Ðùò Ýæçóá ôï «óõóóßôéï ôïõ ìßóïõò»
του Σπýρου ΜιχαÞλ απü το topontiki.gr
ÐáñáóêåõÞ 26 Éïõëßïõ 2013
Παρατηροýσα τον κüσμο που Ýφευγε χθες απü το Σταθμü Λαρßσης κρατþντας στα χÝρια τις τσÜντες με το πεπüνι και τα τρßα κρεμμýδια που τους Ýδιναν «τα παιδιÜ με τα μαýρα», üπως τους χαρακτÞρισε ο ßδιος ο «ΤσοπÜνης» τους. ¶κουσα λοιπüν, πολλοýς απü αυτοýς να ψιθυρßζουν ... «Δεßτε τα χÜλια μας. Να που μας κατÜντησαν»!
ΞÝρετε, εßναι Üτιμο πρÜγμα να πουλÜς ελπßδες, που στην πορεßα του χρüνου διαψεýδονται. Και η συντριπτικÞ πλειοψηφßα αυτþν που χθες προτßμησαν να καταλÞξουν στα «παιδιÜ με τα μαýρα» για Ýνα πεπüνι και Ýνα κουτß γÜλα Ýχει πÜψει πλÝον να ελπßζει. Οι «νεκροζþντανοι» δεν Ýχουν οýτε ελπßδες, οýτε λýτρωση. Το μüνο που επιδιþκουν εßναι εκδßκηση. Aπ’ αυτοýς οι οποßοι τους καταδßκασαν σ’ Ýναν απÝθαντο θÜνατο...
Εδþ και καιρü üλοι ψÜχνουν να βρουν απÜντηση στο ερþτημα «Τι εßναι η ΧρυσÞ ΑυγÞ;». Εßναι τα σκοτεινÜ Ýνστικτα; Η ΝÝμεσις της ελληνικÞς κοινωνßας; ºσως, τßποτα απ’ üλα αυτÜ. ºσως η απÜντηση στο ερþτημα και ταυτüχρονα πρüβλημα να εßναι τüσο απλÞ, που σÞμερα μοιÜζει σχεδüν αδýνατο να δοθεß. Αυτü το σχεδüν üμως, εßναι που με κÜνει να ...ελπßζω!