Ποια ήταν η θέση των ΗΠΑ στο παρελθόν για το πρόβλημα της Συρίας
Τότε ο Πρόεδρος Ομπάμα επιθυμούσε να ανατρέψει τον Πρόεδρο της Συρίας Μπασάρ Αλ Άσαντ, όπως έκανε και με τον Καντάφι στην Λιβύη κ.λ.π. Έφρασε μάλιστα στο σημείο η κυβέρνηση Ομπάμα, να στηρίζει κατά καιρούς τους τζιχαντιστές τόσο στη Λιβύη, όσο και στη Συρία και με τον τρόπο αυτό να στρώνει ουσιαστικά το χαλί για την ανάπτυξη και την εξάπλωση του Ισλαμικού Κράτους.
Η κυβέρνηση των ΗΠΑ έστειλε δισεκατομμύρια δολάρια σε βοήθεια και όπλα σε αντικαθεστωτικές ομάδες στη Συρία, πολλές από τις οποίες συμμάχησαν ή εντάχθηκαν άμεσα στους τζιχαντιστές. Σύμφωνα με τους New York Times, η CIA επέβλεπε «τη μυστική αυτή αερογέφυρα όπλων και εξοπλισμού» προς τους αντάρτες ήδη από τις αρχές του 2012.
Πολλοί από τους ηγέτες των ανταρτών στη Λιβύη, τους οποίους ο Λευκός Οίκος υποστήριζε στην προσπάθειά τους να ανατρέψουν τον Καντάφι, πέρασαν αργότερα στη Συρία για να ενταχθούν σε ομάδες τζιχαντιστών που πολεμούσαν εναντίον του Μπασάρ Αλ Άσαντ.
Στην πραγματικότητα η κυβέρνηση Ομπάμα με το να στηρίζει τους αντάρτες στη Λιβύη και τη Συρία δημιούργησε έναν «παράδεισο» για τους τζιχαντιστές και ευνόησε την άνοδό τους.
Παράλληλα όμως με την αμερικανική πολιτική που ενθάρρυνε την εξάπλωση των ισλαμιστών σε όλη την περιοχή και οι σύμμαχοι των ΗΠΑ – η Σαουδική Αραβία, το Κατάρ, το Κουβέιτ και η Τουρκία – εκπαίδευαν, χρηματοδοτούσαν και εξόπλιζαν τους τρομοκράτες του Ισλαμικού Κράτους.

Κοινή γραμμή Ομπάμα – Ερντογάν κατά του Ασαντ
Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Τουρκία είχαν συμφώνησει το 2013 να αυξήσουν τις πιέσεις με σκοπό να εκδιωχθεί ο Μπασάρ αλ Άσαντ από την εξουσία και να τερματιστεί η εμφύλια διαμάχη στη Συρία.
Τότε ο πρόεδρος Ομπάμα υποστήριζε σε συνέντευξη τύπου ότι τα δύο έθνη έχουν «κοινό συμφέρον στην ειρήνη», και πως επιθυμία τους είναι η «εξομάλυνση των σχέσεων» της Τουρκίας με το Ισραήλ.
Ο Αμερικανός ηγέτης πρόσθετε ότι ο ίδιος και ο Τούρκος πρωθυπουργός συμφώνησαν να συνεχίσουν να συνεργάζονται για την κρίση στη Συρία ώστε να τελειώσει η «τυραννία του Άσαντ» και για τον τελειώσει η στη Συρία.

Η Χίλαρι Κλίντον αντίθετη με τον Ομπάμα
Η Συρία σπαράσσεται από εμφύλιο πόλεμο εδώ και τρία χρόνια, ο Άσαντ συνεχίζει να βρίσκεται στην εξουσία, ενώ οι τζιχαντιστές κερδίζουν έδαφος από τους πιο μετριοπαθείς αντάρτες, σημειώνουν οι επικριτές του Λευκού Οίκου στις ΗΠΑ.
«Η αποτυχία να βοηθήσουμε να σχηματιστεί μια αξιόπιστη μάχιμη δύναμη αποτελούμενη από τους ανθρώπους που ξεκίνησαν τις διαδηλώσεις εναντίον του Άσαντ —ισλαμιστές, οπαδοί ενός κοσμικού κράτους, και όλους όσοι ήταν ανάμεσα τους—, η αποτυχία αυτή άφησε ένα μεγάλο κενό, το οποίο καλύπτουν τώρα οι τζιχαντιστές», είπε η Χίλαρι Κλίντον στη συνέντευξή της στο περιοδικό The Atlantic.

Ποιοι είναι η ISIS ή ΙΚΙΛ, δηλαδή οι τζιχαντιστές
Η ISIS ιδρύθηκε πριν από μία δεκαετία στο Ιράκ, ως μία από τις πολλές φονταμενταλιστικές πολιτικοστρατιωτικές οργανώσεις του Αραβικού Κόσμου οι οποίες ενστερνίζονται το παλαιό Βαχαβιτικό δόγμα για αδιάκοπο «Ιερό πόλεμο» (Τζιχάντ). Ο στόχος της ήταν η δημιουργία Ισλαμικού κράτους στο Ιράκ ή τουλάχιστον στο Βόρειο Ιράκ όπου οι Σουνίτες μουσουλμάνοι πλειοψηφούν. Λόγω των καταβολών της αντλεί μαχίμους από δυσαρεστημένους Σουνίτες Αραβες του βορείου Ιράκ, οι οποίοι κατά κανόνα αποκλείσθηκαν από την εξουσία μετά την πτώση του Σαντάμ Χουσεϊν ο οποίος στήριζε την εξουσία του κυρίως στον σουνιτικό πληθυσμό (από τον οποίο άλλωστε προερχόταν). Η νέα Ιρακινή κυβέρνηση Αλ Μαλίκι είναι κυρίως σιιτική και οι στρατιωτικές δυνάμεις της έχουν προβεί κατά καιρούς σε απρόκλητες βιαιότητες εις βάρος του σουνιτικού πληθυσμού, μάλλον εκδικητικού χαρακτήρα. Φαίνεται πως ο ίδιος ο Μαλίκι δεν μπορεί να τις ελέγξει αποτελεσματικά. Η αλήθεια είναι ότι ο σιιτικός πληθυσμός του Ιράκ υπέφερε πολύ, έχοντας χιλιάδες θύματα κατά τις δεκαετίες της κυριαρχίας του κόμματος Μπάαθ και του Χουσεϊν. Όπως θα δούμε, η ISIS ενισχύεται πλέον και από Σουνίτες της Συρίας οι οποίοι αντιτίθενται στο σιιτικό-αλεβιτικό καθεστώς του Ασαντ.
Είναι προφανές ότι η ISIS αύξησε την επιρροή της και τις περιοχές που ελέγχει, εκμεταλλευόμενη σημαντικά την υπερχιλιετή πλέον διαμάχη ανάμεσα στις δύο κύριες τάσεις εντός του Ισλάμ, τους Σουνίτες και τους Σιίτες. Το σχίσμα ανάμεσα στους δύο κλάδους χρονολογείται αμέσως μετά τον θάνατο του Προφήτη Μωάμεθ και ο κύριος λόγος διαφωνίας τους έγγυτο στο ποιος θα έπρεπε να είναι ο ηγέτης του Ισλαμικού Χαλιφάτου. Οι Σιίτες είναι οι απόγονοι των υποστηρικτών του Αλή, γαμβρού του Μωάμεθ, ενώ οι Σουνίτες είναι οι απόγονοι εκείνων που αντιτάχθηκαν σε αυτήν την προοπτική. Τελικά ο Αλή και οι γιοι του έχασαν τη ζωή τους σε αυτή τη διαμάχη, αλλά το σχίσμα για τον Ισλαμικό Κόσμο (ανάλογο της διαίρεσης των Χριστιανών σε Ορθοδόξους, Καθολικούς, Προτεστάντες κ.α.) είχε συντελεσθεί. Οι Σουνίτες είναι σήμερα η συντριπτική πλειοψηφία εντός του Ισλάμ συνιστώντας περί το 86-88 % των 1,6 δισεκατομμυρίων μουσουλμάνων του κόσμου. Η Αίγυπτος, η Σαουδική Αραβία και η Ινδονησία είναι μερικές μεγάλες χώρες στις οποίες οι Σουνίτες συνιστούν άνω του 90 % του ισλαμικού πληθυσμού.
Οι Σιίτες συνιστούν μόλις το 10 % του παγκόσμιου μουσουλμανικού πληθυσμού και πλειοψηφούν μόνο σε τέσσερις από τις περίπου 50 μουσουλμανικές χώρες του πλανήτη: στο Ιράν το οποίο είναι από αιώνες ο κύριος υπερασπιστής των απανταχού Σιιτών, στο Αζερμπαϊτζάν, στο Ιράκ και στο Μπαχρέιν. Μεγάλες σιιτικές μειονότητες υπάρχουν στις Υεμένη, Συρία, Λίβανο, Κατάρ, Τουρκία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Κουβέιτ, Σαουδική Αραβία, Πακιστάν, Αφγανιστάν και αλλού. Οι Αλεβίτες είναι ένα αρκετά γνωστό παρακλάδι των Σιιτών.