Τετάρτη 19 Σεπτεμβρίου 2012

Βασίλης Φουρτούνης, δάσκαλος, αναπληρωματικός Αιρετός ΑΠΥΣΠΕ

Χθες έφτασε στα χέρια μου μια επιστολή Σχολικής Συμβούλου, από το κείμενο της οποίας γίνεται αντιληπτό ότι είναι της δευτεροβάθμιας, αλλά αυτό είναι άνευ ουσίας, γιατί εκτιμώ ότι και στην πρωτοβάθμια συναντάς τέτοια «φρούτα».

Αν αυτό το κείμενο είναι αληθινό και έχει γραφεί από «εκπαιδευτικό» η οποία είναι υπεύθυνη για την επιστημονική καθοδήγηση τότε θα πρέπει να μας προβληματίσει σοβαρά και δεν θα πρέπει να εκληφθεί ως αστείο.

Κατ’ αρχήν κάποιοι έχουν ευθύνη για το γεγονός ότι το συγκεκριμένο πρόσωπο επιλέχτηκε Σχολικός Σύμβουλος και είναι υπεύθυνη για την επιστημονική καθοδήγηση κάποιων εκπαιδευτικών. Τίποτα περισσότερο.

Δεύτερον θα πρέπει να προβληματιστούμε για το πως έχει καταντήσει ο θεσμός του Σχολικού Συμβούλου, ένας θεσμός που προήλθε από τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς, δηλαδή από τα σπλάχνα τους. Τέτοια κείμενα καταδεικνύουν ότι ο θεσμός πάσχει για να μην πω κάτι χειρότερο και είναι σίγουρο ότι κάποιοι ευθύνονται που τον κατάντησαν έτσι αυτό το θεσμό.

Τρίτο και χειρότερο είναι ότι με τέτοιους Σχολικούς Σύμβουλος θα πάει η πολιτεία στην περίφημη αξιολόγηση; Αν συμβεί αυτό τότε σας διαβεβαιώνω ότι η αποτυχία της είναι εκ των προτέρων εξασφαλισμένη.

Κύριοι, εκεί στο Υπουργείο Παιδείας, που έχετε την ευθύνη της παιδείας σε τούτο τον τόπο, αφήστε τα αστεία και προβληματιστείτε!!!

Τίποτα περισσότερο.

Σχετικά με αυτό το γράφει «Νομίζω πάντως ότι και αυτός (ο διασυρμός του) έχει έρθει ήδη και μάλιστα διεθνώς, αφού είναι γνωστά τα αποτελέσματα της έρευνας του Ο.Ο.Σ.Α. (PISA) για τα σχολεία μας. Τελευταίοι είμαστε σε όλους τους τομείς.» θα πρέπει να ενημερώσουμε την αγράμματη, χωρίς εισαγωγικά, Σχολική Σύμβουλο ότι οι Έλληνες μαθητές σαρώνουν στις Ολυμπιάδες των Μαθηματικών, Αστρονομίας κ.λ.π. Πρόσφατα μάλιστα κάποιους από αυτούς τους τίμησε και ο κ. Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας. Ψιλά γράμματα αυτά για την συγκεκριμένη κυρία.

Παρακαλώ διαθέστε λίγο από το χρόνο σας και διαβάστε προσεκτικά την επιστολή της «αξιότιμης» κας Σχολικής Συμβούλου, που εκφράζει τους προβληματισμούς της σε κάποια άλλη συνάδελφό της, του ίδιου φυράματος ή διαφορετικού δεν το γνωρίζουμε και δεν μας ενδιαφέρει αυτό. Τα συμπεράσματα δικά σας!!!

«Αγαπητή,
η σχολική χρονιά τελειώνει, κι εγώ, όπως κάθε χρόνο τέτοιες… μέρες, είμαι πολύ προβληματισμένη για το μέλλον της παιδείας και για την κατάσταση στα σχολεία, η οποία τείνει να γίνει εκτός ελέγχου! Τα παιδιά, ήδη από το Δημοτικό, ΤΑ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΝΕΙ ανυπάκουα, αγενή και έχοντα σαφή επίγνωση ότι τα σχολειά είναι χώροι, όπου ελεύθερα και ασύδοτα μπορούν να κάνουν τα πάντα.

Παιδιά τοy Γυμνασίου γίνονται …ζευγαράκια και αγκαλιάζονται και φιλιούνται μπροστά στα μάτια των συμμαθητών τους και των καθηγητών, στο διάλειμμα, χωρίς καμία ντροπή, και όταν τούς κάνεις κάποια «σύσταση» – πολύ ευγενικά για να μην τα… προσβάλεις- σου βγάζουν και μία γλώσσα δέκα μέτρα: «Γιατί, κυρία, κάνουμε τίποτα κακό;» και ΓΕΛΑΝΕ, χωρίς να ντραπούν καθόλου!

Καταλαβαίνεις σε ποιά κατάσταση  έχουμε φτάσει;

Τα κορίτσια έρχονται ντυμένα, όσο πιο αποκαλυπτικά μπορούν, αλλά και τα αγόρια κατεβάζουν τα παντελόνιά τους σχεδόν μέχρι τα… γόνατα, με αποτέλεσμα, και μία απλή ματιά του μαθητόκοσμου εν ώρα διαλείμματος, να δίνει την εικόνα μιας ομάδας παιδιών που εν εξάλλω… περιβολή και καταστάσει, περιφέρονται σε κάποιο χώρο διασκέδασης – για να μην πω τίποτα χειρότερο. Καμία υποψία ότι πρόκειται περί σχολείου και μαθητών.

Αν μάλιστα έρθει κανείς και πιο κοντά, τότε θα σιγουρευτεί ότι δεν πρόκειται για σχολείο, γιατί το σχολείο θα είχε μάθει στα παιδιά να χρησιμοποιούν και άλλες λέξεις, εκτός από τη λέξη «μ…α» και άλλες συναφείς και συμπληρωματικές.

Προ ημερών, κάποια συνάδελφος έφερε έναν μαθητή στο γραφείο για ανάρμοστη συμπεριφορά, κι αυτός, απολογούμενος στη Διευθύντρια, είπε: «Δεν φταίω εγώ, ο τάδε μου λέει μ…..». !

Προ ημερών, επίσης, ένας μαθητής του Γυμνασίου …, είχε φέρει στο σχολείο ένα …χάμστερ μέσα σε κλουβί, με αποτέλεσμα την ώρα του μαθήματος τα παιδιά, αντί να προσέχουν, να κάνουν χάζι μαζί του. Ο Διευθυντής, όταν το πληροφορήθηκε, πήρε το κλουβί με το χάμστερ στο γραφείο του, επέπληξε τον μαθητή και του είπε ότι θα το κρατήσει μέχρι να έρθουν οι γονείς του να το πάρουν. Τότε ο μαθητής (Α΄ Γυμνασίου), αφού προσπάθησε μάταια να πείσει τον Διευθυντή να του το δώσει αμέσως πίσω, στο τέλος του είπε: «Καλά! Αλλά να ξέρεις ότι αν πάθει τίποτα το χάμστερ μου ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ !!».

Έτσι τα ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΝΕΙ τα παιδιά. Γιατί φυσικά δεν φταίνε αυτά. Αφού φοιτούν σε τέτοια σχολεία, έτσι θα γίνουν! Όσο καλά και να 'ναι από το σπίτι τους, στο σχολείο θα χαλάσουν.

Φοβάμαι ότι δεν υπάρχει άλλη χώρα στον κόσμο, που να είναι τα σχολεία της σε τέτοια άθλια κατάσταση. Ακόμα και οι υπανάπτυκτες αφρικανικές χώρες έχουν σχολεία που είναι σχολεία. Μόνο της Ελλάδας τα σχολεία είναι υπό διάλυση και πλήρως απαξιωμένα από τους μαθητές.

Να μη σε κουράζω, όμως, γιατί με πονάει πολύ το θέμα αυτό, αφού το ζω καθημερινά, και διαπιστώνω ότι χρόνο με το χρόνο η κατάσταση διολισθαίνει σε χειρότερο εξευτελισμό της (λεγόμενης) εκπαίδευσης, και δεν βλέπω ποιός και πώς, θα μπορούσε να αντιστρέψει την κατάσταση. Μήπως, όταν έρθει πλέον ο διασυρμός του ελληνικού σχολείου, να αλλάξουν τότε τα πράγματα; Δεν ξέρω. Νομίζω πάντως ότι και αυτός (ο διασυρμός του) έχει έρθει ήδη και μάλιστα διεθνώς, αφού είναι γνωστά τα αποτελέσματα της έρευνας του Ο.Ο.Σ.Α. (PISA) για τα σχολεία μας. Τελευταίοι είμαστε σε όλους τους τομείς.

Θα πεις πως είμαι απαισιόδοξη. Είμαι! Και θα προτιμούσα να κλείσουν τα σχολεία, αφού είναι ανίκανα να επιτελέσουν τον σκοπό τους, που δεν είναι μόνο «εκπαιδευτικός», αλλά πρωτίστως ανθρωπιστικός, αφού δεν εκπαιδεύουν … σκύλους, αλλά ανθρώπους, για να τούς κάνουν καλύτερους. Αφού λοιπόν αποτυγχάνουν και στα δυο, να κλείσουν. Όπως και οι επιχειρήσεις που δεν αποδίδουν και ζημιώνουν. Εδώ, μάλιστα, ζημιώνονται ψυχές. Να κλείσουν, μέχρι να εκπονηθούν σχέδια και τρόποι διάσωσής τους από την απαξίωση και τον εξευτελισμό.

Κλείνω, γιατί σε κούρασα. Αυτά δεν τελειώνουν. Σκέπτομαι να γράψω σε καμία εφημερίδα. Έτσι… για να γνωρίσουν και οι μη εμπλεκόμενοι στην εκπαίδευση, το μεγαλείο της. Και να ανησυχήσουν, απαιτώντας να αρθεί η εκπαίδευση στο ύψος της.

Σε φιλώ και σε χαιρετώ,

Μ»