ÁöéÝñùìá óôçí Áëßêç ÂïõãéïõêëÜêç ìå óðÜíéåò öùôïãñáößåò êáé Üãíùóôåò äçëþóåéò
Βασßλης Φουρτοýνης, δÜσκαλος
Ôñßôç 23 Éïõëßïõ 2013
Η «εθνικÞ σταρ της ΕλλÜδος», η Αλßκη ΒουγιουκλÜκη γεννÞθηκε στις 20 Ιουλßου του 1934 στο Μαροýσι και τρεις μÝρες μετÜ τη γÝννησÞ της αρρþστησε απü πνευμονßα και αμÝσως οι γονεßς της φþναξαν ιερÝα να τη βαφτßσει. Το üνομα που της Ýδωσαν: Αλßκη - Σταματßνα.
Τα παιδικÜ της χρüνια Þταν ιδιαßτερα δýσκολα και φτωχικÜ και το χειρüτερο εßναι üτι στην κατοχÞ ο πατÝρας της δολοφονÞθηκε και η μητÝρας της ανÝλαβε μüνη της να μεγαλþσει τα τρßα παιδιÜ, την Αλßκη, τον Αντþνη και τον ΤÜκη.
Το 1952 Ýδωσε εξετÜσεις στη δραματικÞ σχολÞ του Εθνικοý ΘεÜτρου και πÝτυχε ως εξαιρετικü ταλÝντο. ΦυσικÜ για τις εξετÜσεις δεν γνþριζε τßποτα η οικογÝνειÜ της, καθþς το επÜγγελμα του ηθοποιοý εθεωρεßτο ντροπÞ την εποχÞ εκεßνη. Το 1953, üντας στο δεýτερο Ýτος της σχολÞς, της ανατÝθηκε ο μικρüς ρüλος της Λουιζüν στον «ΚατÜ φαντασßαν ασθενÞ» του ΜολιÝρου, ενþ τον ßδιο χρüνο πÞρε και το ρüλο της Ολυμπßας στις «ΦουσκοθαλασσιÝς» του ΔημÞτρη Μπüγρη.
Το καλοκαßρι του 1954, πριν ακüμα τελειþσει τη δραματικÞ σχολÞ κι ενþ επÝστρεφε απü τις διακοπÝς της, την κÜλεσε ο σπουδαßος ηθοποιüς και σκηνοθÝτης Νßκος Χατζßσκος για να αντικαταστÞσει την ¶ννα Συνοδινοý, που αποχþρησε απü το θßασο, στο ρüλο της ΙουλιÝτας. Για να παßξει στο Ýργο χρειÜστηκε να πÜρει ειδικÞ Üδεια απü τη σχολÞ της, Ýχοντας στη διÜθεσÞ της μüνο τρßα μερüνυχτα για να προετοιμαστεß και να μÜθει το ρüλο. Η ΙουλιÝτα της μπορεß να μην Þταν υπüδειγμα σεξπηρικÞς ερμηνεßας, κοινü και κριτικοß, üμως, χειροκρüτησαν την προσπÜθειÜ της.
Ακολουθεß η πρþτη εμφÜνισÞ της στον κινηματογρÜφο το 1954 με την ταινßα «Το ΠοντικÜκι» και η συνεργασßα της με το θßασο Κοτοποýλη, το θßασο της Κατερßνας και τÝλος με το θßασο του Κþστα Μουσοýρη, ο οποßος την Ýχρισε και πρωταγωνßστρια.
Το 1961 η Αλßκη ΒουγιουκλÜκη συγκροτεß τον δικü της θßασο, ανεβÜζοντας τα Ýργα «Καßσαρ και ΚλεοπÜτρα», «ΧτυποκÜρδια στο θρανßο» κ.α.
Στο μεταξý, γνωρßζεται με το Φιλοποßμενα Φßνο και συνεργÜζεται με την εταιρεßα του, τη «Φßνος Φιλμ» δημιουργþντας τις μεγαλýτερες επιτυχßες του ελληνικοý κινηματογρÜφου, üπως: «Η Αλßκη στο Ναυτικü», «Η Λßζα και η Üλλη», «Η κüρη μου η Σοσιαλßστρια», «Η Μαρßα της ΣιωπÞς», «Ο αγαπητικüς της Βοσκοποýλας», «Το κορßτσι με τα παραμýθια», «ΔιακοπÝς στην Αßγινα», «¸ρωτας στους αμμüλοφους», «ΑστÝρω», «Το ξýλο βγÞκε απü τον παρÜδεισο», «ΜανταλÝνα», «Η Υπολοχαγüς ΝατÜσσα», «Η ψεýτρα» κ.α.
Η συνÜντησÞ της το 1959 στα κινηματογραφικÜ πλατü και συγκεκριμλενα στην ταινßα «ΑστÝρω» με τον ΔημÞτρη ΠαπαμιχαÞλ αποτÝλεσε την απαρχÞ της ιστορßας του διασημüτερου ζευγαριοý στην ιστορßα του ελληνικοý κινηματογρÜφου και του θεÜτρου. Στις 18 Ιανουαρßου 1965 ενþθηκαν με τα δεσμÜ του γÜμου και απÝκτησαν Ýνα παιδß, τον ΓιÜννη. Ωστüσο, ο θυελλþδης γÜμος τους δεν κρÜτησε πολý… Διαλýθηκε, Ýπειτα απü δικαστικÝς μÜχες, στις 4 Ιουλßου του 1979.
Στα τελευταßα χρüνια η Αλßκη ΒουγιουκλÜκη επικÝντρωσε τη δραστηριüτητÜ της στο θÝατρο. ΜεγÜλες θεατρικÝς επιτυχßες Þταν το «ΚαμπαρÝ», «Εβßτα», «Ωραßα μου κυρßα», «ΠÝπσι», «ΛυσιστρÜτη». Η θεατρικÞ της παρουσßα Ýκλεισε το 1996 με το Ýργο «Η Μελωδßα της Ευτυχßας» των Ρüτζερς και ΧÜμερσταúν, στο ρüλο της Μαρßας.
Λßγο αργüτερα, οι γιατροß διÝγνωσαν καρκßνο καλπÜζουσας μορφÞς. Στις 7 ΜαÀου, η Αλßκη ΒουγιουκλÜκη ταξßδεψε στο Μüναχο, üπου υποβλÞθηκε σε μια σειρÜ επιπλÝον εξετÜσεων. Στις 15 ΜαÀου, Ýκανε το τελευταßο της ταξßδι στη Βοστþνη των ΗνωμÝνων Πολιτειþν σε μια ýστατη προσπÜθεια να αντιμετωπßσει το σοβαρü πρüβλημα της υγεßας της. ΠοτÝ δεν Ýμαθε üτι οι γιατροß στις ΗΠΑ της Ýδωσαν μüλις 15 μÝρες ζωÞς.
Στις 19 ΜαÀου επÝστρεψε οριστικÜ στην ΑθÞνα και στις 22 ΜαÀου μπÞκε στο Ιατρικü ΚÝντρο Αθηνþν σαν Λßζα Παπασταýρου και εκεß τη βρÞκε ο θÜνατος τρεις μÝρες μετÜ τα γενÝθλιÜ της, στις 23 Ιουλßου 1996.
¹ταν πÜντα «μια ροζ γÜτα πÜνω σε ανεποýλωτα τραýματα», üπως εßχε γρÜψει ο Κþστας Γεωργουσüπουλος Þ üπως την περιÝγραφε η Μαλβßνα ΚÜραλη στο βιβλßο της : «Την Ýλεγαν Αλßκη Ýπαιξε σε σαρÜντα μßα ταινßες, Þταν ευτυχισμÝνη. Την Ýλεγαν Αλßκη, ζýγιζε πενÞντα δυο κιλÜ, εßχε ýψος 1.60. Δεν Þταν ευτυχισμÝνη». Ας θυμηθοýμε την εθνικÞ μας σταρ μÝσα απü τα δικÜ της λüγια.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΡΡΙΨΗ
• ΚατÝστρεψα τον εαυτü μου εξαιτßας των υψηλþν προσδοκιþν μου. Εßχα Üλλοθι για να αγνοÞσω εντελþς τη ζωÞ; Αν με ρωτοýσες τþρα τι θα Þθελα να Ýχω πιο πολý απü üλα, θα σου Ýλεγα το χÜρισμα της ζωÞς. Αυτü που Ýχουν οι γÜτες απü γεννησιμιοý τους.
• Ασφαλþς και Ýχω νιþσει την απüρριψη. ΠολλÝς φορÝς Ýχω ξενυχτÞσει να περιμÝνω Ýναν Üνδρα που Üργησε η που δεν Þρθε ποτÝ. ¸ναν Üνδρα που Ýτρεξα να δω αν εßναι εκεß που μου εßχε πει. ΑλλÜ üταν νιþθω üτι ο Üλλος Ýχει φτÜσει στο σημεßο να με απορρßψει φεýγω. Αυτü εννοþ üταν λÝω «επιλÝγω». Το τελειþνω, Ýχω πιÜσει πÜτο, πþς να στο πω. Απü εκεß και πÝρα το να συρθþ, δεν το θÝλω. Το σοýρσιμü εßναι Üσκοπο. Προτιμþ να υποφÝρω μετÜ και ας υποφÝρω και ας μετανιþνω. ΜετÜνιωσα που χþρισα τον ΠαπαμιχαÞλ.
• Θα Þθελα η ζωÞ μου να εßχε πÜρει μια Üλλη τροπÞ. ¼χι με τον συγκεκριμÝνο Üνθρωπο αλλÜ να, θα Þθελα Ýνα γÜμο που να εßχε πÜει ομαλÜ, ωραßα να εßχα κÜνει και Üλλα παιδιÜ. Δεν Ýτυχε. Τον ΔημÞτρη τον αγαποýσα, εßχαμε και το παιδß αλλÜ στην ουσßα τα πρÜγματα Ýμπαιναν στην τροχιÜ της φθορÜς. Απü το σýστημα, απü τη δουλειÜ που κÜναμε και οι δυο, απü την ανταγωνιστικüτητα που καλλιεργοýσανε απÝξω. ΚÜτι Ýγινε και χωρßσαμε, κÜποια στιγμÞ εßχαμε πολý ανÜγκη ο Ýνας τον Üλλον.
ΓΙΑ ΤΗ ΖΗΛΕΙΑ
• Δεν ζηλεýω ποτÝ τις συναδÝλφους μου. Αντιζηλßα νιþθω μüνο ως γυναßκα. Αν ο Üντρας που αγαπþ κοιτÜξει κÜποια Üλλη τüτε μπορþ να την σκοτþσω.
ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ
• Αν εßμαι δυνατÞ; Μα στον Ýρωτα üλοι εßμαστε αδýνατοι και εγþ εßμαι συνεχþς ερωτευμÝνη, αλλιþς η ζωÞ μου δεν Ýχει κανÝνα απολýτως νüημα. ΔυνατÞ νιþθω üταν δουλεýω και ετοιμÜζω τις μεγÜλες μου θεατρικÝς παραγωγÝς . ΑλλÜ μüνο εκεß.
• ΧαρÜς τους πολλοýς Ýρωτες που εßχα. Δυο τρεις αξιüλογους ανθρþπους και δυο τρεις λαμπεροýς και αυτü Þταν üλο. Νομßζω πως κÜπου στην «προσωπικÞ μου ζωÞ» ενþ φαßνεται üτι περνÜω πολý καλÜ Ýχω «ταλαιπωρηθεß» με την Ýννοια üτι ψÜχνω απü μικρÞ Ýνα ηθικü στÞριγμα, Ýναν Üντρα, δεν Ýχει σημασßα η ηλικßα του που θα μπορεß να με λÝει «κορßτσι μου» και ßσως Ýφτασε η στιγμÞ να πω «αυτü θÝλω». Ναι θα’θελα να παντρευτþ. ΠÜντα Þθελα να Ýχω μια οικογÝνεια. Καρκßνος ζþδιο κλασικü που του αρÝσει η οικογÝνεια, το σπßτι, η τÜξη. ΟικογÝνεια δεν μπüρεσα να Ýχω εκτüς απü την περßοδο που Ýζησα με τον ΔημÞτρη. ΑλλÜ τελεßωσε και το τÝλος μιας σχÝσης εμÝνα με πονÜει.
• Οι Üντρες δεν τολμÜνε να με επιλÝξουν. Χωρßς να το θÝλω κατÜ κÜποιο τρüπο Ýχω γßνει απüρθητη. Δεν τολμÜει ο Üλλος σου λÝει την Αλßκη ΒουγιουκλÜκη; Σαν να φοβοýνται οι Üντρες. Οπüτε εγþ πρÝπει να δþσω το πρÜσινο φως να περÜσω στο παρασýνθημα :«Μην φοβÜσαι». ΑλλÜ μüλις δω την φθορÜ τελειþνω την σχÝση. Δεν αντÝχω την φθορÜ. Μπορεß να την βλÝπουμε και οι δýο, αλλÜ εγþ ναι, Ýχω το κουρÜγιο να φýγω πρþτη, και ας με πονÜει αυτü.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΤΑΡ ΑΛΙΚΗ
• Εγþ νομßζω, Þμουν αληθινÞ, üχι δÞθεν. Δεν εßμαι δÞθεν σταρ εßμαι πραγματικÞ σταρ. Δεν εßμαι δÞθεν ταλαντοýχα εßμαι πραγματικÜ ταλαντοýχα. Δεν Ýχω κÜνει δÞθεν αποτυχßες. ¸χω κÜνει μεγÜλες αποτυχßες. Δεν Ýχω κÜνει δÞθεν επιτυχßες Ýχω κÜνει τα μεγαλýτερα ρεκüρ. ΚατÜλαβες; Δεν εßμαι δÞθεν üμορφη. Εßμαι αυτÞ που εßμαι. Δεν διεκδικþ πρÜγματα που δεν εßμαι. Για αυτü κρατÜω στον χρüνο, για αυτü και οι γυναßκες Ýχουν πÜντα την περιÝργεια να τους αποκαλýψω κÜποιο μυστικü. Το μυστικü εßναι να μÜθεις να διεκδικεßς αυτü που σου αξßζει και να σÝβεσαι τον εαυτü σου. Εγþ, απü την μÝρα που μπÞκα στην δραματικÞ σχολÞ, κρυφÜ απü την μÜνα μου εßχα Ýνα στüχο: να ξεφýγω απü μια ζωÞ που δεν μου Üρεσε. Διεκδικοýσα αυτü που δεν εßχα, Ýπρεπε να το κερδßσω.
• ΜπÞκα πρþτη στην σχολÞ σαν εξαιρετικü ταλÝντο, πÞγαινα ακüμη στο σχολεßο. Ξεχþρισα. ¸νιωθα üτι Ýχω κÜτι που με κÜνει να ξεχωρßζω. Τι Þταν αυτü δεν το Ýψαχνα. ¸βγαινε απü μÝσα μου γιατß δεν Þμουν η πιο üμορφη οýτε η πιο…ξÝρω εγþ. Α, üχι ! Η πιο ταλαντοýχα Þμουνα σßγουρα. ΑλλÜ εν πÜση περιπτþσει δεν φτÜνει μüνο το ταλÝντο. ΠρÝπει να Ýχεις και κÜτι Üλλο. Ε, φαßνεται πως αυτü το εßχα εγþ. ¹θελα να το εßχα γιατß Þθελα τüσο πολý να ξεπερÜσω τα δικÜ μου προβλÞματα.
ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΟΝΟ
• Ο Χρüνος δεν μου Ýχει δημιουργÞσει προβλÞματα μÝχρι τþρα. Εßναι με το μÝρος μου με υποστηρßζει. Εγþ δεν Ýχω πρüβλημα μαζß του. Το Ýχουν βÝβαια οι Üλλοι, üσοι ασχολοýνται με την ηλικßα μου. Ας το λýσουν μüνοι τους.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧºΑ, ΤΙΣ ΚΡΙΣΕΙΣ ΠΑΝΙΚΟΥ, ΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΑ
• Τι θα πει αν εßμαι ευτυχισμÝνη. ΕυτυχισμÝνες στιγμÝς ζοýμε üλοι οι Üνθρωποι. Ευτυχßα στην διÜρκεια δεν υπÜρχει και üπως και μια ηρωßδα σε Ýνα Ýργο που Ýχω παßξει, «Την ευτυχßα δεν την μετρÜς με το μÞνα οýτε την απαιτεßς. Μüνο της ευχαριστεßς üταν Ýρθει, αν Ýρθει, üση Ýρθει. Και την ευχαριστεßς üταν θα φýγει, αν φýγει, που θα φýγει και εκεßνη την στιγμÞ λες καλýτερα που στÜθηκε μαζß μου Ýστω και μια στιγμÞ, δυο στιγμÝς» Ε, λοιπüν, λÝω και εγþ σε üλο τον κüσμο: ΑυτÝς τις δυο στιγμÝς ευτυχßας που μπορεßς να τις ζÞσεις ουσιαστικÜ και ειλικρινÜ, εßναι üλη η ουσßα, η ομορφιÜ και η γεýση της ζωÞς. Και εγþ αυτÝς τις στιγμÝς τις Ýχω πÜρει στην ζωÞ μου και τις γεýομαι ακüμα.
• ΠερνÜω κÜθε μÝρα στιγμÝς πανικοý. Γιατß ζω και ζω Ýντονα. ¶ρα και ο πανικüς μου Ýχει πολý Ýνταση, πολλÜ ρßχτερ. ΑλλÜ δεν κολλÜω στο πρüβλημα για πολý. Θα προσπαθÞσω να βρω την λýση και θα την βρω. Και αν πÝσει η νýχτα και δεν την Ýχω βρει θα πÜρω το ηρεμιστικü μου χÜπι και θα πω σαν την ΣκÜρλετ Ο’ ΧÜρα «καλÞ σου νýχτα Αλßκη αýριο ξημερþνει μια Üλλη μÝρα».
• Δεν χρειÜζεται να φορÝσω Valentino η Armani για να τηγανßσω δυο αυγÜ μÜτια η καμιÜ ομελÝτα. Που παρεμπßπτοντος την κÜνω και πολý καλÜ. Δεν μου χρειÜζεται τßποτα παραπÜνω απü ü´τι χρειÜζεται σε κÜθε Üνθρωπο που θÝλει να ζει σαν Üνθρωπος. ΣκÝψου να Ýπινα καφÝ σε μπρßκι με χρυσÞ λαβÞ. Ποιος εßμαι ; Ο ΖÜχος Χατζηφωτßου που üπως Ýγραψε εßχε χρυσü γκιο-γκιο στα παιδικÜ του χρüνια. ¼χι δεν μου χρειÜζεται η πολυτÝλεια σε καθημερινü επßπεδο. Τρþω καρποýζι με την φλοýδα. ¼λα τα σφÜζω üλα τα μαχαιρþνω.
ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ
• ΦοβÜμαι πολý τον θÜνατο και την μοναξιÜ. Τον θÜνατο γιατß αγαπþ πολý την ζωÞ, γιατß μου εßναι αδýνατο να ανεχτþ την Ýννοια του αναπüφευκτου τÝλους. Και την μοναξιÜ με την Ýννοια της απομüνωσης. ΠοτÝ δεν Ýχω ζÞσει μüνη. Εßμαι πÜντα περιτριγυρισμÝνη απü κüσμο. Απü το κοινü απü τους δημοσιογρÜφους απü τους φßλους απü τους ανθρþπους τους δικοýς μου στο σπßτι.
• Δεν πιστεýω üτι ο Üνθρωπος φεýγει και τελειþνει , γßνεται χþμα, αÝρας και εξαφανßζεται απü προσþπου γης. Πιστεýω πως κÜποτε επανÝρχεται, ζει, δημιουργεß, ανανεþνεται μÝσα σε Ýνα αιþνιο παιχνßδι της ζωÞς και του θανÜτου.
