Η νέα κόντρα Ευρώπης - Ρωσίας με διακύβευμα την Κύπρο που γίνεται παραγωγός αερίου

Η νέα κόντρα Ευρώπης - Ρωσίας με διακύβευμα την Κύπρο που γίνεται παραγωγός αερίου
του Σωτήρη Χιωτάκη, από την Καθημερινή	Τρίτη 19 Μαρτίου 2013
Σε νέα ευρωρωσική διένεξη έχει μετατραπεί η απόφαση του Eurogroup για την Κύπρο. Αυτήν την φορά δεν έχουμε να κάνουμε με κάποιο από τα παραδοσιακά θέματα τριβής αλλά με τον συσσωρευμένο στη Μεγαλόνησο ρωσικό πλούτο, στον οποίον, πλέον, επιβάλλεται φορολόγηση, έπειτα από προνομιακό καθεστώς δεκαετιών. Τουλάχιστον για «φορολόγηση» μιλά το Βερολίνο και οι Ευρωπαίοι. Ο επικεφαλής του Eurogroup Ντάισελμπλουμ κάλεσε χτες την Κύπρο να προχωρήσει στο αυτονόητο «ευρωπαϊκό κεκτημένο». δηλαδή στη διασφάλιση των καταθέσεων εώς του ποσού των 100.000 ευρώ. Ο δε υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε σήμερα ήταν σαφής: αν δεν φορολογηθούν αυτοί που επενδύουν με προνομιακό καθεστώς, ουσιαστικά θα είναι οι Ευρωπαίοι φορολογούμενοι που θα πρέπει να χρηματοδοτήσουν ξένες επενδύσεις, κάτι που «θα ήταν ανεύθυνο». Αλλά η Μόσχα το βλέπει αλλιώς. Σαν μία «αναγκαστική απαλλοτρίωση», όπως την χαρακτήρισε πριν λίγο ο απεσταλμένος της Ρωσίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση Βλαντίμιρ Σιζιόφ, ο οποίος διέβλεψε και κίνδυνο συνολικής κατάρρευσης του κυπριακού τραπεζικού συστήματος. Ή σαν μία κατάσχεση ξένων χρημάτων, όπως την χαρακτήρισε ο ίδιος ο πρωθυπουργός Ντμίτρι Μεντβέντεφ, ο οποίος μάλιστα έδωσε και σαφές στίγμα για αναθεώρηση των σχέσεων της Μόσχας με τη Λευκωσία, αφού «τα χρήματά μας πρέπει να βρίσκονται κυρίως σε ρωσικές τράπεζες». Εδώ ακριβώς φαίνεται ότι βρίσκεται και η ουσία της αντιπαράθεσης: η αύξηση - και, αντιστρόφως, η μείωση - της επιρροής των ισχυρών πάνω στην Κύπρο. Η μαρτυρική Μεγαλόνησος, λόγω της γεωγραφικής της θέσης στη «συνάντηση» τριών ηπείρων, ανέκαθεν βρισκόταν σε έναν τέτοιο άχαρο ρόλο που ιστορικά προφανώς της έχει στοιχίσει. Τώρα, υπάρχει πλέον στον ορίζοντα κάτι ακόμη πιο συγκεκριμένο: η προοπτική να καταστεί η Κύπρος παραγωγός, εξαγωγέας, προμηθευτής φυσικού αερίου, με δεδομένα τα βεβαιωμένα κοιτάσματα που πρόκειται να αναπτυχθούν παράλληλα προς εκείνα του Ισραήλ. Θα μπει, δηλαδή, η Κύπρος σε έναν βαθμό - ποιόν βαθμό θα το δείξει το μέλλον - στο πεδίο προνομιακής, έως τώρα, δράσης της Ρωσίας, η οποία αποτελεί τον βασικότερο προμηθευτή φυσικού αερίου στη Γηραιά Ήπειρο. Μία Κύπρος «προσδεδεμένη» στο ρωσικό άρμα είναι σαφές ότι θα διευκόλυνε τη Μόσχα, αλλά θα έθετε σε κίνδυνο την προσπάθεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης για ενεργειακή απεξάρτηση από τη Ρωσία. Και δεν είναι τυχαία η σημερινή δήλωση της καγκελαρίου Μέρκελ: η Κύπρος πρέπει να διαπραγματευθεί μόνο με την τρόικα, όταν στο προσκήνιο βρίσκεται, μεταξύ άλλων, η επαναδιαπραγμάτευση όρων του δανείου από την Ρωσία. Δεν είναι, εν τέλει, μόνο τα δεκάδες - για κάποιους - δισεκατομμύρια των ρωσικών καταθέσεων στην Κύπρο, τα οποία κουρεύθηκαν ήδη κατά 2,5 δισ., αν ευσταθούν οι υπολογισμοί του Forbes. Είναι ένα ευρύτερο γεωπολιτικό θέμα που ξεφεύγει προφανώς από τα δημοσιονομικά της Κύπρου - μεγέθους ασήμαντου, πραγματικά, για την Ευρωζώνη.

Η νέα κόντρα Ευρώπης - Ρωσίας με διακύβευμα την Κύπρο που γίνεται παραγωγός αερίου

του Σωτήρη Χιωτάκη, από την Καθημερινή

Τρίτη 19 Μαρτίου 2013

Σε νέα ευρωρωσική διένεξη έχει μετατραπεί η απόφαση του Eurogroup για την Κύπρο. Αυτήν την φορά δεν έχουμε να κάνουμε με κάποιο από τα παραδοσιακά θέματα τριβής αλλά με τον συσσωρευμένο στη Μεγαλόνησο ρωσικό πλούτο, στον οποίον, πλέον, επιβάλλεται φορολόγηση, έπειτα από προνομιακό καθεστώς δεκαετιών.

Τουλάχιστον για «φορολόγηση» μιλά το Βερολίνο και οι Ευρωπαίοι. Ο επικεφαλής του Eurogroup Ντάισελμπλουμ κάλεσε χτες την Κύπρο να προχωρήσει στο αυτονόητο «ευρωπαϊκό κεκτημένο». δηλαδή στη διασφάλιση των καταθέσεων εώς του ποσού των 100.000 ευρώ. Ο δε υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε σήμερα ήταν σαφής: αν δεν φορολογηθούν αυτοί που επενδύουν με προνομιακό καθεστώς, ουσιαστικά θα είναι οι Ευρωπαίοι φορολογούμενοι που θα πρέπει να χρηματοδοτήσουν ξένες επενδύσεις, κάτι που «θα ήταν ανεύθυνο».

Αλλά η Μόσχα το βλέπει αλλιώς. Σαν μία «αναγκαστική απαλλοτρίωση», όπως την χαρακτήρισε πριν λίγο ο απεσταλμένος της Ρωσίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση Βλαντίμιρ Σιζιόφ, ο οποίος διέβλεψε και κίνδυνο συνολικής κατάρρευσης του κυπριακού τραπεζικού συστήματος.

Ή σαν μία κατάσχεση ξένων χρημάτων, όπως την χαρακτήρισε ο ίδιος ο πρωθυπουργός Ντμίτρι Μεντβέντεφ, ο οποίος μάλιστα έδωσε και σαφές στίγμα για αναθεώρηση των σχέσεων της Μόσχας με τη Λευκωσία, αφού «τα χρήματά μας πρέπει να βρίσκονται κυρίως σε ρωσικές τράπεζες».

Εδώ ακριβώς φαίνεται ότι βρίσκεται και η ουσία της αντιπαράθεσης: η αύξηση - και, αντιστρόφως, η μείωση - της επιρροής των ισχυρών πάνω στην Κύπρο. Η μαρτυρική Μεγαλόνησος, λόγω της γεωγραφικής της θέσης στη «συνάντηση» τριών ηπείρων, ανέκαθεν βρισκόταν σε έναν τέτοιο άχαρο ρόλο που ιστορικά προφανώς της έχει στοιχίσει.

Τώρα, υπάρχει πλέον στον ορίζοντα κάτι ακόμη πιο συγκεκριμένο: η προοπτική να καταστεί η Κύπρος παραγωγός, εξαγωγέας, προμηθευτής φυσικού αερίου, με δεδομένα τα βεβαιωμένα κοιτάσματα που πρόκειται να αναπτυχθούν παράλληλα προς εκείνα του Ισραήλ.

Θα μπει, δηλαδή, η Κύπρος σε έναν βαθμό - ποιόν βαθμό θα το δείξει το μέλλον - στο πεδίο προνομιακής, έως τώρα, δράσης της Ρωσίας, η οποία αποτελεί τον βασικότερο προμηθευτή φυσικού αερίου στη Γηραιά Ήπειρο.

Μία Κύπρος «προσδεδεμένη» στο ρωσικό άρμα είναι σαφές ότι θα διευκόλυνε τη Μόσχα, αλλά θα έθετε σε κίνδυνο την προσπάθεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης για ενεργειακή απεξάρτηση από τη Ρωσία.

Και δεν είναι τυχαία η σημερινή δήλωση της καγκελαρίου Μέρκελ: η Κύπρος πρέπει να διαπραγματευθεί μόνο με την τρόικα, όταν στο προσκήνιο βρίσκεται, μεταξύ άλλων, η επαναδιαπραγμάτευση όρων του δανείου από την Ρωσία.

Δεν είναι, εν τέλει, μόνο τα δεκάδες - για κάποιους - δισεκατομμύρια των ρωσικών καταθέσεων στην Κύπρο, τα οποία κουρεύθηκαν ήδη κατά 2,5 δισ., αν ευσταθούν οι υπολογισμοί του Forbes. Είναι ένα ευρύτερο γεωπολιτικό θέμα που ξεφεύγει προφανώς από τα δημοσιονομικά της Κύπρου - μεγέθους ασήμαντου, πραγματικά, για την Ευρωζώνη.