Τέως βουλευτής της Ν.Δ. καταδικάστηκε επειδή υποσχόταν διορισμούς με το αζημίωτο

Βασίλης Φουρτούνης, δάσκαλος

Την απόφαση του εφετείου, με την οποία είχε καταδικαστεί ο τέως βουλευτής της Ν.Δ. του νομού Αργολίδας, Ευάγγελος Παπανικολάου, σε κάθειρξη πέντε ετών για απάτη κατ' επάγγελμα και κατά συνήθεια, επικύρωσε ο Άρειος Πάγος, όπως επίσης επικύρωσε και την ίδια ποινή που επιβλήθηκε στον συνεργάτη του, επιχειρηματία Στυλιανό Στεργίου. Οι δύο μαζί εισέπρατταν μεγάλα χρηματικά ποσά από γονείς για δήθεν διορισμούς των παιδιών τους στο Δημόσιο.

Ειδικότερα, οι αρεοπαγίτες απέρριψαν τις αναιρέσεις τόσο του κ. Παπανικολάου όσο και του συνεργάτη του, ιδιοκτήτη εργοστασίου κατασκευής καπέλων κ. Στεργίου, που ζητούσαν να αναιρεθεί η απόφαση του Εφετείου Αθηνών με την οποία καταδικάστηκε ο καθένας σε κάθειρξη πέντε ετών.

Αρχικά είχαν καταδικαστεί σε κάθειρξη έξι ετών, αλλά η ποινή μειώθηκε κατά ένα έτος, κατόπιν αναίρεσης, που έγινε δεκτή από το Εφετείο Αθηνών, καθώς τους αναγνώρισε ως ελαφρυντικό τον πρότερο έντιμο βίο τους.

Οι δικαστές του Αρείου Πάγου απέρριψαν τις αναιρέσεις των κ.κ. Παπανικολάου και Στεργίου, κρίνοντας ότι η απόφαση του Εφετείου Αθηνών με την οποία καταδικάστηκε σε κάθειρξη πέντε ετών ο καθένας, έχει πλήρη, ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία.

Ακόμη, οι αρεοπαγίτες αποφάνθηκαν ότι η καταδικαστική εφετειακή απόφαση δεν παραβίασε την συνταγματική αρχή της αναλογικότητας, εν όψει της απαξίας της πράξης και του ύψους της ποινής που επιβλήθηκε. Δηλαδή, κρίθηκε ότι ήταν σωστό το ύψος της ποινής που επιβλήθηκε στους δύο κατηγορούμενους.

Σύμφωνα με την εφετειακή απόφαση ο κ. Παπανικολάου - διετέλεσε βουλευτής της ΝΔ το 1989 και την περίοδο 90-93 - από τον Μάρτιο έως τον Σεπτέμβριο του 1997, στο Ναύπλιο, με «περισσότερες από μια πράξεις που συνιστούν εξακολούθηση του ιδίου εγκλήματος, ενεργώντας με πρόθεση και από κοινού με τον συγκατηγορούμενό του Στυλιανό Στεργίου και με σκοπό να αποκομίσει ο ίδιος παράνομο περιουσιακό όφελος, έβλαψε ξένες περιουσίες, πείθοντας κάποιους σε πράξη, με την εν γνώσει του παράσταση ψευδών γεγονότων ως αληθινών».

Η συνολική ζημιά που προξενήθηκε ανέρχεται στο ποσό των 73.366 ευρώ (25 εκατ. δρχ.), ζημιά την οποία τελικά ωφελήθηκαν οι δύο.

Όπως υπογραμμίζεται στην καταδικαστική απόφαση ο κ. Παπανικολάου παρίστανε «εν γνώσει του ψευδώς» ότι λόγω της μακράς βουλευτικής ιδιότητάς του και την άσκηση δικηγορίας στην Αθήνα είχε υψηλές γνωριμίες.

Λόγω των γνωριμιών αυτών έλεγε ψευδώς ο επίμαχος βουλευτής ότι μπορούσε να διορίσει τα παιδιά των ενδιαφερόμενων πολιτών στο Δημόσιο, σε ΝΠΔΔ, στους ΟΤΑ, σε Τράπεζες και σε άλλους οργανισμούς. Μάλιστα μπορούσε να τα διορίσει σε θέσεις που εκείνοι επιθυμούσαν και μάλιστα μέσω του ΑΣΕΠ και χωρίς να συμμετέχουν σε σχετικό διαγωνισμό.

Στην όλη αυτή προσπάθεια, όπως έλεγε, συνεργαζόταν με τον κ. Στεργίου ο οποίος ήταν οικονομικά ευκατάστατος εργοστασιάρχης, με ακίνητη περιουσία στη Βούλα και στη Γλυφάδα, με καταθέσεις στις Τράπεζες και με γνωριμίες στους υψηλούς κοινωνικούς κύκλους της Αθήνας, ενώ είχε και γνωριμίες με υπουργούς και βουλευτές.

Ο κάθε ενδιαφερόμενος γονέας έπρεπε να καταθέσει σε λογαριασμό της Τράπεζας Πίστεως 8.804 ευρώ (3 εκ. δρχ.) προκειμένου το παιδί του να διοριστεί στο Δημόσιο στη θέση που ήθελε. Για τον κάθε διορισμό ο ενδιαφερόμενος έπρεπε να καταθέσει αρχικά 4.402 ευρώ και μεταγενέστερα 5.869 ευρώ.

Οι υποσχέσεις αυτές έπεισαν εννέα γονείς οι οποίοι κατέθεσαν στον επίμαχο τραπεζικό λογαριασμό από 4.402 έως 13.205 ευρώ (1,5 - 4,5 εκ. δρχ.) προκειμένου να διοριστούν τα παιδιά τους.

Όπως επισημαίνει η εφετειακή απόφαση ο Παπανικολάου και ο Στεργίου γνώριζαν ότι έλεγαν ψέματα για τους υποσχόμενους διορισμούς, αφού δεν είχαν τη δυνατότητα να διορίσουν στο Δημόσιο κ.λπ. (οι διορισμοί αυτοί ουδέποτε πραγματοποιήθηκαν).

Παρ' όλα αυτά και οι δυο έβλαψαν περιουσιακά τους εννέα γονείς συνολικά με 73.366 ευρώ (25 εκ. δρχ.) και ωφελήθηκαν το ποσό αυτό οι δύο κατηγορούμενοι, αφού ουδέποτε το επέστρεψαν παρά τις συνεχείς ενοχλήσεις που δεχόντουσαν.

Τέλος, το Εφετείο Αθηνών έκρινε ότι για τις εννέα αυτές περιπτώσεις οι κ.κ. Παπανικολάου και Στεργίου «τέλεσαν κατ' επάγγελμα και κατά συνήθεια» τις κατηγορίες που τους αποδίδονται, δηλαδή τις τέλεσαν «επανειλημμένα με σκοπό τον πορισμό εισοδήματος και έχοντας σταθερή ροπή προς τη διάπραξη τέτοιων εγκλημάτων ως στοιχείο της προσωπικότητάς τους».