Παρατηρώντας τα όσα διαδραματίζονται στην ελληνική Βουλή στο διάστημα της τελευταίας πράξης της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, βγάζει κανείς εύλογα το συμπέρασμα ότι για την κυβέρνηση στα ζητήματα της πολιτικής τακτικής και στρατηγικής, όλα είναι εύκολα και η λύση απλή.
Στα δε ζητήματα οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής αντιθέτως, λύσεις δε διαφαίνονται παρά μόνο αδιέξοδα.
Και αναλύω αμέσως τον ειρμό της σκέψης μου.
Θέλουμε να περάσουμε τη συμφωνία των Πρεσπών από το Κοινοβούλιο και δεν έχουμε την κυβερνητική πλειοψηφία;
Κανένα πρόβλημα.
Έχουμε λίγους αλλά καλούς που με άλλα προτάγματα εκλέχτηκαν, με άλλες δεσμεύσεις στους πολίτες που τους εξέλεξαν, όμως μπορούν, εν λευκώ να στηρίξουν τα πάντα, ακόμη κι αν αυτά έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τα πιστεύω τους.
Τους δελεάζουμε με λίγη εξουσία ακόμη κι όλα είναι εύκολα.
Θέλουμε δε να τους ορίσουμε και υποψήφιους ευρωβουλευτές, όμως τους χρειαζόμαστε και ως βουλευτές;
Εύκολο.
Εκδίδουμε τροπολογία η οποία δίνει τη δυνατότητα σε νυν βουλευτές να είναι και υποψήφιοι ευρωβουλευτές χωρίς να χρειάζεται προηγουμένως να έχουν παραιτηθεί.
Τόσο απλά.
Θέλουμε να αποτάξουμε το στίγμα της διακυβέρνησης της χώρας με τους ΑΝΕΛ για εκλογική σωτηρία;
Εύκολο.
Φοράμε το μανδύα του προοδευτικού στα λόγια, κάνουμε στροφή στον προοδευτισμό και τη δημοκρατική παράταξη, υπουργοποιώντας πρόσωπα που πριν λίγο μόνο καιρό, μας κατακεραύνωναν σκληρά.
Είναι αυτό το ήθος των πολιτικών προσώπων που στρατολογούμε.
Σε αυτή την προσπάθεια κατάρριψης κάθε αρχής, κάθε αξίας, στο βωμό της εξουσίας, απαντάμε πως είναι ανάγκη να δημιουργήσουμε ένα νέο πολιτικό παράδειγμα, ένα νέο πολιτικό ήθος.
Ο πολιτικός που έχει συναίσθηση του έργου, του ρόλου, της βαριάς ευθύνης του να εκπροσωπεί τους ανθρώπους που τον εξέλεξαν και να δίνει λύσεις, ξέρει από πολιτικά όρια, ξέρει να βάζει διαχωριστικές γραμμές όταν οι αρχές του καταπατώνται και θίγονται.
Δε συνδιαλέγεται, δεν κάνει συμφωνίες κάτω από το τραπέζι.
Ξέρει να διεκδικεί και να πιέζει στην κατεύθυνση της ισονομίας και του δικαίου, ξέρει να επιλέγει το συλλογικό από το ατομικό συμφέρον, βάζει πάνω απ.’ όλα το εμείς από το εγώ.
Ξέρει ότι πρέπει να προάγει την αξιοκρατία και τη διαφάνεια στο δημόσιο βίο σε όλα τα επίπεδα.
Ξέρει ότι η πολιτική δεν είναι επάγγελμα, αλλά λειτούργημα.
Ξέρει ότι σημείο αναφοράς του είναι ο πολίτης.
Ξέρει ότι η στάση του θα εμπνεύσει τους συμπολίτες του, ή θα τους μεταφέρει το όραμά του.
Σήμερα καλούμαστε:
να σχεδιάσουμε μια προσεκτικά επιμελημένη Χάρτα Ανάπτυξης για τη Νέα Ελλάδα,
ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο με τις παραγωγικές δυνάμεις της ελληνικής κοινωνίας. Και ειδικά, με όλους αυτούς τους νέους επιστήμονες που η κρίση και το κυνήγι του ονείρου, τους ανάγκασε να φύγουν στο εξωτερικό,
να εγγυηθούμε ένα καλύτερο μέλλον σε αυτούς που δεν μπορούν να το δουν μέσα από το πέπλο απαισιοδοξίας που σκεπάζει τη χώρα μας.
Ας ξεκινήσουμε από τα απλά.
Το νέο πολιτικό ήθος στην πολιτική είναι η αρχή και είναι το σύνθημά μου.
* H Aλεξάνδρα Σαγρή είναι δασκάλα στη δημόσια εκπαίδευση και
Υπ.Βουλευτής Κινήματος Αλλαγής Βόρειος Τομέας Αθήνας
