του Απόστολου Διαμαντή από το protagon.gr

Σάββατο 5 Ιανουαρίου 2013

Φαίνεται πως στην Κουμουνδούρου ανησυχούν, διότι ίσως περίμεναν πτώση της κυβέρνησης μέχρι το τέλος του 2012 και τώρα βλέπουν αφενός τα ποσοστά τους καθηλωμένα και αφετέρου μια μικρή αλλαγή του κλίματος για την ελληνική οικονομία, εσωτερικά και διεθνώς. Πιθανόν να έχει προεξοφληθεί από το εκλογικό σώμα η φτώχια του 2013 και να μην αναμένεται νέα εκλογική φθορά, αντίθετα μάλιστα, είναι πιθανόν να αρχίσει και κάποια μικρή αντιστροφή μετά το καλοκαίρι.

Τι έχει συμβεί; Δύο πράγματα: πρώτον η στροφή του Σαμαρά προς την Γερμανία και η σύνδεση των πολιτικών εξελίξεων στην Ελλάδα με τη γερμανική πολιτική. Αυτό έχει και συγκεκριμένες επιπτώσεις στην ελληνο- αμερικανικές σχέσεις, που δεν είναι δυνατόν αυτή τη στιγμή να εκτιμηθούν (έρχονται και τα δύο κρίσιμα ταξίδια του Σαμαρά σε Βερολίνο και Ουάσινγκτον), αλλά αυτό που ενδιαφέρει είναι το γεγονός ότι η γερμανική στάση έναντι της Ελλάδας έχει αλλάξει και είναι προφανές ότι το Βερολίνο θα στηρίξει την κυβέρνηση μέχρι τέλους.

Αυτό είναι το ένα. Το δεύτερο είναι ένα ζήτημα εσωτερικής τάξεως. Μπορεί ο Σύριζα να έχει εκφράσει τους δυσαρεστημένους του ΠΑΣΟΚ, πλην όμως, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Σύριζα δεν είναι ΠΑΣΟΚ, είναι αριστερό κόμμα, με αριστερή ιδεολογία και πολιτική φυσιογνωμία, προερχόμενο από τους κόλπους της κομμουνιστικής αριστεράς. Είναι άλλο να κάνει αντιπολίτευση ο Σημίτης με τη Βάσω Παπανδρέου και άλλο ο Λαφαζάνης με την Νάντια Βαλαβάνη, οι οποίοι προτιμούν να πάρουν το μέρος των καταληψιών της ΑΣΟΕΕ ή της Αμαλίας, παρά το μέρος της πολιτείας.

Πρόκειται για άλλους πολιτικούς κόσμους. Αυτό σημαίνει ότι πολύ δύσκολα ο Σύριζα θα καταφέρει να αποτελέσει εναλλακτικό πολιτικό πόλο, υπό ομαλές συνθήκες, διότι δεν είναι σε θέση να εκπροσωπήσει την μεγάλη εκλογική μάζα της μεσαίας τάξης, η οποία δεν έχει καμία σχέση με την αριστερή και κομμουνιστική ιδεολογική παράδοση και κοινωνική νοοτροπία. Μόνον σε στιγμές μεγάλης κοινωνικής και πολιτικής κρίσης θα μπορούσε να συμβεί αυτό και φαίνεται πως εάν δεν συμβούν κοσμοϊστορικά γεγονότα στην Ελλάδα, εάν δηλαδή η κρίση δεν μας οδηγήσει σε απόλυτο αδιέξοδο, τότε είναι εντελώς απίθανο στο προβλεπτό μέλλον ο Σύριζα να πάρει εντολή σχηματισμού κυβερνήσεως. Από πουθενά όμως δεν φαίνεται να έρχεται τέτοιο σημείο καμπής, η κρίση μοιάζει να σέρνεται, να εξελίσσεται αργά, να γίνεται αναγκαστικά μέρος μιας υποχρεωτικής, δυσάρεστης μεν αλλά σχεδόν αποδεκτής πολιτικά πορείας. Επομένως ο Σύριζα έχει οδηγηθεί στην αρχή ενός αδιεξόδου.

Αυτό εξηγεί και την απόφασή του να ζητήσει την παραπομπή Βενιζέλου, ελπίζοντας ότι θα εκμεταλλευθεί την αγανάκτηση του λαού στο ζήτημα της φοροδιαφυγής. Πλην όμως ο Βενιζέλος εύκολα θα ξεπεράσει τον σκόπελο, διότι δεν κατηγορείται για παραποίηση της λίστας, όπως ο Παπακωνσταντίνου, αλλά εάν την παρέδωσε εγκαίρως ή όχι, γεγονός που συνιστά ζήτημα πολιτικού χειρισμού. Για όλα αυτά όμως το ΠΑΣΟΚ συνολικά έχει πληρώσει το κόστος του και επομένως ο Βενιζέλος δεν έχει παρά να στρέψει την προσοχή στην εμμονή του Σύριζα να συκοφαντεί τους πολιτικούς του αντιπάλους και ταυτόχρονα να εξηγήσει τους δικούς του πολιτικούς χειρισμούς. Εύκολο.

Συμπέρασμα: Το 2013 θα έχει σημαντικές πολιτικές εξελίξεις, αλλά μάλλον όχι αλλαγή κυβέρνησης. Αυτό δεν το θέλει κανένας, ούτε τα κόμματα της κυβέρνησης, ούτε το ΚΚΕ, ούτε η Μέρκελ, ούτε κανείς άλλος, πλην του Αλέξη Τσίπρα.