Ïñãáíþíïíôáò ìáæß ìå ôá ðáéäéÜ ôï ÷ñüíï ìåëÝôçò ôïõò

Του ΜπαρÞ Θεüδωρου, ΠροúσταμÝνου ΕπιστημονικÞς – ΠαιδαγωγικÞς ΚαθοδÞγησης Π/θμιας Εκπ/σης Περ/κÞς Δ/νσης Εκπ/σης Δ. ΕλλÜδας

ΣÜββατο 18 Οκτωβρßου 2014

http://cdn.thebest.gr/media/images/frontNews/jzipodkcuc53747716da3b4.jpgΟι μαθητÝς, στην προσπÜθειÜ τους να ανταποκριθοýν στις απαιτÞσεις του σχολεßου, χρειÜζεται καθημερινÜ να διεκπεραιþνουν στο σπßτι διÜφορες εργασßες που τους ανατßθενται απü τους δασκÜλους τους. Επισημαßνουμε εξαρχÞς üτι οι κατ’ οßκον εργασßες υπüκεινται σε συγκεκριμÝνες αρχÝς και δεν μποροýν να υπερβαßνουν συγκεκριμÝνο χρüνο ενασχüλησης απü τους μαθητÝς.
Ως εκ τοýτου, πολλοß γονεßς, προκειμÝνου να βοηθÞσουν τα παιδιÜ τους στις σχολικÝς τους υποχρεþσεις εμπλÝκονται στην καθημερινÞ τους μελÝτη. ¼μως, σε αυτÞν την προσπÜθειÜ τους, συχνÜ βρßσκονται αντιμÝτωποι με διÜφορες αντιδρÜσεις των μικρþν Þ και λßγο μεγαλýτερων παιδιþν τους, που εκδηλþνονται με αποφυγÞ της μελÝτης, αναβολÝς και διαμαρτυρßες.
ΕπιπλÝον, η Ýλλειψη χρüνου και το απαιτητικü πρüγραμμα üλων των μελþν της οικογÝνειας επιδεινþνουν την κατÜσταση, καθιστþντας πολλÝς φορÝς την καθημερινÞ μελÝτη μßα ιδιαßτερα αγχωτικÞ διαδικασßα, τüσο για τα παιδιÜ üσο και για τους γονεßς.
¼μως, αν δεν εκτιμÞσουμε σωστÜ τις αντιδρÜσεις των παιδιþν μας, εßναι πιθανüν να μην μπορÝσουμε να τα βοηθÞσουμε και να δημιουργÞσουμε προβλÞματα στις σχÝσεις με αυτÜ, στερþντας τους τη χαρÜ που προσφÝρει η κατÜκτηση της γνþσης.

Τι συνÞθως παρατηρεßτε:

1. Το παιδß δεν κÜνει εργασßες χωρßς εσÜς.
Τα παιδιÜ που χρειÜζονται τη βοÞθεια των Üλλων για να διεκπεραιþσουν τις εργασßες τους δεν Ýχουν εμπιστοσýνη στον εαυτü τους για να εργαστοýν αυτüνομα και χρειÜζονται υποστÞριξη. Η υποστÞριξη αυτÞ μπορεß να εμπεριÝχει:

  • «Ενßσχυση» προηγοýμενων επιτυχημÝνων εμπειριþν.
  • ¼ταν ελÝγχουμε  τις εργασßες δßνουμε Ýμφαση σ’ αυτÝς που Ýγιναν σωστÜ.
  • Αν ανατßθενται στο παιδß εργασßες πιο δýσκολες Þ περισσüτερες απ’ üσες μπορεß να κÜνει, συζητÜμε με τον εκπαιδευτικü το πρüβλημα.

2. Το παιδß προσπαθεß, με διÜφορες δικαιολογßες, να αποφýγει τη μελÝτη.

  • Θα πρÝπει να διαπιστþσουμε την αιτßα της αποφυγÞς.
  • ΚÜνουμε μια συμφωνßα με το παιδß για τους κανüνες που πρÝπει να τηροýνται σε σχÝση με τη μελÝτη. Το παιδß να αναλÜβει την ευθýνη για τη διεκπεραßωση των εργασιþν του.
  • ΒοηθÜμε το παιδß να θÝτει μικροýς βραχυπρüθεσμους στüχους, οι οποßοι σταδιακÜ θα επεκτεßνονται. ΔιÜλειμμα και ενθÜρρυνση μετÜ την επßτευξη του στüχου.
  • Ενισχýουμε και επιβραβεýουμε την κατÜλληλη συμπεριφορÜ κατÜ τη μελÝτη και αποφεýγουμε την εμπλοκÞ σε συγκροýσεις, γκρßνιες και απειλÝς.

3. Το παιδß δεν καταλαβαßνει τις εργασßες.

  • Αναγκαßα η ανÜπτυξη ενüς συστÞματος επικοινωνßας ανÜμεσα στους γονεßς και τον εκπαιδευτικü.
  • Ορισμüς απü τον εκπαιδευτικü ενüς βοηθοý (κÜποιο μÝλος της οικογÝνειας) για τις κατ’ οßκον εργασßες.
  • ΕÜν το παιδß συναντÜ δυσκολßες στην κατανüηση της γραπτÞς Ýκφρασης, προσπαθοýμε με Üλλο τρüπο επικοινωνßας (π.χ. γραφικü Þ ακουστικü).
  • Μειþνουμε τις πληροφορßες υπογραμμßζοντας τα σημαντικÜ σημεßα.
  • ΖητÜμε απü το παιδß να διαβÜσει δυνατÜ τις οδηγßες Þ να μας τις εξηγÞσει πριν προχωρÞσει.

4. Το παιδß αναβÜλλει μÝχρι την τελευταßα στιγμÞ να ξεκινÞσει τη μελÝτη του.

  • ΕπιλÝγουμε μαζß με το παιδß Ýνα ευχÜριστο μÝρος για μελÝτη.
  • Συμφωνοýμε Ýνα πρüγραμμα και μια ρουτßνα για τη μελÝτη.
  • ΖητÜμε απü το παιδß να κÜνει μια λßστα με τα καθÞκοντα που Ýχει να κÜνει. ΘÝτει προτεραιüτητες.
  • ΠαρÝχουμε την κατÜλληλη επßβλεψη.
  • Μποροýμε να περιορßσουμε τον αριθμü των ευχÜριστων για το παιδß δραστηριοτÞτων μÝχρι να ολοκληρωθεß Ýνας μÝρος Þ το σýνολο των εργασιþν.
  • Το ενδιαφÝρον του παιδιοý μπορεß να αυξηθεß αν θÝσουμε στüχους για ολοκλÞρωση μιας εργασßας σε συγκεκριμÝνο χρüνο. ΠαροχÞ επιπλÝον κινÞτρου.

5. Το παιδß χρειÜζεται πολý χρüνο για να ολοκληρþσει τη μελÝτη του.
Μπορεß να οφεßλεται σε διÜσπαση προσοχÞς, στη δυσκολßα Þ μη κατανüηση της εργασßας, σε ανßα. Σε αυτÞ την περßπτωση οι γονεßς συνÞθως καταφεýγουν στο στενü Ýλεγχο του παιδιοý.

  • Το πρþτο βÞμα για να σπÜσει αυτüς ο κýκλος εßναι να εστιÜσουμε την προσοχÞ μας στις θετικÝς πλευρÝς της συμπεριφορÜς του παιδιοý παρÜ στις αρνητικÝς.
  • Ενισχýουμε το παιδß με επιδοκιμασßα και αμοιβÝς üταν εκδηλþνει την κατÜλληλη συμπεριφορÜ.
  • Ενθαρρýνουμε  το παιδß να δουλÝψει για μεγαλýτερα διαστÞματα μüνο του θÝτοντας στüχους (χρüνου Þ παραγωγÞς Ýργου). ΑμοιβÞ μετÜ την επßτευξη του στüχου. Βαθμιαßα αýξηση της ανεξÜρτητης εργασßας.
  • Αποφεýγουμε να μποýμε σε μια διαδικασßα γκρßνιας και προστριβþν.
  • Δεν επιτρÝπουμε επιθυμητÝς δραστηριüτητες (π.χ. τηλεüραση, τηλÝφωνο Þ επßσκεψη σε φßλους) μÝχρι να επιτευχθοýν οι στüχοι που τÝθηκαν.

6. Το παιδß βιÜζεται και κÜνει λÜθη απροσεξßας.

  • ΖητÜμε απü το παιδß να υπογραμμßζει σημαντικÝς λÝξεις Þ φρÜσεις στις οδηγßες.
  • Τονßζουμε üτι πρÝπει να κÜνει τις εργασßες του üσο καλýτερα μπορεß και üχι üσο πιο γρÞγορα μπορεß.
  • Εκπαιδεýουμε το παιδß να ελÝγχει μüνο του τις εργασßες του ελÝγχοντας για λÜθη στην ακρßβεια, στην τÜξη, στην ορθογραφßα, στους υπολογισμοýς, κ.τ.λ. ΠαρÝχουμε προνüμια üταν Ýχει κÜνει ικανοποιητικÞ δουλειÜ.
  • ¼ταν τα λÜθη οφεßλονται σε ανεπαρκÞ κατανüηση Þ ικανüτητα, προσφÝρουμε την κατÜλληλη βοÞθεια.

Συνοψßζοντας, üταν πιστεýουμε üτι η καρδιÜ μας βρßσκεται στο ßδιο μÞκος κýματος με εκεßνη του παιδιοý μας, üταν ξÝρουμε πως νιþθουμε ü,τι νιþθει εκεßνο, τüτε βιþνουμε Ενσυναßσθηση, που αποτελεß το θεμÝλιο λßθο της συναισθηματικÞς αγωγÞς.
Αν μποροýμε να παραμεßνουμε δßπλα στο παιδß μας βιþνοντας αυτü το συναßσθημα, ακüμα κι αν μερικÝς φορÝς εßναι δýσκολο Þ Üβολο, τüτε μποροýμε να προχωρÞσουμε στο επüμενο βÞμα, το οποßο εστιÜζει στην αξιοποßηση των συναισθηματικÜ φορτισμÝνων στιγμþν ως μια ευκαιρßα για την οικοδüμηση εμπιστοσýνης και την παροχÞ καθοδÞγησης.
«Ο νους δεν εßναι σκεýος για να το γεμßζουμε αλλÜ φωτιÜ να την ανÜβουμε»
ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ