ÐáñáóêåõÞ 25 Ìáñôßïõ 2011 |
|
Φßλε «Ναýαρχε», γιατß μüνο Ýτσι μπορþ να σε προσφωνÞσω, καλü σου ταξßδι. Τοýτο εßναι το τελευταßο σου ταξßδι το οποßο θα κÜνεις εσý αλλÜ και κÜθε Üνθρωπος που Ýρχεται στη ζωÞ. Για σÝνα üμως Ýχει ξεχωριστÞ σημασßα γιατß εßναι το τελευταßο ταξßδι ενüς ανθρþπου που Ýκανε στη ζωÞ του τüσο ταξßδια, γýρισε τüσες θÜλασσες, γνþρισε τüσα μÝρη, τüσους ανθρþπους, τüσους πολιτισμοýς και τελικÜ Ýμεινε μÝχρι το τÝλος αυθεντικüς και ειλικρινÞς Üνθρωπος με üλη τη σημασßα της λÝξης. ¸νας Üνθρωπος, που ποτÝ στην πλατειÜ του χωριοý μας δεν χρησιμοποßησε τη συνÞθη γλþσσας των ναυτικþν που πÜντα υπερβÜλλουν και πÜντα Ýχουν να διηγηθοýν κÜτι εξωπραγματικü. ¸λεγες πÜντα την αλÞθεια, αποφεýγοντας να διηγεßσαι κατορθþματα. ¼ταν κÜποτε σε ρþτησα «Τι θυμÜσαι ρε ¶γη απü τα ταξßδια σου» μοý εßχες απαντÞσει χωρßς περιστροφÞ «¶στε ρε δÜσκαλε, μια δουλειÜ Þταν και αυτÞ σαν üλες τις Üλλες. Τι θÝλεις να σου πω; Εγþ ψÝματα δεν Ýμαθα ποτÝ μου να λÝω». Τßποτα το ψεýτικο, τßποτα το υπερφßαλο, τßποτα το ανειλικρινÝς. ΠÜντα ταπεινüς, πÜντα Üνθρωπος της προσφορÜς για κÜθε συγχωριανü, πÜντα με τον καλü το λüγο για τον καθÝνα απü εμÜς και γενικÜ πÜντα καλüς συγχωριανüς. Φßλε ¶γη η απþλειÜ σου, πÝρα απü üλα τα Üλλα τα καλÜ που αρκετÝς σελßδες χρειÜζονται για να τα απαριθμÞσει κανεßς, θα στερÞσει απü εμÜς τους φßλους σου, Üλλα νομßζω και απü τους υπüλοιπους συγχωριανοýς μας, εκεßνο το χαρακτηριστικü, ανθρωπινü, καθημερινü και πηγαßο γÝλιο σου. Τα γÝλιο του ¶γη. ΛυπÜμαι που δεν μπορþ να γρÜψω Üλλα… Καλü σου ταξßδι «Ναýαρχε» και να εßναι ελαφρý το χþμα που θα σε σκεπÜσει. Θα σε θυμÜμαι πÜντα. |