Βασίλης Φουρτούνης, δάσκαλος

Κυριακή 22 Δεκεμβρίου 2013

Η ειδική συλλογική σύμβαση για τους συνδικαλιστές πάνω στην οποία «πάτησε» ο Δ. Τσουκαλάς για να εισπράξει το εφάπαξ των 830.000 ευρώ.

Ειδικά προνόμια που ισχύουν για τους συνδικαλιστές, αλλά, όπως φαίνεται, λίγοι και τυχεροί μπορούν να τα αξιοποιήσουν και με το παραπάνω, κρύβονται πίσω από την ερώτηση του «ενός εκατομμυρίου ευρώ», για την ακρίβεια των 830.000 ευρώ που εισέπραξε νομίμως κατά τα άλλα ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Τσουκαλάς κατά τη συνταξιοδότησή του ως τραπεζικού υπαλλήλου από την ολλανδικών συμφερόντων τράπεζα ABN-AMRO.

Στην περίπτωση του βουλευτή, τα φώτα (και δικαιολογημένα για τις σημερινές περιστάσεις) έπεσαν στο… δέντρο, δηλαδή στις 830.000 ευρώ, αλλά από πίσω υπάρχει και το… δάσος, που κρύβει σημαντικές πτυχές της υπόθεσης για τις οποίες υπάρχουν αναπάντητα ερωτήματα.

Μία από τις πτυχές αυτές είναι ο τρόπος με τον οποίο εξελίχθηκε βαθμολογικά και μισθολογικά στην τράπεζά του ο τότε συνδικαλιστής και νυν βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ. Κατά ένα μέρος η βαθμολογική του εξέλιξη «πάτησε» πάνω στην ειδική συλλογική σύμβαση που υπέγραψε η ΟΤΟΕ, επί προεδρίας Δ. Κουσελά, με τις τράπεζες τον Ιούλιο του 1997 και τότε πρωθυπουργό τον κ. Σημίτη, η οποία προβλέπει ότι οι συνδικαλιστές-μέλη πρωτοβάθμιων, δευτεροβάθμιων και τριτοβάθμιων οργάνων εκπροσώπησης των τραπεζοϋπαλλήλων προάγονται στις θέσεις της ιεραρχίας όπως όλοι οι υπόλοιποι εργαζόμενοι, με τη διαφορά όμως ότι η προαγωγή των συνδικαλιστών γίνεται χωρίς να ασκούν τα καθήκοντά τους, λόγω της συνδικαλιστικής τους δράσης!

Η εν λόγω ειδική συλλογική σύμβαση και στο κεφάλαιο «Αρση αντικινήτρων στη συνδικαλιστική δράση» αναφέρει, για παράδειγμα, ότι «…για τις προαγωγές στους βαθμούς του υποδιευθυντού και του διευθυντού οι συνδικαλιστές κρίνονται μαζί με τα λοιπά στελέχη των τραπεζών, σύμφωνα με τις διατάξεις των οργανισμών και κανονισμών κάθε τράπεζας» και ότι «…οι προαγόμενοι τραπεζοϋπάλληλοι συνδικαλιστές καλύπτουν μη οργανικές θέσεις, οι οποίες ιδρύονται με την παρούσα και είναι προσωποπαγείς μέχρι το βαθμό του υποδιευθυντή».

Σε άλλο σημείο όμως αναφέρει: «πέραν του βαθμού αυτού (σ.σ.: υποδιευθυντή) γίνεται μόνον μισθολογική προώθηση αντίστοιχη του βαθμού υποδιευθυντού και διευθυντού. Η μισθολογική προώθηση στους δύο αυτούς βαθμούς επέρχεται: α) εφόσον ο τραπεζοϋπάλληλος έχει εκλεγεί επί έξι (6) τουλάχιστον συνεχόμενες ή μη φορές στη διοίκηση των συνδικαλιστικών οργάνων, β) έχει παραμείνει αποσπασμένος επί τουλάχιστον είκοσι τέσσερις (24) συνεχόμενους ή μη μήνες στον προηγούμενο βαθμό και γ) έχει τουλάχιστον τρία (3) χρόνια παραμονής στον προηγούμενο βαθμό. Με τη λήξη της συνδικαλιστικής απόσπασης στους επανερχόμενους στην εργασία τους στην τράπεζα συνδικαλιστές τούς ανατίθενται καθήκοντα ανάλογα με τον κατεχόμενο κατά την επάνοδό τους βαθμό και πάντως όχι υποδεέστερη αυτής που κατείχαν πριν από την απόσπαση».

Η σύμβαση αυτή δεν έχει, βέβαια, τίποτε το παράνομο, καθότι αποτελεί επικυρωμένη συμφωνία με το θεσμό των συλλογικών διαπραγματεύσεων ανάμεσα στην ΟΤΟΕ και τις τότε διοικήσεις των τραπεζών και ο σκοπός της ήταν να μη μένουν βαθμολογικά και μισθολογικά στάσιμοι οι συνδικαλιστές του κλάδου. Για το λόγο αυτό προβλέφθηκε να παίρνουν και τις προαγωγές αλλά και τους μισθούς μέχρι και το βαθμό του διευθυντή, έστω κι αν λόγω συνδικαλιστικής τους δράσης είχαν δικαίωμα να απέχουν από την εργασία τους.

Στην περίπτωση του κ. Τσουκαλά όμως φαίνεται πως ίσχυσαν δύο μέτρα και δύο σταθμά καθώς δεν είναι μόνο ότι «πάτησε» σε αυτή την ειδική συλλογική σύμβαση για τους συνδικαλιστές, αλλά ότι τελικά κέρδισε πολύ περισσότερα από άλλους συναδέλφους του, επίσης συνδικαλιστές, που ακούνε για τα «χρυσά» εφάπαξ των 830.000 ευρώ και δεν μπορούν να το πιστέψουν απλά γιατί γνωρίζουν πως με το μισθό του διευθυντή κανένα ασφαλιστήριο πρόγραμμα δεν έχει τέτοια απόδοση.

Ο κ. Τσουκαλάς στα έγγραφα που έδωσε στη δημοσιότητα εμφανίζεται να έχει την ειδικότητα του υπαλλήλου, ενώ οι πληροφορίες που δεν έχει διαψεύσει ο ίδιος λένε ότι είχε αποδοχές πολύ πάνω από αυτές του διευθυντή, που ανέρχονται σήμερα περίπου στις 7.000 ευρώ με το επίδομα θέσης.

Συγκρίνοντας, δε, το πρόγραμμα του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ με άλλα που διαθέτουν για το προσωπικό τους οι τράπεζες, οι διαφορές που προκύπτουν είναι τεράστιες. Για παράδειγμα, η Εθνική Ασφαλιστική, που καλύπτει για εφάπαξ-αποζημίωση το προσωπικό της Τράπεζας Αττικής, δίνει κατά τη συνταξιοδότησή τους αποζημίωση ίση με το ποσό της σύνταξης που θα λάβουν επί 38 ή 35 έτη, συν ένα έξτρα επίδομα που δεν υπερβαίνει τα 800 ευρώ. Για παράδειγμα, υπάλληλος με μισθό 7.000 ευρώ θα λάβει ως αποζημίωση περίπου 140.000-150.000 ευρώ, ενώ, αν… λεγόταν Τσουκαλάς και εργαζόταν στην ABN-AMRO, θα μπορούσε να πάρει 830.000 ευρώ, άσχετα αν το ποσό αυτό, με τα δεδομένα που είναι γνωστά μέχρι τώρα, δεν βγαίνει.

Για παράδειγμα, αν ο μισθός των 7.000 ευρώ εφαρμοστεί στο μαθηματικό τύπο του ασφαλιστικού συμβολαίου περίληψη του οποίου έδωσε στη δημοσιότητα ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, τότε το μέγιστο ποσό που μπορεί να προκύψει φτάνει στις 270.000 ευρώ. Για να φτάσει το ποσό αυτό στις 830.000 ευρώ, ο μισθός θα πρέπει να προσεγγίζει τις 20.000 ευρώ.

Τα ερωτήματα είναι εύλογα: Υπήρξε μήπως προνομιακή συνεργασία της τράπεζας με τον πρώην συνδικαλιστή, επιβραβεύτηκε μήπως για τις υπηρεσίες του και τη συνεισφορά του κατά την 32χρονη σταδιοδρομία του με έξτρα μπόνους που θα ζήλευαν ακόμη και ικανότατοι μάνατζερ ή απλά ο κ. Τσουκαλάς ήταν ο τυχερός που έγινε εκατομμυριούχος συνδικαλιστής;