Προβλήματα και πρώτες βοήθειες στην παραλία

Σάββατο 23 Ιουλίου 2011

Τώρα το καλοκαίρι η εξόρμηση στη παραλία αποτελεί «καθήκον» για μικρούς και μεγάλους. Όλοι γνωρίζουμε ασφαλώς τους κινδύνους που καραδοκούν και οπωσδήποτε έχουμε λάβει κάποια μέτρα, ώστε να διασκεδάσουμε απρόσκοπτα και με ασφάλεια. Αν όμως συμβεί το απευκταίο, τι κάνουμε;

Δυστυχώς το «απευκταίο» δεν είναι τόσο σπάνιο όσο φανταζόμαστε. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας την εικοσαετία 1980-1999 σημειώθηκαν 5.704 πνιγμοί. Τα περισσότερα θύματα ήταν παιδιά, έφηβοι και ηλικιωμένοι. Πέραν από αυτό δε λείπουν τα ηλιακά εγκαύματα, οι παρενέργειες των υψηλών θερμοκρασιών και ορισμένες δυσάρεστες κοντινές επαφές με την θαλάσσια πανίδα. Για όλους αυτούς τους λόγους είναι χρήσιμο να γνωρίζει κανείς πώς να αντιμετωπίσει όλες αυτές τις δύσκολες στιγμές.

1. Προβλήματα από τον ήλιο

Το καλοκαίρι αναγκαστικά περνάμε πολλές ώρες στην ύπαιθρο και να εκτιθέμεθα στην ηλιακή ακτινοβολία.

Ακούμε συχνά να λέγεται ότι ο ήλιος αποτελεί αστείρευτη πηγή ζωής. Δεν πρέπει να ξεχνάμε όμως ότι, αν δεν λάβουμε τα κατάλληλα μέτρα προστασίας, μπορεί να γίνει και πηγή δυσάρεστων καταστάσεων για την υγεία μας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι τα ηλιακά εγκαύματα, που μπορούν να οδηγήσουν σε μελάνωμα, ανάπτυξη καταρράκτη και άλλων οφθαλμικών βλαβών, η ηλίαση και η θερμοπληξία. Παράλληλα, ο ήλιος αποτελεί τον πρώτο παράγοντα πρόωρης γήρανσης της επιδερμίδας. Γενικά, ο κίνδυνος βλαβών του δέρματος από την ηλιακή ακτινοβολία έχει αυξηθεί λόγω της μείωσης του στρώματος του όζοντος που υπάρχει πάνω από την ατμόσφαιρα και το οποίο λειτουργεί ως φίλτρο προστασίας από την βλαπτική υπεριώδη ακτινοβολία.

Α. Ηλιακά εγκαύματα

Το δέρμα μας είναι εκείνο που δέχεται τη μεγαλύτερη ποσότητα της ακτινοβολίας. Στη βασική στοιβάδα του υπάρχουν τα μελανοκύτταρα που, όταν δεχτούν υπεριώδη ακτινοβολία, εκκρίνουν μελανίνη, στην  οποία οφείλεται το μαύρισμα που αποκτάμε. Η μελανίνη, εξαιτίας της ιδιότητάς της να απορροφά σημαντικές ποσότητες ακτινοβολίας, αποτελεί σημαντική άμυνα του δέρματος απέναντι στην ακτινοβολία. Η υπερβολική έκθεση όμως στον ήλιο μπορεί να οδηγήσει στη πρόκληση ηλιακού εγκαύματος Σ’ αυτή την περίπτωση, το δέρμα εμφανίζει έντονο ερυθρό χρώμα, κνησμό και ξεφλουδίζει (έγκαυμα Α' βαθμού). Σε πιο προχωρημένη κατάσταση παρουσιάζεται οίδημα και φυσαλίδες που συνοδεύονται από πόνο (έγκαυμα Β' βαθμού).

Για να μπορέσουμε λοιπόν να χαρούμε τον ήλιο χωρίς δυσάρεστες συνέπειες, θα πρέπει:

• Να κάνουμε χρήση ενός αντηλιακού που να είναι αδιάβροχο – ειδικά αν μένουμε πολλή ώρα μέσα στη θάλασσα.
• Να διαλέγουμε αντηλιακό με τον κατάλληλο δείκτη για την επιδερμίδα μας. Ένας γενικός κανόνας είναι ότι, όσο πιο λευκό είναι το δέρμα, τόσο πιο μεγάλο δείκτη προστασίας (SPF) χρειάζεται. Ο φαρμακοποιός μπορεί να σας βοηθήσει να επιλέξετε το κατάλληλο αντηλιακό που θα καλύψει τις δικές σας ανάγκες.
• Να εφαρμόζουμε το αντηλιακό μισή ώρα πριν από την έκθεση στον ήλιο.
• Να απλώνουμε αρκετή ποσότητα αντηλιακού και να το ανανεώνουμε σε τακτά χρονικά διαστήματα, ειδικά  αν μπαίνουμε συχνά στη θάλασσα. Επίσης, να σκουπίζουμε το σώμα μας με πετσέτα μετά το κολύμπι ή μετά από υπαίθριες δραστηριότητες που προκαλούν εφίδρωση, πχ. παιχνίδι, εργασία, άσκηση.
• Να αποφεύγουμε την έκθεση στον ήλιο από τις 11 το πρωί έως τις 4 το απόγευμα, που η ηλιακή ακτινοβολία είναι πιο έντονη.

Ειδική προσοχή πρέπει να δώσουμε:

• Στα βρέφη κάτω από 6 μηνών, που δεν πρέπει να εκτίθενται καθόλου στην ηλιακή ακτινοβολία. Τα παιδιά έως 2 ετών θα πρέπει να παραμένουν στον ίσκιο και να χρησιμοποιούν αντηλιακό με κατάλληλα φίλτρα για αυτήν την ηλικία. Γενικά, στα παιδιά αυξάνουμε την ποσότητα και την συχνότητα εφαρμογής του αντηλιακού, όχι μόνο επειδή το δέρμα τους είναι πιο ευαίσθητο, αλλά και επειδή εκτίθενται περισσότερη ώρα στον ήλιο και μπαινοβγαίνουν συχνά στη θάλασσα. Επίσης, δεν παραλείπουμε τη χρήση πλατύγυρου καπέλου και γυαλιών ηλίου. Το κακοήθες μελάνωμα, που είναι η πιο σοβαρή βλάβη του δέρματος από την υπερβολική έκθεση στον ήλιο, οφείλεται σε υπερβολική έκθεση και σε ηλιακά εγκαύματα κατά την παιδική ηλικία.
• Τέλος, προσοχή στην έκθεση στον ήλιο πρέπει να δώσουμε και σε περίπτωση λήψης φαρμακευτικής αγωγής με αντιβιοτικά που περιέχουν τετρακυκλίνη, αντισυλληπτικά, διουρητικά, ηρεμιστικά ή αγχολυτικά.

Αν όμως ο ήλιος μας πιάσει απροετοίμαστους και δεν αποφύγουμε το έγκαυμα, τότε θα πρέπει:

• Να κάνουμε ντους με δροσερό νερό.
• Να μην χρησιμοποιούμε οινόπνευμα ή οξυζενέ για να καθαρίσουμε την περιοχή. Αντίθετα, να την ανακουφίζουμε με κομπρέσες χαμομηλιού.
• Να εφαρμόσουμε αρχικά μια κορτιζονούχα κρέμα και να συνεχίσουμε τις επόμενες ημέρες με μια ενυδατική, η οποία θα περιέχει δραστικές ουσίες που ανακουφίζουν και αναπλάθουν την προσβεβλημένη περιοχή (αλόη, δεξαπενθανόλη κλπ).
• Σε περίπτωση ύπαρξης πόνου, να κάνουμε (εφόσον το θέλουμε) χρήση κάποιου αναλγητικού.
• Να αποφεύγουμε το ξύρισμα ή την απολέπιση.
• Να μην εκτεθούμε τις επόμενες μέρες στον ήλιο.

ΠΡΟΣΟΧΗ: Σε περίπτωση ύπαρξης φυσαλίδων, δεν πρέπει να τις σπάμε γιατί αυξάνουμε τον κίνδυνο μόλυνσης. Απολυμαίνουμε την περιοχή με αντισηπτικά, την καλύπτουμε με λιπαρές γάζες και επιδέσμους και επιδιώκουμε παρακολούθηση από γιατρό για αποφυγή επιμόλυνσης.

Φυσιολογικά, ένα απλό ηλιακό έγκαυμα θα ιαθεί σε 5-6 ημέρες.

Β. Ηλίαση

Η υπερβολική έκθεση στον ήλιο μπορεί να προκαλέσει ηλίαση. Η ηλίαση εκδηλώνεται με πονοκέφαλο, ερυθρότητα, εμετό, ζαλάδα, πυρετό, ταχυπαλμία και, στη χειρότερη περίπτωση, σε απώλεια των αισθήσεων. Για να την αποφύγουμε, θα πρέπει να αποφεύγουμε την έντονη εργασία ή άσκηση κατά τις μεσημεριανές ώρες, να κάνουμε χρήση πλατύγυρου καπέλου και ελαφριών ρούχων, να καταναλώνουμε πολλά υγρά χωρίς αλκοόλ (νερό, χυμούς κλπ.)  Η διατροφή μας πρέπει να αποτελείται από ελαφριά γεύματα, πλούσια σε λαχανικά και φρούτα που αφθονούν την εποχή του καλοκαιριού. Άτομα υψηλού κινδύνου, όπως ηλικιωμένοι ή ασθενείς, θα πρέπει να παραμένουν σε κλιματιζόμενους χώρους.

Σε περίπτωση που κάποιος πάθει ηλίαση θα πρέπει:

• Να μεταφερθεί σε δροσερό χώρο
• Να απαλλαγεί από σφιχτά ή περιττά ρούχα
• Να του χορηγηθούν άφθονα υγρά χωρίς ζάχαρη. Ιδανικά είναι τα ισοτονικά ροφήματα.
• Να δροσιστεί με δροσερές κομπρέσες που τοποθετούνται στο μέτωπο και στον αυχένα, ώστε να μειωθεί η θερμοκρασία.
• Αν τα συμπτώματα δεν υποχωρούν, το άτομο πρέπει να μεταφερθεί για ιατρική εξέταση και παρακολούθηση.

Γ. Θερμοπληξία

Η ηλίαση αποτελεί ένα στάδιο πριν την θερμοπληξία. Η θερμοπληξία είναι μια επείγουσα κατάσταση που απαιτεί ιατρική αντιμετώπιση.

Η θερμοπληξία προκαλείται από μη καλή λειτουργία του «θερμοστάτη» που βρίσκεται στον εγκέφαλο και η οποία οφείλεται είτε σε παρατεταμένη έκθεση σ’ ένα ιδιαίτερα ζεστό περιβάλλον, είτε σε ασθένεια που προκαλεί υψηλότατο πυρετό. Έτσι, το σώμα αποκτά επικίνδυνα υψηλή θερμοκρασία.

Τα συμπτώματα που ακολουθούν αυτή την κατάσταση είναι:

• Πονοκέφαλος, ζαλάδα και δυσφορία
• Υπερκινητικότητα και σύγχυση
• Ζεστό, αναψοκοκκινισμένο, ξηρό δέρμα
• Γρήγορη μείωση του επιπέδου ανταπόκρισης του ατόμου
• Έντονος σφυγμός
• Θερμοκρασία σώματος άνω των 40 βαθμών

Αν κάποιος οικείος έχει αυτά τα συμπτώματα ή υπάρχει η υποψία θερμοπληξίας, ο στόχος είναι να μειωθεί η θερμοκρασία του σώματός του όσο το δυνατόν γρηγορότερα και να αναζητηθεί άμεσα ιατρική βοήθεια. Έτσι:

• Πρέπει να γίνει άμεση μετακίνηση του θερμόπληκτου σε δροσερό μέρος και να του αφαιρεθούν όλα τα ρούχα, εκτός των εσωρούχων.
• Άμεση κλήση γιατρού
• Είναι απαραίτητο να τυλιχθεί το άτομο με ένα κρύο, υγρό σεντόνι, το οποίο πρέπει να διατηρείται συνεχώς υγρό, έτσι ώστε να μειωθεί η θερμοκρασία του σώματος και να φθάσει στους 38 βαθμούς. Παράλληλα, επιθυμητό θα ήταν κάποιος να του κάνει αέρα (όχι ανεμιστήρας).
• Όταν πλέον η θερμοκρασία πέσει σε ασφαλές επίπεδο (38 βαθμών), είναι αναγκαία η αντικατάσταση του βρεγμένου σεντονιού με ένα στεγνό, ενώ πρέπει να εξακολουθήσει να υπάρχει παρακολούθηση του πάσχοντα μέχρι να έρθει κάποιος γιατρός.
• Αν, δυστυχώς, η θερμοκρασία ξανανέβει, πρέπει να επαναληφθεί η διαδικασία με το βρεγμένο σεντόνι.

Σε άτομο που έχει πάθει θερμοπληξία, εκτός από τη μεταφορά του σε δροσερό χώρο και την απαλλαγή από σφιχτά και περιττά ρούχα, προσπαθούμε να ρίξουμε τη θερμοκρασία του σώματος, δροσίζοντάς το με άφθονο νερό ώσπου να έρθει ιατρική βοήθεια.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η καλύτερη θεραπεία είναι η πρόληψη. Αν τηρήσουμε τους παραπάνω συμβουλές, θα μπορέσουμε να χαρούμε τον ήλιο, το καλοκαίρι και τις διακοπές μας χωρίς τις δυσάρεστες εκπλήξεις που μπορεί να μας επιφυλάσσει η υπερβολική έκθεση στον ήλιο.

2. Προβλήματα από την επαφή με τα θαλάσσια ζώα

Οι συνηθέστερες ατυχείς συναντήσεις στις περισσότερες θάλασσες του κόσμου είναι με τις μέδουσες (τσούχτρες), τους αχινούς και τις δράκαινες. Η επαφή είναι τυχαία ή σκόπιμη εκ μέρους του λουόμενου καθώς τα ίδια δεν είναι επιθετικά.

1. Οι μέδουσες

 Οι μέδουσες απελευθερώνουν το δηλητήριο τους από τις νηματοκύστεις στα πλοκάμια τους, προκαλώντας έντονο πόνο, ερυθρότητα και κνησμό. Πρώτο μέλημα μας είναι να απομακρύνουμε τα πλοκάμια χωρίς όμως να ενεργοποιήσουμε τις υπόλοιπες νηματοκύστεις και φυσικά ποτέ με γυμνό χέρι. Επίσης, δεν πρέπει να τα ξεπλύνουμε με γλυκό νερό γιατί και αυτό απελευθερώνει το δηλητήριο.

Ξεπλένουμε την περιοχή με θαλασσινό νερό και εφαρμόζουμε άφθονο ξύδι ή οινόπνευμα ώστε να εξουδετερωθούν οι νηματοκύστεις. Στη συνέχεια, αφαιρούμε τα πλοκάμια προσεκτικά τα πλοκάμια με λαβίδα ή κάποιο ξύλο. Ακόμη πιο αποτελεσματικό είναι να χρησιμοποιήσουμε σαπουνάδα ή αφρό ξυρίσματος και την μη ακονισμένη πλευρά ενός μαχαιριού. Αν υπάρχει έντονη φλεγμονή, μπορεί να εφαρμοστεί μια κορτιζονούχος κρέμα.

Επειδή υπάρχουν και άτομα με υπερευαισθησία αλλά και μέδουσες με ισχυρό δηλητήριο (σπάνιο στην Ελλάδα), ενδέχεται να παρουσιαστεί τάση προς έμετο και δύσπνοια. Σε αυτήν την περίπτωση αναζητάμε άμεσα ιατρό.

2. Οι αχινοί

Οι αχινοί φέρουν αγκάθια που διεισδύουν στο πέλμα καθώς τα πατάμε. Τα αγκάθια αυτά είναι ιδιαίτερα εύθραυστα και απαιτείται προσοχή κατά την αφαίρεσή τους με τη βοήθεια μιας λαβίδας. Δεν πρέπει να επιχειρούμε να συνθλίψουμε αυτά που δεν καταφέραμε να βγάλουμε. Ο ιατρός θα βοηθήσει στην χειρουργική αφαίρεση τους αν είναι απαραίτητο.

Πάντως τα αγκάθια που παραμένουν συνήθως απορροφώνται σε διάστημα λίγων ημερών έως τριών εβδομάδων ή τελικά αποβάλλονται από τον οργανισμό. Μερικοί υποστηρίζουν ότι η εμβάπτιση σε ζεστό νερό, διάλυμα γλουταμινικού νατρίου ή ξύδι βοηθά στη διάλυσή τους.

Αναζητήστε ιατρική βοήθεια αν τα αγκάθια διεισδύσουν σε άρθρωση, νεύρο ή σε μεγάλο βάθος καθώς και αν παραμείνει για μεγάλο χρονικό διάστημα και ο οργανισμός αντιδράσει σχηματίζοντας κοκκιώδη ιστό ('ουλή') στην περιοχή. Παρομοίως εάν υπάρξουν σημεία λοίμωξης, δηλαδή ερυθρότητα, θερμότητα ή πύον και ασφαλώς επί συστηματικών εκδηλώσεων όπως ναυτία, αδυναμία και δύσπνοια.

3. Οι δράκαινες

 Αν πέσετε θύματα δράκαινας, το πρώτο που πρέπει να κάνετε είναι να εφαρμόσετε ψυχρά επιθέματα στο σημείο (π.χ. κομπρέσες με κρύο νερό καθαρό ή θαλασσινό, παγάκια κ.λπ.) για να ελέγξετε το πρήξιμο.

Φροντίστε επίσης να πάρετε ένα αντιισταμινικό χάπι ή να κάνετε επάλειψη με μια αλοιφή ανάλογης δράσης ή με μια κορτιζονούχα κρέμα. Βέβαια το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να επισκεφτείτε τον πλησιέστερο ιατρό, ώστε να σας προσφέρει φαρμακευτική υποστήριξη, αν χρειάζεται.

3. Πνιγμός

 Σε περιπτώσεις πνιγμού το πρώτο πράγμα που πρέπει να θυμόμαστε είναι ότι δεν απειλείται μόνο το θύμα αλλά κινδυνεύουμε άμεσα και εμείς. Δεν είναι σπάνιο το θύμα, μέσα στο πανικό του, να παρασύρει αυτόν που θέλει να τον βοηθήσει. Αν μπορούμε να τον φθάσουμε με την βοήθεια ενός κουπιού, σκοινιού, ξύλου κλπ. πατώντας στέρεα στο έδαφος ή στο βυθό της θάλασσας, το προτιμούμε από το να βουτήξουμε στη θάλασσα.

Αν παραστεί ανάγκη να βουτήξουμε, το κάνουμε μόνο αν είμαστε σίγουροι για τις ικανότητες και την αντοχή μας και δεν υπάρχει κάποιος κατάλληλα εκπαιδευμένος διασώστης. Εφόσον το θύμα έχει τις αισθήσεις του, δεν τον πλησιάζουμε αλλά του προτείνουμε ένα ξύλο, σωσίβιο κλπ. Εάν το θύμα έχει χάσει τις αισθήσεις του, η πρώτη μας προτεραιότητα είναι να βγάλουμε το θύμα από το νερό ώστε να μπορέσουμε να του προσφέρουμε καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση το ταχύτερο δυνατόν.

Επειδή δεν γνωρίζουμε αν το αναίσθητο θύμα έχει τραυματιστεί στο κεφάλι ή τον αυχένα, πρέπει να φροντίσουμε να κρατάμε κεφάλι, αυχένα και σώμα σε ευθιασμό κατά την ανάσυρσή του. Ο καλύτερος τρόπος να επιτευχθεί αυτό είναι τοποθετώντας τον σε μια σανίδα που θα πρέπει να φτάνει μέχρι τους γλουτούς. Αν δεν υπάρχει αυτή η δυνατότητα, τραβάμε ή σπρώχνουμε από τα πόδια ή τις μασχάλες προς τη διεύθυνση του μήκους του σώματος και ποτέ από το πλάι. Εξυπακούεται ότι αν κοιτά προς το νερό, τον γυρίζουμε απαλά από την άλλη, προσέχοντας πάντα τον ευθιασμό κεφαλής και σώματος.

Μόλις βγει από το νερό, ελέγχουμε την αναπνοή και εφόσον απουσιάζει κάνουμε τεχνητή αναπνοή. Αν δεν υπάρχει καρδιακός παλμός και δεν επανέλθει με τις αναπνοές, προχωρούμε σε καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση μέχρι να επανέλθει ή να μεταφερθεί στο νοσοκομείο.

Εφόσον το θύμα αναπνέει από μόνο του, το ξαπλώνουμε στο πλάι και πιέζουμε στο επιγάστριο (στομάχι) ώστε να φύγει το νερό. Εναλλακτικά, μπορούμε να τον τοποθετήσουμε μπρούμυτα, να βάλουμε τα χέρια μας κάτω από το στομάχι του και να τον ανασηκώσουμε. Τέλος, κρατάμε το θύμα ζεστό και υπό παρακολούθηση μέχρι να έρθει ασθενοφόρο.

Τεχνητή αναπνοή (Φιλί της ζωής)

Στην παραλία μπορεί να έρθουμε αντιμέτωποι και με καταστάσεις που απαιτούν άμεση και ειδική αντιμετώπιση, όπως ο πνιγμός ή ένα καρδιακό επεισόδιο.

Και στις δύο περιπτώσεις η τεχνητή αναπνοή, το λεγόμενο φιλί της ζωής, μπορεί να αποδειχτεί σωτήρια.

Πώς γίνεται;

 Τεντώστε το κεφάλι του ατόμου προς τα πίσω και ανασηκώστε το σαγόνι του. Ανοίξτε το στόμα του (αν δεν ανοίγει, πιέστε το σημείο που ενώνονται η άνω με την κάτω γνάθο κοντά στο αφτί), κλείστε τη μύτη του και εφαρμόστε τα χείλη σας στα δικά του.

Φυσήξτε 2-3 φορές στο στόμα του, αφήστε το θώρακα και την κοιλιά να φουσκώσουν και μόλις ξεφουσκώσουν κάντε την επόμενη αναπνοή. Συνεχίστε μέχρι να επανέλθει ο σφυγμός.

Αν αυτό δεν συμβεί ύστερα από 2-3 προσπάθειες, κάντε καρδιακές μαλάξεις (μόνο αν το άτομο δεν αναπνέει) ως εξής: πλέξτε τα δάχτυλά σας και ακουμπήστε τις παλάμες σας στο σημείο που ενώνονται τα πλευρά στη μέση του στέρνου.

Τεντώστε τα χέρια σας και πιέστε χρησιμοποιώντας το βάρος σας. Οι μαλάξεις πρέπει να γίνονται ανά ένα δευτερόλεπτο, ενώ κάθε δεκαπέντε μαλάξεις πρέπει να κάνετε δύο τεχνητές αναπνοές.

Όταν το άτομο συνέλθει, γυρίστε το στο πλάι μέχρι να έρθει ασθενοφόρο. Αν έχει κινδυνέψει από πνιγμό, πριν ξεκινήσετε την τεχνητή αναπνοή γυρίστε το μπρούμυτα, ακουμπήστε το γόνατό σας στην κοιλιά του και πιέστε τα πνευμόνια του για να βγει το νερό.

4. Aλλα προβλήματα

1. Δάγκωμα από σκύλο

Τα αδέσποτα σκυλιά στην παραλία δεν είναι σπάνιο φαινόμενο. Αν λοιπόν σας δαγκώσει κάποιο, ξεπλύνετε αμέσως την πληγή με σαπούνι και νερό ή και με θαλασσινό νερό και περάστε την με οξυζενέ και ιώδιο.

Επίσης πάρτε προληπτικά αντιβίωση και απευθυνθείτε το γρηγορότερο δυνατό σε κάποιον ειδικό (φαρμακοποιό, γιατρό, νοσοκομείο) για να κάνετε αντιτετανικό ορό.

2. Κράμπα

 Αν είστε μέσα στο νερό, το σημαντικότερο είναι να διατηρήσετε την ψυχραιμία σας και να προσπαθήσετε να βγείτε χρησιμοποιώντας τα χέρια και τα πόδια σας όσο μπορείτε.

Όταν φτάσετε στην ακτή, κάντε χειρομαλάξεις στη γάμπα και εφαρμόστε ζεστά επιθέματα ή καλύψτε την για λίγη ώρα με άμμο.

Προσοχή

Αν δείτε ότι κάποιος κινδυνεύει στη θάλασσα, μην προσπαθήσετε να τον σώσετε αν δεν διαθέτετε τις κατάλληλες γνώσεις. Πετάξτε του αν μπορείτε ένα σωσίβιο ή σχοινί και καλέστε σε βοήθεια.

Κάθε φορά που πηγαίνετε στη θάλασσα καλό είναι να έχετε μαζί σας γάζες, οξυζενέ, ιώδιο, αντιισταμινική αλοιφή, θερμόμετρο, παυσίπονο και αντιβίωση ευρέος φάσματος.

Φυσικά, πάντοτε ελλοχεύουν οι συνήθεις τραυματισμοί, κακώσεις, κοψίματα, διαστρέμματα, νυγμούς εντόμων κλπ. για τα οποία υπάρχουν αντιμετωπίζονται σύμφωνα με τις οδηγίες του οδηγού πρώτων βοηθειών.

Η απόκτηση ορισμένων απλών γνώσεων πρώτων βοηθειών αποτελεί υποχρέωση όλων και ενώ δεν απαιτεί πολύ χρόνο, την κρίσιμη στιγμή μπορεί να κάνει όλη τη διαφορά. Στην απλούστερη περίπτωση θα ανακουφιστεί ένας άνθρωπος σε μια δύσκολη στιγμή, στην κρισιμότερη θα σωθεί μια ανθρώπινη ζωή.

3. Τσιμπήματα από μέλισσες ή σφήκες

Τα τσιμπήματα από αυτά τα έντομα είναι αρκετά επώδυνα, αλλά όχι επικίνδυνα - εξαιρούνται βέβαια οι περιπτώσεις κατά τις οποίες κάποιος είναι αλλεργικός ή τα τσιμπήματα είναι πάρα πολλά.

Τα έντομα εγχέουν το δηλητήριό τους - μερικές φορές και το κεντρί τους - μέσα στο δέρμα και αυτό προκαλεί τοπικό πόνο, ερυθρότητα και οίδημα που διαρκούν συνήθως μία ώρα. Αν το κεντρί έχει μείνει μέσα στο δέρμα, αφαιρέστε το προσεκτικά και τοποθετήστε πάγο για να περιορίσετε το οίδημα. Υπάρχουν κρέμες και αλοιφές που ανακουφίζουν από τον πόνο.

Τα πολλαπλά τσιμπήματα ή η υπερευαισθησία - αλλεργία στο δηλητήριο του εντόμου είναι πιθανόν να επιφέρουν σε ορισμένα άτομα αναφυλακτική αντίδραση εντός ολίγων λεπτών -τα κυριότερα συμπτώματά της είναι η ερυθρότητα του προσώπου, η ζαλάδα, η ναυτία, η κεφαλαλγία, η θολή όραση, η δύσπνοια, η καρδιακή αρρυθμία η λιποθυμία. Εάν παρατηρηθεί κάποιο από αυτά, αναζητήστε αμέσως ιατρική βοήθεια, διότι στις σοβαρότερες αναφυλακτικές αντιδράσεις προκαλείται οίδημα του βλεννογόνου του λάρυγγα, το οποίο μπορεί να οδηγήσει στο θάνατο εξαιτίας της απόφραξης των αεροφόρων οδών.

Τα άτομα που γνωρίζουν ότι έχουν υπερευαισθησία στα τσιμπήματα των εντόμων θα πρέπει να είναι πάντα εφοδιασμένα με έναν ατομικό φαρμακευτικό εξοπλισμό ώστε να αντιμετωπίσουν άμεσα ένα πιθανό τσίμπημα.

4. Κουνούπια

Κουνούπια υπάρχουν σχεδόν παντού, αλλά κυρίως στις περιοχές με στάσιμα νερά. Δεν τρέφονται με αίμα, όπως νομίζουν πολλοί, αλλά με χυμούς φυτών. Μόνο τα θηλυκά τσιμπούν γιατί χρειάζονται το αίμα για να ωριμάσει το γεννητικό τους σύστημα. Τα κουνούπια ενδέχεται να μεταφέρουν ασθένειες, όπως η ελονοσία και η φιλαρίαση. Προστατευτείτε με ειδικές απωθητικές αλοιφές και εντομοκτόνα. Ιδιαίτερη όμως προσοχή απαιτείται στη χρήση του εντομοαπωθητικού, καθώς χρειάζεται να ακολουθείτε αυστηρά τις οδηγίες χρήσης. Τα εντομοαπωθητικά δεν πρέπει να εισπνέονται ή να λαμβάνονται από το στόμα και δεν πρέπει να έρχονται σε επαφή με τα μάτια, με τραύματα ή ερεθισμένο δέρμα.