Η κατάσταση με αρκετούς ανηλίκους έχει ξεφύγει πραγματικά εδώ στην Άρτα. Ας αρχίσουμε με τα πατίνια και τα μηχανάκια που σουλατσάρουν στον πεζόδρομο (με μαθηματική ακρίβεια ή θα τραυματίσουν ή θα τραυματιστούν οι ίδιοι). Τσιρίδες, φωνές, βωμολοχίες και μια μαγκιά άνευ προηγουμένου. Φυσικά δεν θα προσδιορίσω το τι είναι μαγκιά σε αυτή τη ζωή. Το έχω διδαχθεί από την οικογένεια μου. Αυτό που θέλω να εστιάζω είναι η οικογένεια. Υπάρχει; Γνωρίζετε τι κάνουν τα παιδιά σας; Γνωρίζετε με ποιους τα κάνουν; Ανήλικα παιδιά τριγυρνάνε έξω ότι ώρα να ‘ναι. Η οικογένεια είναι η κοιτίδα, είναι η βάση για το οτιδήποτε.
Φυσικά και εμείς υπήρξαμε παιδιά, και εμείς κάναμε κάποιες βλακείες με ένα όριο μήπως.
Οι αρμόδιες αρχές δεν μπορώ να πω ότι είναι απούσες (Δήμος πχ με διάφορα events ,όπως τουρνουά μπάσκετ ,αλλά και η Αστυνομία παρεμβαίνει άμεσα). Δεν είναι ωραία εικόνα αυτή για μια πόλη και κατ’ επέκταση για μια ολόκληρη κοινωνία. Η εξέλιξη της τεχνολογίας καθώς και η οικονομική δυσπραγία δεν μπορούν να προβάλλονται πάντα ως επιχειρήματα, καθώς πιστεύω ότι αποδυναμώνουν και την όποια δράση.
Το χειρότερο όλων είναι ότι αρκετά από αυτά τα παιδιά σε λίγους μήνες θα βρίσκονται στα σχολεία. Φυσικά και θα δώσουμε το 100% για να τα βοηθήσουμε και να τα στηρίξουμε στο οτιδήποτε χρειαστούν. Το άσχημο όμως είναι ότι κάποιοι θα μιλήσουν για όρια που δεν τα βάζουν οι εκπαιδευτικοί, ρίπτοντας σε αυτούς την ευθύνη.
Εν τέλει όλη αυτή η κατάσταση με ανησυχεί και με φοβίζει. Για πολλούς λόγους.
* Ο Θωμάς Ρίζος είναι εκπαιδευτικός και Μέλος της Ολομέλειας του Τομέα Παιδείας ΠΑΣΟΚ – Κινήματος Αλλαγής
