθηματικÞ Þ πολιτιστικÞ αξßα. Ηταν Ýνας χþρος που θα τους απÝφερε κÝρδη, χρυσÜ αντικεßμενα και Üλλα», συνεχßζει, ενþ καταλÞγει λÝγοντας:
«Το γεγονüς üτι διαφορετικÜ αντικεßμενα εντοπßζονται σε διαφορετικÜ επßπεδα μÝσα στο μνημεßο εξηγεßται, κατÜ τους αρχαιολüγους, λüγω του üτι οι τυμβωρýχοι Ýδρασαν σε πολλÝς χρονικÝς περιüδους. Εμπαιναν, Ýπαιρναν και Ýφευγαν. Ηταν Ýνας χþρος ανοιχτüς που εßχε χþματα, γÝμιζε και Üλλα και η επιχωμÜτωση συνεχιζüταν σε διαφορετικÝς χρονικÝς περιüδους».
|