Στερνό αντίο για τον καπετάν Βασίλη...

Κυριακή 30 Ιανουαρίου 2011

Πηγή: FREE SUNDAY

«Παιδί μου, όταν γεννήθηκες, εσύ έκλαιγες και όλοι οι άλλοι γελούσαν. Κοίτα να ζήσεις έτσι, ώστε όταν έρθει η ώρα να πεθάνεις όλοι να κλαίνε κι εσύ να γελάς». Τα λόγια αυτά έλεγε συνεχώς ο πατέρας του καπετάν Βασίλη Κωνσταντίνος Κωνσταντακόπουλος, λόγια που έμειναν σαν διαθήκη στη μνήμη του.

Στον Άγιο Σώστη την περασμένη Πέμπτη πάνω από 5.000 άνθρωποι – από τη ναυτιλία, από τη Μεσσηνία, απ’ όλη την Ελλάδα, ακόμα και από το εξωτερικό – ήρθαν για να τον αποχαιρετήσουν. Ο γιος του Αχιλλέας στον επικήδειο, μιλώντας και εξ ονόματος των άλλων δύο αδελφών του, Κωνσταντίνου και Χρήστου, είπε ως στερνό αντίο: «Και έτσι έζησες (δηλαδή «ώστε όλοι να κλαίνε κι εσύ να γελάς»). Καλό ταξίδι καπετάνιε...».  

Το σύνολο του εφοπλισμού, συνδικαλιστές, απλοί ναυτικοί και άνθρωποι από τη Μεσσηνία έδωσαν χθες το «παρών» στο ύστατο χαίρε. Ανάμεσά τους, ο πρώην πρωθυπουργός Κ. Σημίτης, ο αρχηγός της ΝΔ Αντώνης Σαμαράς, η πρόεδρος της Δημοκρατικής Συμμαχίας Ντόρα Μπακογιάννη, ο υπουργός Θαλασσίων Υποθέσεων Γιάννης Διαμαντίδης, ο πρόεδρος της MSC κ. Τζιανλουίτζι Απόντε, ο πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών Θεόδωρος Βενιάμης και εκατοντάδες άλλοι παράγοντες της πολιτικής και της οικονομίας.  

Ο Αχιλλέας Κωνσταντακόπουλος είπε μέσα σε βαθιά συγκίνηση: «Θα λατρεύουμε τον πατέρα μας για τα μαθήματα ζωής και συμπεριφοράς που μας δίδαξε», και συνέχισε κάνοντας μια αναδρομή στη ζωή του: «Ξεκίνησε πουλώντας κουμπιά, μοιράζοντας γάλα, δούλεψε ναύτης στα βαπόρια αμισθί, γνώρισε την Κάρμεν, την ερωτεύτηκε, τον παντρεύτηκε (γιατί όπως έλεγε πάντα “εκείνη με διάλεξε”), κάνανε 3 γιους και 6 εγγόνια “προς το παρόν” (όπως επίσης έλεγε), δημιούργησε έναν από τους μεγαλύτερους οργανισμούς όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς. Το μεγαλύτερό του όμως επίτευγμα ήταν ο ακέραιος χαρακτήρας του, ο όποιος δοκιμάστηκε μέσα από δύσκολα χρόνια, αλλά κράτησε την ανθρωπιά, την εντιμότητα και τον πλούσιο συναισθηματικό του κόσμο».

Ο κ. Κωνσταντακόπουλος τόνισε πως ο πατέρας του «ήταν πάντα αληθινός και ντόμπρος, ήταν πάντα ο εαυτός του» και στη συνέχεια περιέγραψε πώς έγινε εφοπλιστής: «Όταν γεννήθηκε ο μικρότερος αδερφός μας, ο Χρήστος, αποφάσισε να ξεμπαρκάρει. Με τις οικονομίες του σκεπτόταν λοιπόν να ανοίξει μπακάλικο. Η μητέρα μου όμως, στις δύσκολες εκείνες εποχές, τον απέτρεψε λέγοντάς του τα ακόλουθα: “Βασίλη μου, με το χαρακτήρα που έχεις θα πέσει έξω το μαγαζί, γιατί θα δίνεις πράγματα δωρεάν σε όποιον τα χρειάζεται αλλά δεν έχει να πληρώσει. Και, από την άλλη, αν πάει καλά το μαγαζί, θα πει ότι άλλαξες χαρακτήρα, κι αυτό θα είναι χειρότερο”».

Η παρακαταθήκη

Ο Αχιλλέας Κωνσταντακόπουλος αποκάλυψε και μια άλλη πλευρά του καπετάν Βασίλη, τη βαθιά φιλοσοφική σκέψη που είχε για τη ζωή και την ανθρωπιά, λέγοντας τα εξής: «Θέλουμε να μοιραστούμε μαζί σας κάποιες φράσεις και συμβουλές που μας έλεγε συχνά, και που έκανε πράξη και ο ίδιος, δείχνοντάς σας με τα δικά του λόγια τη φιλοσοφία του:

• «Δεν υπάρχουν εύκολα και δύσκολα, υπάρχουν μονό γνωστά και άγνωστα».
• «Να μη στενοχώριεστε γι’ αυτά που γίνονται, ούτε και γι’ αυτά που δεν γίνονται».
• «Εάν κάποιος σας εξαπατήσει να αντιδράσετε αλλά να μη στενοχωρηθείτε. Να ευχαριστείτε το Θεό που δεν σας έκανε απατεώνα ή αχάριστο σαν κι εκείνον».
• «“Όταν έχετε κάτι σημαντικό και δύσκολο να κάνετε, άπαξ και το αποφασίσετε, να είσαστε από τσιμέντο, να μην κουνήσετε ρούπι».
• «Να έχετε την κατάρα μου αν χαιρετήσετε ποτέ κάποιο συνεργάτη σας καθιστοί».
• «Να μη με μαλώνετε γιατί άμα πεθάνω αύριο θα έχετε τύψεις, και δεν θέλω να δυστυχήσετε».
• «Το καλό όνομα θέλει πολλά χρόνια για να γίνει και μία στιγμή για να χαλάσει».
• «Να είστε επιφυλακτικοί όπου ακούτε πολλά μπράβο και να ελέγχετε πάντα τα πολύ καλά νέα. Είναι φυσικό κάποιος να πιστέψει αυτό που θέλει να ακούσει, και εκεί είναι που την πατάνε οι περισσότεροι».
• «Όποιος έχει πόρους και παράλληλα μπορεί να ονειρεύεται οφείλει να δημιουργεί».

Ζωή σαν παραμύθι

Ο καπετάν Βασίλης γεννήθηκε το 1935 στο  στο ορεινό Διαβολίτσι της Μεσσηνίας. Στις 2 Φεβρουαρίου 1948, ανήμερα της Υπαπαντής, ήρθε στην Αθήνα και έγινε κάτοικος Κολωνού. Κάθε μέρα έπαιρνε το λεωφορείο της Γραμμής 10, που έκανε τη διαδρομή Βοτανικός - Ιπποκράτους, κατέβαινε στη στάση Αραχώβης και πήγαινε στην πλατεία Εξαρχείων, όπου μοίραζε σε σπίτια γάλα της ΕΒΓΑ.

Κατόπιν έπιασε δουλειά σε μια βιοτεχνία κουμπιών που βρισκόταν στη διασταύρωση Περικλέους και Ευαγγελιστρίας. Μετά την εργασία στη βιοτεχνία κατευθυνόταν στην πλατεία Κουμουνδούρου, όπου ήταν το νυχτερινό Γυμνάσιο. Με το τραμ της Γραμμής 4 πήγαινε στο Ρουφ και στη συνέχεια με τα πόδια ως το σπίτι του.

Τον Ιούνιο του 1953, σε ηλικία 18 ετών, πρωτομπαρκάρησε. Όπως είχε εξομολογηθεί, έτσι «άρχισε το όμορφο ταξίδι μου στη ναυτιλία, ταξίδι γεμάτο μεγάλες συγκινήσεις, αγωνίες, λαχτάρες και χαρές». Μιλώντας στις 27 Ιουλίου 2006 στην τελετή άφιξης του μεγαλύτερου πλοίου κοντέινερ στον κόσμο, του Cosco Hellas, στον Πειραιά, είπε: «Θεωρώ πολύ τυχερό τον εαυτό μου, με αυτή την όμορφη γιορτή δίπλα στο μεγάλο και σύγχρονο αυτό πλοίο, στο ίδιο λιμάνι απ’ όπου ξεκίνησα τζόβενο σε ένα παλιό καραβάκι, άμισθος και με πληρωμένη από μένα την τροφή μου για τους πρώτους τρεις μήνες».

Το 1962 συναντά τη  σύντροφο της ζωής του, την Κάρμεν, την οποία δύο χρόνια μετά νυμφεύεται και μαζί της αποκτά τρία αγόρια: τον Κωνσταντίνο το 1969, τον Αχιλλέα το 1971 και τον Χρήστο το 1974.

Σε ηλικία μόλις 27 ετών, ο καπετάν Βασίλης ξεκινά τη σταδιοδρομία του ως εφοπλιστής, αποκτώντας ένα μικρό φορτηγό πλοίο με δάνειο που πήρε από τον ίδιο τον πωλητή και στη συνέχεια του το χρονοναύλωσε. Το 1974 ίδρυσε την εταιρεία Costamare Shipping, που θα γινόταν σε βάθος χρόνου μία από τις ισχυρότερες δυνάμεις στη διεθνή ναυτιλία. Κατά τη ναυτιλιακή κρίση του 1982-84 αγόρασε οκτώ πλοία, με κόστος που δεν υπερέβαινε την αξία με την οποία θα τα αγόραζαν σε διαλυτήριο πλοίων, εκμεταλλευόμενος τις δυσκολίες της αγοράς.

Μέσα σε μία εικοσαετία η Costamare Shipping γιγαντώθηκε, αφού στη διάρκεια αυτών των χρόνων ανανεώθηκε σημαντικά ο στόλος με νεότερα πλοία. Το 2000 η Costamare διαχειριζόταν 35 πλοία, των οποίων η μεταφορική ικανότητα έφτανε τα 1.560.000 dwt. Το 1996 ο καπετάν Βασίλης εξελέγη πρόεδρος (ο τέταρτος στη σειρά) της HELMEPA και το 2000 ανακηρύχθηκε επίτιμος πρόεδρος.

Από τις αρχές του 2000 η εταιρεία κατάρτισε ένα μεγαλεπήβολο επενδυτικό σχέδιο, που προσέγγισε το 1 δισ. δολάρια, για την κατασκευή νεότευκτων πλοίων μεταφοράς κοντέινερ. Μάλιστα, το 2006 η εταιρεία παρέλαβε το μεγαλύτερο πλοίο μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων, το «Cosco Hellas». Το μήκος του ήταν ίσο με τέσσερα γήπεδα ποδοσφαίρου και μπορούσε να μεταφέρει 9.500 εμπορευματοκιβώτια.

Το Costa Navarino

Ένα από τα μεγαλύτερα οράματά του ήταν να φτιάξει μια μεγάλη τουριστική μονάδα στην πατρίδα του, τη Μεσσηνία. Άρχισε να αγοράζει εκτάσεις στην περιοχή της Πύλου, συγκεντρώνοντας περίπου 1.300 μικροϊδιοκτησίες. Ύστερα από 20 και πλέον έτη ταλαιπωρίας από την ελληνική γραφειοκρατία, κατόρθωσε τελικά να λειτουργήσουν τα δύο πρώτα ξενοδοχειακά συγκροτήματα, το πρώτο γκολφ και το κέντρο θαλασσοθεραπείας, ενώ επίκειται η λειτουργία του τρίτου συγκροτήματος και του δεύτερου γηπέδου γκολφ. Η επένδυση, με την ολοκλήρωση των ξενοδοχείων, θα ξεπεράσει τα 500 εκατ. ευρώ –χωρίς να υπολογίζεται η επόμενη φάση, δημιουργίας πολυτελών τουριστικών κατοικιών– και αναμένεται να δημιουργήσει έναν νέο τουριστικό προορισμό, αναδεικνύοντας όλη την Πελοπόννησο. Προ ολίγων ημερών μάλιστα, βραβεύθηκε από το παγκοσμίου φήμης περιοδικό National Geographic ως ένα από τα 10 πιο ελκυστικά τουριστικά θέρετρα στον κόσμο.

Τέλος, να επισημάνουμε ότι στην τελετή βράβευσής του από τα επτά επιμελητήρια της Πελοποννήσου ανέπτυξε όλη τη φιλοσοφία του, που εστιάστηκε κατά της αρπαχτής. Είπε συγκεκριμένα: «Πρέπει να γίνει συνείδηση στους επαγγελματίες ότι η φιλοσοφία του εύκολου κέρδους (της αρπαχτής δηλαδή) δεν είναι η σωστή φιλοσοφία και δεν έχει μέλλον. Εγώ, χωρίς να θέλω να επεκταθώ και να το αιτιολογήσω, αν είχα αυτή τη φιλοσοφία δεν θα ήμουν σήμερα εδώ. Δεν θα πρέπει να αγνοούμε ότι αυτή η φιλοσοφία, του εύκολου κέρδους και της εικονικής οικονομίας, που επικράτησε διεθνώς για αρκετά χρόνια στον καιρό μας, έφερε την κρίση που βιώνουμε σήμερα. Πρέπει εφεξής να στηριχτούμε στη σκληρή δουλειά και στην παραγωγή πραγματικού ποιοτικού αποτελέσματος, και δεν θα έχουμε τίποτα να φοβηθούμε».