Το κρυφό σχέδιο διάσωσης της Ελλάδας το 2010 και γιατί ναυάγησε

Το κρυφό σχέδιο διάσωσης της Ελλάδας το 2010 και γιατί ναυάγησε
Βασίλης Φουρτούνης	Δευτέρα 06 Οκτωβρίου 2014
Το γαλλογερμανικό σχέδιο για τη στήριξη της Ελλάδας πριν από τον αποκλεισμό της από τις αγορές και τις αιτίες του ναυαγίου αποκαλύπτει σε συνέντευξή του ο πρώην κεντρικός τραπεζίτης της Γερμανίας, Γιόζεφ Ακερμαν. Σε συνέντευξή του στο «Βήμα της Κυριακής» ο πρώην επικεφαλής της Deutsche Bank μιλάει για όλο το παρασκήνιο και το πως οι εταίροι δεν κατάφεραν να θέσουν σε εφαρμογή ένα πρόγραμμα στήριξης της Ελλάδας. Ο κ. Ακερμαν επιβεβαίωσε ότι, το 2010, όταν τα spreads των ελληνικών ομολόγων ήταν σε βιώσιμα επίπεδα είχε προτείνει ένα σχέδιο στήριξης με στόχο να δώσει πολύτιμο χρόνο στην ελληνική οικονομία να αντιμετωπίσει τα προβλήματά της, αλλά εκείνο δεν προχώρησε εξαιτίας της γερμανικής υποχώρησης. Απαντώντας σε σχετική ερώτηση ο πρώην κεντρικός τραπεζίτης της Γερμανίας τονίζει ότι είχε παρουσιάσει τον Φεβρουάριο του 2010 στην Αθήνα στον τότε πρωθυπουργό, Γιώργο Παπανδρέου, το σχέδιο που προέβλεπε δανειακή στήριξη πολλών δισεκατομμυρίων με εμπλοκή της Deutsche Bank. «Το σχέδιο αυτό είχε ως στόχο να κερδίσει πολύτιμο χρόνο για την Ελλάδα και να απαλύνει την κρίση του δημόσιου χρέους, όχι να την αποτρέψει εντελώς. Για την υλοποίησή του προέβλεπε στήριξη από τη γερμανική και τη γαλλική κυβέρνηση. Ωστόσο, καθώς οι διασώσεις τραπεζών (bail-out) ήταν ακόμη νωπές στο μυαλό των φορολογούμενων, μπροστά στις επερχόμενες σημαντικές εκλογές στη Γερμανία, το Βερολίνο εμφανίστηκε απρόθυμο να συμμετάσχει» σημείωσε χαρακτηριστικά. Ο κ. Ακερμαν εκτιμά ακόμη ότι «η ευρωζώνη ήταν απροετοίμαστη όταν την έπληξε η κρίση. Τα θεσμικά της όργανα απλώς δεν ήταν επαρκή. Πολλά όμως έχουν βελτιωθεί από τότε. Για παράδειγμα, με τον ESM έχουμε τώρα έναν μηχανισμό χρηματοδότησης έκτακτης ανάγκης, έχουμε πανευρωπαϊκή εποπτεία των τραπεζών και έχουμε τα πρώτα βήματα προς την κατεύθυνση θέσπισης πανευρωπαϊκών κανόνων για την εξυγίανση των τραπεζών και τη δημιουργία ενός αντίστοιχου μηχανισμού χρηματοδότησης. Αλλά αυτά δεν επαρκούν μεσοπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα. Χρειαζόμαστε μια περαιτέρω ολοκληρωμένη Ευρώπη που θα βασίζεται σε κοινά θεσμικά όργανα».

Το κρυφό σχέδιο διάσωσης της Ελλάδας το 2010 και γιατί ναυάγησε

Βασίλης Φουρτούνης

Δευτέρα 06 Οκτωβρίου 2014

Το γαλλογερμανικό σχέδιο για τη στήριξη της Ελλάδας πριν από τον αποκλεισμό της από τις αγορές και τις αιτίες του ναυαγίου αποκαλύπτει σε συνέντευξή του ο πρώην κεντρικός τραπεζίτης της Γερμανίας, Γιόζεφ Ακερμαν.
Σε συνέντευξή του στο «Βήμα της Κυριακής» ο πρώην επικεφαλής της Deutsche Bank μιλάει για όλο το παρασκήνιο και το πως οι εταίροι δεν κατάφεραν να θέσουν σε εφαρμογή ένα πρόγραμμα στήριξης της Ελλάδας.
Ο κ. Ακερμαν επιβεβαίωσε ότι, το 2010, όταν τα spreads των ελληνικών ομολόγων ήταν σε βιώσιμα επίπεδα είχε προτείνει ένα σχέδιο στήριξης με στόχο να δώσει πολύτιμο χρόνο στην ελληνική οικονομία να αντιμετωπίσει τα προβλήματά της, αλλά εκείνο δεν προχώρησε εξαιτίας της γερμανικής υποχώρησης.
Απαντώντας σε σχετική ερώτηση ο πρώην κεντρικός τραπεζίτης της Γερμανίας τονίζει ότι είχε παρουσιάσει τον Φεβρουάριο του 2010 στην Αθήνα στον τότε πρωθυπουργό, Γιώργο Παπανδρέου, το σχέδιο που προέβλεπε δανειακή στήριξη πολλών δισεκατομμυρίων με εμπλοκή της Deutsche Bank.
«Το σχέδιο αυτό είχε ως στόχο να κερδίσει πολύτιμο χρόνο για την Ελλάδα και να απαλύνει την κρίση του δημόσιου χρέους, όχι να την αποτρέψει εντελώς. Για την υλοποίησή του προέβλεπε στήριξη από τη γερμανική και τη γαλλική κυβέρνηση. Ωστόσο, καθώς οι διασώσεις τραπεζών (bail-out) ήταν ακόμη νωπές στο μυαλό των φορολογούμενων, μπροστά στις επερχόμενες σημαντικές εκλογές στη Γερμανία, το Βερολίνο εμφανίστηκε απρόθυμο να συμμετάσχει» σημείωσε χαρακτηριστικά.
Ο κ. Ακερμαν εκτιμά ακόμη ότι «η ευρωζώνη ήταν απροετοίμαστη όταν την έπληξε η κρίση. Τα θεσμικά της όργανα απλώς δεν ήταν επαρκή. Πολλά όμως έχουν βελτιωθεί από τότε. Για παράδειγμα, με τον ESM έχουμε τώρα έναν μηχανισμό χρηματοδότησης έκτακτης ανάγκης, έχουμε πανευρωπαϊκή εποπτεία των τραπεζών και έχουμε τα πρώτα βήματα προς την κατεύθυνση θέσπισης πανευρωπαϊκών κανόνων για την εξυγίανση των τραπεζών και τη δημιουργία ενός αντίστοιχου μηχανισμού χρηματοδότησης. Αλλά αυτά δεν επαρκούν μεσοπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα. Χρειαζόμαστε μια περαιτέρω ολοκληρωμένη Ευρώπη που θα βασίζεται σε κοινά θεσμικά όργανα».