Μάκης Γιομπαζολιάς*: Για άλλο πολιτικό σύστημα

Το βασικό πρόβλημα του Πολιτικού μας Συστήματος, από το οποίο όλα τα άλλα προβλήματα προκύπτουν, είναι το ότι, ενώ το – πολύ καλό – Σύνταγμα μας προβλέπει Ανεξαρτησία (Διάκριση) των κύριων λειτουργιών (εξουσιών) του Πολιτεύματος, αυτό δεν συμβαίνει στην πράξη.

Τι συμβαίνει? Για σκεφτείτε το λίγο…

Όταν ένα κόμμα κερδίζει τις εκλογές, ο αρχηγός του ή ο υποδεικνυόμενος από αυτόν γίνεται Πρωθυπουργός. Και :

Διορίζει την Κυβέρνηση του (Εκτελεστική εξουσία).
Ελέγχει την πλειοψηφία της Βουλής (Νομοθετική εξουσία)
Διορίζει την ηγεσία την Δικαιοσύνης (Δικαστική εξουσία)

Βλέπετε εσείς καμμιά ανεξαρτησία των τριών κύριων λειτουργιών (εξουσιών) του Πολιτεύματος? Ή μήπως έχουμε μια δημοκρατικοφανή αυταρχική απολυταρχία? Και τι σχέση έχει αυτό με την Αντιπροσωπευτική Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, που προβλέπει το Σύνταγμα μας? Καμία. Συμφωνείτε?

Μα μπορεί να κυβερνάται η χώρα αλλιώς ή θα έχουμε χάος? (θα διερωτηθείτε εύλογα).

Είναι απλό, αν το καλοσκεφτείτε.

Η Κυβέρνηση (Εκτελεστική εξουσία) θα σέβεται και θα φοβάται την Βουλή (Νομοθετική εξουσία) και την Δικαιοσύνη (Δικαστική εξουσία)
Και τόσο η Κυβέρνηση όσο και η Βουλή θα σέβονται και θα φοβούνται την Δικαιοσύνη.
Η οποία, με την σειρά της, θα σέβεται και θα φοβάται την Βουλή (που ψηφίζει νόμους, ακόμη και για αυτήν) και την Κυβέρνηση (που κυβερνά εφαρμόζοντας τους νόμους, ακόμη και για αυτήν).
Άρα, τί θα συμβαίνει?
Η ανεξάρτητη Βουλή θα ψηφίζει νόμους, που ανταποκρίνονται στο λαϊκό αίσθημα, κατά το Σύνταγμα.
Η ανεξάρτητη Κυβέρνηση θα κυβερνά, εφαρμόζοντας υποχρεωτικά τους νόμους, που θα έχει ψηφίσει η ανεξάρτητη Βουλή, κατά το Σύνταγμα.
Και η ανεξάρτητη Δικαιοσύνη θα ελέγχει Βουλή και Κυβέρνηση, αν ψηφίζουν και εφαρμόζουν νόμους, που ανταποκρίνονται στο λαϊκό αίσθημα, κατά το Σύνταγμα, τον υπέρτατο νόμο του Κράτους.

Ε, και λοιπόν, τι θα γινόταν τότε? (θα διερωτηθείτε). Είναι απλό. Παραδείγματος χάριν :

Η Βουλή δεν θα ψήφιζε τα μνημόνια, αν τα θεωρούσε αντισυνταγματικά και αντίθετα στο λαϊκό αίσθημα.
Η Κυβέρνηση δεν θα εισηγείτο ούτε θα εφάρμοζε τα αντισυνταγματικά μνημόνια.
Και, αν έκαναν αλλιώς, η Δικαιοσύνη θα ακύρωνε τα αντισυνταγματικά μνημόνια και δεν θα επέτρεπε την εφαρμογή τους.

Ανάλογα μπορεί να σκεφτεί κανείς, για το Μάτι, για τα Τέμπη, για τις πυρκαγιές που μας αποτεφρώνουν, για τις πλημμύρες που μας πνίγουν, για την φορολογία, για την υγεία, για την παιδεία, για την παραγωγή, για το ασφαλιστικό, για το μεταναστευτικό, για το δημογραφικό, για τους μισθούς, για τους μικρομεσαίους, για τους αγρότες και πάει λέγοντας. Έχετε αμφιβολία?