Ôï öÜíôáóìá ôçò éóüôçôáò êáé ç áîéïëüãçóç
του Νßκου ΔÞμου
Ôñßôç 28 Éáíïõáñßïõ 2014
Η ΓαλλικÞ ΕπανÜσταση θÝσπισε τρεις αξßες: Ελευθερßα, Ισüτητα, Αδελφοσýνη. Απü τüτε η ΔεξιÜ επικαλεßται την ελευθερßα και η ΑριστερÜ την ισüτητα. (Κανεßς, δυστυχþς, δεν ασχολεßται με την αδελφοσýνη).
Το τραγικü εßναι πως οι δýο πρþτες αξßες αποδεßχθηκαν αντßθετες. ¼σα καθεστþτα προσπÜθησαν να πετýχουν την ισüτητα, κατÜργησαν την ελευθερßα. ¶ρα την δημιουργικüτητα. ΚÜθε εßδους: καλλιτεχνικÞ, επιστημονικÞ, επιχειρηματικÞ. ΠρÜγμα που τελικÜ οδÞγησε στην κατÜρρευση του Υπαρκτοý. (Στην φωτογραφßα: υπολεßμματα του Τεßχους).
Η επιχειρηματικÞ δημιουργικüτητα παρÜγει πλοýτο, αλλÜ μαζß και ανισüτητα. Απü κει και πÝρα, αρκετÜ κρÜτη (π.χ. Δανßα, Σουηδßα) κατÜφεραν να πετýχουν αναδιανομÞ εισοδÞματος τÝτοια, που να γßνει η κοινωνßα τους πιο δßκαια. Γιατß ο μüνος τρüπος να ισορροπÞσουν Ελευθερßα και Ισüτητα εßναι μßα τÝταρτη αξßα, ßσως η πιο σημαντικÞ: Η Δικαιοσýνη.
Το φÜντασμα της Ισüτητας εξακολουθεß να στοιχειþνει την ΑριστερÜ. ¸τσι, η δικÞ μας, απορρßπτει την αξιολüγηση στο Δημüσιο, επειδÞ πιστεýει πως üλοι οι Üνθρωποι εßναι ßσοι. ΔιαβÜζω στο http://aristeroblog.gr/
«Τα λογικοφανÞ υπερασπιστικÜ επιχειρÞματα (υπÝρ της αξιολüγησης) βασßζονται ισχυρÜ στην κυρßαρχη επιβεβλημÝνη αντßληψη üτι ''δεν εßναι οι Üνθρωποι ßσοι Þ το ßδιο ικανοß’’, (Þ το ßδιο εργατικοß – θα πρüσθετα εγþ) η οποßα παρουσιÜζεται να Ýχει ισχý φυσικοý βιολογικοý νüμου». Και παρακÜτω:
«Οι απüψεις που υποστηρßζουν τη φυσικÞ ανισüτητα των ανθρþπων (κοινωνικüς δαρβινισμüς), αποτελοýν απολογητικÞ της κοινωνικÞς ανισüτητας, ενþ αυτÝς που υποστηρßζουν την εκ φýσεως ισüτητα οδηγοýνται στη θεþρηση της κοινωνικÞς ανισüτητας ως παραβßαση και στρÝβλωση της ανθρþπινης φýσης».
¿στε λοιπüν η ανισüτητα εßναι στρÝβλωση της ανθρþπινης φýσης; Και ο Δαρβßνος κÜτι σαν νεοφιλελεýθερος: εξÝλιξη με φυσικÞ επιλογÞ (η «αξιολüγηση» της φýσης) ανταγωνισμüς, επιβßωση των ισχυρüτερων.
ΕπειδÞ δεν θÝλουμε η κοινωνßα να εßναι ζοýγκλα, χρειÜζεται προστασßα στον αδýναμο, και ισüτητα üλων απÝναντι στο νüμο και στις ευκαιρßες. ΑλλÜ πþς να γßνει– οι Üνθρωποι δεν εßναι ßσοι στις ικανüτητες, οýτε στο ταλÝντο, οýτε στον δυναμισμü. Απü την στιγμÞ που δεν το δÝχεσαι αυτü, θεσπßζεις την ισüτητα προς τα κÜτω. Με Üλλα λüγια την ισοπÝδωση – και Üρα την απαξßωση κÜθε ατομικÞς αξßας και δημιουργßας.
Και καταλÞγεις να μπλÝκεις την ισοπÝδωση με την δημοκρατßα και να φτÜνεις στο εξÞς τραγικü συμπÝρασμα: «Ο αγþνας ενÜντια στην ‘‘αξιολüγηση’’ [….] εßναι πÜλη για ελευθερßα, δημοκρατßα και διεκδßκηση ανοιχτþν οριζüντων για üλους, κüντρα σε Ýνα βαθý σκοταδισμü, ο οποßος εδραιοýμενος στην κρατικÞ διοßκηση και ειδικÜ την εκπαßδευση, στοχεýει να δηλητηριÜσει βαθειÜ το κοινωνικü σþμα».
Καμßα αξιολüγηση. Καμßα επιλογÞ. Καμßα αξιοκρατßα. ¼λοι ßσοι. ¼λοι κÜτω.
Μüνο που η φυσικÞ επιλογÞ εκδικεßται. ΚÜποιοι γßνονται «πιο ßσοι απü τους Üλλους». ¼χι λüγω ικανüτητας – αλλÜ πυγμÞς. Και χÜνονται μαζß ελευθερßα, ισüτητα και δικαιοσýνη.