Με επιτυχία στέφθηκε η προσπάθεια ανάβασης στην απάτητη κορυφή Nya Kangri που βρίσκεται στην περιφέρεια Λαντάκ της Ινδίας και ανήκει στην οροσειρά Karakoram, του ορειβάτη Νίκου Κρούπη από την Ελάτη Τρικάλων και του φίλου του Ορέστη Μήτρου-Κιντή από το Σταυροδρόμι Γορτυνίας.
Πρόκειται για μια ανάβαση με μεγάλο συντελεστή δυσκολίας, η οποία απαιτεί ειδική προσέγγιση και κρύβει πολλούς κινδύνους.
Η κορυφή Nya Kangri ανήκει στον ευρύτερο ορεινό όγκο του Sesar Kangri, όπου η ψηλότερη κορυφή έχει ύψος 7.672μ. Ο ορεινός όγκος του Sesar Kangri οριοθετείται από δυο μεγάλους ποταμούς, ανατολικά από τον ποταμό Shyok (Σογιούκ) και δυτικά από τον ποταμό Nubra (Νούμπρα). Οι δύο αυτοί ποταμοί ενώνονται και η συμβολή τους βρίσκεται μεταξύ των χωρίων Diskit και Sumur. Από το σημείο αυτό, ο ποταμός συνεχίζει ως ποταμός Shyok, εισέρχεται στο Πακιστάν και αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους παραποτάμους του Ινδού ποταμού. Αυτή ήταν η τέταρτη προσπάθεια ανάβασης στο βουνό για τον ίδιο, ύστερα από δύο προσπάθειες που έγιναν από τη βόρεια κοιλάδα (κοιλάδα Sumur) τα έτη 2016 και 2022, και την περσινή προσπάθεια από την ίδια διαδρομή (νότια κοιλάδα Tirit).
Υπενθυμίζεται ότι έξι ορειβατικές αποστολές έχουν επιχειρήσει από το 2008 την ανάβαση στην κορυφή Nya Kangri των Ινδικών Ιμαλαΐων, με υψόμετρο 6.496μ. και μόλις το περασμένο Σάββατο, ο 48χρονος Νίκος Κρούπης και ο 32χρονος Ορέστης Μήτρου – Κιντής κατάφεραν να πατήσουν πρώτοι στη δυσπρόσιτη κορυφή φέρνοντας στην ελληνική ορειβατική κοινότητα μια μεγάλη επιτυχία με παγκόσμιο αντίκτυπο και πετυχαίνοντας έναν στόχο για τον οποίο ο Νίκος Κρούπης επιχειρεί στα Ιμαλάια από το 2016.
Σε σχέση με τις δυσκολίες του παρελθόντος, φέτος, είχαν να αντιμετωπίσουν μόνο τις τεχνικές δυσκολίες οι οποίες όπως μας περιγράφει στην «Καθημερινή» ο Νίκος Μήτρου δεν ήταν αξεπέραστες: «Το βουνό δεν έχει πολύ σοβαρές τεχνικές δυσκολίες. Έως ένα σημείο ανεβαίνεις αρκετά εύκολα. Η κλίση στο παγωμένο πεδίο, βέβαια, φτάνει μέχρι τις 55 μοίρες. Επιπλέον, μέχρι το Camp 1 είχαμε την βοήθεια τριών Ινδών porters, του Tashi Tundup, του Jiqmat Stanzin και του Dorjay Tsewang, οι οποίοι μετέφεραν έως εκεί τις προμήθειές μας». Η ίδια η κορυφή όμως ήταν εκείνη που θα τους δυσκόλευε περισσότερο. Η όλη δράση την «ημέρα κορυφής» διήρκεσε συνολικά 16 ώρες με τους δύο ορειβάτες να ξεκινούν από το Camp 1, στα 5.300μ., στις 2 η ώρα τη νύχτα και να πατούν στην Nya Kangri στις 2 το μεσημέρι.
«Η κορυφή αποτελείται από μία στενή κόψη (σ.σ: στενή λωρίδα εδάφους) η οποία είχε δημιουργήσει μια μεγάλη κορνίζα (σ.σ: συγκεντρωμένη ποσότητα χιονιού που δεν πατάει στο έδαφος αλλά στέκεται στον αέρα) και ήταν αδύνατο να σταθούμε πάνω της. Για να μείνουμε ασφαλείς σταματήσαμε 3 μέτρα χαμηλότερα όπου ο πάγος ήταν σταθερός και μπορέσαμε να ασφαλιστούμε. Η εξάντληση και το ασταθές του χιονιού μας έκανε να σκεφτούμε μόνο το πως θα επιστρέψουμε πίσω ασφαλείς, δεν είχαμε χρόνο να χαρούμε και να απολαύσουμε τη συγκλονιστική θέα. Βγάλαμε μόνο δύο φωτογραφίες και φύγαμε για να περάσουμε τα απότομα τμήματα πριν νυχτώσει. Μετά από αυτά, σε σχετικά ασφαλές σημείο, συνειδητοποιήσαμε το μέγεθος της προσπάθειας και αισθανθήκαμε τη χαρά της κορυφής», περιγράφει ο Κρούπης. «Η επιμονή, η υπομονή και ο μόχθος οδήγησαν τελικά στην επίτευξη του πολυετούς στόχου».
