«Η κοινωνική αλληλεγγύη στην εποχή του μνημονίου και ο ρόλος της Τοπικής Αυτοδιοίκησης»

Ημ Δημ. Πέμπτη, 21 Απριλίου 2011

Την Τετάρτη 13 Απριλίου και  ώρα 7μ.μ. Κέντρο Νεότητας Δήμου Χαλανδρίου (Δαναΐδων & Αντιγόνης) η δημοτική κίνηση «ΧΑΛΑΝΔΡΙ Η ΠΟΛΗ ΜΑΣ» οργάνωσε εκδήλωση – συζήτηση με θέμα: «Η κοινωνική αλληλεγγύη στην εποχή του μνημονίου και ο ρόλος της Τοπικής Αυτοδιοίκησης» με Ομιλητές τους:

1. Γιάννη Πανούση, Καθηγητή του Τμήματος Επικοινωνίας και Μ.Μ.Ε. Πανεπιστημίου Αθηνών και

2. Σάκη Μαρτσούκα, Συντονιστή της Δημοτικής Κίνησης «ΧΑΛΑΝΔΡΙ Η ΠΟΛΗ ΜΑΣ», την εκδήλωση – συζήτηση συντόνισε η δημοσιογράφος Ελένη Τσερεζόλε.

Εμείς εξασφαλίσαμε και δημοσιεύουμε, θέλοντας να βοηθήσουμε το δημόσιο διάλογο, έστω και καθυστερημένα την εισήγηση του Σάκη Μαρτσούκα. Δυστυχώς δεν μπορέσαμε να έχουμε, παρ’ ότι προσπαθήσαμε, και την εισήγηση του κυρίου Πανούση, για να είναι πλήρης η αναφορά. Έστω και η μια εισήγηση αξίζει τον κόπο.

Σάκης Μαρτσούκας, Συντονιστής της Δημοτικής Κίνησης «ΧΑΛΑΝΔΡΙ Η ΠΟΛΗ ΜΑΣ»

Φίλες και φίλοι

Να σας καλωσορίσω κι εγώ με τη σειρά μου στην πρώτη αυτή εκδήλωση της δημοτικής μας κίνησης, «ΧΑΛΑΝΔΡΙ Η ΠΟΛΗ ΜΑΣ», με θέμα την κοινωνική αλληλεγγύη την εποχή του μνημονίου.

Η κίνησή μας κλείνει δύο μήνες από την ίδρυσή της και η σημερινή σας συμμετοχή μας δίνει κουράγιο να συνεχίζουμε.

Σήμερα, η χώρα μας, η κοινωνία μας, η πόλη μας το Χαλάνδρι, όλοι μας, βιώνουμε συνθήκες πραγματικά πρωτόγνωρες. Συνθήκες κοινωνικές που σε μεγάλο βαθμό οφείλονται στην πολιτική που επιβάλλει το γνωστό πλέον Μνημόνιο αλλά όχι μόνο αυτό.

Καθημερινά όλο και περισσότεροι συμπολίτες μας βρίσκονται αντιμέτωποι με προβλήματα που μέχρι χθες κανείς μας δεν μπορούσε να φανταστεί. Προβλήματα που αφορούν στην ίδια την καθημερινή ποιότητα ζωής μας.

Ειδικότερα πλήττονται από την κρίση οι πιο αδύναμοι κρίκοι μιας κοινωνίας: οι ηλικιωμένοι, τα παιδιά, οι άνεργοι, οι μονογονεϊκές οικογένειες.

Τα απλά, καθημερινά βάρη γίνονται όλο και βαρύτερα. Οι διαδοχικές περικοπές μισθών και συντάξεων δεν εξαφανίζουν απλά το χρήμα από την αγορά: οδηγούν στην υποβάθμιση του επιπέδου ζωής - αρχικά των πιο αδύναμων και προοδευτικά όλων μας.

Προσωπικά, από την επαγγελματική μου θέση, στο φαρμακείο, βιώνω καθημερινά αυτή την κοινωνική υποβάθμιση. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι βρίσκονται, από τη μια στιγμή στην άλλη, σε κατάσταση αδυναμίας να ανταποκριθούν στα απαραίτητα έξοδα για την κάλυψη των φαρμακευτικών τους αναγκών.

Καθημερινά, άνθρωποι, συμπολίτες μας, Χαλανδραίοι αδυνατούν να πληρώσουν το κόστος των απαραίτητων αναγκών τους σε φάρμακα, σε θεραπείες χρονιών ή σοβαρών ασθενειών. Την κατάσταση αυτή τη βιώνω άμεσα και πρέπει να σας πω ότι διαπιστώνω ότι γίνεται όλο και πιο πιεστική.

Και φυσικά δεν είμαι ο μόνος. Όλοι μας σε αυτή την αίθουσα, πιστεύω, βιώνουμε καθημερινά τα ίδια πράγματα. Και δεν χρειάζεται να είναι κανείς ειδικός για να αντιληφθεί ότι η κακή αυτή κοινωνική κατάσταση όσο πάει και θα επιδεινώνεται, τόσο ευρύτερα στην ελληνική κοινωνία όσο και στην πόλη μας, στο Χαλάνδρι.

Το ερώτημα που μπαίνει είναι το εξής: πέρα από τα μεγάλα λόγια, τα ευχολόγια και τις βαρύγδουπες καταγγελίες, ΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ, ΕΜΕΙΣ ΩΣ ΔΗΜΟΤΕΣ, ΩΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΚΑΙ ΣΕ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΝΑΛΥΣΗ ΩΣ ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΠΟΙΗΜΕΝΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΩΝ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΩΝ ΜΑΣ; Γιατί μπορούμε να κάνουμε πράγματα. Να δείξουμε ΕΜΠΡΑΚΤΑ την αλληλεγγύη μας στους δοκιμαζόμενους συνδημότες μας.

Αυτός ήταν άλλωστε και ο λόγος που η δημοτική μας κίνηση «ΧΑΛΑΝΔΡΙ Η ΠΟΛΗ ΜΑΣ» ξεκίνησε την πρώτη της δημόσια εκδήλωση με αυτό το θέμα - την κοινωνική αλληλεγγύη. Και θέλω να είμαι συγκεκριμένος. Γιατί τα μεγάλα λόγια είναι εύκολα. Δεν είναι όμως η λύση σε κανένα πρόβλημα.

Στο σημείο αυτό, ο ρόλος του Δήμου μπορεί να είναι καθοριστικός. Γιατί πολλά από τα προβλήματα μπορούν και πρέπει να αντιμετωπιστούν σε τοπικό επίπεδο.

Θέλω να πω ότι η Δημοτική Αρχή - και δεν παραγνωρίζω εδώ τις υπάρχουσες δυσκολίες αλλά πιστεύω ότι είναι μεταξύ των όσων οφείλει να επιχειρήσει - πρέπει να δημιουργήσει, με ό,τι μέσο διαθέτει, ένα δίχτυ κοινωνικής ασφάλειας. Έτσι ώστε να προστατευθούν οι πιο αδύναμοι - οι ηλικιωμένοι, τα παιδιά, οι άνεργοι, όσοι αντιμετωπίζουν ψυχολογικά προβλήματα, οι ανύπαντρες μητέρες με παιδιά, τα εξαρτημένα άτομα.

Ο δήμος, με τους μηχανισμούς που διαθέτει, οφείλει να λειτουργήσει ως ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΝΑΧΩΜΑ στις δύσκολες συνθήκες που βιώνουμε. Σήμερα, με τις τεράστιες κοινωνικές δυσκολίες που βιώνουμε, πέρα από τα καθημερινά καθήκοντα του ο Δήμος πρέπει να δώσει ιδιαίτερο βάρος στην παροχή κοινωνικής προστασίας, ενισχύοντας τις ανάλογες υπηρεσίες.

Για παράδειγμα, είναι απαράδεκτη σήμερα η υποστελέχωση ή, αν θέλετε, η υποτυπώδης στελέχωση της Κοινωνικής Υπηρεσίας του δήμου. Δεν είναι δυνατόν, με τόσες πιεστικές ανάγκες, με τόσο μεγάλη αύξηση των ψυχολογικών προβλημάτων που συνεπάγονται οι ακραίες κοινωνικές συνθήκες, η υπηρεσία αυτή να στελεχώνεται από 2 ή 3 άτομα. Και δεν θέλω καθόλου να υποτιμήσω το μέχρι σήμερα έργο της - σχεδόν ηρωικό υπό τις παρούσες συνθήκες.

Αλλά δεν είναι αρκετό. Η Κοινωνική Υπηρεσία του Δήμου πρέπει να αναβαθμιστεί, στελεχωθεί με περισσότερους επιστήμονες, να προσφέρει στους συμπολίτες μας τη βοήθεια που χρειάζονται. Οι συνθήκες το απαιτούν. Οι συνθήκες επίσης απαιτούν και άλλες, συγκεκριμένες αποφάσεις. Όπως, για παράδειγμα, την αύξηση από την πλευρά του Δήμου των κοινωνικών πόρων.

Και είναι πολύ αρνητική ένδειξη το γεγονός ότι στον προϋπολογισμό που πρόσφατα ψήφισαν μόνο οι δημοτικοί σύμβουλοι της Δημοτικής Αρχής, δεν υφίστανται προβλέψεις κοινωνικής πολιτικής!!! Έτσι, δεν γίνεται ο δήμος ΑΝΑΧΩΜΑ ΣΤΗΝ ΣΟΒΟΥΣΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΡΙΣΗ!!!

Αντιθέτως, εκείνο που χρειάζεται είναι - για να σας δώσω ένα παράδειγμα - η ενίσχυση του αριθμού και της λειτουργίας των Παιδικών Σταθμών. Χωρίς αύξηση των τροφείων. Με ορθολογική όμως λειτουργία τους. Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να εξηγήσω εδώ το ρόλο που μπορούν να παίξουν οι Παιδικοί Σταθμοί στις σημερινές συνθήκες.

Και δεν είναι μόνο αυτό. Πολλοί συμπολίτες μας αντιμετωπίζουν πιεστικό πρόβλημα στέγης. Μια πρόταση θα ήταν με τη χρήση των σχολαζουσών κληρονομιών ο Δήμος να προσφέρει στέγη σε συμπολίτες μας που αντιμετωπίζουν πρόβλημα στέγης.

Δεύτερον, πολλοί άνεργοι συμπολίτες μας αντιμετωπίζουν σοβαρό πρόβλημα φαρμακευτικής περίθαλψης. Γιατί το ΣΚΕΠΙ δεν θα μπορούσε να συγκεντρώνει- εγγυημένης φαρμακευτική απόδοσης -φάρμακα από συμπολίτες μας, που για τον έναν ή τον άλλον λόγο δεν τα χρειάζονται πλέον, και να τα προωθήσει σε όσους τα έγουν ανάγκη αλλά δεν διαθέτουν πλέον τη δυνατότητα να τα πληρώσουν;

Τρίτον, θα μπορούσαμε να δημιουργήσουμε, με κεντρικό παράγοντα το Δήμο, ανταλλακτήρια αντικειμένων. Έτσι ώστε αν κάποιος δεν χρειάζεται κάποια πράγματα πλέον, να μπορεί να τα προσφέρει στο ανταλλακτήριο, ώστε να εξυπηρετηθεί κάποιος άλλος συμπολίτης μας.

Λύσεις πρακτικές, που υπογραμμίζουν την ΕΜΠΡΑΚΤΗ ανάγκη της κοινωνικής αλληλεγγύης. Αλληλεγγύης που σήμερα, ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΑΛΛΗ ΠΕΡΙΟΔΟ, πρέπει να δείξουμε όλοι μας.

Ο καθένας από τη δική του θέση.

Δεν χρειάζονται πολλά.

Μια ιδέα.

Μια σκέψη.

Ένα τηλεφώνημα.

Μια παρουσία.

Μια δέσμευση.

Για να πούμε: είμαστε παρόντες.

Στο πλευρό των συμπολιτών μας που δοκιμάζονται.

Γιατί η παρουσία μας μετράει σήμερα περισσότερο από χθες.

Γιατί καμία νέα τεχνολογία δεν μπορεί να πάρει τη θέση της δικής μας παρουσίας.

Της δικής μας ΕΥΘΥΝΗΣ

Δεν περιμένουμε από τους άλλους να πράξουν αυτό που εμείς μπορούμε να κάνουμε.

Για να δείξουμε ότι η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ δεν είναι νομοτέλεια, ούτε ιδεολόγημα.

ΕΙΝΑΙ ΣΤΑΣΗ ΑΡΙΣΤΕΡΗ, ΕΙΝΑΙ ΣΤΑΣΗ ΕΥΘΥΝΗΣ ΣΤΟΥΣ ΔΥΣΚΟΛΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ!!!