Τάσος Αποστολόπουλος, δάσκαλος

Παρασκευή 29 Νοεμβρίου 2013

Μπροστά στην επέλαση των αγορών τα έθνη αισθάνονται απομονωμένα και αδύναμα.

Όλοι ψάχνουν για προστασία.

Ως γνωστόν η «προστασία» κοστίζει.

Εμφανιζόμαστε αιωρούμενοι. Δεν έχουμε από πού να πιαστούμε. Βλέπουμε καθημερινά ό,τι κατακτήσαμε με αίμα και αγώνα να χάνεται, τόσο στην οικονομία αλλά και στα εργασιακά και εν γένει δημοκρατικά μας δικαιώματα.

Ό,τι πετύχαμε στα χρυσά χρόνια της μεταπολίτευσης, μας το παίρνουν πίσω και μάλιστα με βαρύ κατηγορητήριο.

Ξαφνικά για όλα φταίνε οι εργαζόμενοι (δημόσιος και ιδιωτικός τομέας). Παίρνουν πολλά και έχουν πολλά δικαιώματα. Η χώρα λένε δεν είναι «ανταγωνιστική». Φταίνε οι πολιτικοί και τα πολιτικά κόμματα και όχι το πολιτικό σύστημα και τα κατεστημένα του. Για τα συνδικάτα δεν το συζητάμε. Στην πυρά (μεγάλη Θάτσερ!!).

Εάν όλοι αυτοί είναι ένοχοι γιατί απορούν που ο λαός κλείνεται στον εαυτό του και το πολιτικό φάσμα μετατοπίζεται σε όλο και πιο συντηρητικές κατευθύνσεις.

Όσο αυτό το απλό πράγμα οι πολιτικές ηγεσίες δεν το καταλαβαίνουν, οι εθνικιστές θα προελαύνουν. Ιστορικά δυστυχώς η προέλαση αυτή συνήθως προηγείται μεγάλων κοινωνικών ή και εθνικών ανατροπών και τραγωδιών.