της Βασιλικής Σιούτη

Δευτέρα 17 Ιουνίου 2013

Ένα από τα πιο αισιόδοξα σημάδια των τελευταίων ημερών είναι ότι ο περιβόητος «κοινωνικός αυτοματισμός» δεν λειτούργησε όπως προσδοκούσε η κυβέρνηση.

Νόμιζαν ότι η ΕΡΤ ότι θα ήταν μια «εύκολη δουλειά» για το Μαξίμου. «Ο κόσμος τους θεωρεί βολεμένους και κηφήνες. Η κοινωνία θα είναι μαζί σου». Κάπως έτσι συμβούλευε τον πρωθυπουργό το περιβάλλον του.

Ας αφήσουμε όμως το (κορυφαίο) ζήτημα της δημοκρατίας σχετικά με την ΕΡΤ κι ας περιοριστούμε στο θέμα της απόλυσης των 2.700 εργαζομένων. Ας δεχθούμε - ως υπόθεση εργασίας- και ότι πρόκειται για βολεμένους (που δεν είναι – μόνο οι εκλεκτοί των κυβερνήσεων ήταν). Αυτό που δεν αντιλαμβάνονται όσοι ανοήτως χαίρονται επειδή «κάποιοι τεμπέληδες του δημοσίου» θ’ απολυθούν είναι ότι κάθε απόλυση εργαζομένων κάνει φτωχότερη όλη την κοινωνία. Οι μισθοί των εργαζομένων της ΕΡΤ, όπως και γενικά των δημοσίων υπαλλήλων, στην ελληνική αγορά πήγαιναν. Τα χρήματα αυτά θα λείψουν από τον καταστηματάρχη, από τον μανάβη, από τον ζαχαροπλάστη, από τον βιβλιοπώλη, από τον ταξιτζή, από τον εστιάτορα…Η εξόντωση των δημοσίων υπαλλήλων τους κάνει όλους φτωχότερους.

Όλο και περισσότεροι τελευταία ωστόσο, αρχίζουν να το καταλαβαίνουν, για αυτό (και όχι μόνο) η παρότρυνση της κυβέρνησης προς τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα να στραφούν εναντίον των εργαζομένων του δημόσιου τομέα, δεν έχει τα αποτελέσματα που ήθελαν.

Στην περίπτωση της ΕΡΤ, την προώθηση του «κοινωνικού αυτοματισμού» ανέλαβε προσωπικά και ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Μιλώντας στο προσυνέδριο της ΝΔ στο Ναύπλιο, είπε για «βολεμένους με προνόμια», επιχειρώντας να προκαλέσει την αγανάκτηση των υπολοίπων Ελλήνων που έχουν υποστεί τα μέτρα, λες και οι εργαζόμενοι στην ΕΡΤ δεν τα είχαν υποστεί καθόλου μέχρι τώρα. «Δεν μπορούμε να απαιτούμε θυσίες από άλλους, όταν δεν μπορούμε να ακουμπήσουμε τους βολεμένους. Λοιπόν εμείς το τολμήσαμε…Πρέπει να πέσουν τα κάστρα των βολεμένων. Και χρειάζεται σχέδιο και όραμα..».

Όλη η ομιλία του Α.Σαμαρά, όμως, όπως και η «επικοινωνιακή πολιτική» των ημερών του Μεγάρου Μαξίμου, χτίστηκε πάνω σε αυτό το μοντέλο με τα γνωστά στερεότυπα. Όταν μία ομάδα εργαζομένων διαμαρτύρεται, παρουσιάζονται ως «συντεχνία, τεμπέληδες, υπονομευτές της συλλογικής προσπάθειας, απατεώνες κτλ» . Το έδαφος συνήθως έχουν προετοιμάσει διαπλεκόμενοι εκδότες με δημοσιεύματα για υπαλλήλους με προκλητικούς μισθούς και προνόμια, για απάτες συνδικαλιστών, για ρουσφέτια κτλ. Φάκελοι πάνε στον εισαγγελέα. Συνδικαλιστές διώκονται και εργαζόμενοι που στοχοποιούνται κάθε φορά πρέπει να αποδεικνύουν ότι δεν είναι ελέφαντες.

Έτσι και ο πρωθυπουργός στην ομιλία του στο Ναύπλιο, για να προκαλέσει ακόμα μεγαλύτερη οργή στην κοινωνία, εκτός από βόλεμα επικαλέστηκε και τη διαφθορά, μιλώντας για αποκαλύψεις και για την αδιαφάνεια της ΕΡΤ (για την οποία ευθύνονται αποκλειστικά οι κυβερνήσεις) . «Υπήρχαν άνθρωποι που είχαν χρόνια να πατήσουν στην ΕΡΤ και πληρώνονταν κανονικά…» ισχυρίστηκε ο Α.Σαμαράς.

 «… Οι αξιόλογοι εργαζόμενοι «χάνονταν» στα κυκλώματα… Δεν ήξερε κάνεις πόσοι και ποιοι δουλεύουν στην ΕΡΤ, δεν υπήρχαν οι συμβάσεις, πολλοί πληρώνονταν και δεν πατούσαν, έπαιρναν τραγικά υψηλά ποσά για υπερωρίες και εξωτερικές παραγωγές. Έπρεπε να καταργήσουμε μια τέτοια ΕΡΤ για να ξεκινήσει και η δικαστική έρευνα…». Κι αναρωτιέται κανείς, αν το επιχείρημα ότι η «διεφθαρμένη» ΕΡΤ» έπρεπε να κλείσει για να αντιμετωπιστεί η διαφθορά, διαφέρει από το επιχείρημα όσων θέλουν να καταργήσουν τη δημοκρατία ακριβώς για τον ίδιο λόγο.

Ολισθηρός ο δρόμος που επέλεξε το Μέγαρο Μαξίμου κι επικίνδυνος για τη Δημοκρατία. Όσο για τον κοινωνικό αυτοματισμό, αυτή την κανιβαλιστική μορφή λαϊκισμού, που χρειάζεται το πρόσφορο έδαφος της ανθρώπινης βλακείας για να αποδώσει καρπούς, ας μην τους κάνουμε τη χάρη.