Κακοποιώντας παιδιά

Κακοποιώντας παιδιά
του Κώστα Ρεσβάνη από το protagon.gr	Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2013
Πολύ θα ήθελα να συναντούσα τους γονείς που συνόδευσαν τα εξάχρονα και οκτάχρονα παιδιά τους στη φωλιά του ναζιστικού κούκου και τα παρέδωσαν σε «παιδαγωγούς» της Χρυσής Αυγής. Θα ήθελα να τους ρωτήσω «γιατί σ’ αυτούς;». Υποθέτω ότι η απάντησή τους θα ήταν «για να γίνουν καλοί Έλληνες και καλοί χριστιανοί» ή κάτι τέτοιο. Ύστερα, θα τους ρωτούσα αν έχουν διαβάσει τα ιδεολογικά ντοκουμέντα των νεοναζί. Δεν ξέρω πόσοι θα με έκαναν να ανατριχιάσω με ένα "ναι" και πόσοι θα με αποσβόλωναν με ένα "όχι". Το σίγουρο είναι πως αγνοούν σε τι περιπέτειες ρίχνουν παιδάκια, που ακόμα συλλαβίζουν διαβάζοντας. Έβλεπα τη φωτογραφία με τα πιτσιρίκια σε στάση προσοχής, με αυτοκόλλητα στο στήθος, πίσω τους τα ξυρισμένα κεφάλια των σωματαράδων και πλάι τους τις «παιδαγωγούς», με μαύρες μπλούζες, κοσμημένες με το ναζιστικό σύμβολο και φοβήθηκα. Αν μέχρι τώρα είχαμε να αντιπαλέψουμε τους τραμπούκους μαχαιροβγάλτες, τώρα έχουμε απέναντί μας ένα ολοκληρωμένο σχέδιο μόλυνσης της ελληνικής κοινωνίας εξ απαλών ονύχων. Το νεοναζιστικό πλάνο είναι προφανές, μιας και το έδαφος είχε προετοιμαστεί έναν μήνα πριν, όπως διάβασα στα ΝΕΑ, με ένα κείμενο περί προπαγάνδας του χουντικού Γεωργαλά (τι σκελετούς ξεθάβουνε!) που είχε αναρτήσει η Χ.Α. στην ιστοσελίδα της: «Η παιδική ηλικία είναι κατάλληλη για να διαμορφωθούν οι τάσεις, οι κλήσεις, τα ιδεώδη, δια μέσου της φαντασίας(…) Δεν έχει σημασία αν ο ήρωας ήταν πραγματικός ή φανταστικός. Όταν, πια, καθιερωθεί στην παιδική συνείδηση κάποιος σαν ήρωας, αρχίζει η κυρίως φάση της προπαγάνδας». Εδώ, πάντως, ο ήρωας είναι ορατός: Κασιδιάρης. Ζήτησα τη συνδρομή ενός ειδικού επιστήμονα, του φίλου μου Νίκου Ζηλίκη, καθηγητή ΑΠΘ και προέδρου της Πανελλήνιας Παιδοψυχιατρικής Εταιρείας, με ένα ερώτημα: "Τι σημαίνει ιδεολογική κατήχηση σε παιδιά μικρών παιδιών;". Διαβάστε τον: «Παιδιά 6-12 ετών, της λεγόμενης σχολικής ηλικίας, έχουν την ικανότητα σε νοητικό/γνωστικό επίπεδο για μάθηση, ενώ ψυχοσυναισθηματικά αναζητούν πρότυπα για ταυτίσεις που θα ενισχύσουν το Εγώ, μετά τα (ψυχικά) ταραχώδη χρόνια της βρεφονηπιακής ηλικίας. Και απέχουν ακόμα από τις συγκρούσεις της εφηβείας, μέσα από τις οποίες εκφράζεται η αμφισβήτηση της αυθεντίας (των γονιών και, κατ’ επέκταση, κάθε εξουσίας) στην πορεία του εφήβου προς την αυτονόμησή του. Είναι ή ηλικία κατά την οποία, όπως λέγεται, το παιδί ρουφάει σαν το σφουγγάρι, χωρίς να έχει την ικανότητα αντίστασης ή κριτικής απόρριψης. Στην αναπτυξιακή πορεία, κατά την παιδική και εφηβική ηλικία, ο ρόλος του περιβάλλοντος, κατά πρώτο του οικογενειακού και στη συνέχεια του ευρύτερου κοινωνικού - άρα ο κόσμος των ενηλίκων - οφείλει να είναι στηρικτικός, προστατευτικός και διευκολυντικός μιας ομαλής ψυχολογικής ανάπτυξης. Στη συγκεκριμένη περίπτωση του "φασιστικού παιδομαζώματος" παραβιάζονται και τα τρία, όχι μόνο από τους προπαγανδιστές της Χρυσής Αυγής αλλά - κυρίως - από τους γονείς αυτών των παιδιών. Για τους λόγους αυτούς θεωρώ ότι εδώ πρόκειται για μια μορφή παραμέλησης και κακοποίησης των παιδιών αυτών. Υποθέτω ότι θα είναι άμεση η αντίδραση της κυβέρνησης, του Συνηγόρου του Παιδιού, που μέχρι τώρα είναι ιδιαίτερα ευαίσθητος σε τέτοια θέματα. Η Παιδοψυχιατρική Εταιρεία Ελλάδος θα αντιδράσει άμεσα και θα παρακολουθεί από κοντά αυτά τα φαινόμενα που, δυστυχώς, πολλαπλασιάζονται τελευταία». Πάντως, οι Κασιδιάρηδες δεν πρέπει να υπερηφανεύονται για πρωτότυπη δράση. Ο πρόγονός τους Γκέμπελς είχε παραγγείλει επιτραπέζιο παιδικό παιχνίδι που το μοίρασε σε χιλιάδες ομάδες παιδιών - όπου δίδασκαν οι τότε «παιδαγωγοί» του - και που το διαφήμιζε ως «διασκεδαστικό και εκπαιδευτικό». Ο τίτλος του, "Juden, raus". Τη συνέχεια την ξέρουμε.

Κακοποιώντας παιδιά

του Κώστα Ρεσβάνη από το protagon.gr

Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2013

Πολύ θα ήθελα να συναντούσα τους γονείς που συνόδευσαν τα εξάχρονα και οκτάχρονα παιδιά τους στη φωλιά του ναζιστικού κούκου και τα παρέδωσαν σε «παιδαγωγούς» της Χρυσής Αυγής. Θα ήθελα να τους ρωτήσω «γιατί σ’ αυτούς;». Υποθέτω ότι η απάντησή τους θα ήταν «για να γίνουν καλοί Έλληνες και καλοί χριστιανοί» ή κάτι τέτοιο. Ύστερα, θα τους ρωτούσα αν έχουν διαβάσει τα ιδεολογικά ντοκουμέντα των νεοναζί. Δεν ξέρω πόσοι θα με έκαναν να ανατριχιάσω με ένα "ναι" και πόσοι θα με αποσβόλωναν με ένα "όχι". Το σίγουρο είναι πως αγνοούν σε τι περιπέτειες ρίχνουν παιδάκια, που ακόμα συλλαβίζουν διαβάζοντας.

Έβλεπα τη φωτογραφία με τα πιτσιρίκια σε στάση προσοχής, με αυτοκόλλητα στο στήθος, πίσω τους τα ξυρισμένα κεφάλια των σωματαράδων και πλάι τους τις «παιδαγωγούς», με μαύρες μπλούζες, κοσμημένες με το ναζιστικό σύμβολο και φοβήθηκα. Αν μέχρι τώρα είχαμε να αντιπαλέψουμε τους τραμπούκους μαχαιροβγάλτες, τώρα έχουμε απέναντί μας ένα ολοκληρωμένο σχέδιο μόλυνσης της ελληνικής κοινωνίας εξ απαλών ονύχων. Το νεοναζιστικό πλάνο είναι προφανές, μιας και το έδαφος είχε προετοιμαστεί έναν μήνα πριν, όπως διάβασα στα ΝΕΑ, με ένα κείμενο περί προπαγάνδας του χουντικού Γεωργαλά (τι σκελετούς ξεθάβουνε!) που είχε αναρτήσει η Χ.Α. στην ιστοσελίδα της: «Η παιδική ηλικία είναι κατάλληλη για να διαμορφωθούν οι τάσεις, οι κλήσεις, τα ιδεώδη, δια μέσου της φαντασίας(…) Δεν έχει σημασία αν ο ήρωας ήταν πραγματικός ή φανταστικός. Όταν, πια, καθιερωθεί στην παιδική συνείδηση κάποιος σαν ήρωας, αρχίζει η κυρίως φάση της προπαγάνδας». Εδώ, πάντως, ο ήρωας είναι ορατός: Κασιδιάρης.

Ζήτησα τη συνδρομή ενός ειδικού επιστήμονα, του φίλου μου Νίκου Ζηλίκη, καθηγητή ΑΠΘ και προέδρου της Πανελλήνιας Παιδοψυχιατρικής Εταιρείας, με ένα ερώτημα: "Τι σημαίνει ιδεολογική κατήχηση σε παιδιά μικρών παιδιών;". Διαβάστε τον: «Παιδιά 6-12 ετών, της λεγόμενης σχολικής ηλικίας, έχουν την ικανότητα σε νοητικό/γνωστικό επίπεδο για μάθηση, ενώ ψυχοσυναισθηματικά αναζητούν πρότυπα για ταυτίσεις που θα ενισχύσουν το Εγώ, μετά τα (ψυχικά) ταραχώδη χρόνια της βρεφονηπιακής ηλικίας. Και απέχουν ακόμα από τις συγκρούσεις της εφηβείας, μέσα από τις οποίες εκφράζεται η αμφισβήτηση της αυθεντίας (των γονιών και, κατ’ επέκταση, κάθε εξουσίας) στην πορεία του εφήβου προς την αυτονόμησή του. Είναι ή ηλικία κατά την οποία, όπως λέγεται, το παιδί ρουφάει σαν το σφουγγάρι, χωρίς να έχει την ικανότητα αντίστασης ή κριτικής απόρριψης. Στην αναπτυξιακή πορεία, κατά την παιδική και εφηβική ηλικία, ο ρόλος του περιβάλλοντος, κατά πρώτο του οικογενειακού και στη συνέχεια του ευρύτερου κοινωνικού - άρα ο κόσμος των ενηλίκων - οφείλει να είναι στηρικτικός, προστατευτικός και διευκολυντικός μιας ομαλής ψυχολογικής ανάπτυξης. Στη συγκεκριμένη περίπτωση του "φασιστικού παιδομαζώματος" παραβιάζονται και τα τρία, όχι μόνο από τους προπαγανδιστές της Χρυσής Αυγής αλλά - κυρίως - από τους γονείς αυτών των παιδιών. Για τους λόγους αυτούς θεωρώ ότι εδώ πρόκειται για μια μορφή παραμέλησης και κακοποίησης των παιδιών αυτών. Υποθέτω ότι θα είναι άμεση η αντίδραση της κυβέρνησης, του Συνηγόρου του Παιδιού, που μέχρι τώρα είναι ιδιαίτερα ευαίσθητος σε τέτοια θέματα. Η Παιδοψυχιατρική Εταιρεία Ελλάδος θα αντιδράσει άμεσα και θα παρακολουθεί από κοντά αυτά τα φαινόμενα που, δυστυχώς, πολλαπλασιάζονται τελευταία».

Πάντως, οι Κασιδιάρηδες δεν πρέπει να υπερηφανεύονται για πρωτότυπη δράση. Ο πρόγονός τους Γκέμπελς είχε παραγγείλει επιτραπέζιο παιδικό παιχνίδι που το μοίρασε σε χιλιάδες ομάδες παιδιών - όπου δίδασκαν οι τότε «παιδαγωγοί» του - και που το διαφήμιζε ως «διασκεδαστικό και εκπαιδευτικό». Ο τίτλος του, "Juden, raus". Τη συνέχεια την ξέρουμε.