"Φρένο" στην καταπάτηση δημοσίων εκτάσεων από το ΣτΕ

Φρένο στην καταπάτηση δημοσίων εκτάσεων από το ΣτΕ
Βασίλης Φουρτούνης, δάσκαλος	Δευτέρα 10 Φεβρουαρίου 2014
Η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας, με την υπ' αριθμ. 621/2012 απόφασή της, έκρινε ως αντισυνταγματική τη διάταξη του άρθρου 5 του νόμου 3147/2003 που ρυθμίζει θέματα αγροτικής γης και προβλέπει την παραχώρηση της κυριότητας των δημοσιών εποικιστικών εκτάσεων, που έχουν καταληφθεί αυθαίρετα επί μια δεκαετία με την γνωστή μέθοδο της καλλιέργειας. Υπενθυμίζεται ότι το άρθρο 5 του νόμου 3147/2003 προβλέπει ότι αυθαίρετοι κάτοχοι δημόσιας κοινόχρηστης εποικιστικής έκτασης, η οποία δεν έχει την μορφή δάσους ή δασικής έκτασης, ή δεν έχει κηρυχτεί αναδασωτέα, μπορούν να υποβάλλουν στο υπουργείο Γεωργίας αίτηση για την εξαγορά της έκτασης, εφόσον την καλλιεργούν συστηματικά με αμπέλια, ελιές ή οπωροφόρα δένδρα, τα οποία πρέπει να έχουν ηλικία δέκα ετών μέχρι την έναρξη του επίμαχου νόμου ή να έχουν οικοδομήσει κτίσματα τουλάχιστον μια δεκαετία. Σύμφωνα με το εν λόγω νομοθετικό πλαίσιο, η εξαγορά γίνεται σύμφωνα με την αντικειμενική αξία της έκτασης, ή σύμφωνα με την αγοραία αξία της, ενώ αν ο «κάτοχος» της δημόσιας έκτασης έχει ανεγείρει και κτίσμα ή κατέχει την επίμαχη έκταση προς 25ετίας, τότε το τίμημα της εξαγοράς μειώνεται κατά 20%. Αναλυτικότερα, η Ολομέλεια του ΣτΕ έκρινε ότι το άρθρο 5 του νόμου 3147/2003 είναι αντίθετο στις συνταγματικές αρχές του κράτους δικαίου και της ισότητας των πολιτών έναντι του νόμου. Παράλληλα, η επίμαχη νομοθετική ρύθμιση, σύμφωνα με τους δικαστές, «πάσχει» κατά το σκέλος εκείνο που αφορά την παραχώρηση εκτάσεων που έχουν καλλιεργηθεί συστηματικώς επί δεκαετία. Και αυτό γιατί για την παραχώρηση «προβλέπεται απλώς η καταβολή τμήματος χωρίς να επιβάλλονται όροι και προϋποθέσεις, οι οποίες θα διασφαλίσουν την εξυπηρέτηση του σκοπού του δημοσίου συμφέροντος και ως εκ τούτου θα καθιστούσαν συνταγματικώς ανεκτή την πρόβλεψη περί παραχωρήσεως των καλλιεργούμενων εκτάσεων αυθαιρέτως κατέχοντες, όπως είναι η επιβολή της υποχρεώσεως να παραμείνουν καλλιεργούμενες στο διηνεκές ή τουλάχιστον επί χρονικό διάστημα επαρκές».

Φρένο στην καταπάτηση δημοσίων εκτάσεων από το ΣτΕ

Βασίλης Φουρτούνης, δάσκαλος

Δευτέρα 10 Φεβρουαρίου 2014

Φρένο στην καταπάτηση δημοσίων εκτάσεων από το ΣτΕ Η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας, με την υπ' αριθμ. 621/2012 απόφασή της, έκρινε ως αντισυνταγματική τη διάταξη του άρθρου 5 του νόμου 3147/2003 που ρυθμίζει θέματα αγροτικής γης και προβλέπει την παραχώρηση της κυριότητας των δημοσιών εποικιστικών εκτάσεων, που έχουν καταληφθεί αυθαίρετα επί μια δεκαετία με την γνωστή μέθοδο της καλλιέργειας.

Υπενθυμίζεται ότι το άρθρο 5 του νόμου 3147/2003 προβλέπει ότι αυθαίρετοι κάτοχοι δημόσιας κοινόχρηστης εποικιστικής έκτασης, η οποία δεν έχει την μορφή δάσους ή δασικής έκτασης, ή δεν έχει κηρυχτεί αναδασωτέα, μπορούν να υποβάλλουν στο υπουργείο Γεωργίας αίτηση για την εξαγορά της έκτασης, εφόσον την καλλιεργούν συστηματικά με αμπέλια, ελιές ή οπωροφόρα δένδρα, τα οποία πρέπει να έχουν ηλικία δέκα ετών μέχρι την έναρξη του επίμαχου νόμου ή να έχουν οικοδομήσει κτίσματα τουλάχιστον μια δεκαετία.

Σύμφωνα με το εν λόγω νομοθετικό πλαίσιο, η εξαγορά γίνεται σύμφωνα με την αντικειμενική αξία της έκτασης, ή σύμφωνα με την αγοραία αξία της, ενώ αν ο «κάτοχος» της δημόσιας έκτασης έχει ανεγείρει και κτίσμα ή κατέχει την επίμαχη έκταση προς 25ετίας, τότε το τίμημα της εξαγοράς μειώνεται κατά 20%.

Αναλυτικότερα, η Ολομέλεια του ΣτΕ έκρινε ότι το άρθρο 5 του νόμου 3147/2003 είναι αντίθετο στις συνταγματικές αρχές του κράτους δικαίου και της ισότητας των πολιτών έναντι του νόμου.

Παράλληλα, η επίμαχη νομοθετική ρύθμιση, σύμφωνα με τους δικαστές, «πάσχει» κατά το σκέλος εκείνο που αφορά την παραχώρηση εκτάσεων που έχουν καλλιεργηθεί συστηματικώς επί δεκαετία.

Και αυτό γιατί για την παραχώρηση «προβλέπεται απλώς η καταβολή τμήματος χωρίς να επιβάλλονται όροι και προϋποθέσεις, οι οποίες θα διασφαλίσουν την εξυπηρέτηση του σκοπού του δημοσίου συμφέροντος και ως εκ τούτου θα καθιστούσαν συνταγματικώς ανεκτή την πρόβλεψη περί παραχωρήσεως των καλλιεργούμενων εκτάσεων αυθαιρέτως κατέχοντες, όπως είναι η επιβολή της υποχρεώσεως να παραμείνουν καλλιεργούμενες στο διηνεκές ή τουλάχιστον επί χρονικό διάστημα επαρκές».