Βασίλης Φουρτούνης

Τρίτη 07 Οκτωβρίου 2014

Δεν πέρασαν παρά λίγες ώρες μετά την ολοκλήρωση του συνεδρίου της ΔΗΜΑΡ, στο οποίο ο Φώτης Κουβέλης «έδειξε» ΣΥΡΙΖΑ για την συνέχεια, η εσωκομματική αντιπολίτευση στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης επανέρχεται.
Με άρθρο της στην ιστοσελίδα iskra.gr,  πού που εκφράζει τις απόψεις της Αριστερής Πλατφόρμας του Παναγιώτη Λαφαζάνη, και με τίτλο «Συνέδριο ΔΗΜΑΡ: Αμετανόητη η ΔΗΜΑΡ για τη μνημονιακή κυβερνητική της θητεία» το μέλος της ΠΓ και της ΚΠΕ Σόφη Παπαδόγιαννη εξαπολύσει μύδρους εναντίον της ΔΗΜΑΡ και αναρωτιέται πώς θα μπορούσε ο ΣΥΡΙΖΑ να συνεργαστεί με το κόμμα της Αγίου Κωνσταντίνου.
Είναι χαρακτηριστική η αναφορά της: «...είναι απορίας άξιον πώς εντός του ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει η άποψη πολιτικού ανοίγματος προς την ΔΗΜΑΡ, όταν άλλοι χώροι, πολιτικά συγγενείς της ΔΗΜΑΡ, όπως το Ποτάμι την απαξιώνουν και για λόγους "αξιοπιστίας" τους αρνούνται ακόμη και το διάλογο μαζί της».

Ολόκληρο το άρθρο της κυρίας Παπαδόγιαννη έχει ως εξής:
Το ελάχιστο που ανέμενε κανείς από το συνέδριο της ΔΗΜΑΡ ήταν μια ειλικρινή αυτοκριτική για το πολιτικό ανοσιούργημα της συμμετοχής της σε μνημονιακή κυβέρνηση.
Αντί όμως αυτοκριτικής, ο πρόεδρος του κόμματος, Φ. Κουβέληςυπερασπίστηκε τη συνολική πολιτική διαδρομή και τις επιλογές της ΔΗΜΑΡ. Εξήρε μάλιστα τη «στάση εθνικής ευθύνης», που κράτησε «…όταν πολλοί φλέρταραν με τον λαϊκισμό κάθε απόχρωσης…..» και «…. η χώρα κινδύνευε να βγει εκτός ευρωζώνης,ακυρώνοντας μια μεγάλη ιστορική κατάκτηση», (βλ. εισηγητική ομιλία Φ. Κουβέλη στο συνέδριο ΔΗΜΑΡ).
Είναι πράγματι θλιβερό ένα κόμμα που αυτοχαρακτηρίζεται αριστερό να χρησιμοποιεί ακριβώς τα ίδια επιχειρήματα, την ίδια κινδυνολογία με αυτήν της Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ για να αιτιολογήσει την καθυπόταξη της χώρας με μνημόνια στην τρόικα.
Το συνέδριο της ΔΗΜΑΡ έδειξε ότι ο χώρος δεν έχει ακόμη καταλάβει γιατί ο κόσμος της έχει γυρίσει την πλάτη. Δεν είναι σε θέση ούτε τα αυταπόδεικτα συμπεράσματα να βγάλει από τη μέχρι τώρα πορεία του, να επανεξετάσει σε βάθος τις επιλογές του και να επανατοποθετηθεί πολιτικά.
Αν και πλέον η ΔΗΜΑΡ εμφανίζεται ως, δήθεν, αντιμνημονιακή δύναμη, αν και έχει εγκαταλείψει τους παλιούς κυβερνητικούς της εταίρους και αναζητά νέους,- στην Αριστερά αυτή τη φορά-, εντούτοις συνεχίζει να κινείται στην ίδια κεντροαριστερή πολιτική τροχιά, δογματικά προσκολλημένη στις διαχειριστικές του μνημονιακού – τροϊκανού πλαισίου θέσεις της.
«Η προοδευτική πολιτική δεν μπορεί να παραβλέπει τις αντικειμενικές παραμέτρους, όπως για παράδειγμα τις υποχρεώσεις της χώρας έναντι πιστωτριών χωρών και την υπαρκτή δημοσιονομική στενότητα», επομένως οι «λύσεις (δεν μπορούν παρά να κινούνται) εντός των περιορισμών που κάθε φορά θα υφίστανται», τόνισε ο πρόεδρος του κόμματος, οριοθετώντας με σαφήνεια «το κόμμα της λογικής» εντός τους νεοφιλελεύθερου συστημικού πλαισίου. Μετά από 4 χρόνια μνημονιακής καταστροφής η ΔΗΜΑΡ δεν αμφισβητεί στο ελάχιστο τις τροϊκανές πολιτικές λιτότητας και εσωτερικής υποτίμησης που διαλύουν κυριολεκτικά την οικονομία ή την κοινωνία. Αντιθέτως, συνεχίζει να τις νομιμοποιεί.
Με αυτό το πολιτικό – προγραμματικό οπλοστάσιο προσέρχεται η ΔΗΜΑΡ στον διάλογο για τη συγκρότηση «προοδευτικού» μπλοκ εξουσίας, ενώ η υποτιθέμενη πολιτική στροφή είναι προφανές ότι εκκινεί από ιδιοτελή κομματική αφετηρία.
Μετά την πολιτική και εκλογική συντριβή και το ναυάγιο του εγχειρήματος ανασυγκρότησης της κεντροαριστεράς, η συνεργασία ή η ένταξη κεντρικών στελεχών στο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει να είναι μονόδρομος για την επιβίωση του χώρου. Άλλωστε η διαφαινόμενη κυβερνητική προοπτική του ΣΥΡΙΖΑ τον έχει καταστήσει πόλο έλξης για διάφορες «σοσιαλδημοκρατικές» ομάδες και πρόσωπα με μνημονιακές περγαμηνές, που εγκαταλείπουν το βυθιζόμενο καράβι, για να διασωθούν οι ίδιοι και να συνεχίζουν να νέμονται την εξουσία.
Ουδείς, όμως, και πολύ περισσότερο η Αριστερά δεν επιτρέπεται να επαναφέρει στην πολιτική επιφάνεια όσους η λαϊκή ετυμηγορία τιμώρησε με περιθωριοποίηση για τη μνημονιακή τους πορεία.
Και είναι απορίας άξιον πώς εντός του ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει η άποψη πολιτικού ανοίγματος προς την ΔΗΜΑΡ, όταν άλλοι χώροι, πολιτικά συγγενείς της ΔΗΜΑΡ, όπως το Ποτάμι την απαξιώνουν και για λόγους «αξιοπιστίας» τους αρνούνται ακόμη και το διάλογο μαζί της.
Είναι βέβαιο ότι ενδεχόμενη συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με τη ΔΗΜΑΡ και διάφορους άλλους «μεταμεληθέντες» μνημονιακούς θα είχε ολέθρια αποτελέσματα για τον ίδιο και την φερεγγυότητά του, αλλά κυρίως για τον τόπο, που έχει ανάγκη ριζοσπαστικές λύσεις για να σταθεί ξανά όρθιος στα πόδια του. Διότι, τέτοιου είδους συμμαχίες όχι μόνο δεν ενισχύουν ένα γνήσια αντιμνημονιακό – προοδευτικό σχέδιο, αλλά αντιθέτως το υπονομεύουν. Θα καταστήσουν ευάλωτη στις πιέσεις και στους εκβιασμούς του εγχώριου και ευρωενωσιακού κατεστημένου μια κυβέρνηση που αγωνίζεται να προχωρήσει με συνέπεια ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα, με σοσιαλιστικό ορίζοντα.
Το χειρότερο που θα μπορούσε να συμβεί σε μια αριστερή κυβέρνηση είναι σε στιγμές κρίσιμων για την πορεία της χώρας αποφάσεων οι πιέσεις για αναδίπλωση και συστημική προσαρμογή να μην προέρχονται μόνο από τα έξω, αλλά και εκ των έσω, από σύμμαχες δυνάμεις της «λογικής και του ρεαλισμού».
Αντί, επομένως, ο ΣΥΡΙΖΑ να αναζητεί πολιτικούς συμμάχους σε χώρους που δεν υπάρχουν σύμμαχοι, πρέπει να ανακαλύψει εκ νέου το κοινωνικό και κινηματικό πεδίο, που είναι προνομιακό για αυτόν.
Σε αυτό το πεδίο, με αμετάθετο προσανατολισμό τη συνεργασία με τις αριστερές δυνάμεις, με ενίσχυση του ριζοσπαστικού λόγου και της αγωνιστικής του στάσης, μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να κερδίσει τη μάχη του κοινωνικού συσχετισμού. Μπορεί, επιπλέον, να συναντήσει αξιόπιστους, μάχιμους πολιτικούς συμμάχους, που ριζοσπαστικοποιούνται γνήσια, κινούνται προς την αριστερά και δίνουν εχέγγυα ότι θα υπηρετήσουν αταλάντευτα την υπόθεση της πολιτικής και κοινωνικής αλλαγής στον τόπο.