Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, ακόμη και όταν ανακοινώνει μέτρα «στήριξης», επιμένει σε μια πολιτική επιλεκτικών παροχών και θεσμικών αδικιών.
Η πρόσφατη εξαγγελία του Πρωθυπουργού για οικονομικό μέτρο που αφορά μέρος των εκπαιδευτικών, αφήνει εκτός χιλιάδες συναδέλφους στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, δηλ τα μεγάλα αστικά κέντρα όπου το κόστος των ενοικίων είναι δυσβάσταχτο για τον μισθό τους, όταν ο μισθός του νεοδιόριστου εκπαιδευτικού πέφτει κάτω από τον βασικό μισθό του ανειδίκευτου εργάτη, δηλ στα 780€.
Το ερώτημα που τίθεται αβίαστα είναι απλό:
Για την Κυβέρνηση θεωρούνται οι εκπαιδευτικοί των μεγάλων αστικών κέντρων εργαζόμενοι Β’ κατηγορίας;
Η πραγματικότητα είναι ότι η κυβέρνηση επιλέγει συνειδητά τη λογική των φίλτρων, των εξαιρέσεων και των «κομμένων και ραμμένων» παροχών, αντί μιας καθολικής και δίκαιης μισθολογικής πολιτικής. Έτσι, ένα υποτιθέμενο μέτρο στήριξης μετατρέπεται σε πηγή νέων ανισοτήτων και απογοήτευσης, των ανθρώπων που αποτελούν βασικό πυλώνα κοινωνικής συνοχής και στυλοβάτες της δημόσιας εκπαίδευσης.
Την ίδια στιγμή, η Νέα Δημοκρατία αρνείται για μία ακόμη φορά να προχωρήσει στο αυτονόητο:
την επιστροφή του 13ου και 14ου μισθού σε όλους τους εκπαιδευτικούς. Ένα αίτημα καθολικό, δίκαιο και απολύτως εφικτό, που θα αποκαθιστούσε έστω μέρος των απωλειών που υπέστη ο κλάδος την τελευταία δεκαπενταετία.
Αρνείται επίσης να καταργήσει την εισφορά υπέρ της κοινωνικής αλληλεγγύης (εισφορά που έχει ήδη καταργηθεί για τον ιδιωτικό τομέα), η οποία συνεχίζει να αφαιρεί περίπου 30 ευρώ κάθε μήνα από τον μισθό των εκπαιδευτικών, αλλά και να ξεπαγώσει μισθολογικά τη διετία 2015–2016 η οποία θα προσέφερε μια επιπλέον μικρή έστω αύξηση, διατηρώντας ένα καθεστώς παρατεταμένης μισθολογικής καθήλωσης.
Η επιλογή των επιδομάτων-ασπιρίνης και των αποσπασματικών ρυθμίσεων δεν συνιστά πολιτική στήριξης της δημόσιας εκπαίδευσης. Αντίθετα, αποκαλύπτει μια βαθιά υποτιμητική αντίληψη για τον ρόλο του εκπαιδευτικού, ο οποίος αντιμετωπίζεται ως λογιστικό μέγεθος και όχι ως θεμέλιο της κοινωνικής συνοχής και της μορφωτικής ισότητας.
Το ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής έχει διατυπώσει ξεκάθαρη και συνεπή πρόταση:
μόνιμη, καθολική και δίκαιη μισθολογική αποκατάσταση για όλους τους εκπαιδευτικούς, δίκαιη, καθολική και ισότιμη αντιμετώπιση του στεγαστικού ζητήματος όταν υπηρετούν μακριά από τον τόπο μόνιμης κατοικίας τους, επιστροφή του 13ου και προοδευτικά 14ου μισθού. Γιατί η ποιότητα της εκπαίδευσης συνδέεται άρρηκτα με την αξιοπρέπεια των ανθρώπων που τη στηρίζουν καθημερινά μέσα στις τάξεις.
Οι εκπαιδευτικοί δεν ζητούν προνόμια.
Ζητούν σεβασμό, ισοτιμία και ασφάλεια.
Και αυτά δεν επιτυγχάνονται με ημίμετρα επιδοματικού χαρακτήρα. Θέλουν πολιτικές πρωτοβουλίες με επίκεντρο τον άνθρωπο, όχι τους αριθμούς και στρατηγικό σχεδιασμό.
Το ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής θα συνεχίσει να δίνει τη μάχη για μια δημόσια εκπαίδευση που επενδύει στους ανθρώπους της. Για μισθούς αξιοπρέπειας, για ίσους όρους εργασίας, για ένα σχολείο που δεν αναπαράγει ανισότητες αλλά χτίζει προοπτική, με σεβασμό στα θεμελιώδη δικαιώματα των εκπαιδευτικών και των μαθητών.
Αυτό είναι το ΠΑΣΟΚ.
* Η Σοφία Πουλοπούλου είναι εκπαιδευτικός, Διδάκτωρ Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας , Πολιτεύτρια Α’ Αθήνας και Αναπλ. Γραμματέας Ειδικής Αγωγής του Τομέα Παιδείας ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής
Πατήστε και δείτε τα 100 προηγούμενα άρθρα και συνεντεύξεις της Σοφίας Πουλοπούλου
