Κυριακή, 6 Νοεμβρίου 2011

Έως πριν μερικά χρόνια ήταν φαινόμενο σχεδόν άγνωστο στην Ελλάδα. Σήμερα, όμως, η ενδοσχολική βία έχει λάβει ανησυχητικές διαστάσεις επηρεάζοντας καθοριστικά τη ζωή χιλιάδων μαθητών.

Σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες, τουλάχιστον 10% έως 15% των μαθητών έχουν πέσει θύματα συστηματικής βίας από συμμαθητές τους, ποσοστό άνω του 5% έχουν παραδεχθεί ότι έχουν ασκήσει κάποια μορφή ενδοσχολικής βίας, ενώ στη συντριπτική τους πλειονότητα οι μαθητές δηλώνουν ότι έχουν γίνει μάρτυρες επεισοδίων ενδοσχολικής βίας.

Το μέγεθος του προβλήματος σε παγκόσμια κλίμακα γίνεται αντιληπτό εάν ληφθεί υπόψη ότι περίπου 200 εκατομμύρια παιδιά σε όλον τον πλανήτη, έχουν πέσει θύματα εκφοβισμού ή και κακοποίησης από τους συνομηλίκους τους.

Στην ετήσια έκθεσή του, ο Συνήγορος του Παιδιού επισημαίνει τη δραματική αύξηση των κρουσμάτων ενδοσχολικής βίας, που παρατηρείται στην Ελλάδα.

Είναι γνωστό ότι η ενδοσχολική βία εκδηλώνεται με πολλούς τρόπους. Όπως τη λεκτική βία, που χρησιμοποιούν περισσότερο τα κορίτσια, τη σωματική βία, τη σεξουαλική βία, την κοινωνική απομόνωση παιδιών από άλλα παιδιά, ενώ μια ιδιαίτερη μορφή βίας που εκδηλώνεται μέσα από τα κινητά και το διαδίκτυο, είναι η ηλεκτρονική βία

Οι ανησυχητικές διαστάσεις που έχει λάβει το φαινόμενο και στην Ελλάδα δεν αφήνει αδιάφορη την Πολιτεία και διάφορους άλλους φορείς οι οποίοι ίδρυσαν την οργάνωση «Δίκτυο κατά της Βίας στο Σχολείο».

Το Δίκτυο θα συντονίζεται από την Εταιρεία Ψυχοκοινωνικής Υγείας Παιδιού και Εφήβου και σε αυτό συμμετέχουν επίσης το Υπουργείο Παιδείας, η Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς, το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, το Ινστιτούτο Υγείας του Παιδιού, το Ίδρυμα Μαραγκοπούλου, η Παιδοψυχιατρική Εταιρεία Ελλάδας, η Παιδοψυχιατρική Κλινική του Πανεπιστημίου Αθηνών του Νοσοκομείου Αγία Σοφία και άλλοι φορείς.

Ανάμεσα στους σκοπούς του Δικτύου περιλαμβάνονται:

• Η δημιουργία ενός πλαισίου επιστημονικού και κοινωνικού διαλόγου, σχετικά με τα αίτια και τις μεθόδους παρέμβασης για την πρόληψη και αντιμετώπιση του φαινομένου της βίας στο σχολείο
• Η συγκέντρωση και διάδοση δεδομένων που αφορούν την επιστημονική μελέτη, την ανάπτυξη μεθοδολογίας και καινοτόμων πρακτικών παρέμβασης
• Η επιμόρφωση και υποστήριξη των εκπαιδευτικών και άλλων επαγγελματιών πρώτης γραμμής που εργάζονται με παιδιά και εφήβους
• Η ευαισθητοποίηση μαθητών, γονέων και ολόκληρης της κοινωνίας σχετικά με το φαινόμενο.